Μαρξιστικό – Λενινιστικό ΑΚΕΛ, του Γιώργου Γεωργίου
Το παρακάτω άρθρο σκοπό έχει να θέσει κάποιους προβληματισμούς αλλά και εισηγήσεις για την πορεία που πρέπει να διαδραματίσει το ΑΚΕΛ, τα επόμενα χρόνια και την σχέση του με την εργατικά τάξη και την κοινωνία στην ολότητα της. Λόγο περιορισμένου αριθμού λέξεων θα τεθούν επιγραμματικά. Σε καμία περίπτωση δεν θα γίνει απολογισμός περασμένων δεκαετιών, αφού αυτές έχουν γραφτεί με θυσίες και αίμα κομμουνιστών – στελεχών του κόμματος.
Παθογένειες
Οι εκάστοτε αναλύσεις που γίνονται από τον αστικό τύπο αλλά και από διάφορους «φιλελέυθερους οπορτουνιστές», δεν εντοπίζουν την ρίζα του προβλήματος αυτού καθ’ αυτού αλλά την αγνοούν με μαεστρικό τρόπο για να επιβάλουν μέσω των αστικών ΜΜΕ την πολιτική που οι ίδιοι επιθυμούν. Το κόμμα ως ένας ζωντανός οργανισμός έχει και αυτό τις παθογένειες του. Κάθε κομμουνιστικό κόμμα, το οποίο συλλεκτικά παίρνει τις αποφάσεις του και έχει την διαλεκτική και τον υλισμό ως τρόπο σκέψεις, έχει την ευθύνη να κάνει την αυτοκριτική του αλλά και να αναθεωρεί διαχρονικά.
Μερικές παθογένεις που μπορούν να εντοπιστούν είναι οι ακόλουθες:
- Φαινόμενο παραγοντισμού
- Απουσία μορφωτικής και ιδεολογικής κατάρτισης στελεχών και μελών
- Υποτίμηση των νόμων κίνησης της κοινωνίας (ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιόδους)
- Ιδεαλιστικές προσεγγίσεις σε καθημερινά προβλήματα
- Γραφειοκρατία vs Ταξική πάλη
Η ρίζα του προβλήματος
Αν δούμε όλες αυτές τις παθογένεις στην ολότητά τους, ίσως να υποπέσουμε στο μεθοδολογικό σφάλμα ότι καμία σχέση – εξάρτηση έχουν μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα η έλλειψη σοσιαλιστικής (Μαρξιστικής – Λενινιστικής) ταυτότητας στο ΑΚΕΛ τις τελευταίες δεκαετίες, έδωσε την βάση και το έδαφος για τις συγκεκριμένες παθογένειες να έρθουν στην επιφάνεια. Αδιαμφισβήτητα το 23ο συνέδριο του Κόμματος θα πρέπει να είναι το έναυσμα να τεθεί το θέματα ταυτότητας του ΑΚΕΛ.
«Η δική μας αντίληψη για τον Σοσιαλισμό»
Το έγγραφο «Η δική μας αντίληψη για τον Σοσιαλισμό» (το οποίο είναι και αναρτημένο στην ιστοσελίδα του ΑΚΕΛ), είναι μία άμεση παραδοχή για την επικρατέστερη τάση “σοσιαλδημοκρατίας”, αφού θέτει ως κριτήριο την “καλύτερη διαχείριση” του καπιταλισμού και όχι την “ρήξη”. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία μας δίνει πάντα την καθαρότερη εικόνα και μας κρίνει, όπως για παράδειγμα στην Χιλή, όπου η νίκη του Αλιέντε στις προεδρικές εκλογές με την στήριξη και του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν κατάφερε να εδρεώσει τον σοσιαλισμό, αλλά δέχθηκε μια τεράστια ήττα από την αστική τάξη (που ήταν η μειοψηφία). Όπως έχει προαναφερθεί ίσως είναι καιρός για αναθεώρηση του εγγράφου, αφού τόσο η ιστορία όσο και οι Μαρξιστές φιλόσοφοι μας δείχνουν τον δρόμο και σίγουρα αυτός δεν στρέφεται προς την σοσιαλδημοκρατία.
Εκλογές
Ο Ένγκελς είχε πει ότι “Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες”, βέβαια σε καμία περίπτωση δεν υποστήριζε την μη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες. Οι εκλογές είναι ένα εργαλείο για την εργατική τάξη μέσω του Κόμματος της, χρησιμοποιώντας τον αστικό κοινοβουλευτισμό να διαδοθούν οι απόψεις της. Γιατί τότε το ΑΚΕΛ να κρίνεται σαν αποτυχημένο από ένα αποτέλεσμα εκλογών και όχι από του αγώνες που δεν έδωσε; Και στην τελική ποιος θα κρίνει το ΑΚΕΛ για την αποτυχία του; Τα αστικά ΜΜΕ και οι καπιταλιστές φίλοι τους ή η εργατική τάξη που υπηρετεί;
Συμπέρασματα
Με κάθε σιγουριά μπορεί να ειπωθεί ότι το ΑΚΕΛ έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία και η τεράστια δουλειά και ο αγώνας θα πρέπει να δωθεί από τα μέλη και στελέχη του. Ο Μαρξιστικός – Λενινιστικός χαρακτήρας του ΑΚΕΛ πρέπει να υπερυσχίσει και η κατεύθυνση να δοθεί από το πολιτικό γραφείο και την Κεντρική Επιτροπή. Μόνο με την περαιτέρω μορφωτική και ιδεολογική κατάρτηση της τάξης που υπηρετεί, θα καταφέρει να κερδίσει ξανά όλους τους αγώνες.
“Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα”
Β. Ι. Λένιν
Γιώργος Γεωργίου
Νομικός / Πολιτικός Επιστήμονας
Μέλος ΑΚΕΛ
ΚΟΒ Άγιου Παύλου Β΄