Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στην εκδήλωση καταδίκης της ανακήρυξης του ψευδοκράτους
Μαζευτήκαμε απόψε εδώ, σ΄αυτή την ακριτική περιοχή, για να καταδικάσουμε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Από το βήμα της αντικατοχικής συγκέντρωσης καταδικάζουμε, για ακόμα μια φορά τη βάρβαρη εισβολή του Αττίλα που σκόρπισε το θάνατο σε χιλιάδες συμπατριώτες μας και προσφυγοποίησε δεκάδες χιλιάδες άλλους. Καταγγέλλουμε το έγκλημα της συνεχιζόμενης κατοχής και τις συνέπειες της. Τις απανωτές τουρκικές προκλήσεις στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καταγγέλλουμε την τουρκική πολιτική που επιμένει να ναρκοθετεί το μέλλον ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων στη γη που τους γέννησε. Που θέλει να επιβάλει τα συμφέροντα της σε μια γη που δεν της ανήκει. Σε ένα λαό που δεν της χρωστά τίποτε. Που αντιθέτως πλήρωσε τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού και του τουρκικού επεκτατισμού με βαρύ φόρο αίματος, προσφυγιάς και ξεριζωμού.
Το προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή του 1974 αποτέλεσαν το πρώτο μέρος των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Η μονιμοποίηση των αποτελεσμάτων του δίδυμου εγκλήματος του 1974, που αποτέλεσε διαχρονικό στόχο για την Τουρκία, άρχισε να προωθείται αρκετό καιρό πριν. Η αποστολή της «ενσωμάτωσης» του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου στην Τουρκία, ανατέθηκε στον τότε εκλεκτό της Άγκυρας, Ραούφ Ντενκτάς. Ο Ντενκτάς προετοίμαζε για καιρό το αποκορύφωμα των αποσχιστικών ενεργειών. Με το δικαιολογητικό της στασιμότητας στο Κυπριακό, φίμωσε κάθε προοδευτική φωνή αντίστασης στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Διάβρωσε κάθε δύναμη που θα μπορούσε να αντισταθεί στους σχεδιασμούς του. Σε πλήρη συντονισμό με το στρατιωτικό κατεστημένο της Άγκυρας, δρομολόγησε τη γέννηση της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Παρόλο που από τις αρχές του 1983, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ είχε εγκρίνει Ψήφισμα το οποίο απαιτούσε την απόσυρση όλων των κατοχικών στρατευμάτων και διακήρυττε την πλήρη κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Άγκυρα προχώρησε στην υλοποίηση των στόχων της, αγνοώντας προκλητικά τα κελεύσματα του διεθνούς οργανισμού. Λίγες μέρες πριν τη 15η Νοεμβρίου 1983 οι δυνάμεις της κατοχής, διέκοψαν όλες τις επικοινωνίες στα κατεχόμενα. Ο Ντενκτάς δεν προχώρησε στην αποσχιστική ενέργεια, παρά μόνο όταν έλαβε τη γραπτή εντολή της Άγκυρας να ανακηρύξει την «ανεξαρτησία» το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου.
Το Κόμμα μας αντέδρασε άμεσα στην αποσχιστική ενέργεια του τουρκικού κατεστημένου και κάλεσε τον κυπριακό λαό σε πατριωτική ενότητα δράσης. Εκτιμήσαμε ότι αυτή η ενέργεια ήταν ξεκάθαρη ως προς τους στόχους της. Αποσκοπούσε στην οριστική διχοτόμηση της Κύπρου και στην προώθηση της διπλής Ένωσης που θα μετέτρεπε την πατρίδα μας σε βάση του Αμερικανό – νατοϊκού ιμπεριαλισμού. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, καταδικάστηκε από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα. Ο ΟΗΕ ζήτησε την ανάκληση της και κάλεσε τα μέλη του να μην αναγνωρίσουν το κατοχικό μόρφωμα.
