Για την παραγωγή θέσεων από το ΑΚΕΛ (στη βάση ενός παραδείγματος),του Χάρη Ιωακειμίδη
Εύχομαι το 23ο συνέδριο του κόμματός μας να μας βγάλει ακόμα πιο δυνατούς.
Η δική μου τοποθέτηση στον προσυνεδριακό διάλογο σκοπό έχει καταδείξει σημεία στα οποία θέλουμε δουλειά (κατά την άποψη μου), μέσα από ένα παράδειγμα.
Πριν λίγες εβδομάδες είχε αναδειχθεί μια είδηση και είχε αναρτηθεί από στελέχη του κόμματος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η είδηση έλεγε ότι το ΑΚΕΛ κατέθεσε πρόταση νόμου που προνοεί «Τη δυνατότητα αδειοδότησης κέντρων αναψυχής στα οποία δεν παραχωρείται άδεια λειτουργίας, λόγω αδυναμίας εξασφάλισης πιστοποιητικού τελικής έγκρισης που οφείλεται σε παρανομίες σε άλλα υποστατικά εντός του ιδίου συγκροτήματος όπου δραστηριοποιούνται» (stockwatch.com.cy. 29/03/2021). Όταν διάβασα την είδηση αυτή μου προκλήθηκε η εξής απλή απορία. Το ΑΚΕΛ δεν είναι ταγμένο να υπηρετεί τους εργαζόμενους; Γιατί προτείνουμε μια τροποποίηση του νόμου που διευκολύνει ένα επιχειρηματία; Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι όλοι οι ιδιοκτήτες χώρων εστίασης μεγαλοεπιχειρηματίες που εκπροσωπούν στη Κύπρο αλυσίδες καφέ, πιτσαριών κλπ. Προφανώς υπάρχουν και νέοι που προσπαθούν με μια καφετέρια στην κοινότητα τους και με ένα μικρό εισόδημα να συντηρήσουν τις οικογένειές τους. Θα έπρεπε, κατά την άποψη μου, να είμαστε πιο διεξοδικοί και να μπορούμε να βοηθούμε με την πολιτική, κοινοβουλευτική και τοπική μας δράση πιο συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, για τις οποίες είμαστε ταγμένοι να υπηρετούμε και όχι με γενικότητες με τις οποίες επωφελείται το κεφάλαιο. Για αποφυγή λανθασμένων εντυπώσεων, δεν θα πρέπει να εκληφθεί η τοποθέτηση αυτή ως προσπάθεια γενίκευσης. Υπάρχουν και προτάσεις που έχει καταθέσει το κόμμα μας, οι οποίες κινούνται προς την κατεύθυνση εξυπηρέτησης των εργαζόμενων. Παράδειγμα αποτελεί η πρόταση για κατάργηση του πέναλτι του 12% σε όσους επιθυμούν να συνταξιοδοτηθούν στο 63ο της ηλικίας τους.
Με το πιο πάνω παράδειγμα μου έχει δημιουργηθεί ακόμα ένας προβληματισμός. Για το πως διαμορφώνονται και από ποιους, οι θέσεις του ΑΚΕΛ. Θέσεις που κατατίθενται στην Βουλή και στην κοινωνία την ίδια. Ως γνωστό στο ΑΚΕΛ λειτουργεί ο θεσμός των βοηθητικών γραφείων, σε κεντρικό και επαρχιακό επίπεδο. Τα γραφεία αυτά σκοπό έχουν να παράγουν πολιτικές θέσεις. Τα βοηθητικά γραφεία ασχολούνται με συγκεκριμένα ζητήματα το κάθε ένα. Υγεία, παιδεία, περιβάλλον κλπ. Από αυτό προκύπτει η θέση μου – και ελπίζω όχι μόνο δική μου – ότι τα κομματικά στελέχη που αποτελούν τα βοηθητικά γραφεία θα πρέπει να είναι άριστοι γνώστες των αντικειμένων που χειρίζεται το κάθε γραφείο και παράλληλα να έχουν γερή ιδεολογική κατάρτιση. Έτσι είναι λογικό να συμμετέχουν σύντροφοι/ισες που ασχολούνται επαγγελματικά με το αντικείμενο του γραφείου που συμμετέχουν. Γιατροί, φαρμακοποιοί κλπ. στο υγείας, δάσκαλοι, καθηγητές κλπ στο παιδείας κοκ.
