Εισηγήσεις για τη πορεία και  θέση του ΑΚΕΛ μεσα στην κοινωνία, του Δημήτρη Δημητρίου

1. Παρακολουθώντας τα  απλά μελή του ΑΚΕΛ σε διάφορες συζητήσεις,  διαπίστωσα  ότι επικρατεί στο κόμμα ιδεολογική πενία σε βαθμό που ορισμένοι δυστυχώς υιοθετούν ακόμα και την ξενοφοβική ρητορική της ακροδεξιάς.  Η επιμόρφωση των μελών κι η θεωρητική τους κατάρτιση στη βάση της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας αποτελούν  μιαν ισχυρή θωράκιση ενάντια στις απειλές και προκλήσεις του συστήματος και των απολογητών του. Αν τα μέλη δεν διαθέτουν αυτό το θεωρητικό πλούτο τότε οι όποιες δράσεις του κόμματος δεν θα έχουν τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα που απαιτείται , κάτι που δυστυχώς παρατηρούμε  σε εκδηλώσεις του κόμματος τα τελευταία χρόνια.
2. Η ανάγκη οργανωτικής αναδόμησης οφείλει να εκφεύγει των δογματικών αντιμετωπίσεων και να λαμβάνει υπόψη τις τάσεις και τις ανάγκες που η σύγχρονη κοινωνία επιβάλλει. Άλλα τα χαρακτηριστικά της επί  Λένιν εποχής  κι’ άλλο η σημερινή . Κωδικοποιώ τις ακόλουθες σκέψεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα :
3. A. Καθιέρωση μιας νέας κουλτούρας (με την υιοθέτηση θεσμικών/δομικών αλλαγών) ανοχής και σεβασμού διαφορετικών απόψεων και θέσεων. Οι όποιες διαφωνίες δεν πρέπει να θεωρούνται αιρέσεις αλλά σαν μια γόνιμη δημοκρατική διαδικασία. Οι τάσεις δημιουργίας  νομενκλατούρας μεσα το κόμμα  θα πρέπει να εκλείψουν από ένα σύγχρονο μαρξιστικό κόμμα που προωθεί την εργατική δημοκρατία,  μακριά από  κατεστημένα και στεγανά.
   Β. Μείωση του αριθμού των εμμίσθων στελεχών που κατέχουν ψηλές οργανικές  θέσεις και καθορισμός ορίου θητειών σε πόστα της ανώτατης ιεραρχίας.
   Γ. Καθορισμός οροφής στον αριθμό των εμμίσθων που αναλαμβάνουν πολιτειακά αξιώματα (βουλευτές , κυβερνητικά στελεχη , ημικρατικοί οργανισμοί κλπ).
   Όλα τα πιο πάνω εκφράζουν μια πορεία οπου θα πρέπει να δίνεται πάντα ο χρόνος προσαρμογής .Η εμπλοκή των απλών μελών πρέπει να γίνεται με ένα συντονισμένο και προγραμματισμένο τρόπο οπου το παλιό θα φεύγει και θα έρχεται να το αντικαταστήσει το νέο χωρίς να δημιουργούνται κενά και αδυναμίες που θα αποδυναμώνουν τη λειτουργία του κόμματος.

3. Ανάλυση της σημερινής κοινωνικής εικόνας που έχουμε στην Κύπρο. Μπορεί η Κύπρος να μην ακολούθησε το κλασσικό μοντέλο της βιομηχανικής ανάπτυξης (λογω μεγέθους και της  αποικιοκρατίας )  μεσα από τις δομές του καπιταλιστικού συστήματος αλλά οι καπιταλιστικές σχέσεις είναι κυρίαρχες και οι ρυθμοί  εκμετάλλευσης  που πηγάζουν  μεσα απ΄ αυτές είναι σε πολλές περιπτώσεις πιο ληστρικές και απάνθρωπες.   Ένα αριστερό μαρξιστικό κόμμα για να κερδίσει σήμερα την νέα εργατική τάξη ( νέους και γυναίκες)  που μια μεγάλη μερίδα τους βρίσκεται είτε στην ανεργία είτε σε  ανοργάνωτους τομείς (  υπεραγορές , ταχυφαγεία , εστιατόρια , καφετερίες κλπ με νεοφανείς όρους εργοδότησης ) χρειάζεται να δώσει όλες του τις δυνάμεις  . Χρειάζεται σκληρός  αγώνας , χρειάζεται να σπάσει μύτη για να καταφέρει ένα αριστερό κίνημα να κτίσει ταξικές συνειδήσεις αναμεσα στους σημερινούς νέους και να τους κάμει να αντιληφτούν το ταξικό τους συμφέρον . Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη κοινοβουλευτική δουλειά που γίνεται  , η έμφαση τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να κατευθυνθεί στους ταξικούς /κοινωνικους αγώνες έξω από τη βουλή σε μια διαδικασία συνεχούς ρήξης με το κατεστημένο.
4. Έμφαση στους νέους ανέργους . Δεν είναι αρκετό να διαπιστώνουμε ότι οι νέοι μας ιδιαίτερα οι νέοι επιστήμονες μας υποφέρουν και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν . Πρέπει να μπουν κάτω άμεσα υλοποιήσιμες εισηγήσεις για το πώς δημιουργούνται μικροί αυτοδιαχειριστικοί συνεταιρισμοί των 5-10 ατόμων σε τομείς υψηλής τεχνολογίας , πράσινης ανάπτυξης καθώς και μικρών αγροτικών συνεταιρισμών  που να συνδυάζουν τη ψηλή τεχνολογία  την επαρκή  προστιθέμενη άξια και τον  εξαγωγικό προσανατολισμό. Το γραφείο μελετών θα πρέπει να ενισχυθεί και  να οργανώσει ομάδες που να επεξεργαστούν με επιστημονικό τρόπο  άμεσα υλοποιήσιμα σχέδια για τα πιο πάνω.
5. Συγκεκριμένες και εφαρμόσιμες εισηγήσεις για αντιμετώπιση μεγάλων προβλημάτων όπως αυτό των εκποιήσεων και της δημιουργίας κοινωνικής στέγης . Ετοιμασία με τη συνεργασία των κοινωνικών κινημάτων ενός ολοκληρωμένου προγράμματος που να δίνει λύσεις με ένα συντεταγμένο τρόπο στα προβλήματα στέγασης  στην Κύπρο .
6. Πρωτοβουλία για ένα ευρύτατο αντιφασιστικό μέτωπο με συνιστώσες προσωπικοτήτων και οργανώσεων που ενδιαφέρονται και ανησυχούν για τις προσπάθειες της κυβέρνησης και αριθμού κομμάτων προεξάρχοντος του ΕΛΑΜ,  εκφασισμού της κοινωνίας. Η αντιφασιστική πάλη θα πρέπει να θωρείται πλέον σαν μια από τις  βασικές  προτεραιότητες του ΑΚΕΛ .

Δημήτρης Δημητρίου