Μέχρι σήμερα μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει το ψευδοκράτος. Ωστόσο η ανακήρυξη του έκανε την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού ακόμα πιο δύσκολη. Η ντε φάκτο ύπαρξη του και οι προσπάθειες διεθνούς αναβάθμισης αντιστρατεύονται και δυσκολεύουν αφάνταστα τον αγώνα για ειρηνική επίλυση του κυπριακού και επανένωση της πατρίδας μας. Είναι γεγονός ότι η διχοτομική ενέργεια της ανακήρυξης του ψευδοκράτους δεν έγινε αποδεχτή από τους προοδευτικούς τουρκοκύπριους. Ωστόσο η πίεση του Ντενκτάς και των χουντικών τούρκων στρατηγών, καθώς και η παρέλευση του χρόνου, «έθισαν», κάποιους απ΄αυτούς στις δομές του παράνομου κράτους.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν εκείνες οι δυνάμεις των τουρκοκύπριων συμπατριωτών μας που επιμένουν να αντιστέκονται. Που αντιλαμβάνονται την Κύπρο ως τη κοινή μας πατρίδα. Την Κυπριακή Δημοκρατία ως το κοινό μας σπίτι. Σε αυτές τις δυνάμεις απλώνουμε το χέρι ως ΑΚΕΛ και παλεύουμε μαζί τους, σε κοινό πατριωτικό, αντικατοχικό, αντι-ιμπεριαλιστικό μέτωπο για την επανένωση και την ειρήνη.
Δυστυχώς όμως τα γεγονότα δε μας επιτρέπουν να αισιοδοξούμε πως σύντομα οι αγώνες μας θα ευοδωθούν. Η Τουρκία την τελευταία περίοδο εμφανίζεται πιο προκλητική από ποτέ. Δεν είναι η πρώτη φορά που προβαίνει σε προκλητικές ενέργειες εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι όμως η πρώτη φορά που παραβιάζει μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μας που δεν αμφισβήτησε ποτέ. Ούτε για δικό της, ούτε για λογαριασμό του ψευδοκράτους. Αναφέρομαι στο μέρος της ΑΟΖ που βρίσκεται απέναντι από τις ελεύθερες νότιες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αναφέρομαι επίσης και στη δέσμευση του μεγαλύτερου μέρους της νότιας ακτογραμμής της Κυπριακής Δημοκρατίας από μέρους της Τουρκίας, και μάλιστα πολύ κοντά στα χωρικά μας ύδατα και μπροστά από τη γεώτρηση των ΕΝΙ-KOGAS , που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις το ΑΚΕΛ συναίνεσε στην απόφαση για αναστολή, όχι τερματισμό, της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Η αναστολή των συνομιλιών συνιστά τρόπο αντίδρασης που στέλνει το μήνυμα πως τέτοιες σοβαρές προκλήσεις, παραμονές της έναρξης της ουσιαστικής φάσης των συνομιλιών, πλήττουν καίρια τη διαδικασία.
Πρόκειται για άκρως ανεπιθύμητη εξέλιξη. Ανέκαθεν πιστεύαμε πως οι συνομιλίες εντός του πλαισίου του ΟΗΕ είναι ο μόνος προσφερόμενος τρόπος επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος. Στόχος μας λοιπόν είναι η Τουρκία να προβεί σε εκείνες τις ενέργειες που θα επιτρέπουν το ξεπέρασμα της κρίσης και θα οδηγούν σε επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων.
Ουδέποτε η Τουρκία ενεργούσε στο κενό. Ούτε και αυτές της οι ενέργειες γίνονται σπασμωδικά ή αυθόρμητα. Η Τουρκία θέλει να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να αξιοποιήσει το φυσικό αέριο δίχως τη δική της ουσιαστική συμμετοχή. Γι’ αυτό προκαλεί και εκβιάζει. Ξέρει ότι πράττοντας το δεν θα υπάρξουν ισχυρές αντιδράσεις γιατί εξαργυρώνει το ρόλο της στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών και όχι μόνο. Η χλιαρή αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις από μέρους αυτών που η Κυβέρνηση Συναγερμού- Αναστασιάδη λιβάνιζε ως «στρατηγικούς μας εταίρους» αποδεικνύει πως είναι αυταπάτη να νομίζουμε πως μπορούμε να είμαστε πιο πολύτιμοι για τους δυτικούς από ότι η Τουρκία.
Είναι γι΄αυτό που θα πρέπει να προβληματιστεί ο Πρόεδρος για τη μονόφθαλμη και κοντόφθαλμη εξωτερική πολιτική που ακολουθεί. Οι αντιδράσεις ίσων αποστάσεων από σημαντικό κομμάτι της διεθνούς κοινότητας έναντι των τουρκικών προκλήσεων, είναι ένα πρώτο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που κάθε άλλο παρά θετικά μπορεί να κριθεί. Όταν επί Δ. Χριστόφια η Τουρκία είχε επιχειρήσει ξανά να αμφισβητήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, η απάντηση της διεθνούς κοινότητας ήταν άμεση, σαφής και αποφασιστική. Αυτό γιατί τότε είχε ακολουθηθεί πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, ενώ παράλληλα επιβεβαιωνόταν καθημερινά στο τραπέζι των συνομιλιών η βούληση μας για λύση.
