Μαρξισμός – Λενινισμός. Σοσιαλισμός  – κομμουνισμός και ΑΚΕΛ, του Μιχαλάκη Τ.

 

Κάποια στελέχη του ΑΚΕΛ μιλώντας για ιδεολογικά θέματα  αναφέρονται στο  Μαρξισμό – Λενινισμό. Ή στο Σοσιαλισμό  –  κομμουνισμό. Όταν τους ακούει  ένας νέος, μη Ακελιστής, αμέσως ο νους του πηγαίνει στα πρώην κομμουνιστικά καθεστώτα και στα Γκουλάγκ. Σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιφρονούντων στη Σιβηρία και σε δικτατορία.  Έκαναν τον κόσμο να φοβάται μήπως στο μέλλον, αν επικρατήσει το ΑΚΕΛ, θα έχουμε δικτατορία του προλεταριάτου. Κάτι, που έντεχνα  εκμεταλλεύονται  οι επιτήδειοι και κυρίως η ακροδεξιά. Φοβίζουν τον κόσμο, πως το ΑΚΕΛ θα μετατρέψει τη Κύπρο σε… Νότια Κορέα, Αλβανία, Κούβα .

Ναι, οι πρώτοι κομμουνιστές, όπως και οι παλιοί Ακελιστές ήταν εντελώς διαφορετικοί από τους σημερινούς. Βέβαια τώρα άλλαξαν οι συνθήκες ζωής. Άλλαξαν οι καταστάσεις. Παγκόσμια, μα και στο τόπο μας. Σε ποιες και πόσες χώρες υπάρχει και κυβερνά μια γνήσια Μαρξιστική- Λενινιστική ή Κομμουνιστική κυβέρνηση; Εμείς τώρα ανήκουμε στη μεγάλη οικογένεια της Ευρώπης. Πρέπει το ΑΚΕΛ να βρει τρόπους ενδυνάμωσης του μέσα σε αυτά τα νέα πλαίσια. Έπρεπε να εκμεταλλευτεί περισσότερο την εκλογή του Νιαζί Κιζίλγιουρεκ και να ενδυναμώσει τις σχέσεις του με τους Τουρκοκύπριους, καθώς και με τα άλλα Αριστερά κόμματα της ΕΕ.

Η μεγάλη οικογένεια της Σοβιετικής Ένωσης και των Σοσιαλιστικών χωρών έχει εξαφανιστεί. Η Ρωσσία του Βλαντίμηρ Πούτιν κάθε άλλο παρά σοσιαλιστική μπορεί να θεωρηθεί. Απλά και σωστά κάνει, προσπαθεί να διασφαλίσει τη κυριαρχία της εκεί όπου μπορεί. Βλέπουμε τη ενίσχυση των σχέσεων της με τη Τουρκία. Η Κύπρος και το ΑΚΕΛ χρειάζονται τις καλές φιλικές σχέσεις με τη Ρωσσία. Όχι όμως να είναι υποχείριο του οποιουδήποτε. Πρέπει να βλέπει τα συμφέροντα της δικής μας πατρίδας.  Όπως βλέπουν και αυτοί τα δικά τους. Το ΑΚΕΛ πρέπει να πάψει να υποστηρίζει  σαθρά δικτατορικά καθεστώτα ,σαν αυτό του Λουκασιένκο στη Λευκορωσία.  Απλά και μόνο γιατί είναι στη σφαίρα επιρροής της Ρωσσίας. Ντροπή για το κόμμα του λαού. Πρέπει να σταθεί στο πλευρό του λαού της Λευκορωσίας. Βλέπουμε τι παιγνίδια παίζονται στη Συρία, τη Λιβύη και σε άλλες χώρες. Πρέπει να είναι στο πλευρό των λαών, που μάχονται για τη ανεξαρτησία  τους. Ανεξαρτήτως ποια χώρα τους καταπιέζει. Και να πάψει να τους δικαιολογεί γιατί είναι η Ρωσσία .

Ο κόσμος αλλάζει. Κάποτε οι παπάδες μιλούσαν για αντίχριστους, άπιστους κομμουνιστές. Και οι κομμουνιστές μιλούσαν για όπιο του λαού. Τώρα βλέπουμε τους διάφορους ολιγάρχες, Ρώσσους κυρίως, να κτίζουν μεγάλους ναούς στολισμένους με χρυσό. (Αλήθεια, σκέφτηκε κάποιος στο κόμμα ή στη εκκλησία, από πού βρήκαν αυτοί οι φοαρτάδες  τα εκατομμύρια  τους; Και με ποιούς τρόπους, θεμιτούς ή αθέμιτους, τα αποκτούν;) Διερωτήθηκε κάποιος από την ηγεσία, γιατί έτσι ξαφνικά οι μισοί μητροπολίτες μας έγιναν φιλορώσσοι και έφτασαν στο σημείο να προκαλέσουν ρήξη στους κόλπους της κυπριακής εκκλησίας; Αυτής της εκκλησίας, που φανερά ή κρυφά υποστηρίζει την ακροδεξιά.  Αυτούς, που ο μοναδικός εχθρός τους είναι το «κομμουνιστικό ΑΚΕΛ» και που με χίλιους τρόπους  το πολεμούν αδυσώπητα .

Καθήκον και υποχρέωση του ΑΚΕΛ είναι να προασπίζει δυναμικά τα δικαιώματα της φτωχολογιάς. Της εργατιάς και των αγροτών. Των μικρομεσαίων και αδικημένων. Γιατί, δυστυχώς, το ΑΚΕΛ σε κάποιο βαθμό έχασε το ρυθμιστικό, κοινωνικό ρόλο του. Άφησε τη κυβέρνηση να κάνει το  παιγνίδι της. Και να κερδίζει. Το κόμμα, η ΠΕΟ, η ΕΚΑ, η ΠΟΓΟ δεν παράγουν έργο. Ή τουλάχιστο δεν φαίνονται. Κάπου χάθηκαν. Ο  έμμισθος μηχανισμός τους όμως υπάρχει.

 

Μιχαλάκης Τ.