Το κυριότερο πρόβλημα, του Πέτρου Κωνσταντίνου

Η εικόνα που έχει ο καθένας για τον κόσμο είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οπτική γωνία από την οποία τον αντικρίζει. Έτσι, και η ερμηνεία της αποτυχίας στις εκλογές μπορεί να πραγματοποιηθεί με ποικίλους τρόπους ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία αντικρίζει κανείς την ζωή στην Κύπρο.  Διαφορετικά ερμηνεύει, δηλαδή, το εκλογικό αποτέλεσμα ένας μεγαλο-επειχηριματίας σε σχέση με ένα ιδιοκτήτη μικρομεσαίας επιχείρησης και  διαφορετικά ένας κυβερνητικός υπάλληλος με σταθερό μισθό και ωφελήματα σε σχέση με έναν ιδιωτικό υπάλληλο του οποίου η εργασιακή θέση είναι επισφαλείς. Από αυτή την κατηγορία πολιτών αντικρίζω τον κόσμο, όντας πτυχιούχος νέος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα για 750€ μηνιαίως.

Διαβάζοντας τις προεκλογικές διακηρύξεις των υποψηφίων του ΑΚΕΛ γίνεται ξεκάθαρο ότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο περιεχόμενο των προτάσεων, καθώς αυτές ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις των πολιτών για τομές στον εργασιακό χώρο με θέσπιση κατώτατων μισθών, στα θέματα διαφάνειας και πάταξης της διαφθοράς με καταθέσεις προτάσεων νόμου και όχι στα λόγια όπως έπραξαν προεκλογικά οι ανθυποψίφιων τους.

Οπότε, τι πήγε στραβά; Τι έκανε το ΑΚΕΛ λάθος και δεν κατάφερε να πείσει αφενός τον δικό του κόσμο και αφετέρου την ευρύτερη αριστερά να το ψηφίζει;

Το ερώτημα, κατά την άποψη μου, δεν απαντάται στις θέσεις που εκφράζει το ΑΚΕΛ, αλλά ξεκινά και τελειώνει στις ελλιπείς και παρωχημένες επικοινωνιακές πρακτικές που εξακολουθεί, δυστυχώς,  να ακολουθεί. Υπάρχει άμεσα η ανάγκη να ανοικοδομηθεί η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ ΑΚΕΛ και πολιτών και ταυτόχρονα, το ΑΚΕΛ, να ανακτήσει το δικαίωμα στην κατασκευή της εικόνας του καθώς τα τελευταία χρόνια έχει «χαρίσει» αυτό το προνόμιο στα καθεστωτικά ΜΜΕ. Αυτό, θα επιτευχθεί ανοίγοντας πραγματικούς δίαυλους επικοινωνίας με τους πολίτες και βρίσκοντας τους μηχανισμούς να επικοινωνεί την εκάστοτε πολιτική θέση άμεσα στους πολίτες χωρίς να παρεμβάλλονται τα διάφορα «φίλτρα» από τα ΜΜΕ, όχι μόνο εναντίον του ΑΚΕΛ αλλά και εναντίων κάθε τι προοδευτικού που δύναται να «σπάσει» το μοτίβο της διχοτόμησης, της διαφθοράς, των τραπεζών, της εκδούλεψης των εργαζομένων, δηλαδή της το μοτίβο της δικής τους «κανονικότητας». Παραθέτω ενδεικτικά ορισμένους τρόπους επικοινωνίας με τους πολίτες, τρόπους που ανταποκρίνονται σε ένα σύγχρονο και συνεχώς εξελισσόμενο κόμμα:

• LIVE στα ΜΚΔ. Εβδομαδιαίες ανασκοπήσεις, χωρίς χρονικούς περιορισμούς, της επικαιρότητας και του κοινοβουλευτικού έργου από βουλευτές, στελέχη και τεχνοκράτες του ΑΚΕΛ, οι οποία πέραν της ανασκόπησης θα εκλαϊκεύουν και θα επεξηγούν στους πολίτες τα διάφορα νομοσχέδια και προτάσεις όχι μόνο του ΑΚΕΛ αλλά και άλλων κομμάτων.
• Συστηματική και άμεση δημοσιοποίηση, στα ΜΚΔ, των τοποθετήσεων των βουλευτών από τις διάφορες παρεμβάσεις τους στα ΜΜΕ. Έτσι, ο πολίτης θα εισπράττει άμεσα και αφιλτράριστα τα μηνύματα.
• Δημιουργία σύντομου διαδικτυακού δελτίου ειδήσεων για την δημοσιοποίηση των ειδήσεων που εσκεμμένα διαστρεβλώνουν, αποκρύβουν και ωραιοποιούν τα ΜΜΕ.

Οι πολίτες αισθάνονται ότι το κόμμα του εργαζόμενου και απλού πολίτη έχει μετατραπεί σε ένα κόμμα προνομιούχων που, επι του πρακτέου, δεν πολυενδιαφέρεται για τις ανάγκες των πολιτών που διατείνεται ότι εκπροσωπεί, αισθάνονται ότι δεν υπάρχουν και μεγάλες διαφορές με το κυβερνόν κόμμα αφού και το ΑΚΕΛ με την απάθεια του τείνει να κανονικοποιήσει την διαφθορά, ότι δηλαδή προσπαθεί να πράξει το κυβερνών κόμμα. Αποτελεί αυτό πραγματικότητα; Η απάντηση, σαφώς, είναι αρνητική. Όμως, ο μέσος προοδευτικός πολίτης, αυτήν την άποψη έχει σχηματίσει και όσο το ΑΚΕΛ αφήνει την κατασκευή της εικόνας του στα φιλοκυβερνητικά κυρίαρχα ΜΜΕ, τόσο  η αντίληψη αυτή θα διαιωνίζεται και το χάσμα μεταξύ του αριστερού και ΑΚΕΛ θα μεγαλώνει.

Πέτρος Κωνσταντίνου