Δυστυχώς αυτή τη φορά οι διεθνείς αντιδράσεις δεν ήταν εξίσου σαφείς. Την ώρα μάλιστα που οι προκλήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες. Καλούμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αλλάξει την εξωτερική του πολιτική έτσι ώστε αυτή υπερασπίζεται πρωτίστως τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Κύπρου. Οι εξελίξεις και οι ανταγωνισμοί στην περιοχή μας επιβάλλουν, σε αντίθεση με ότι γίνεται σήμερα, μελέτη των δεδομένων και ολοκληρωμένη προσέγγιση και όχι κοντόφθαλμη ανάλυση.
Όπως είπα και πριν η Τουρκία με τις ενέργειες της θέλει να στείλει και ένα σαφές, κατά την άποψη μας, μήνυμα: ότι θέλει και θα είναι παρούσα στην αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της Κύπρου είτε λυθεί το Κυπριακό, είτε όχι. Αυτός είναι ο πραγματικός της στόχος. Η προάσπιση τάχα των συμφερόντων των Τουρκοκυπρίων αναφορικά με το φυσικό πλούτο της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι απλώς το πρόσχημα.
Επαναλαμβάνουμε και από αυτό εδώ το βήμα πως ο φυσικός πλούτος μπορεί και πρέπει να γίνει παράγοντας ειρήνης και σταθερότητας για την περιοχή. Μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί για την πρόοδο και την ευημερία του συνόλου του κυπριακού λαού. Ως ΑΚΕΛ ανέκαθεν υποδεικνύαμε ότι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος να επωφεληθούν και οι συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριοι από το φυσικό αέριο είναι η δίκαιη λύση του Κυπριακού. Αν πραγματικά η Τουρκία ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, αν κατανοεί τι επιβάλλουν τα δικά της συμφέροντα, θα συνεργαστεί μαζί μας για την επίτευξη δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης το συντομότερο δυνατό. Αν το πετύχουμε τα συμφέροντα των τουρκοκυπρίων διαφυλάσσονται, ενώ ανοίγει και ο δρόμος για τη δική της συμμετοχή στις συζητήσεις για αξιοποίηση του φυσικού αερίου.
Επί προεδρίας Δημήτρη Χριστόφια αποδείξαμε ότι υπήρχε διέξοδος και προοπτική σε ότι αφορά τη συμμετοχή των τουρκοκυπρίων στα κέρδη από το φυσικό μας πλούτο. Τότε, επιτεύχθηκε συμφωνία με τον κ. Ταλάτ στο θέμα των θαλάσσιων ζωνών. Όλες ανεξαιρέτως, περιλαμβανομένης της ΑΟΖ, θα συνιστούν ομοσπονδιακή αρμοδιότητα. Το ίδιο θα ισχύει για την οριοθέτηση και επίλυση διαφορών με γειτονικά κράτη. Όλα αυτά θα γίνονται σύμφωνα με τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Σε συνδυασμό με τη σύγκλιση ότι οι φυσικοί πόροι επίσης θα συνιστούν ομοσπονδιακή αρμοδιότητα, καθώς και με τη σύγκλιση Χριστόφια- Έρογλου αναφορικά με την κατανομή των ομοσπονδιακών εσόδων, είναι φανερό ότι με τη λύση του Κυπριακού το θέμα του φυσικού αερίου θα είναι βασικά λυμένο. Φτάνει βέβαια να γίνουν σεβαστές από όλους οι προαναφερθείσες συγκλίσεις. Αυτό είναι η πιο πειστική απάντηση στη θέση της Τουρκίας ότι το φυσικό αέριο ανήκει και στους Τουρκοκύπριους.
Τούτη την ώρα όλοι πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στην αποκλιμάκωση της έντασης. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ασκήσει την επιρροή της προς την Τουρκία η οποία με τις ενέργειες της εμποδίζει την επανέναρξη των συνομιλιών και δημιουργεί αισθήματα έντονης απογοήτευσης, καχυποψίας και ανασφάλειας στους ελληνοκύπριους.
