Πάλι για την Λογοδοσία του μηχανισμού του ΑΚΕΛ, του Αντώνη Αντώνιου
Λέγεται κατά κόρο ότι λογοδοτεί η ηγεσία (ΚΕ, Πολιτικό Γραφείο) στα συνέδρια. Αυτό είναι ένα παραμύθι. Είναι τόσες οι εξελίξεις στα πέντε χρόνια, ο χρόνος συζήτησης είναι λιγότερος από 2 μέρες, δεν υπάρχουν θεματικές συζητήσεις για να υπάρχει σύνθεση, πολλές ομιλίες δεν διαβάζονται αλλά κατατίθενται για να αναφερθούν κάποιες από τις πρακτικές. Ας απαριθμήσει κάποιος τις εξελίξεις από το 2010(21ο Συνέδριο) και 2015(22ο Συνέδριο): Διακυβέρνηση Χριστόφια, Μαρί, Τραπεζική κρίση, Προεδρικές Τρόικα, κούρεμα, για να αναφερθούν μόνο μερικά. Δεν έγινε το 2015 ουσιαστική λογοδοσία. Ίσως να ήταν και δύσκολο να γίνει. Για κάποια θέματα οι σύνεδροι δεν είχαν ούτε στοιχειώδη πληροφόρηση όπως την στάση του ΑΚΕΛ τον Μάρτη του 2013. Έπρεπε να εκδοθεί το βιβλίο του Δρουσιώτη για να μάθουμε κάποιες λεπτομέρειες.
- Πως λογοδότησε η ηγεσία μετά την ήττα του 20016 και 2018;
- Πως λογοδότησε η ηγεσία για το φιάσκο με τον προεδρικό υποψήφιο Μιχάλη Σπανό;
- Πως λογοδότησε η ηγεσία για τον τρόπο που χειρίστηκε την κρίση του 2013;
- Πότε συζήτησε και πήρε έγκριση για την απόφαση να φύγει η Κύπρος από το ευρώ;
- Πως γίνετε αποτελεσματική λογοδοσία της ΧΑΡΑΥΓΗΣ;
Σίγουρα η δημοκρατία στο κόμμα είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην κρίση του ΑΚΕΛ. Η ποιότητα της σχέσης ηγεσίας-βάσης πρέπει να μετασχηματιστεί διαλεκτικά. Για να γίνει τούτο η συχνότητα των συνεδρίων πρέπει να αυξηθεί. Συνέδρια κάθε 4-5 χρόνια είναι μια αντιπαραγωγική πρακτική. Πριν την επικράτηση του Στάλιν οι Μπολσεβίκοι έκαναν συνέδριο σχεδόν κάθε χρόνο σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες. Μια εισήγηση είναι το ΑΚΈΛ να κάνει συνέδριο κάθε δύο χρόνια. Στο ενδιάμεσο να γίνονται επαρχιακές συνδιασκέψεις. Έτσι οι απόψεις της βάσης θα ακούγονται σε πλατύτερη έκταση και θα αυξάνεται η πιθανότητα να επηρεάζουν τις απόψεις της ηγεσίας. Οι αποφάσεις θα παίρνονται πιο συλλογικά.
Πως μπορεί να δικαιολογηθεί η απομόνωση της μιας ΚΟΒ από τις υπόλοιπες; Γιατί τα μέλη να μη γνωρίζουν τι συζητείται και ποιες οι απόψεις των μελών των άλλων ομάδων; Αν υπήρχε και κάποια λογική 100 χρόνια πριν όταν εισήχθηκε αυτός ο τρόπος οργάνωσης σε συνθήκες σκληρής παρανομίας σήμερα στη εποχή του διαδικτύου μπορεί να δικαιολογηθεί και σε ποιο βαθμό;
Αυτή η παντοδυναμία επέτρεψε στον μηχανισμό να αυτονομηθεί σε βαθμό που τα συμφέροντα του μηχανισμού και των μελών του να μη ταυτίζονται πάντα με τα συμφέροντα της τάξης που υποτίθεται αντιπροσωπεύει. Τα μέλη αυτού του μηχανισμού από την στιγμή που δεν λογοδοτούν ουσιαστικά τους δίνεται η ευκαιρία για σύγκρουση συμφερόντων. Για παράδειγμα ο παραγοντισμός γίνεται ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια τους.
Η εποχή που ο μηχανισμός έπαιρνε τις αποφάσεις και τα στρατιωτάκια μέλη υλοποιούσαν έχει παρέλθει προ πολλού. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης υπάρχει τέτοια μεγάλη διαστρωμάτωση των εργαζομένων, με τόσες διαφορές στον χαρακτήρα και αμοιβή της εργασίας, που ο μηχανισμός από μόνος του αδυνατεί να διαμορφώσει πολιτικές που να αγκαλιάζετε από πλατιές μάζες εργαζομένων.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις λεπτομέρειες για το πως δουλεύει ένα κόμμα και κατά συνέπεια αυτή την στιγμή δεν μπορώ να προσφέρω συγκεκριμένες λύσεις . Απλά εντοπίζω ένα από τα πολλά προβλήματα και τοποθετούμαι ότι δεν είναι αρκετό να πάνε τα μέλη και να τα πουν «εκεί που πρέπει». Οι ΚΟΒ είναι μηχανισμοί ελέγχου και όχι επικοινωνίας. Χρειάζονται δομικές αλλαγές, κάποιος μπορεί να τις πει και καταστατικές αλλαγές – μια πιο ριζική προσέγγιση για πραγματική λογοδοσία του μηχανισμού.
Αντώνης Αντωνίου
ΚΟΒ Αγ Ανάργυροι Β