Δημόσιος Διάλογος, της Γιώτας Δημητρίου

Μέσα στα πλαίσια των 550 λέξεων, όπως λένε οι οδηγίες, θα προσπαθήσω να εκφράσω και εγώ την άποψη μου, με στόχο να συμβάλλω στο δημόσιο διάλογο.
Θα πω τα πράγματα όπως τα βλέπω, με σεβασμό, αλλά ευθέως.
Eπειδή το κείμενο βγήκε μεγαλύτερο των 550 λέξεων το χώρισα σε 2 μέρη.

Β ΜΕΡΟΣ

“Εκμοντερνισμός”
Σε μια κοινωνία που προχωρά στον “μοντέρνο κόσμο”, με όλα όσα συνεπάγονται με αυτό, το να προχωρήσουμε μπροστά μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα στα πλαίσια της εποχής και της κοινωνίας που ζούμε.
Θεωρώ πως σε πολλά θέματα “μείναμε πίσω” αγνοώντας τους ρυθμούς της εποχής.
Τι εννοώ;
1. Γιατί σε προεκλογικές περιόδους δεν προβάλλονται οι υποψήφιοι μας με όλα τα σύγχρονα μέσα όπως όλοι οι αντιπαλοι τους; Γιατί τους απαγορεύουμε να κινηθούν όπως οι αντιπαλοι τους;
2. Γιατί αναλαμβάνουν διαφημιστικά γραφεία και επικοινωνιολόγοι και δημοσιογράφοι τις εκλογικές μας καμπάνιες, όταν η εποχή προστάζει πως τέτοιους είδους δουλειές γίνονται μόνο από ειδικούς πολιτικού marketing. (Βλέπε πχ  ΔΗΣΥ).

Συντροφικότητα, σεβασμός, συνεννόηση
Αν κάτι πρέπει να χαρακτηρίζει το δικό μας κόμμα είναι η συλλογικότητα, η συντροφικότητα, ο αλληλοσεβασμός. Το θεωρώ προκλητικό (το λιγότερο) την επομένη των εκλογών, ενώ ο κόσμος του κόμματος έκλαιγε κυριολεκτικά για τα χαμηλά ποσοστά του κόμματος, κάποιο άτομο του κόμματος μας να πανηγύριζε στις τηλεοράσεις για την επιτυχία των ψήφων που κατάφερε να πάρει. Ξέρετε τι σκέφτεται ο κόσμος μας; “Πππεε ο καθένας για την πάρτη του”. Είναι προκλητικό. Τέτοια σκηνικά διαλύουν το κόμμα με ένα τρόπο έμμεσο. Ή είμαστε όλοι μαζί, εμείς του κόμματος μας ή ο καθένας την πάρτη του.
Να δείχνουμε πως είμαστε όλοι εδώ για το κόμμα, όχι για την πάρτη μας. (Ναι, ακόμη και αυτοί των Νέων Δυνάμεων).

Κριτική στα ΜΚΔ και Διαπαιδαγώγηση του κόσμου μας
Στα ΜΚΔ κάποιοι και μάλιστα κομματικά μέλη θεωρούν πως μπορούν να βγαίνουν να λένε αυτά που πρέπει να πουν στα σώματα. Αυτό είναι λάθος. Όμως αυτό το λάθος είναι αποτέλεσμα της μη διαπαιδαγώγησης που χρειάζεται ο κόσμος του ΑΚΕΛ. Δεν ξέρω πως μπορεί, με ποιους τροπους, αλλά πρέπει να γίνει διαπαιδαγώγηση του κόσμου. Θεωρώ πως περισσότερο από ποτέ άλλοτε ο κόσμος του ΑΚΕΛ χρειάζεται διαπαιδαγώγηση. Για να ξαναθυμηθούμε τα πιο απλά, ότι πχ η κάθε κριτική γίνεται στα σώματα και όχι στα ΜΚΔ και στα καφενεία (ή coffee shops).

Κοντά στο κόσμο
Βγαίνει ο Αβέρωφ “τσάρκα” στα χωριά της Επαρχίας Λάρνακας και βρίσκεται “δίπλα στον εργαζόμενο” (τα ύστερα του κόσμου) και εμείς που εκεί είναι η θέση μας, δίπλα από τον κόσμο, δίπλα από τον εργαζόμενο, ξεχάσαμε να είμαστε δίπλα τους. Χρειάζεται, πιστεύω, να ξαναθυμηθούν τα στελέχη μας, οι βουλευτές μας να κατέβουν στον κόσμο, να μιλήσουν μαζί του, να τον ακούσουν, να δείξουν ότι είναι δίπλα από τον κόσμο, να βγουν από τα γραφεία τους. Τώρα περισσότερο από ποτέ επιβάλλεται η επαφή με τον κόσμο μας.

 

Της Γιώτας Δημητρίου
Κομματικό Μέλος,
Κ.Ο Γυναίκες Προδρόμου, Λάρνακα