Ομιλία Γ.Γ. της ΚΕ ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου σε Αντιρατσιστική Εκδήλωση με την ευκαιρία της 21ης Μαρτίου, Διεθνούς Μέρας κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων

 

Εμείς δεν μπορούμε να συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις όπως τη σημερινή δίχως να θυμόμαστε ότι από την Κύπρο μετανάστευσαν δεκάδες χιλιάδες στο εξωτερικό προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Μόλις χθες επέστρεψα από τη Βρετανία όπου παρευρέθηκα στους γιορτασμούς για τα πενήντα χρόνια του ΑΚΕΛ στην κυπριακή παροικία. Κύπριοι μετανάστες έφταναν στη Βρετανία από τη δεκαετία του 1930 και εκεί έζησαν ένα άγριο περιβάλλον ρατσισμού, ξενοφοβίας, απόρριψης και έχθρας.

Δεν μπορούμε να βλέπουμε με μισό μάτι πρόσφυγες που φτάνουν στην πατρίδα μας και να ξεχνούμε τη δική μας προσφυγιά. Δεν μπορεί να ξεχνούμε τους γονείς, τους παππούδες, τους θείους, τους γείτονες, τους ανθρώπους αυτού του τόπου που το 1974 έτρεχαν να σωθούν. Ξυπόλητοι, με τα ρούχα που φορούσαν, πανικόβλητοι, με τα μωρά τους στα χέρια.

Δεν μπορούμε να συζητούμε για το προσφυγικό ζήτημα χωρίς να έρχονται στο μυαλό μας πολλές τραυματικές εικόνες που ζήσαμε κι εμείς στη χώρα μας.

Γιατί είμαστε εκείνη η πλευρά της Ιστορίας, που δεν έτρεξε να κρυφτεί στα βουνά του Τροόδους όταν έγινε η τουρκική εισβολή. Είμαστε η πλευρά της Ιστορίας που κοιμήθηκε μέσα στα χωράφια και κάτω από τα δέντρα, μέσα στα σχολεία, κατάχαμα μέσα στα αντίσκηνα. Που έμεινε μαζί με άλλα δεκάδες άτομα σε ένα δωμάτιο δύο επί τρία. Που αποχαιρέτησε γονείς, θείους και αδέρφια για την ξενιτιά, χωρίς να ξέρει πότε κι αν επέστρεφαν ποτέ.

Είμαστε από αυτούς που όταν μπαίνουν σε χώρους διαμονής μεταναστών, όταν βλέπουν γυναικόπαιδα να στέκονται ουρά στα σύνορα, να κρατούν φωτογραφίες, να κλαίνε γιατί δεν ελπίζουν πια σε τίποτα, να τρέχουν να ξεφύγουν από τον θάνατο, στρέφουμε τη μνήμη μας στο καλοκαίρι του 1974.

Είναι τότε που κάθεται απέναντι μας η συνείδησή μας. Υπήρξαμε και εμείς πρόσφυγες. Γίναμε και εμείς μετανάστες. Γι’ αυτό και η αλληλεγγύη μας σε κάθε άνθρωπο που διώκεται, σε κάθε άνθρωπο θύμα των διακινητών, θύμα των πολέμων και των συγκρούσεων, θύμα της πολιτικής και ταξικής καταπίεσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, είναι δεδομένη.

Η συνείδησή μας δεν αντέχει και δεν ανέχεται εικόνες στα Κέντρα Υποδοχής με παιδιά να κοιμούνται στο πάτωμα, με άνθρωπους ξυπόλητους μέσα στο καταχείμωνο, με άντρες, γυναίκες και παιδιά να ζούνε μέσα στα λύματα.

Η απελθούσα κυβέρνηση του ΔΗΣΥ των χρυσών διαβατηρίων, των πολυτελών πύργων και των ταξιδιών σε εξωτικούς τόπους με ιδιωτικά τζετ,  όχι μόνο δεν κατάφερε να διαχειριστεί ένα ομολογουμένως σύνθετο και δύσκολο θέμα όπως είναι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, αλλά έκανε την κατάσταση πολύ χειρότερη.

