Μονόδρομος η Αριστερά.  Δεξιά και ρεφορμισμός, του Θεοχάρη Μασούρα

Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών και η ενίσχυση του αντιομοσπονδιακού μετώπου, πρέπει να προβληματίσουν την Αριστερά.  Χιλιάδες μέλη και φίλοι εγκατέλειψαν την ιδεολογία των γονιών τους.  Με τα δυσκολίας πείσαμε τα παιδιά μας και το συγγενικό περίγυρο, να μας ψηφίσουν. «Έχω τέσσερα παιδιά», μου έλεγε αγαπητή φίλη.  «Ούτε ένας μας ψήφισε, παρόλο που εγώ και ο άντρας μου τα μεγαλώσαμε με τις αρχές του μαρξισμού – λενινισμού και θεωρούσαμε πως η Αριστερά ήταν γι΄ αυτά μονόδρομος».

Τούτη την ώρα δεν ψάχνουμε τον αποδιοπομπαίο τράγο, να του φορτώσουμε την ευθύνη, όχι μόνο γιατί είναι συλλογική, αλλά οφείλουμε πρωτίστως να εγκύψουμε με ειλικρίνεια και σοβαρότητα στον προεκλογικό προς τις βουλευτικές και να δούμε αν σωστά πορευτήκαμε, γιατί κρίνεται το μέλλον του ιστορικού κόμματος.  Όλο και λιγότεροι σύντροφοι εκφράζουν τις πεποιθήσεις τους σε συναθροίσεις ή αγοράζουν τη Χαραυγή.  Ο τίτλος του άρθρου συμπυκνώνεται σε τρεις έννοιες: Αριστερά, Δεξιά και Ρεφορμισμός.  Η Αριστερά είναι συνυφασμένη με την προοδευτικότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και το διεθνισμό, ενώ η Δεξιά συνάπτεται με το συντηρητισμό, την καθεστηκυία τάξη και τον εθνοκεντρισμό.

Ο ρεφορμισμός αποτελεί την πεμπτουσία του κειμένου.  Πρωτοεμφανίστηκε λίγο πριν την Οκτωβριανή Επανάστασης και δήλωνε τους σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες που πίστευαν στις μεταρρυθμίσεις  κι όχι στην ταξική πάλη με βίαιη κατάργηση του καπιταλισμού, όπως πίστευαν οι μπολεσεβίκοι – κομμουνιστές.  Ο Λένιν, όμως, ανοιχτόμυαλος και αυθεντικός μαρξιστής, όταν κατανόησε πως η θεμελίωση του σοσιαλισμού περνούσε μέσα από την συνύπαρξή του με το ιδιωτικό κεφάλαιο, με τη Νέα Οικονομική Πολιτική, ή (Ν.Ε.Π.), επέτρεψε για καθορισμένο χρονικό διάστημα να ιδρυθεί ένας ιδιωτικός φορέας που θα συναγωνιζόταν το κράτος.  Επέτρεψε συγκεκριμένα την ελεύθερη επιχειρησιακή δραστηριότητα των αγροτών και μικροβιομηχάνων που απασχολούσαν λιγότερους από 20 εργάτες.  Η δικτατορία του προλεταριάτου αναστέλλεται,  γιατί οι παραγωγικές δυνάμεις αντιδρούσαν.  Υπήρξε λοιπόν ο πρώτος ρεφορμιστής – αναθεωρητής!

Η σχέση με την κυπριακή πραγματικότητα, το ΑΚΕΛ, Αριστερά, Νέες Δυνάμεις, αλλά και με τον πρόγονό του, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου, 1926 στη Λεμεσό, είναι εξόφθαλμη.  Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρώτος Γενικός Γραμματέας της Α.Ο.Ν., νεολαίας του Κ.Κ.Κ., Χριστάκης Κατσαμπάς, υπήρξε αργότερα μέγας αντικομμουνιστής και βουλευτής του Δημοκρατικού Συναγερμού!

Διερωτώμαι, λοιπόν, γιατί η αποδοχή, για λόγους έστω τακτικής του ρεφορμισμού, να αποτελεί έγκλημα και οπορτουνισμό; Γιατί η αποδοχή της μικτής οικονομίας, της σοσιαλδημοκρατίας, της καταδίκης του σταλινισμού και αποδοχής του κοινωνικού φιλελευθερισμού, να θεωρούνται ως παραμερισμός των αρχών της 95χρονης πορείας των δύο κομμάτων της Αριστεράς; Μήπως η Μαρία Δημανάκη μέλος της Κ.Ν.Ε., βουλευτής του Κ.Κ.Ε., και μετέπειτα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, είναι ο λιγότερο Αριστερή ή το μέλος της Κ.Ν.Ε., που έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, πρόδωσε τις Αριστερές ιδέες με το ΣΥΡΙΖΑ;

Το ΑΚΕΛ, για να μην αυτομαστιγώνεται γιατί ο κυπριακός λαός δεν «ακούει» τις θέσεις του, δεν λαμβάνει υπόψη τα πολλαπλά σκάνδαλα των κυβερνώντων και κυρίως γιατί οι νέοι ολισθαίνουν προς συντηρητικά κόμματα, οφείλει να προβεί σε τέτοιες άμεσες ενέργειες, που να ταρακουνήσουν συθέμελα την ψυχή των πολιτών.  Θεωρώ πως τέτοιες είναι η εκλογή του νέου Γενικού Γραμματέα από το Συνέδριο και όχι την Κεντρική Επιτροπή και η καθιέρωση ποσόστωσης εκλογής των εμμίσθων στην Κεντρική Επιτροπή στο 30%, αναλόγως των μελών κάθε επαρχίας.

Από το Συνέδριο και όχι από την Κεντρική Επιτροπή, πρέπει να εκλέγεται και η Εκτελεστική Γραμματεία του κόμματος.  Το κόμμα οφείλει να προβληματιστεί και για τη σχέση του με τον Νικόλα Παπαδόπουλου, ένα ακραιφνή αντιομοσπονδιακό.  Νοείται ότι για τις εκλογές από το Συνέδριο πρέπει να στηθούν κάλπες και να προηγηθούν καταστατικές αλλαγές.  Ως το επόμενο συνέδριο, νοουμένου ότι θα υπάρχει κυπριακό, οι κομματικές αλλαγές θα είναι περαιτέρω ριζοσπαστικές, ώστε ο λαός να μας «ακούει»!

Θεοχάρη Μασούρα,

Φιλόλογου,

Πρώην διευθυντή σε σχολεία Μ.Ε.