Προσυνεδριακός Διάλογος, του Ανδρέα Αναστασίου

O λαός μίλησε. Έχει αποδώσει τα του “Καίσαρος το καισσαρι”.
Εχει πει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η ηγεσία του κόμματος μας εχει φανεί ακόμα μια φορά κατώτερη των περιστάσεων. Δεν μπορεί να  δώσει ελπίδα στον Λαό.
Ο Λαος για πολλοστή φορά έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου
Η ηγεσία κάνει πως δεν ακούει. Παίζει πελλον στα κυπριακά.
Και αφού αποφάσισαν να μην αναλάβουν τις προσωπικές ευθύνες που έχουν -όχι καταναγκη για τις συνεχόμενες ήττες – αλλά επειδή ανάγκασαν  ένα τεράστιο κομμάτι της αριστεράς  να επιλέξει να μείνει άστεγο πολιτικά, συνεχίζουν στην ιδια κατεύθυνση

Η ηγεσία λοιπόν- τα μέλη της γραμματείας και του ΠΓ-  όφειλουν να κάνουν το αυτονόητο:

Να βγουν δημόσια και να παραδεχτούν ότι οι πολιτικές επιλογές  τους δεν ήταν και οι καλύτερες και ότι αντιλαμβάνονται ότι  ο λαός τους γύρισε την πλάτη και να στραφούν κατευθείαν στην κοινωνία και τα κοινωνικά κινήματα.
Οι πολιτικές του συμβιβασμού με τα διεφθαρμένα λομπυ πρέπει να τερματιστούν άμεσα.
Η αριστερά χρειάζεται ηγεσία που να θέλει να κοντραριστεί με το άρρωστο σύστημα και την διαφθορά. Ηγεσία που να μπορεί να δώσει ελπίδα στον λαό.
Αλλιώς να ξεχάσουμε ολους τους αριστερους που αυτή την στιγμη είναι άστεγοι πολιτικα και ξεπερνουν τις 50000, τρομερος αριθμός που μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Κανείς δεν είναι δεδομένος. Να το καταλάβουμε ολοι οσο το δυνατον πιο γρήγορα .
Δεν πρέπει να  αφήσουμε το κομμα να  γίνει μια επιχείρηση ιδιωτικού δικαίου με δημοσιουπαλληλική νοοτροπία και μη ελεγχόμενο υπερπληθυσμό εμμίσθων!
Τα τελευταία χρόνια καταγράφεται
σταδιακή και συνεχής απομάκρυνση του από τη βάση.
Εστίασε  σε λεφτάδες (χορηγούς) ψηφοφόρους ,οι οποίοι αναπόφευκτα ζήτησαν “νομοθετικά” ανταλλάγματα!
Απέκλεισε ,δια της μεθόδου του διασυρμού, μια μεγάλη μερίδα της νεολαίας αφού απέτυχε ή/και απέφυγε να τη ριζοσπαστικοποιήσει αφήνοντας την πολιτικά άστεγη ή σπρώχνοντας τους σε τυχοδιωκτικούς σχηματισμούς. Το ίδιο και με τα κοινωνικά κινήματα τα οποία δε στήριξε όσο έπρεπε και ώφειλε!
Η νεφελώδης στάση σε ζητήματα που αφορούν τις τράπεζες, αρχίζοντας από τη χαριστική παραχώρηση του Συνεργατισμού στην Ελληνική Τράπεζα και φτάνοντας μέχρι τη πρόσφατη  τρίμηνη (μόνο) αναστολή των εκποιήσεων, όπως και η ανίερη συμμαχια με τον ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ στην τελευταία συνεδρία της βουλης για να μην δωθουν τα ένδικα μεσα στους δανειολήπτες – παρα τις πιέσεις και της ΕΕ- δημιουργεί δίκαια αρνητικούς συνειρμούς…
Έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στο κομματικό μηχανισμό και το λαό που οφείλεται κυρίως στη ούτω καλούμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που έχει εμπεδωθεί διαχρονικά στους έμμισθους του κόμματος.
Θα ήταν καλό να αναφερθεί  ότι οι ιστορικοί ηγέτες της αριστεράς,ο αείμνηστος Γιάννης Σοφοκλή και άλλοι που είχαν μια μόνιμη παρουσία στις αγροτικές περιοχές της ορεινής Πάφου, όχι μόνο στις αστικές περιοχές ,ακόμη και σε συνθήκες ημιπαρανομίας,έχαιραν απέραντης εκτίμησης μέσα στο εκλογικό σώμα ακόμα και ανάμεσα στους δεξιούς. Σήμερα,αν ρωτήσεις ποιοι  είναι οι ηγέτες της αριστεράς στη Πάφο ούτε οι αριστεροί ή εκείνοι που ψηφίζουν ΑΚΕΛ δεν γνωρίζουν!
Η οικογενειοκρατία ,νεποτισμός, όπως συνεχώς αναφέρεται τελευταία συνεχώς είναι επίσης χαρακτηριστικό της κατάντιας της αριστεράς.
Για να μπορέσει να ξαναβρεί το βηματισμό της πρέπει να επαναπροσδιορίσει το ταξικό του ρόλο καθότι μόνο έτσι θα ξαναφέρει κοντά τη νεολαία αλλά και όλους εκείνους που ζητούν μια ξεκάθαρη τοποθέτηση απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας και που θα περιλαμβάνει όλους τους αριστερούς .

Θέλω επίσης να πω ότι ακούγεται δεξιά και αριστερά ότι κάποιοι θέλουν να  δείξουν ότι έχουν αφήσει έργο και επικαλούνται την ανακίνηση των γραφείων του κόμματος ωφειλω να πω πως πρέπει να είναι πιο σεμνοί. Πολλά μέλη και στελέχη προσέφεραν για την ανακαίνιση των γραφείων του κόμματος – ο καθένας με τις δυνατότητες του- και κάθε προσπάθεια οποιουδήποτε να εγκολπωθεί αυτό το εργο ,είναι αδικο για τον κόσμο της αριστεράς που βοήθησε.

 

Ανδρέας Αναστασίου

Μέλος ΕΕ ΑΚΕΛ Πάφου