Σε ότι αφορά το εσωτερικό μέτωπο πρώτα και κύρια οφείλουμε όλοι να συμπεριφερθούμε με σοβαρότητα και με συνέπεια. Οι εξάρσεις και οι υπερβολές που θυμίζουν δόγματα και αμαρτίες περασμένων εποχών, δεν εξυπηρετούν σε τίποτε. Μόνο καμουφλάρουν επικοινωνιακά τις εξελίξεις. Όπως σε τίποτε δεν εξυπηρετούν και οι περισπούδαστες δήθεν αναλύσεις περί τερματισμού των συνομιλιών. Αν επιχειρήσουμε κάτι τέτοιο, είναι ως να προσκαλούμε τη διχοτόμηση να εγκατασταθεί μόνιμα πάντα στον τόπο μας. Θα δικαιώσουμε δηλαδή το έγκλημα που σχεδιάστηκε σε βάρος του λαού μας το 1974. Μια τέτοια εγκληματική εξέλιξη το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να την προσυπογράψει ποτέ.
Τώρα είναι η ώρα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να τολμήσει να αφήσει πίσω του τον προεκλογικό του εαυτό και να λειτουργήσει με λογική, για το καλό της Κύπρου. Να προτάξει προτάσεις με άξονα τη συμφωνία Χριστόφια-Ταλάτ για τις θαλάσσιες ζώνες, την οριοθέτηση και επίλυση διαφορών με γειτονικά κράτη και τη σύγκλιση για τους φυσικούς πόρους. Έτσι θα προκληθεί η Τουρκία να αναλάβει τις ευθύνες της έναντι των όσων συμφωνήθηκαν και να απαντήσει η ίδια αν όντως αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται είναι τα συμφέροντα των τουρκοκυπρίων ή τα δικά της.
Απαραίτητη προϋπόθεση για να κρατήσουμε ανοιχτό το παράθυρο της προοπτικής για την επανένωση του τόπου μας είναι η ενότητα. Ενότητα που θα εδράζεται σε αρχές και θα υπηρετείται με συνέπεια. Δυστυχώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει την κύρια ευθύνη για την δημιουργία κλίματος ενότητας, δε φαίνεται να το αντιλαμβάνεται αυτό. Ενώ καλεί με κάθε ευκαιρία σε ενότητα και ομοψυχία, την ίδια στιγμή ο ίδιος ή μέλη της Κυβέρνησης του, δυναμιτίζουν το κλίμα. Ποιος δημοκρατικός άνθρωπος δεν αγανάκτησε με την παρουσία και την ομιλία του Υπουργού Εσωτερικών στην κηδεία των καταδρομέων; Ποιος δημοκρατικός άνθρωπος δε διερωτήθηκε για ποιο ακριβώς λόγο ο Πρόεδρος Αναστασιάδης νιώθει χρέος προς το Γρίβα; Είναι απογοητευτικό και συνάμα προκλητικό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως θεσμός, να δοξολογεί και να τιμά αυτούς που σχεδίασαν ή και εκτέλεσαν την ανατροπή της Δημοκρατίας και της νομιμότητας σε αυτό τον τόπο. Είναι προκλητικό για το λαό μας που έζησε το πραξικόπημα και την εισβολή και ζει σήμερα την κατοχή να ακούει από τον Πρόεδρο πως το χρέος της ειρήνης το οφείλει στο Γρίβα.
Το χρέος της επανένωσης του τόπου μας και της ειρήνης το χρωστάμε στους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους ήρωες, ζώντες και νεκρούς, που υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία και την πατρίδα την κρίσιμη στιγμή. Σε αυτούς και στις μελλοντικές γενιές οφείλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε για να δικαιωθεί το αίμα που αφιέρωσαν στην υπόθεση του λαού μας.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, οι πατριωτικές κορώνες και οι εξαλλοσύνες είναι παντού μέσα στη σύγχρονη ιστορία μας. Δε μας οδήγησαν όμως πουθενά. Ας τα αφήσουμε μια για πάντα πίσω μας και ας παλέψουμε για να ξεριζωθεί μια για πάντα το συρματόπλεγμα. Για να ριζώσει η ειρήνη σε αυτό τον τόπο. Για να ανοίξουμε το δρόμο για το μέλλον.