Στην περίπτωση του προηγούμενου παραδείγματος και σε παραλληλισμό με το γεγονός ότι αρκετά κτήρια στη Κύπρο δεν διαθέτουν πιστοποιητικά έγκρισης, θεωρώ ότι η πρόταση αυτή είναι προβληματική και λανθασμένα έχει προωθηθεί προς την προηγούμενη κοινοβουλευτική ομάδα. Γιατί ναι μεν αναφέρεται ότι σε περίπτωση που άλλα υποστατικά του ίδιου κτηριακού συγκροτήματος έχουν πρόβλημα (και όχι ο χώρος εστίασης) και δεν εκδίδεται πιστοποιητικό έγκρισης, θα έπρεπε όμως να ληφθεί υπόψη και το γεγονός πχ ότι σε ένα κτήριο υπάρχουν και κοινόχρηστοι χώροι. Άρα αν ένα κτήριο δεν έχει πιστοποιητικό έγκρισης, μπορεί αυτό να το καθιστά μη κατάλληλο σε περίπτωση πυρκαγιάς, σεισμού κλπ. Το θέμα της μη έκδοσης πιστοποιητικού έγκρισης σε αρκετά κτήρια, είναι ένα θέμα που απασχολεί την επιστημονική κοινότητα της Κύπρου. Αρκετά κτήρια δεν έχουν πιστοποιητικό έγκρισης είτε λόγω του μην ενδιαφέροντος των ιδιοκτητών λόγω της χρονοβόρας διαδικασίας, είτε γιατί τα κτήρια δεν πληρούν τους κανονισμούς και είναι λίγο ή πολύ επικίνδυνα στη χρήση τους. Γιατί εμείς ως κόμμα να συντείνουμε στο να διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση; Έτσι και χωρίς να θέλω να θίξω τις γνώσεις, την όρεξη για παραγωγή έργου και την πρόθεση οποιουδήποτε / οποιασδήποτε συντρόφου / συντρόφισσας που συμμετέχει σε βοηθητικά γραφεία, ερωτώ. Έχουν όσοι συμμετέχουν σε βοηθητικά γραφεία επαρκείς γνώσεις του αντικειμένου τους; Είναι ενεργοί εργαζόμενοι στο τομέα τους και βλέπουν τα καθημερινά προβλήματα ή είναι συνταξιούχοι που έχουν παραμείνει σε μια δημοσιο-υπαλληλίστικη νοοτροπία περασμένων δεκαετιών; Μπορούν όλα τα μέλη βοηθητικών γραφείων να συνδυάσουν τις επιστημονικές τους γνώσεις με την ιδεολογική τους κατάρτιση και να παράγουν έργο και θέσεις που να βοηθήσουν τους εργαζόμενους;
Τις τελευταίες δεκαετίες έχει φτάσει η Κύπρος στο επίπεδο να διαθέτει επαρκή επιστημονικό προσωπικό. Πιο πολλοί νέοι σε σύγκριση με περασμένες δεκαετίες προχωρούν σε σπουδές στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ανάμεσα σε αυτούς και στελέχη του ΑΚΕΛ. Στελέχη τα οποία μορφωτικά βρίσκονται σε καλό επίπεδο. Δεν νομίζω ότι το κόμμα θα πρέπει να το κρατά ο οποιοσδήποτε ενδοιασμός από το να «εκμεταλευτεί» αυτούς τους συντρόφους. Δεν μηδενίζω. Υπάρχουν σύντροφοι και συντρόφισσες της δικής μου γενιάς, αυτής που είναι πέριξ των 40, που έχουν ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση πολιτικών του κόμματος. Και αρκετοί είναι εξαιρετικές περιπτώσεις. Υπάρχουν και αρκετοί άλλοι που μένουν μόνο σε οργανωτικά καθήκοντα. Μπορούν και θέλουν να βοηθήσουν το κόμμα. Να παράξουν θέσεις προσαρμοσμένες στην εποχή μας, να πάρουν το κόμμα και τον τόπο μας μπροστά. Για τους εργαζόμενους.
Χάρης Ιωακειμίδης
Γραμματέας ΚΟΒ Δασούπολης
Μέλος ΕΕ Λευκωσίας – Κερύνειας