Home  |  23ο Συνέδριο ΑΚΕΛ   |  Προσυνεδριακός Διάλογος 23ου Συνεδρίου   |  Θέσεις – Εισηγήσεις για επανάκαμψη του ΑΚΕΛ, του Ανδρέα Παυλικκά

Θέσεις – Εισηγήσεις για επανάκαμψη του ΑΚΕΛ, του Ανδρέα Παυλικκά

Είμαστε όλοι πολύ απογοητευμένοι και στενοχωρημένοι από το αποτέλεσμα των εκλογών. Το χειρότερο αποτέλεσμα που είχαμε ποτέ! Είναι οδυνηρό για ένα κόμμα σαν το ΑΚΕΛ. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να πείσουμε. Επεκράτησε στον κόσμο ότι είμαστε όλοι το ίδιο. Αρκετοί ψηφοφόροι μας ή προτίμησαν την αποχή ή έδωσαν τη ψήφο τους σε άλλα μικρότερα κόμματα. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει σοβαρά, και νηφάλια να δούμε τι πήγε λάθος.

Θα πρέπει γίνουν οι σωστές εκτιμήσεις, να αναληφθούν οι ευθύνες εκεί που υπάρχουν, και αν χρειαστεί, να προσαρμοστούν η δράση και οι επιδιώξεις μας.

Το πρώτο που θα ήθελα να τονίσω είναι η ανάληψη ευθυνών. Δεν μπορεί στις δύο τελευταίες βουλευτικές εκλογές να χάνει το κόμμα γύρω στο 10% ή 40000 ψήφους και να μην αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη, εκτός από το Γενικό Γραμματέα που ευθαρσώς δήλωσε ότι δεν θα διεκδικήσει το πόστο του ηγέτη του κόμματος. Όμως η ευθύνη πιστεύω είναι συλλογική. Συλλογικές ήταν οι αποφάσεις, συλλογική ήταν η εφαρμογή των, συλλογική ήταν η επικοινωνιακή πολιτική, συλλογική ήταν η δράση. Και εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι αποτύχαμε. Σε μια περίοδο που τα σκάνδαλα έρχονταν το ένα μετά το άλλο, σε μια περίοδο που η αυταρχικότητα, η σήψη και η διαφθορά είχαν κατακλείσει την Κυπριακή κοινωνία, η Κύπρος διασύρθηκε στο εξωτερικό, η χώρα μας με τις πολιτικές των κυβερνώντων έφθασε ένα βήμα πριν τη διχοτόμηση, θα περίμενε κανείς ότι το κόμμα μας θα ενισχύετο.

Δεν συνέβη όμως αυτό. Ο κόσμος απαξίωσε μεν το κυβερνών κόμμα όμως τη μεγαλύτερη φθορά την υπέστη το κόμμα μας.

Θα πω το εξής: Σε όλες σχεδόν τις επαρχίες το κόμμα μας υπέστη καθίζηση. Την ευθύνη την έχουν κατά πρώτο λόγο οι επαρχιακοί γραμματείς. Παλαιότερα είχαμε μια σωστή θέση, ότι οι επαρχιακοί γραμματείς δεν θα έπρεπε να είναι υποψήφιοι για τη Βουλή. Λανθασμένα κατά την άποψη μου, το αλλάξαμε.

Έτσι τρεις επαρχιακοί γραμματείς είχαν εκλεγεί βουλευτές. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν στη Βουλή επι καθημερινής σχεδόν βάσης. Αφού συμμετείχαν σε συνεδριάσεις της Ολομέλειας, των κοινοβουλευτικών επιτροπών, σε συζητήσεις στα ΜΜΕ. Σε βάρος πάντα της Οργανωτικής δουλειάς της επαρχίας σε βάρος της επαφής με τους πολίτες, σε βάρος της ανάδειξης και επίλυσης των προβλημάτων του κόσμου.

Ο λόγος μας και στη νεολαία δεν ήταν πειστικός. Ας αναλογισθούμε ότι από τους 30000 περίπου νέους ψηφοφόρους μόνο 3-4 χιλιάδες πήγαν να γραφτούν στους εκλογικούς καταλόγους. Από τους υπόλοιπους σίγουρα ένα μεγάλο μέρος προέρχεται από Ακελικές οικογένειες. Χιλιάδες βέβαια οι νεολαίοι στα φεστιβάλ μας και στις συναυλίες, πριν την πανδημία.

Όμως ποιος ακούει τους ομιλητές σ αυτές τις εκδηλώσεις; Περιμένουν πως και πως να αρχίσει ή συναυλία, και πολλές φορές γκρινιάζουν όταν οι ομιλίες είναι μακροσκελείς.

Είχαμε 30000 περίπου ως επί το πλείστον νεολαίους που πανηγύριζαν την κατάκτηση του τίτλου από την Ομόνοια. Και όλοι πιστέψαμε ότι όλοι αυτοί θα πήγαιναν στις κάλπες και θα ψήφιζαν το κόμμα μας. Το κόμμα θα έβγαινε ενισχυμένο. Και εδώ εκτιμήσαμε λάθος!

Εκείνο που ενέχει τώρα είναι να εκτιμήσουμε σωστά τα αποτελέσματα των εκλογών και να πάρουμε εκείνα τα μέτρα που θα βελτιώσουν την εικόνα του κόμματος προωθώντας ικανούς, έντιμους και ανοικτούς στο διάλογο ανθρώπους. Προωθώντας μέτρα για ανάκαμψη της οικονομίας, κοινωνικά και εργασιακά μέτρα που να είναι πρακτικά εφαρμόσιμα και να λαμβάνουν υπόψη την κατάσταση που έχει περιέλθει η κυπριακή οικονομία εξ’ αιτίας της πανδημίας. Μακριά από γενικολογίες και λαϊκισμούς..

Από την άλλη το κόμμα μας θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να μετατραπεί σε ένα γνήσιο αριστερό σοσιαλιστικό κόμμα που θα λαμβάνει υπόψη τα νέα διεθνή δεδομένα μακριά από δογματισμούς και ιδεοληψίες του παρελθόντος. Να είμαστε ανοικτοί στο διάλογο και στη συνεργασία εκτός από τα στενά κομμουνιστικά πλαίσια και με άλλα σοσιαλιστικά κινήματα που ασπάζονται τους σκοπούς και τα ιδανικά μας για μια διαφορετική κοινωνία.

Το τελευταίο που θέλω να εισηγηθώ είναι ότι η εκλογή των Γ.Γ. του ΑΚΕΛ θα πρέπει να γίνεται απ’ευθείας από τα μέλη. Η διαδικασία αυτή πιστεύω είναι πιο δημοκρατική. Θα δίνει μεγαλύτερο κύρος στη θέση του Γ.Γ. και θα αισθάνεται ότι λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, ευρισκόμενος πιο κοντά στους πολίτες.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΥΛΙΚΚΑΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ

PREV

Τι σημαίνει να είσαι κομμουνιστής, του Μωχάμετ Σιααπαν

NEXT

Στο ψάξιμο για το χαμένο ηθικό πλεονέκτημα, του Κωνσταντίνου Χριστοδουλίδη