Τέσσερις προτάσεις, του Τάκη Χατζηγεωργίου

 

Αυτός ο προσυνεδριακός διάλογος είναι φανερά  διαφορετικός από όσους προηγήθηκαν. Γίνεται μέσα σε συνθήκες δύσκολες για το κόμμα αλλά και ευρύτερα για το κίνημα της αριστεράς.

Καταθέτω λοιπόν μερικές πολύ συγκεκριμένες ιδέες .

Ένας όμως μικρός πρόλογος είναι αναγκαίος .Για πάρα πολλούς λόγους ο κόσμος , ο πολύς κόσμος , έπαψε να μας ακούει.

Τι συμβαίνει;  Ανεξάρτητα από τις αιτίες ,που είναι πολλές , το ζήτημα είναι εκεί. Μπορεί κανείς να πεί πολλά για τις αιτίες αλλά τώρα είναι η ώρα των προτάσεων .Θεωρώ ότι τα μέλη έχουν κουραστεί να υλοποιούν αποφάσεις στην λήψη των οποίων δεν έχουν καμία συμμετοχή . Η εκ των υστέρων έγκριση προειλημμένων αποφάσεων δεν συνιστά συμμετοχή .

Η εποχή της ομόθυμης στήριξης αποφάσεων της ηγεσίας ανήκει στο παρελθόν .

Τα μέλη αναζητούν ρόλο. Θέλουν συμμετοχή . Ο ρόλος δίνει ενέργεια, προσθέτει ενδιαφέρον σ αυτό που κάνεις. Ο ρόλος γεννά ψυχή .

Πρέπει μια δραστική αλλαγή να κάνει τον κόσμο να θέλει να μας ακούσει. Προτείνω λοιπόν τα μέλη να έχουν ουσιαστικό ρόλο στην εκλογή της ηγεσίας και δή του γεν γραμματέα. Ξέρω όλα τα αντεπιχειρήματα και τα βρίσκω και λογικά. Όμως είμαστε σε εποχή  που επιβάλλει να σκεφτούμε πέρα από την πεπατημένη. Αν ακολουθήσουμε την πεπατημένη, η ιστορία θα μας πατήσει.

Έχουμε ένα πρόβλημα που ταλανίζει όλους και άρα πρέπει να το λύσουν οι όλοι. Ο επόμενος ηγέτης του κόμματος θα έχει ανάγκη την δεδηλωμένη.Θα έχει ανάγκη μια ευρεία νομιμοποίηση.Αλλιώτικα οι όποιες αλλαγές επιχειρηθούν δεν θα μπορούν να προχωρήσουν.

Ξέρω τις δυσκολίες . Χρειάζεται καταστατικό συνέδριο και πολλά άλλα.

Όμως αλίμονο σε όσους έγιναν δούλοι των γραμμένων.

Δεύτερη πρόταση είναι η ιδέα εγκαθίδρυσης στη Κύπρο μιας τρίτης έδρας των Ην εθνών. Το χρειάζεται όλη η γύρω μας περιοχή. Αν δει κανείς το χάρτη θα διαπιστώσει πως όλοι σχεδόν οι διεθνείς οργανισμοί βρίσκονται στη βόρεια Ευρώπη. Απ εκεί μέχρι  το βάθος της Αφρικής και της Ασίας δεν υπάρχει  τίποτα.Το κόμμα ενστερνίστηκε την ιδέα και την χαιρέτησε. Στη συνέχεια όμως την άφησε  σε κάποια συρτάρια. Η ιδέα αυτή πέραν της  ουσιαστικής της σημασίας , θα έβαζε το κόμμα σε θέση πρωτοπορίας . Τόσο στη Κύπρο όσο και στη διεθνή κονίστρα.

Η εργασία για μία μεγάλη ιδέα έχει πολλές φορές περισσότερη αξία και σημασία από το αποτέλεσμα. Και ας μην ξεχνούμε ποτέ ότι το Ακελ είναι , πρέπει να είναι κόμμα δικοινοτικό.

