Ο παραγοντισμός στο ΑΚΕΛ και η λειτουργία του κόμματος, του Πάμπου Στυλιανού

Στόχος όλων μας, ως μέλη του ΑΚΕΛ, τόσο στον προσυνεδριακό διάλογο όσο και στη συζήτηση του επερχόμενου Παγκύπριου Συνεδρίου, θα πρέπει να είναι να συνδράμουμε στη διαμόρφωση και λήψη σωστών αποφάσεων,  με στόχο την αποκατάσταση της σχέσης μας με μια μεγάλη μερίδα της κυπριακής κοινωνίας που την τελευταία 10ετία μας έχει γυρίσει την πλάτη. Αυτό έχει γίνει για πολλούς και διάφορους λόγους και θα αναφερθώ στους κυριότερους, όπως τους αντιλαμβάνομαι..

52.000 χιλιάδες ψηφοφόροι, μας έχουν απαξιώσει είτε επειδή τους έχει συνθλίψει η οικονομική κρίση, και δεν βλέπουν καμιά προοπτική βελτίωσης της κατάστασης τους, είτε επειδή τους έχουμε απογοητεύσει για τον τρόπο που πολιτευόμαστε και την εν γένει  παρέμβαση μας στην κοινωνία, είτε επειδή μέσα από την πελατειακή σχέση που έχει δημιουργηθεί από όλα τα κόμματα με ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, δεν αναμένει πλέον την οποιαδήποτε «βοήθεια» και στήριξη από ένα ΑΚΕΛ, περιθωριοποιημένο από την εξουσία και τα κέντρα αποφάσεων. Σε αυτούς τους παράγοντες και στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί επι διακυβέρνησης ΔΗΣΥ – Αναστασιάδη,  μεγάλη μάζα αυτών των ψηφοφόρων γίνονται έρμαιο στην προπαγάνδα των ΜΜΕ, που ελέγχουν η δεξιά και η αστική τάξη,

Ένας από τους προβληματισμούς  που πρέπει να ενδιατρίψουμε είναι κατά πόσο θα συνεχίσουμε να αναζητούμε λύσεις και να διαμορφώνουμε πολιτικές μέσα στα πλαίσια ενός συστήματος που καταρρέει και βρίσκεται σε συνεχή αδιέξοδα. Ο καπιταλισμός της Κύπρου, μέσα από τους εκφραστές του, προσπαθεί να φορτώσει στους εργαζόμενους όλα του τα προβλήματα, όπως γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Η βαρβαρότητα του συστήματος είναι πλέον υπαρκτή με διάφορους τρόπους και οι επιθέσεις των εργοδοτών θα γίνουν λυσσαλέες. Ποιοι μπορούν να τους αντισταθούν και να τους εμποδίσουν;;

Η παρουσία μας στην κυπριακή κοινωνία έχει αποδυναμωθεί για μια σειρά και υποκειμενικών παραγόντων. Τα λαϊκό κίνημα και οι οργανώσεις του έχουν χάσει τον κινηματικό τους χαρακτήρα αφού οι κινητοποιήσεις μας ευαισθητοποιούν πλέον μόνο μερικές εκατοντάδες ατόμων.  Όλο και περισσότερο μεγάλα ζητήματα και κεκτημένα του λαού (συνεργατισμός) αφήνουν αδιάφορους όλους αυτούς που πληρώνουν το κόστος.

Από το 1994 το κόμμα συζητεί για τα φαινόμενα του παραγοντισμού και όμως αυτά έχουν «θεριέψει» και κατατρώγουν  τα σωθικά του κόμματος. Παίρνουμε μέτρα μόνο στα λόγια διότι αν πράτταμε δεν θα είχαμε γνωστά φαινόμενα που ουσιαστικά αυτοαναιρούν το ίδιο το κόμμα, τις αξίες και την ηθική του.  Μέσα από τη συμπεριφορά υποψηφίων σε εκλογικές αναμετρήσεις  αλλά και κάποιων στελεχών σε όλα τα επίπεδα αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα δεν βάζουμε το εμείς πάνω από το εγώ αλλά το αντίστροφο.

Δεν θα πρέπει να μηδενίζουμε αφού υπάρχουν σύντροφοι και συντρόφισσες  πρότυπα, που σε όλη τους τη ζωή πρόσφεραν στο κόμμα, μακριά από φώτα δημοσιότητας και επιζήτηση εδράνων στη βουλή ή άλλα δημόσια αξιώματα.  Τα φαινόμενα του παραγοντισμού, του εγώ και όχι του εμείς, αποδεικνύουν σε μεγάλο βαθμό πόσο γινόμαστε όλο και περισσότερο καπιταλιστικά συγκροτημένα άτομα και πόσο αυτό έχει επηρεάσει το ίδιο το κόμμα στη καθημερινή του λειτουργία αλλά και τη συνολική του εικόνα στην κοινωνία.

Το οικοδόμημα του κόμματος, από τις Κ.Ο.Β μέχρι την κορυφή, είναι δυσκίνητο και σε πολλές περιπτώσεις υπερφαλαγγίζεται από την κοινωνία. Χρειαζόμαστε καινούργιες δομές, καινούργιους τρόπους λειτουργίας και καινούργιες διαδικασίες διαμόρφωσης πολιτικών με την εμπλοκή των ΚΟΒ, της βάσης του κόμματος.

Τέλος με κανένα τρόπο οι ευθύνες για την κατάσταση στο κόμμα και το αποτέλεσμα των εκλογών  δεν μπορούν να αποδοθούν αποκλειστικά στο Γ.Γ του κόμματος αλλά ανήκουν και πρέπει να αναληφθούν απο ολόκληρη την ανώτατη ηγεσία.

Πάμπος Στυλιανού

Μέλος Συμπλεγματικής Στροβόλου

Μέλος Κ.Ο.Β «Παύλος Λιασίδης», Στροβόλου