Οι «άσπιλοι»… ήτοι οι συνένοχοι!, του Γιάγκου Σωκράτους
«Άγει δε προς φως την αλήθειαν χρόνος» (Μένανδρος, Γνώμαι μονόστιχοι, 11).
(Το πέρασμα του χρόνου οδηγεί την αλήθεια προς το φως).
Η έκθεση της Επιτροπής Θεσμών, ως αποτέλεσμα επίπονων και χρονοβόρων προσπαθειών, έχει καταγράψει πειστικώς και σε μεγάλο βαθμό τα αίτια της καταστροφής της κυπριακής οικονομίας: ανεπάρκεια των εποπτικών αρχών, ριψοκίνδυνες επενδύσεις των τραπεζών σε ελληνικά ομόλογα, προνομιακά και χαριστικά δάνεια εκατομμυρίων, επέκταση κυπριακών τραπεζών στο εξωτερικό, εκροές καταθέσεων κατόπιν προνομιακής πληροφόρησης. Και βεβαίως το ξεπούλημα των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη: το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία την Κυπριακής Δημοκρατίας (κατά τον κύριο Νικόλα Παπαδόπουλο).
Και όλα αυτά εν αντιθέσει με το πόρισμα της διορισθείσας -υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας- παράνομης ερευνητικής επιτροπής Πική, η οποία έπραξε ακριβώς αυτό, για το οποίο είχε τότε διοριστεί: να απαλλάξει από τις ευθύνες τους τραπεζίτες και τον πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, Αθανάσιο Ορφανίδη.
Είναι αλήθεια ότι το όνομα του κ. Ορφανίδη καταγράφεται όσο κανένα άλλο στην έκθεση της Επιτροπής Θεσμών. Ίσως γιατί ο χρόνος οδηγεί την αλήθεια σιγά σιγά στην επιφάνεια. Την αλήθεια. Όσα, δηλαδή, το ΑΚΕΛ έλεγε τα τελευταία χρόνια. Ότιη εγκληματική αμέλεια και η πλημμελής εκτέλεση καθήκοντος του πρώην Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και εκ δευτέρου άλλων εποπτικών αρχών σε Κύπρο και Ελλάδακαι των ηγεσιών των τραπεζών, οδήγησαν την Κύπρο στα μνημονιακά μονοπάτια, μετά τις ζημιές ύψους €19δις στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Η αντίδραση, βέβαια, διαφόρων πολιτικών κομμάτων, ακόμα και τώρα με την ολοκλήρωση της έκθεσης της Επιτροπής Θεσμών για την οικονομία, φανερώνει την απροθυμία τους ή έστω την απουσία της παραμικρής πρόθεσης για ουσιαστική αυτοκριτική, αλλά και την παραδοχή της αυταπόδεικτης πραγματικότητας.
Θα τολμήσω να πω ότι αυτό που δεν καταγράφεται (και δεν θα μπορούσε, ίσως, να καταγραφεί ελέω σκοπιμοτήτων) στην εν λόγω έκθεση, είναι η συνειδητή συμπαιγνία και συνενοχή των -παρουσιαζόμενων ως άσπιλων και αμόλυντων σήμερα- πολιτικών κομμάτων κατά το πρόσφατο παρελθόν. Γιατί τι άλλο από συνενοχή θα μπορούσε να είναι η πλήρης κάλυψη του τραπεζικού σκανδάλου και σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας για τη στοχοποίηση του ΑΚΕΛ;
Αβέρωφ Νεοφύτου, Πρόεδρος ΔΗ.ΣΥ: «Έχουμε τους καλύτερους τραπεζίτες (…). Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας επειδή μας λέει τις αλήθειες έγινε ο πιο μισητός άνθρωπος στην Κύπρο για κάποιους. Μιλάει ο Ορφανίδης και τον παρακολουθούν Αμερικάνοι, Ευρωπαίοι, Γιαπωνέζοι κρέμονται από το στόμα του τι θα πει για να το καταγράψουν τα διεθνή ΜΜΕ που ασχολούνται με την οικονομία(…). Η απόφαση του Προέδρου Χριστόφια για μη επαναδιορισμό Ορφανίδη, ενδεχομένως να προκαλέσει τριγμούς στο Ευρωσύστημα». Στο ίδιο πλαίσιο η ΕΔΕΚ (και όχι μεμονωμένα ο Δημήτρης Παπαδάκης) και οι Οικολόγοι.
Νικόλας Παπαδόπουλος, Πρόεδρος ΔΗ.ΚΟ: «Θα έχουμε επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία από την οικονομική κρίση, αλλά όχι στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα, που είναι από τα πιο ισχυρά στον κόσμο».
Σκοπός δεν είναι η ανακίνηση και η επανάληψη παλαιότερων δηλώσεων των κομμάτων. Άλλωστε, αυτό δεν ωφελεί στον παρόντα χρόνο. Όταν, όμως, οι ίδιοι οι συμπρωταγωνιστές εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να επιρρίπτουν ευθύνες στην προηγούμενη διακυβέρνηση και στο ΑΚΕΛ, εμπαίζοντας ουσιαστικά την κοινωνία και ροκανίζοντας το ίδιο το πόρισμα της Επιτροπής Θεσμών, η υπόμνηση των πράξεων ενός εκάστου είναι επιβεβλημένη. Όχι ως προϊόν ρεβανσισμού. Αυτό θα μας κατέτασσε στην ίδια κατηγορία με αυτούς. Επιβάλλεται ως την ελάχιστη υποχρέωση απέναντι στο λαό που υποφέρει και που φορτώθηκε τα λάθη άλλων.
Τα ηνία ας αναλάβει, πλέον, η Νομική Υπηρεσία, αξιοποιώντας τα όσα καταγράφονται στην έκθεση της Επιτροπής Θεσμών και προσάγοντας τους υπαίτιους ενώπιων της δικαιοσύνης. Αυτό επιβάλλει, άλλωστε, το συμφέρον του λαού. Οι δε πολιτικές δυνάμεις ας επιδείξουν τον ελάχιστο βαθμό υπευθυνότητας και ειλικρίνειας. Έστω και την υστάτη.
