Η κοινωνία θέλει ένα πιο μαχητικό ΑΚΕΛ, του Μιχάλη Φελλά

Φέτος στις 15 Αυγούστου το ΑΚΕΛ, ως ο γνήσιος συνεχιστής του ΚΚΚ  συμπληρώνει 95 χρόνια ζωής και δράσης. Μέσα από την πολύχρονη ζωή του έχει καθιερωθεί ως το κατ’ εξοχή κόμμα των εργαζομένων της Κύπρου.

Στη πολύχρονη ζωή και δράση του το κόμμα δέχτηκε την επίθεση της αστικής τάξης σε διάφορα επίπεδα—παρανομία, φυλακίσεις, δολοφονίες, διωγμούς, προπηλακισμούς, απομονώσεις και πολλά άλλα. Αυτές όλες οι επιθέσεις δεν λύγισαν το Κόμμα και πάντα παρέμενε στη πρωτοπορία. Εχθροί και φίλοι αναγνώριζαν πως το ΑΚΕΛ είναι ο κύριος εκφραστής των εργαζομένων της Κύπρου (ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων).

Πρόσφατα είχαμε τις βουλευτικές εκλογές από τις οποίες το ΑΚΕΛ δέχτηκε μια οδυνηρή ήττα.  Στη πορεία του χρόνου το κόμμα δέχτηκε και άλλες εκλογικές αποτυχίες. Αναπολώντας την ιστορία με τις βουλευτικές εκλογές έρχεται στη μνήμη μου η υποχώρηση που είχαμε το 1985,όπου για πρώτη φορά (από ανακήρυξης  της Κυπριακής Δημοκρατίας) το ΑΚΕΛ αναδείχτηκε τρίτο κόμμα στη Βουλή.

Οι λόγοι της αποτυχίας , όπως και ο τρόπος αντίδρασης των μελών του κόμματος το 1985 με σήμερα διαφέρουν. Το σίγουρο όμως είναι πως ηγεσία και μέλη αντέδρασαν και το κόμμα πήρε αποφάσεις που το βοήθησαν να ανακάμψει.

Το κόμμα τότε ήταν πιο σφιχτοδεμένο, τα μέλη ήταν περισσότερο πειθαρχημένα και είχαν περισσότερη εμπιστοσύνη στην ηγεσία, σε αντίθεση με σήμερα που με την μεγαλύτερη  ευκολία αρκετοί αντιδρούν όχι με τον πιο σωστό τρόπο. Τότε η πλειοψηφία των μελών του κόμματος ήταν ενεργά μέλη, ενώ σήμερα η πλειοψηφία των μελών απλός πληρώνουν (αν πληρώνουν) την συνδρομή τους. Είναι αυτό που λέμε «νεκρά» μέλη. Με όλο το σεβασμό προς τους νεότερους, αλλά πιστεύω πως παλαιότερα υπήρχε περισσότερη εμπιστοσύνη στην ηγεσία και περισσότερη πίστη στην ιδεολογία του κόμματος. Σήμερα πιο έντονα εκδηλώνεται η γκρίνια και η αμφισβήτηση. Σήμερα πιο εύκολα ψηφοφόροι, αλλά και μέλη του κόμματος επιλέγουν να μην πάνε να ψηφίσουν.

Σήμερα που η ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική πολλοί είναι αυτοί που επιλέγουν την αποχή από τις εκλογές. Πιστεύω πως η πλειοψηφία αυτών που δεν ψηφίζουν προέρχονται από το χώρο του ΑΚΕΛ. Δεν είναι τυχαίο που καταργήθηκε η υποχρεωτική ψηφοφορία. Αυτό εξυπηρετεί την άρχουσα τάξη.

Σήμερα οι αστοί πολιτικοί έριξαν πολύ χαμηλά το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού. Η σήψη, η διαπλοκή και διαφθορά σε συνδυασμό με την ατιμωρησία  ώθησαν το κόσμο να αποστρέφεται τους πολιτικούς και την πολιτική. Δυστυχώς αυτά τα αρνητικά φαινόμενα άγγιξαν και άτομα του δικού μας πολιτικού χώρου.

Έστω και αν η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων προέρχεται από άλλους πολιτικούς χώρους, ο κόσμος κατακρίνει στο πολλαπλάσιο τέτοιες συμπεριφορές από άτομα που προέρχονται από το χώρο του ΑΚΕΛ.

Το μεγάλο ερώτημα που μπαίνει είναι- Τι κάνουμε; Το προσπερνούμε ως να μην συμβαίνει τίποτε ή το πολεμούμε χωρίς συμβιβασμούς; Εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη επιλέγω την κάθετη ρήξη με όλα αυτά τα αρνητικά φαινόμενα. Μόνο έτσι θα ξαναφέρουμε την εμπιστοσύνη των εργαζομένων στο κόμμα και την ηγεσία του.

Άμεσα πρέπει να πάρουμε μέτρα προς την σωστή κατεύθυνση.

—Δεν έχουν θέση στις γραμμές του κόμματος άτομα που εμπλέκονται σε σκάνδαλα, χρηματισμό και όποιες άλλες παρανομίες και ατασθαλίες.

—Τα στελέχη του κόμματος πρέπει να είναι πιο κοντά στους εργαζόμενους και να είναι πιο μαχητικά και διεκδικητικά.

—Το ίδιο το κόμμα σαν ένας ζωντανός οργανισμός, σε όλα τα επίπεδα από την Κομματική Ομάδα μέχρι την Κεντρική Επιτροπή πρέπει να είναι πιο παραγωγικό.

• πρέπει να καθορίζει την πολιτική και όχι να είναι ουραγός.
• Να καθοδηγεί τις Οργανώσεις του Λαικού Κινήματος, για να γίνου και αυτές πιο παραγωγικές και μαζικές.
• Να ξαναζωντανέψουν οι ΚΟΒ, που είναι ο θεμελιός του κόμματος. Σήμερα η εικόνα που έχουμε με την λειτουργία των ΚΟΒ είναι πολύ κακή. Η πλειοψηφία των μελών του κόμματος απουσιάζουν από την ενεργό δράση, το δε ενδιαφέρον από νεαρούς να ενταχθούν στο κόμμα είναι πολύ μικρό.

Οι ΚΟΒ πρέπει να αναπτύξουν δράση στη περιοχή τους. Να ασχολούνται και να επιλείου προβλήματα της ενορίας τους, της κοινότητας ή του Δήμου. Οι ΚΟΒ πρέπει να δραστηριοποιήσου τους συλλόγους που σε αρκετές περιπτώσεις αφέθησαν να μετατραπούν σε σκέτα καφενεία. Μέσα από την σωστή λειτουργία του συλλόγου πρέπει να αναζητηθούν τρόποι για να έρθει πίσω η νεολαία για επιμόρφωση και υγειή απασχόληση. Οι σύλλογοι να ξαναγίνουν μορφωτικοί και με διάφορες δραστηριότητες (σχολές, σεμινάρια, θέατρο, διαλέξεις κλπ) να δώσου στη νέα γενιά τα ιδανικά μιας αριστερής, προοδευτικής, κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Αυτές είναι μερικές σκέψεις που η υλοποίηση τους πιστεύω πως θα βοηθήσει στο να ξαναβρεί το κόμμα τον εαυτό του και να γίνει πιο μαζικό και μαχητικό, αντάξιο της 95χρονης ζωής και δράσης του.

 

Μιχάλης Φελλάς

Γραμματέας Σ.Ε. ΚΟΒ Γεροσκήπου.