ΑΚΕΛ – Κομμουνιστικό Κόμμα ή Σοσιαλδημοκρατία, του Αντώνη Αντωνίου

Τις τελευταίες μέρες του Βυζαντίου λέγεται ότι  ένα θέμα συζήτησης (δεν ξέρω πόσο ευσταθεί) ήταν αν οι άγγελοι ήταν γένους αρσενικού ή θηλυκού.

Αυτό το θυμήθηκα γιατί μετά τις εκλογές στις 30 Μαΐου  ορισμένοι φίλοι αποφάσισαν να ανοίξουν συζήτηση κατά πόσο το ΑΚΕΛ είναι και πρέπει να παραμείνει ένα κομμουνιστικό κόμμα ή να κινηθεί προς σοσιαλδημοκρατία. Ως συνήθως γίνετε σ’ αυτές τις συζητήσεις, βάζουν ένα δίλλημα και περιμένουν όλους να τοποθετηθούν. Όπως κάνει ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος που ρωτά το ΑΚΕΛ αν ταυτίζετε με τις απόψεις τις Τουρκίας ή του Προέδρου Αναστασιάδη. Η επιλογή με κανένα δεν ταυτίζομαι, δεν προσφέρετε.

Αφού βάζουν μια κόκκινη σημαία και 2-3 τσιτάτα του Λένιν αρχίζουν την ανάλυση για να καταλήξουν ότι πρέπει να παραμείνει το ΑΚΕΛ κομμουνιστικό. Αυτή η συζήτηση είναι παραπλανητική.

Στην πράξη οι πολιτικές ΑΚΕΛ είναι σοσιαλδημοκρατικές τόσο μέσα όσο και έξω από την Βουλή. Αν διαφωνούν οι φίλοι τότε να αρχίσουν με κριτική της ηγεσίας σε αυτό το θέμα. Όχι να παίρνουν το θέμα αλλού. Να μη τα βάζουν με αυτούς που μπορεί να εκφράσουν μια αντίθετη άποψη ή ένα ενδοιασμό αλλά με την ηγεσία.  Αν δεν συμφωνούν με την σοσιαλδημοκρατία (και ούτε εγώ συμφωνώ) να κάνουν κριτική στην πολιτική που εφαρμόστηκε. Και σίγουρα έχουν πολλά να πουν

Δεύτερο το ΑΚΕΛ ξεκαθάρισε τον προσανατολισμό του , με έγγραφό «η δική μας αντίληψη για το σοσιαλισμό». Υπάρχει στην επίσημη  σελίδα του ΑΚΕΛ και μπορεί να διαβαστεί. Εντάξει, θα αναστατωθούν αρκετοί γιατί το έγγραφο εκφράζει  την υποστήριξη στην περεστρόικα (τόσο σύγχρονο λοιπόν)   αλλά γι’ αυτό μπορούν να ζητήσουν αλλαγές.

Τρίτο δεν μου αρέσουν οι θεωρίες συνομωσίας αλλά αυτή η συζήτηση εξυπηρετεί τους κύριους ένοχους γι’ αυτή την κατάντια του ΑΚΕΛ.

Τέταρτο το μεγαλείο, κύρια του Λένιν (αλλά και των Μπολσεβίκων συντρόφων του) ήταν ότι στηρίχτηκαν στο πλούτο που λέγεται Μαρξισμός , τον προσάρμοσε στις συγκεκριμένες χρονικές συνθήκες, του 1917, στην συγκεκριμένη χώρα , Ρωσία , και παράξαν πολιτική που κέρδισε τις μάζες. Μπορείτε να συγκρίνεται με το τι έκανε αυτά τα χρόνια το ΑΚΕΛ.

Θα αναφέρω ένα παράδειγμα: Η συνδιάσκεψη το 2014 συγκλήθηκε για να συζητήσει την εμπειρία της διακυβέρνησης και να παράξει  θέσεις για το συνέδριο του 2015. Η άποψη μου είναι ότι η συζήτηση δεν εξυπηρέτησε. Οι δύο ομάδες (υπέρ και κατά να αναλάβει ξανά την διακυβέρνηση το ΑΚΕΛ) ανάλωσαν τις ομιλίες τους εκτοξεύοντας τσιτάτα του Λένιν. Και στο πλούσιο έργο του Λένιν υπήρχαν τσιτάτα να χρησιμοποιηθούν από όλους. Αλλά η ευθύνη για την μη-αποτελεσματική, μη χρήσιμη Συνδιάσκεψη δεν μπορεί να βαραίνει όλους το ίδιο. Βαραίνει κύρια αυτούς που κρατάν και το ψωμί και το μαχαίρι στο ΑΚΕΛ-δηλαδή την ηγεσία και τον μηχανισμό.

Το σημαντικό για μένα, πέρα από την ταμπέλλα, είναι αν είναι κόμμα που να αγκαλιάσει και να αγκαλιαστεί από πλατιές μάζες εργαζομένων. Να έχει δημοκρατική λογοδοσία της ηγεσίας και λαϊκή συμμετοχή στην διαμόρφωση και υλοποίηση αποφάσεων.

Προσωπική άποψη είναι: Τούτη την συζήτηση την θεωρώ αντιπαραγωγική και αποπροσανατολίζει.

Αντώνης Αντωνίου

K.O.B. Αγ Ανάργυροι Β