Κάποιες σκέψεις με αφορμή την επέτειο της 16ης Ιουνίου 1943 και το επικείμενο συνέδριο του ΑΚΕΛ, του Ανδρέα Χρίστου
Στην μακρά, εκατοντάχρονη, διαδρομή του Κόμματος και της παράταξης μας είχαμε μεγαλειώδεις νίκες και επιτυχίες όπως είχαμε και πισωδρομήσεις και περιόδους υποχώρησης.
Καταγράψαμε σπουδαίες κατακτήσεις όμως δεν έλειψαν τα λάθη και οι παραλείψεις.
Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι ότι η ηγεσία, τα μέλη και οι υποστηρικτές μας πάντα έβρισκαν τον τρόπο να επαναφέρουν τα πράγματα στην σωστή πορεία ώστε να συνεχίσει η ισχυρή παρουσία της Αριστεράς και να αποτελεί την προστατευτική ασπίδα και το νικηφόρο δόρυ του λαού μας.
Μην μετράτε, είπε ένας σπουδαίος άντρας, πόσες φορές μια παράταξη πέφτει. Να μετράτε πόσες φορές σηκώνεται και μπαίνει ξανά στη μάχη. Αυτό τον καιρό που όλοι νοιώθουμε το βάρος και τις επιπτώσεις της εκλογικής μας υποχώρησης, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι δεν είναι ούτε η πρώτη και δεν θα είναι ούτε και η τελευταία μας αποτυχία. Έτσι είναι η διαλεκτική της ζωής, αυτό δείχνουν και οι πολύχρονοι ένοπλοι και ειρηνικοί αγώνες των λαών σε όλο τον κόσμο.
Οφείλουμε, με πίστη στο δίκαιο της υπόθεσης μας, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, με αισιοδοξία και ψυχική ανάταση, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να απευθυνθούμε στο λαό με κριτική αλλά κυρίως με αυτοκριτική ειλικρίνεια.
Να αξιολογήσουμε ψύχραιμα τόσο την συλλογική όσο και την προσωπική ευθύνη του καθενός μας. Με ευστάθεια και χωρίς κλυδωνισμούς, με αυστηρότητα αλλά χωρίς ισοπεδώσεις, με απόλυτο σεβασμό στην αντίθετη άποψη και χωρίς χαρακτηρισμούς, με ήθος και εκτίμηση προς τον καθένα, να συζητήσουμε όλα όσα πρέπει.
Όμως να μην χαθούμε στις ατέρμονες συζητήσεις και στην εσωστρέφεια, διότι οι πραγματικές απαντήσεις βρίσκονται στο πεδίο των κοινωνικών και των εργατικών αγώνων. Βρίσκονται στην απαίτηση που ακούγεται από παντού για ανατροφοδότηση των σχέσεων μας με τους εργαζόμενους, που ζητούν να εκφράσουμε ακόμα πιο μαχητικά και πιο απαιτητικά τα συμφέροντα τους, να ηγηθούμε πιο αποτελεσματικά όλων των προσπαθειών τους για ένα καλύτερο αύριο.
Οι απαντήσεις βρίσκονται στην ενίσχυση των δεσμών μας με την νεολαία και την διανόηση, με τα μεσαία στρώματα της κοινωνίας, με όλες τις παραγωγικές ομάδες. Οι απαντήσεις βρίσκονται στην συστράτευση μας με τα κινήματα της επαναπροσέγγισης και της επανένωσης, της προστασίας του περιβάλλοντος, της διαφύλαξης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, της υπεράσπισης των μη προνομιούχων.
Πρέπει για αυτό όμως να βάλουμε στην φαρέτρα μας καινούριες ιδέες και νέες πρακτικές. Χρειάζονται νέες προσεγγίσεις στα νέα προβλήματα και στις νεότερες γενιές. Να εκσυγχρονίσουμε τον λόγο, τα συνθήματα, την φρασεολογία και την εικόνα μας. Να ανοίξουμε προς την κοινωνία και να δώσουμε μια νέα εικόνα. Να πείσουμε ότι εμείς είμαστε η νέα πνοή στον πολιτικό χώρο.
Είναι για αυτό που δεν μπορεί να έχει θέση στις σκέψεις και στην δράση μας ο σεκταρισμός, ο απομονωτισμός, ο βερμπαλισμός και η αντιπαραγωγική συνθηματολογία. Πάντοτε απευθυνόμαστε σε ολόκληρο τον λαό και καλωσορίζουμε συμμάχους, συνεργάτες και συνοδοιπόρους σε όλα τα θέματα, από τα πιο μικρά και καθημερινά μέχρι τα πιο μεγάλα ζητήματα, της λύσης του Κυπριακού, της πολιτικής εξουσίας και της οικονομίας. Αυτή ήταν η γραμμή μας, αυτή ήταν που έκανε μεγάλο το ΑΚΕΛ και αυτή είναι που ισχύει σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.
Ανδρέας Χρίστου
Λεμεσός