Ομιλία του Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου, στο μνημόσυνο των τεσσάρων ηρώων του Άη Γιάννη

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2021 και ώρα 19:45, Πλατεία ΑΛΚΗΣ, Λάρνακα

Σαρανταεφτά χρόνια μετά. Σαρανταεφτά χρόνια μετά το νατοϊκό δίδυμο έγκλημα σε βάρος της Κύπρου μας και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή ρωτούν ορισμένοι: «Μα γιατί επιμένετε να αναφέρεστε στην Ιστορία;» «Μα δεν κουραστήκατε να μιλάτε για το παρελθόν;» «Μα δεν κουραστήκατε να επιμένετε για λύση, αφού το βλέπετε ότι δεν γίνεται τίποτε;».

Επιμένουμε. Γιατί αρνούμαστε να υπογράψουμε την καταδίκη της Κύπρου. Αρνούμαστε να παραδώσουμε τη μισή Κύπρο στην Τουρκία.

Δεν δικαιούμαστε να κουραστούμε. Δεν μας το επιτρέπει η μνήμη των ηρώων μας, οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους για να σώσουν τον τόπο μας. Δεν δικαιούμαστε να κουραστούμε γιατί μέσα από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των ηρώων που τιμούμε, μας μιλά το αίμα που χύθηκε. Το αίμα που πρέπει να δικαιωθεί. Το αίμα των ηρώων της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Το αίμα των ηρώων του Λαϊκού Κινήματος.

• Γεώργιος Αδάμου Χ’ Στεφανή 46 χρόνων, μέλος του ΑΚΕΛ
• Αχιλλέας Κουρτελλής 24 χρόνων, μέλος της ΠΕΟ και της ΕΔΟΝ
• Γεώργιος Χαραλάμπους 17 χρόνων, μέλος της ΕΔΟΝ
• Ανδρέας Θεοδοσίου 14 χρόνων, μέλος της ΠΕΟ και της ΕΔΟΝ

Τον Ιούλη του 1974 το Λαϊκό Κίνημα πλήρωσε ακριβό το τίμημα για να προστατέψει το λαό μας από τους φασίστες και τους εισβολείς. Εκατοντάδες στελέχη και μέλη του συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν. Πραγματικοί πατριώτες, αναγιωμένοι με τα ιδανικά της ανεξαρτησίας, της λευτεριάς και της δημοκρατίας δεν το σκέφτηκαν ούτε λεπτό να βρεθούν ξανά στην πρώτη γραμμή της αδυσώπητης μάχης.

Όταν ο φασισμός βγήκε στους δρόμους με τα καλάσνικωφ στήνοντας στο απόσπασμα τη δημοκρατία, ανήκαν ήδη στην απέναντι πλευρά. Στάθηκαν μπροστά για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία. Οι τέσσερις ήρωες του Άη Γιάννη ανέβηκαν μαζί με άλλους συντρόφους συναγωνιστές τους σε ένα φορτηγό για να ενισχύσουν τις δημοκρατικές δυνάμεις.

Γνώριζαν ότι τα έβαζαν με ένα αντίπαλο που σαφώς υπερτερούσε. Γνώριζαν ότι είχαν να κάνουν με αδίστακτους δολοφόνους. Γνώριζαν ότι έπαιζαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα, ότι το επόμενο λεπτό μπορεί να έχαναν την ίδια τους τη ζωή, μα δεν έκαναν πίσω.

Έτσι τους γαλούχησε η Αριστερά. Να παλεύουν έστω και μόνοι, έστω και άοπλοι για τα ιδανικά της πατρίδας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και της κοινωνίας. Γι’ αυτό κάθε Ιούλη δαφνοστεφανώνουμε τα μνήματα των ηρώων μας. Γιατί ο καθένας εκείνο τον Ιούλη διάλεξε πλευρά.

Στην πλευρά της δημοκρατίας και της ελευθερίας βρέθηκαν εκατοντάδες σύντροφοι και συναγωνιστές μας. Στην πλευρά του φασισμού βρέθηκαν αυτοί που στο όνομα της πατρίδας διέπραξαν τα μεγαλύτερα εγκλήματα σε βάρος της Κύπρου και του λαού μας. Αυτοί που αργότερα, όταν εισέβαλε ο Αττίλας στην Κύπρο χωρίς ντροπή άνοιξαν τα κρατητήρια για να στείλουν όσους αριστερούς και προοδευτικούς συνέλαβαν στην πρώτη γραμμή και αυτοί κρύφτηκαν, εξαφανίστηκαν. Όπως κρύφτηκαν και οι δειλοί που δολοφόνησαν τους τέσσερις ήρωες που τιμούμε σήμερα.

«Ας όψονται που τα κάμασιν». Αυτή η φράση μιας μαυροντυμένης γυναίκας από το σπουδαίο ντοκιμαντέρ του Μιχάλη Κακογιάννη «Αττίλας ‘74», στοίχειωσε ολόκληρες γενιές Κυπρίων. «Ας όψονται που τα κάμασιν», που σημαίνει «ας δουν τι κακό έκαμαν». Μα δεν είδαν φαίνεται. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν!

Σαρανταεφτά χρόνια μετά δεν λένε τίποτα για τον πραγματικό ρόλο του Γρίβα, για την προδοσία της ΕΟΚΑ Β που έστρωσε χαλί να μπει η Τουρκία. Σαρανταεφτά χρόνια μετά, λένε  τη μισή αλήθεια. Μιλούν για την κυπριακή τραγωδία ξεκινώντας από την εισβολή. Μα ξεχνούν το πραξικόπημα. Χωρίς το πραξικόπημα όμως δεν θα γινόταν η εισβολή. Όσο ζούμε και αναπνέουμε σε αυτό τον τόπο θα τους το θυμίζουμε.

