
Χαιρετισμός Πρέσβη Παλαιστίνης, Αμπντάλλα Αττάρι στην έναρξη του 24ου Συνεδρίου του ΑΚΕΛ
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που μου δίνετε την ευκαιρία να είμαι σήμερα μαζί σας, στο Συνέδριο του ΑΚΕΛ. Είναι πάντα χαρά μου να βρίσκομαι αναμεσά σας. Όπως λέμε πάντα, ανάμεσά σε συντρόφους και συναγωνιστές δεν χωρούν διπλωματικές φιλοφρονήσεις. Γι’ αυτό και δεν ήρθα σήμερα εδώ για να σας ευχαριστήσω. Ήρθα, όμως, για να σας ευχηθώ και να σας συγχαρώ.
Εκ μέρους της Παλαιστινιακής Ηγεσίας και ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού σας εύχομαι καλή επιτυχία στην έκβαση του συνεδρίου και σας συγχαίρω για τη στάση και τη στήριξή σας στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Να σας συγχαρώ γιατί επιμένετε να βρίσκεστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Όταν όλοι οι υποκριτές της Δύσης μιλούν για αυτοάμυνα, εσείς μιλάτε για επιθετικότητα, κατοχή και εθνοκάθαρση. Όταν μιλάνε για «παράπλευρες απώλειες», εσείς λέτε την αλήθεια: «σκοτώνονται παιδιά και άμαχοι».
Όταν κάποιοι επιχείρησαν να ξεκινήσουν τη συζήτηση για το Παλαιστινιακό από την 7η Οκτωβρίου, εσείς υπενθυμίσατε πως η κατοχή και η ταπείνωση του παλαιστινιακού λαού διαρκούν εδώ και δεκαετίες.
Όταν μιλούν για «διάλογο με το Ισραήλ», εσείς ζητάτε και διάλογο αλλά και πιέσεις στο κράτος κατοχής, στο κράτος απαρχάιντ του Ισραήλ. Όταν μιλούν για κατάπαυση του πυρός, σαν να είναι πόλεμος μεταξύ 2 κρατών και 2 στρατών, εσείς μιλάτε για τερματισμό της κατοχής στην Παλαιστίνη και τερματισμό της γενοκτονίας στη Γάζα, σε μια λωρίδα γης 365 τετραγωνικών χιλιομέτρων με πληθυσμό 2,3 εκατομμυρίων στην οποία έχουν ριχθεί 85 χιλιάδες τόνοι εκρηκτικών με αναλογία 37 κιλών ανά άτομο.
Όταν σήμερα επιχειρούν να παρουσιάσουν το Παλαιστινιακό αποκλειστικά ως ένα ανθρωπιστικό ζήτημα, εσείς λέτε καθαρά: ναι, υπάρχει ανθρωπιστική κρίση και μελετημένη και μεθοδευμένη λιμοκτονία, αλλά το Παλαιστινιακό παραμένει πάνω απ’ όλα ένα τεράστιο εθνικό ζήτημα.
Κάποιοι μας κατηγορούν για επικίνδυνη ρητορική με πρόσχημα τον αντισημιτισμό και το ολοκαύτωμα. Ναι, αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη λέγεται γαζοκαύτωμα και για όσους απορρίπτουν τον αντισημιτισμό και καλά κάνουν, να κρατήσουν την ίδια στάση και απέναντι στον αντιπαλαιστινισμό.
Εδώ θα ήθελα να διευκρινίσω ότι εμείς είμαστε οι γνήσιοι σημίτες και η ιδιοκτησία αυτής της γης ανήκει σε εμάς. Εμείς δεν ήρθαμε ούτε από την Καλιφόρνια ούτε από την Βουδαπέστη.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στη δήλωση του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ Όλμερτ, που δήλωσε ότι αυτό που κάνουμε στη Γάζα είναι γενοκτονία. Ο πρώην αρχηγός των Μυστικών Υπηρεσιών του Ισραήλ δήλωσε ότι στη Γάζα σκοτώνουμε παιδιά από χόμπυ. Μην ξεχνάμε ότι ο τωρινός Πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο Νετανιάχου, είναι καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονίας.
Εμείς δεν θα συγχωρέσουμε κανέναν για την εικόνα του περήφανου παλαιστινιακού λαού που ταπεινώνεται λόγω της λιμοκτονίας. Για να στηρίξεις τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων, δεν χρειάζεται να είσαι πολιτικός· φτάνει να είσαι άνθρωπος.
Δεν ξεχνώ και δεν συγχωρώ. Δεν ξεχνούμε αυτούς που δεν μας ξέχασαν και στάθηκαν δίπλα μας και δεν συγχωρούμε αυτούς που μας ξέχασαν και μας γύρισαν την πλάτη.
Δεν θα πάμε στο νεκροταφείο των αδικημένων της Ιστορίας. Θα αντισταθούμε και θα αγωνιστούμε μέχρι τη νίκη. Στο μέλλον όταν τα εγγόνια σας, σας ρωτήσουν για την Παλαιστίνη, να πείτε ότι ήταν η χώρα όπου το αίμα νίκησε το σπαθί, όπου η δύναμη της λογικής νίκησε τη λογική της δύναμης, ότι ήταν ένας λαός που αδικήθηκε, αντιστάθηκε, αγωνίστηκε και νίκησε.
Με τους Κύπριους είμαστε στην ίδια γειτονιά. Αναπνέουμε τον ίδιο αέρα και μοιραζόμαστε την ίδια θάλασσα. Πιστεύουμε στις ίδιες αξίες και αρχές. Πιστεύουμε στις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Πιστεύουμε στο δικαίωμα του κάθε λαού να αγωνίζεται με όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτει για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του.
Από εδώ που βρισκόμαστε είμαστε μόλις 420 χιλιόμετρα από τη Γάζα. Αν σιωπήσουμε για ένα λεπτό, θα ακούσουμε τις κραυγές των παιδιών κάτω από τα ερείπια και τα συντρίμμια της Γάζας. Αν σιωπήσουμε, θα ακούσουμε την κραυγή της Άλα αλ-Ναζάρ, της παιδιάτρου στο νοσοκομείο Nasser που έτρεξε να βοηθήσει τους τραυματίες και βρέθηκε μπροστά στην απόλυτη τραγωδία να αντικρύσει τα εννιά από τα δέκα παιδιά της νεκρά, με το δέκατο να χαροπαλεύει και τον σύζυγο της να είναι βαριά τραυματισμένος.
Αναρωτιέμαι πού είναι η ανθρωπότητα; Πού είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα; Που είναι ο πολιτισμένος κόσμος; Ή μήπως είναι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα; Τι έχουμε να πούμε σε αυτή τη γυναίκα;
Αναρωτιέμαι ξανά είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε την κοινωνία της Γάζας; Τι να τους πούμε; Λέτε να έχουμε το θάρρος να τους κοιτάξουμε στα μάτια; Αμφιβάλλω.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να αναφερθώ με περηφάνια και στους Κύπριους που δίνουν το παρών στις διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη. Εκείνους που δεν σιωπούν. Που υψώνουν τη φωνή τους και το ανάστημά τους, κρατούν σημαίες και πανό και στέκονται στο πλευρό της αλήθειας και της αντίστασης.
Γιατί οι Κύπριοι ξέρουν καλά από την δική τους ιστορία τι σημαίνει κατοχή, τι σημαίνει αδικία και τι σημαίνει προσφυγιά. Οι φωνές των Κυπρίων διαδηλωτών ενώνουν τη Μεσόγειο με μια κραυγή: όχι άλλος θάνατος, όχι άλλη σιωπή. Γιατί ο αγώνας για την Παλαιστίνη είναι αγώνας όλων μας. Ο αγώνας για δικαοσύνη δεν έχει σύνορα.
Να σταματήσει η γενοκτονία, να σταματήσει η λιμοκτονία και να τερματιστεί η κατοχή.
Σας ευχαριστώ πολύ.