Τα συγκοινωνούντα δοχεία της διχοτόμησης και της επανένωσης, του Ηλία Δημητρίου

 

Σε όποια φάση του Κυπριακού δεν υπήρχαν διαπραγματεύσεις, υπήρχε χειροτέρευση του στάτους κβο αλλά και χειροτέρευση των ζητημάτων που αφορούν την καθημερινότητα των Κυπρίων και σχετίζονται με αυτό. Χειροτέρευση και για τις δύο πλευρές και ειδικότερα σε όσους προσβλέπουν σε μια επανενωμένη και ομοσπονδιακή Κύπρο. Αυτό που ζούμε είναι το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό κενό το οποίο καλούμαστε ως Αριστερά να το γεμίσουμε με όραμα και αγώνες για επανένωση.

Καθ’ όλες αυτές τις περιόδους χωρίς συνομιλίες, βλέπαμε νέα τετελεσμένα επί του εδάφους. Σήμερα, στο περιουσιακό αλλάζουν τα δεδομένα για τις περιουσίες Ε/κ και Τ/κ και ιδιαίτερα στα κατεχόμενα. Βέβαια, δεν είναι μόνο οι περιουσίες που αλλάζουν αλλά και οι συνειδήσεις των ανθρώπων. Διαβρώνεται η σύνδεση των ανθρώπων με ολόκληρο το νησί, τους τόπους καταγωγής του αλλά και η αντίληψη του νησιού ως ενιαίο χώρο.

Αυτός ο φαύλος κύκλος εξελίξεων πάντα δίνει έδαφος στις πιο εθνικιστικές πολιτικές δυνάμεις της κάθε κοινότητας να νομιμοποιούν τη δράση και την πολιτική τους ύπαρξη. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που αποτέλεσαν τη ρίζα του προβλήματος και σίγουρα δεν μπορούν να είναι μέρος της λύσης του. Γι’ αυτό και απαιτείται ένας συνεχής αγώνας απομόνωσης τους.

Ιστορικά, οι ακροδεξιές δυνάμεις των δύο κοινοτήτων ήταν συγκοινωνούντα δοχεία. Συγκοινωνούντα δοχεία όμως πρέπει να είναι από την ανάποδη όσοι έχουν διαφορετικό όραμα για την Κύπρο. Όραμα για την επανένωση της στο πλαίσιο μιας ομοσπονδιακής λύσης στη βάση των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Γι’ αυτό οι προοδευτικές δυνάμεις τόπου οφείλουν να αφήσουν πίσω τις όποιες διαφορές και πικρίες του παρελθόντος και να δουν τώρα όσο ποτέ άλλοτε τη μεγάλη εικόνα των προκλήσεων για τον τόπο μας.

Το ΑΚΕΛ πρέπει να είναι πρωταγωνιστής σε αυτή την προσπάθεια, όπως επιβάλλεται και από τον ιστορικό του ρόλο. Οι σχέσεις με τις προοδευτικές δυνάμεις της τ/κ κοινότητας αλλά και το δικοινοτικό κίνημα ενισχύθηκαν μέσα από σειρά αποφασιστικών βημάτων του Κόμματος τα τελευταία χρόνια. Η διεύρυνση των σχέσεων με προοδευτικά τ/κ κόμματα και κινήματα, η περίληψη Τ/κ υποψηφίου στις Ευρωεκλογές, η ενίσχυση της παρουσίας του ΑΚΕΛ στα τουρκικά στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, οι επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις που απευθύνονται στις πλατιές μάζες και των δύο κοινοτήτων είναι βασικά παραδείγματα.

Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε αντικρίζοντας και την επόμενη μέρα, 100 χρόνια μετά την ίδρυση του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ και 60 χρόνια από τις διακοινοτικές ταραχές που οδήγησαν στην τουρκική εισβολή του 74. Με ανάγκη να γίνουμε φως στο σκοτάδι της ακροδεξιάς που γίνεται τάση διεθνώς. Να δούμε το Κυπριακό με όραμα αλλά και ρεαλισμό. Όραμα για μια πατρίδα που να ανήκει και στις δύο κοινότητες σε ένα πολιτικό πλαίσιο που δεν επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος. Με ρεαλισμό αντιλαμβανόμενοι όλες τις πολυπλοκότητες που δημιούργησε η ιστορία και οδηγεί στην περαιτέρω νομιμοποίηση της διαίρεσης.

Κόντρα σε μια εποχή που η ακροδεξιά ατζέντα επηρεάζει και τις συνειδήσεις για το Κυπριακό, ο δρόμος για μας δεν μπορεί να είναι άλλος από το όραμα της επανένωσης. Δεν μπορεί να είναι άλλη η επιλογή από όσα ορίζει ο χαρακτήρας, οι αρχές και η ιστορία μας.

 

Ηλίας Δημητρίου

Υπεύθυνος Γρ. Επαναπροσέγγισης / Μέλος ΚΕ ΑΚΕΛ