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Το 2013 υπήρχαν περίπου χίλιες εκκρεμούσες αιτήσεις ασύλου. Σήμερα οι αιτήσεις είναι πάνω από 33 χιλιάδες. Αντί να σχεδιάσει μια ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική, αντέγραψε αποτυχημένες ξενοφοβικές πολιτικές τροφοδοτώντας τα φοβικά σύνδρομα, κλείνοντας πονηρά το μάτι στην ακροδεξιά και στήνοντας συρματοπλέγματα στη γραμμή κατάπαυσης του πυρός. Συρματοπλέγματα που όχι μόνο δεν έλυσαν το ζήτημα αλλά προκάλεσαν προβλήματα στις σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με τα Ηνωμένα Έθνη κι έδωσαν το μήνυμα της παγίωσης της διχοτόμησης.

Η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη οφείλει να επανασχεδιάσει τη μεταναστευτική πολιτική. Μια πολιτική που πρέπει να διασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες υποδοχής και απέχοντας από πρακτικές που παραβιάζουν το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο. Να αξιοποιήσει τα κονδύλια εκατομμυρίων που χορηγούνται στην Κυπριακή Δημοκρατία έτσι ώστε να εφαρμοστεί διαφανής, δίκαιη και αποτελεσματική προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική που θα προστατεύει άμεσα όσους χρειάζονται προστασία. Πολιτική που θα αντιμετωπίζει αποφασιστικά διακινητές και κυκλώματα εκμετάλλευσης μεταναστών. Που θα αντιμετωπίζει την κατάχρηση του συστήματος ασύλου εισάγοντας γρήγορες διαδικασίες εξέτασης των αιτήσεων ασύλου και ουσιαστικά θα καταπολεμά τη μαύρη εργασία ξένων εργαζομένων.

Το ΑΚΕΛ εδώ και καιρό έχει καταθέσει συγκεκριμένες και εφικτές προτάσεις για:

–     Την αποτελεσματική διαχείριση των προσφυγικών ροών, περιλαμβανομένης της ενίσχυσης της Υπηρεσίας Ασύλου και του εξορθολογισμού των διαδικασιών, με σεβασμό στο απαράβατο δικαίωμα στο άσυλο και τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως και στις διεθνείς και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας.

–     Τον έλεγχο, τη διαφάνεια και τη σωστή αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων που χορηγούνται στην Κυπριακή Δημοκρατία για τα θέματα μετανάστευσης, ασύλου και ένταξης.

–     Την υιοθέτηση και υλοποίηση Εθνικού Σχεδίου για την Ένταξη των μεταναστών και των προσφύγων στην κοινωνία. Για την προστασία και στήριξη ιδιαίτερα  των  ασυνόδευτων παιδιών, των γυναικών και άλλων ευάλωτων ομάδων.

Η λεγόμενη Νέα Στρατηγική Απασχόλησης Ξένου Εργατικού Δυναμικού πρέπει να αποσυρθεί. Πρόκειται για μια Στρατηγική γεμάτη από προβληματικά σημεία και πρόνοιες που ανοίγουν τον δρόμο για περαιτέρω εκμετάλλευση των αλλοδαπών εργαζομένων αλλά και για περαιτέρω πίεση στα δικαιώματα των κυπρίων εργαζομένων. Ο νέος Υπουργός Εργασίας οφείλει την αποσύρει και να θέσει το θέμα ξανά σε διαβούλευση.

Φίλες και φίλοι,

Η 21 Μαρτίου που είναι Ημέρα κινητοποίησης ενάντια στον ρατσισμό και την ξενοφοβία πρέπει να καθοδηγεί όλους μας για καθημερινό και συνεχή αγώνα ενάντια στον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία και τον φασισμό. Σε μια εποχή που τα μισάνθρωπα ιδεολογήματα αναβιώνουν, πατώντας πάνω στην συστημική κρίση του καπιταλισμού, στην φτώχεια και στην απελπισία της κοινωνίας,  οι δυνάμεις της προόδου και της δημοκρατίας δείχνουν τον άλλο δρόμο. Σηκώνουν ψηλά τη σημαία των ιδανικών που δίνουν νόημα στην ανθρώπινη ζωή: δημοκρατία, ισότητα, αλληλεγγύη.

Το ΑΚΕΛ παραμένει στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα, για το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στη ζωή, στην αξιοπρέπεια, για μια κοινωνία ανοικτή, συμπεριληπτική η οποία να προστατεύει, να σέβεται και να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Σ’ αυτό τον δρόμο θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε.