O διάλογος ως απαραίτητο οξυγόνο της Αριστεράς, του Θεοχάρη Μασούρα
Τελικά η έκφραση απόψεων από μέλη και μη μέλη του ΑΚΕΛ, Αριστερά, Νέες Δυνάμεις εν όψει του 23ου Συνεδρίου, μέσω της Χαραυγής, και η αποτίμηση του κακού αποτελέσματος των βουλευτικών εκλογών, χάσαμε 50 χιλιάδες ψήφους, αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από αναγκαίος και χρήσιμος. Δεν είμαι σίγουρος αν απαντήθηκε το ερώτημα της ηγεσίας, «γιατί ο κόσμος δεν «άκουσε» την τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία των 56 υποψηφίων βουλευτών του ΑΚΕΛ στο κυπριακό, διαφθορά, πανδημία και σε τόσα άλλα τρωτά των κυβερνώντων», αλλά έδωσε σίγουρα την αφορμή να ακουστούν διαφορετικές απόψεις, για του τι είδους κόμμα θέλει η βάση.
Από τη μια είναι οι ακραιφνείς μαρξιστές – λενινιστές που θέλουν ένα κομμουνιστικό κόμμα και αμφισβητούν μέχρι και συγκεκριμένα άρθρα του τελευταίου Καταστατικού του ΑΚΕΛ (Λευκωσία 2015). Κυρίως αμφισβητούν το μικρό εγχειρίδιο με τίτλο «η δική μας αντίληψη για το σοσιαλισμό» (Λευκωσία 1990). Από την άλλη είναι οι σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες που θέλουν ένα κόμμα του κοινωνικού φιλελευθερισμού, της μικτής οικονομίας, της δημοκρατικής αποκέντρωσης, της διαχείρισης και βελτίωσης του καπιταλισμού και κυρίως της ανταγωνιστικής οικονομίας. Οι Μαρξ και Λένιν αποτελούν τους κινητήριους διανοούμενους που με τις ιδέες τους τροφοδότησαν ιδεολογικά τους εργάτες, αγρότες, βιοτέχνες, επιστήμονες και διανοούμενους κάθε εθνικής προέλευσης, άνδρες και γυναίκες για την οικοδόμηση μας κοινωνίας δημοκρατικού και ανθρώπινου σοσιαλισμού, στη Ρωσία, Κίνα, Κούβα και Βιετνάμ. Οι Μαρξ και Λένιν, που δίδαξαν τη Διαλεκτική και την αιώνια μεταβολή, δεν μπορεί οι ίδιοι να θεωρούν εαυτούς, ότι είναι αμετάβλητοι και θέσφατοι!
Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της δεύτερης σχολής σκέψης για οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Κύπρο του σήμερα και εξηγούμαι: Όταν ο Μάο Τσε Τουγκ επέτρεψε την έκφραση διαφορετικών απόψεων, κατηγορήθηκε από τους θερμόαιμους κομμουνιστές, ότι έθεσε βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της κομμουνιστικής Κίνας και ότι δεν έπρεπε να επιτρέψει την ύπαρξη και δεύτερης σχολής σκέψης οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Ο Μάο που εκφραζόταν ποιητικά, τους απάντησε με το σύνθημα, «Ας ανθίσουν εκατό λουλούδια, ας ανταγωνιστούν εκατό σχολές» (Πολιτική των εκατό λουλουδιών). Η Κίνα σήμερα με τη λειτουργία της μικτής οικονομίας και τον πλουραλισμό, αποτελεί την ισχυρότερη κομμουνιστική χώρα, που τρέφει 1,398.000 δηλαδή 1 δισεκατομμύριο και τρακόσια ενενήντα οχτώ εκατομμύρια κινέζους.
Το άρθρο 2β του Καταστατικού του ΑΚΕΛ, αναφέρεται στο κοινωνικό και πολιτικό στίγμα του κόμματος: «Το ΑΚΕΛ θεωρεί ως απαραίτητες προϋποθέσεις της κοινωνικής και πολιτειακής ανάπτυξης, την ελεύθερη λειτουργία των κομμάτων, τη δημοκρατική κατάκτηση, την εναλλαγή της εξουσίας καθώς και οποιεσδήποτε αλλαγές στο Σύνταγμα ή στο κοινωνικό σύστημα, να προέρχονται από την ελεύθερη επιλογή του λαού, μέσα από δημοκρατικές και αδιάβλητες διαδικασίες». Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι «το ΑΚΕΛ θεωρεί την επαναπροσέγγιση ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων ως συστατικό μέρος του ενιαίου μετώπου πάλης των δύο κοινοτήτων».
Με πυροβόλο και ασπίδα, λοιπόν, το Καταστατικό και το Μικρό Βιβλιαράκι «η δική μας αντίληψη για το σοσιαλισμό», οι θέσεις του ΑΚΕΛ πλέον θα «ακούονται», κόντρα στα πλείστα Μ.Μ.Ε, που διαστρεβλώνουν και παραπληροφορούν την αυθεντικότητα και γνησιότητα των απόψεών του.
Θεοχάρη Μασούρα,
Φιλόλογου,
Πρώην διευθυντή σε σχολεία Μ.Ε.