Λαϊκή Συμμετοχή στο ΑΚΕΛ, του Αντώνη Αντωνίου
Διαβάζοντας την ομιλία του Άντρου Κυπριανού(ΑΚ) στην Κεντρική Επιτροπή στις 9 Ιουλίου 2016 μετά την ήττα στις Βουλευτικές εκλογές διαπιστώνει κάποιος ότι θα μπορούσε, με κάποιες μικροαλλαγές, να κάνει την ίδια ομιλία το 2021. Τούτο δείχνει όχι μόνο ότι τα προβλήματα είναι τα ίδια αλλά και την ανικανότητα του μηχανισμού να τα επιλύσει. Κάποιος που είναι έξω από τον μηχανισμό δεν μπορεί να ξέρει απλά να υποθέσει τους ακριβείς λόγους την αποτυχίας: η απουσία ουσιαστικής (όχι τυπικής που υπάρχει) λογοδοσίας. Πέρα απ’ αυτό υπάρχει απουσία λαϊκής συμμετοχής στην λήψη αποφάσεων κάτι που οδηγά σε αποξένωση και προβλήματα στην υλοποίηση των αποφάσεων.
Ένα παράδειγμα από την τόσο επίκαιρη ομιλία του ΑΚ:
«….πρέπει …. να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας, να εντοπίσουμε τις αιτίες που τα γεννούν και να καταλήξουμε στα μέσα που θα τα διορθώσουν. ……. Ως ηγεσία του Κόμματος οφείλουμε να κάνουμε ορισμένες παραδοχές…..
Μεγάλη αδυναμία επιδείξαμε τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο, στην παραγωγή πολιτικής. Παρόλες τις προσπάθειες που καταβάλαμε δεν είχαμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Κάποια από τα βοηθητικά γραφεία του Κόμματος που είναι αρμόδια γι’ αυτό, δεν λειτουργούν καν ή υπολειτουργούν. Άλλα γραφεία συνέρχονται, ετοιμάζουν προτάσεις, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και δράσεις. Δυστυχώς όμως, όλα αυτά δεν γίνονται κτήμα της κοινωνίας. Λίγα είναι τα γραφεία που λειτουργούν όπως θα θέλαμε. Πρόσφατα εγκρίναμε νέο Οργανόγραμμα στο Πολιτικό Γραφείο με την προσδοκία ότι θα μας βοηθήσει να λειτουργήσουμε καλύτερα. Δυστυχώς ακόμη δεν έχουμε απτά αποτελέσματα ούτε και αυτής της προσπάθειας…».
Πρώτο γίνεται παραδοχή ότι ο μηχανισμός δεν μπορεί ή δεν έχει την απαιτούμενη ώθηση να μπορέσει να βρει αποτελεσματικές λύσεις.
Δεύτερο λείπει η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ λογοδοσία αυτών των γραφείων. Το ότι (για παράδειγμα) ο Υπεύθυνος του Γραφείου Παιδείας λογοδοτεί στον ίδιο τον μηχανισμό που είναι ο ίδιος μέλος και αυτοί που τον κρίνουν είναι συνάδελφοι του είναι ένα θέμα. Δεν λογοδοτεί σε τακτά χρονικά διαστήματα στις εκατοντάδες εκπαιδευτικούς για παράδειγμα.
Τρίτο λείπει η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ λαϊκή συμμετοχή στην διαμόρφωση πολιτικής. Περιορισμένη εθελοντική συμμετοχή υπάρχει αλλά από ανθρώπους σε δορυφορική σχέση με το κόμμα. Κάποια γραφεία φαίνονται ξεκομμένα από την ευρύτερη κοινωνία μέσα στην οποία έπρεπε να ήταν η δράση τους.
Τέταρτο οι αποφάσεις δεν υλοποιούνται και λόγω αποξένωσης. Όπως το έθεσε ο ΑΚ τον Ιούλη του 2016: «Η αλήθεια είναι ότι η νεολαία μάς γυρνά την πλάτη και οι εργαζόμενοι παίρνουν λίγη-λίγη πίσω την εμπιστοσύνη με την οποία μας περιέβαλλαν για δεκαετίες ολόκληρες». Αλλά υπεύθυνος για την αποξένωση είναι ο μηχανισμός που βρίσκεται υπερπροστατευμένος.
Η επιμονή του ΑΚΕΛ να αντιγράφει οργανωτικά μοντέλα που διαμορφώθηκαν σε άλλες εποχές (ακόμα και άλλες κοινωνίες και χώρες) βολεύει τον κομματικό μηχανισμό διότι (όπως και στις άλλες χώρες/άλλες εποχές) του δίνει τους υπερβολική δύναμη όχι όμως τους εργαζόμενους και τον λαό που (έπρεπε να) υπηρετούν.
Βλέπουν την λύση στο να ακούν πιο πολύ τον κόσμο. Δηλαδή δίνουν την εντύπωση ότι ο μηχανισμός πρέπει να είναι ο φωτισμένος ηγεμόνας που περιστασιακά κατεβαίνει κάτω για να ακούσει τον κόσμο και το πρόβλημα είναι ότι δεν κατεβαίνει ή δεν ακούει αρκετά. Υπάρχουν εκατοντάδες οικονομολόγοι/κοινωνιολόγοι/στατιστικολόγοι/ιστορικοί μέλη του ΑΚΕΛ. Πόσους απ’ αυτούς ενέπλεξε ενεργά ο μηχανισμός στα διάφορα γραφεία; Και να μη ξεχνιόμαστε: Το ΑΚΕΛ χρειάζεται τμήμα Ιστορίας. Αναπόφευκτα θα στελεχωθεί από εθελοντές
Να πιστέψει και να εμπιστευτεί το ΑΚΕΛ τα μέλη/κόσμο του όχι μόνο στην υλοποίησης πολιτικής αλλά και στην παραγωγή.
Αντώνης Αντωνίου
ΚΟΒ Αγ. ΑνάργυροιΒ