3. ULUSAL MESELE

Sosyalizm, ulusal farklılıklar ve özelliklerin yapay bir şekilde giderilmesi yönünde hiç bir teşebbüs yapılmaksızın ulusal meselenin çözümü için her olanağa sahiptir. Sömürgecilik koşulları içerisinde, Lenin ulusların kendi kaderlerini tayin hakkı radikal ilkesini öne çıkardı. Bugün sömürgecilik koşullarından çıkış tamamlanmakta ve toplumun gelişmesiyle büyük devletlerin avantajlarının giderek daha da belirgin olacağına dair Lenin’in öngörüsü doğrulanmaktadır. Bütünleşmenin somut akımları “ulusal” devletlerle bağdaşmamakta ve çeşitli otonomi biçimleri aracılığıyla milliyetlerin ve halkların kendi özelliklerini başarıyla korudukları çok uluslu devletlerin oluşmasına yol açmaktadır. İnsan hakları birinci planda öne çıkmakta ve ulusların hakları adına bunların ihlali geçmişe yapışıp kalma sayılmaktadır. Kıbrıs sorunu yabancı müdahaleler ve işgal sorunudur ve bunlar Kıbrıslırumlar-Kıbrıslıtürkler arasındaki ilişkilerde sorunların kaynağını teşkil etmektedir. Kıbrıs sorunun çözümü, sosyalizm için mücadelenin önünde  birinci planda öne çıkmaktadır.

Kıbrıs halkının tümü kendi kaderini tayin biçiminin uluslararası yanı konusunda zaten karar vermiştir ve bu bağımsız, egemen, toprak bütünlüğü olan bir devletin korunmasıdır. Kendi kaderini tayinin iç yanı konusunda da Kıbrıs Cumhuriyeti’nin Kıbrıs halkının isteğine uygun olarak federal devlete dönüşümü sorunun çözümü için doğru bir temeli teşkil etmektedir. İki toplumun sosyalist geleceği enosis ile, bölünme ile ya da çifte enosis ile bağdaşmaz, ama birleşik bir Kıbrıs ile sıkı sıkıya bağlıdır. Sosyalist federasyon kesin bir biçimde insan hak ve özgürlüklerinin yanı sıra siyasal eşitlik çerçevesinde iki toplumun haklarını  da temel almalıdır. Sosyalist devlet içerisinde, ayrılıkçılık girişimleri geçmişe yapışıp kalma olarak görülüp Kıbrıs halkı tarafından bunlara karşı konulmasını sağlayacak, iki toplumun ilişkilerinde çözüm bekleyen konularda çözümlerin aranacağı  koşulların yaratılmasına çalışılacaktır.