 

Τρίτη πρόταση που δυστυχώς είναι πια πρωθύστερη , είναι πως έπρεπε να είχαμε προτείνει μια εθνική επιτροπή διαχείρισης των τεράστιων κονδυλίων ( πέραν των 4 δις) που θα αντληθούν από την ΕΕ.   Πέραν από το ότι δεν  θα έπρεπε  να αφήσουμε τη διαχείρηση αυτού του ιλιγγιώδους ποσού στην σημερινή κυβέρνηση , θα είχε σημασία η δική μας συμμετοχή σε μια εθνική επιτροπή, για να έχουμε λόγο. Για να έχουμε τη δυνατότητα να καταθέσουμε ιδέες για το ποια έργα πρέπει να γίνουν .Για να μήν είμαστε αυτοί που απλώς εκ των υστέρων εγκρίνουμε ή απορρίπτουμε.

Η τέταρτη μου πρόταση  αφορά το Κυπριακό, και προσθέτει  στην πρόταση που κατέθεσε στον πρόεδρο το κόμμα. Η πρόταση του κόμματος έλεγε πως όταν φτάσουμε σε στρατηγική συμφωνία , τότε να προτείνουμε κοινή διαχείρηση των θεμάτων που άπτονται του φυσικού αερίου.

Δεν πιστεύω πως αυτή ήταν μια πρόταση που θα άνοιγε τις προοπτικές επίλυσης. Ήταν μια πρόταση που βρισκόταν  σε μεγάλη απόσταση από την διαδηλούμενη θέληση του κόμματος για τη λύση. Αν θέλαμε πράγματι να ταράξουμε τα νερά θα ήταν σημαντικό αν προτείναμε , με αντάλλαγμα την Αμμόχωστο και οδικό χάρτη ταχείας διαδικασίας επίλυσης , την άμεση συνεργασία στα θέματα του φυσικού αερίου.

Τέλος θέλω να πω κάτι για τον Αστρα.

Ο σταθμός θα  έπρεπε να παραμείνει στη γραμμή της αρχικής απόφασης για τη δημιουργία του. Ένας σταθμός ( αυτό έλεγε η απόφαση) που θα απευθυνόταν στον κόσμο της αριστεράς , του κέντρου, και θα έφτανε μέχρι της παρυφές της δεξιάς.

Ο σταθμός έπρεπε να είναι χώρος ζύμωσης , που να αγκαλιάζει ευρύ ακροατήριο , έτσι που στις κρίσιμες ώρες , όπως είναι οι ώρες των εκλογών , να μπορεί να δώσει τεκμηριωμένα κατεύθυνση. Δεν μέμφομαι κανένα από τους εργαζόμενους , ούτε κάν την διεύθυνση. Είναι ένα σύστημα που έχει επιβληθεί και που ήταν και είναι απίστευτα δύσκολο να του αντισταθείς.

Θέλω να καταλήξω λέγοντας πως μου  είναι σχετικά δύσκολο να τα λέω αυτά γνωρίζοντας πως δεν ήμουνα ποτέ  στον στενό κύκλο των αποφάσεων , (και δεν είναι αυτό κάτι που με στεναχωρεί ιδιαίτερα ) αφού την ίδια ώρα  είναι επίσης αλήθεια  πως ούτε και εγώ κατάπια κάθε κατευθυντήρια ,αν  δεν ήμουνα απόλυτα βέβαιος για την ωφελιμότητα της.

Τέλος με αποκαρδιώνει η επίρριψη ευθυνών σε άτομα που παρά τα λάθη τους δούλεψαν άοκνα δυό τουλάχιστον δεκαετίες. Οι αριστεροί πρέπει να είναι δίκαιοι.

 

Τακης Xατζηγεωργίου

Τεως ευρωβουλευτης