Ας καταλάβουν το μέγεθος του κακού που έγινε τότε. Ας καταλάβουν ότι σήμερα λίγο απέχουμε από την οριστική απώλεια της μισής μας πατρίδας. Σήμερα λίγο απέχουμε από τον εφιάλτη της διχοτόμησης. Λίγο απέχουμε από την υλοποίηση του στόχου που έβαλε το ΝΑΤΟ και η Τουρκία το 1974. Να αλυσοδέσουν την Κύπρο.

Γι’ αυτό δεν κουραστήκαμε να επιμένουμε, να παλεύουμε για την απελευθέρωση και την επανένωση. Γιατί σαρανταεφτά χρόνια οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες των ηρώων θυμίζουν το χρέος της δικαίωσης. Γιατί το μέλλον μάς ρωτά, ποια πατρίδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας; Πατρίδα μισή, φορτωμένη στρατούς που απειλούν; Ή πατρίδα ελεύθερη και ενωμένη, μάνα για όλα τα παιδιά της;

Δεν υπάρχει για εμάς άλλος δρόμος. Δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Η οριστική δικαίωση των ηρώων, η οριστική λύτρωση των επόμενων γενιών περνά μέσα από την απελευθέρωση του τόπου, μέσα από τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής. Περνά μέσα από την επανένωση της πατρίδας μας και το ξανα-συναπάντημα των παιδιών της:  Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμένιων και Λατίνων σε συνθήκες μόνιμης ειρήνης, ασφάλειας, συνεργασίας.

Οι τουρκικές προκλήσεις και απειλές, οι εξελίξεις στην Αμμόχωστο πρέπει επιτέλους σοβαρά να προβληματίσουν όλους μας και προπαντός τον Πρόεδρο Αναστασιάδη που χειρίζεται το Κυπριακό.

Είναι δεδομένη η τουρκική στάση. Η απαράδεκτη και προκλητική συμπεριφορά της. Το θέμα είναι εμείς τι πρέπει να κάνουμε και πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις της Τουρκίας οι οποίες μάς φέρνουν πιο κοντά στην οριστική διχοτόμηση.

Πρέπει επιτέλους να βγούμε από τη γωνιά, να κάνουμε ουσιαστικές κινήσεις. Είναι αναγκαίο να απευθυνόμαστε με επιστολές στα Ηνωμένα Έθνη και στον διεθνή παράγοντα. Αυτές οι προσπάθειες, που πρέπει να ενταθούν μάλιστα, είναι απαραίτητες. Αλλά δεν είναι αρκετές για να βγάλουν την ελληνοκυπριακή πλευρά μπροστά. Επιβάλλεται να βγούμε μπροστά με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες οι οποίες θα δημιουργούν δυναμική για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.

Το ΑΚΕΛ απευθύνθηκε στον κ. Αναστασιάδη πολύ πριν την άτυπη διάσκεψη της Γενεύης και κατέθεσε πρόταση για το τι πιστεύει ότι πρέπει να γίνει για να επαναρχίσουν ουσιαστικές συνομιλίες. Για το πώς και από πού να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Για το πώς μπορούμε να μετατρέψουμε το φυσικό αέριο σε παράγοντα δημιουργίας δυναμικής για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.  Και αν ακόμα δεν λειτουργήσει αυτή η πρόταση να μην φέρει ευθύνη η δική μας πλευρά για τυχόν αδιέξοδο. Ασφαλώς δεν ισχυριζόμαστε ότι η πρόταση μας θα αποδώσει αποτελέσματα. Είναι όμως πιστεύουμε σωστή, αφού ανταποκρίνεται σ’ αυτό που ζητά ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ σε Εκθέσεις του.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έπρεπε να την απαξιώσει και να τη διαστρεβλώσει ο κ. Αναστασιάδης. Συμβαίνει αυτό το αντιφατικό με τους κυβερνώντες. Παρελαύνουν στα μέσα ενημέρωσης διερωτώμενοι «μα γιατί διαμαρτύρεται η αντιπολίτευση; Μα τι άλλο θέλουν να κάνουμε;» και όταν το ΑΚΕΛ τους εισηγείται τι άλλο μπορούν να κάνουν αδιαφορούν για τις εισηγήσεις του.

Από την Ιστορία πρέπει να αντλούμε συμπεράσματα. Το 1974 το ΑΚΕΛ προειδοποιούσε αλλά το απαξίωναν, το λοιδωρούσαν, το έστησαν στο απόσπασμα μόλις άρπαξαν τα όπλα. Μα δυστυχώς, χίλιες φορές δυστυχώς, οι προειδοποιήσεις του επαληθεύτηκαν. Και σήμερα το ΑΚΕΛ επιμένει να προειδοποιεί για τα δεινά που θα φορτωθεί ο κυπριακός λαός αν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί. Είμαστε στο παρά ένα της οριστικής διχοτόμησης, μα ακόμα τίποτε δεν τελείωσε.  Με πρωτοβουλίες, με ρεαλισμό και προσήλωση σε αρχές μπορούμε να πετύχουμε επανέναρξη των συνομιλιών με στόχο τη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα απελευθερώνει και θα επανενώνει τον τόπο και τον λαό μας. Θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες στον τόπο μας. Θα καθιστά το λαό μας, πραγματικό αφέντη στην Κύπρο μας.

Η Κύπρος αξίζει καλύτερες μέρες.

Αξίζει ένα ειρηνικό μέλλον.

Αξίζει να ζήσει όλα αυτά που οι τέσσερις του Άη Γιάννη και εκατοντάδες άλλοι ήρωες έτρεξαν να υπερασπιστούν το 1974.

Η θυσία τους είναι για εμάς σημαία αγώνα και πάνω της είναι γραμμένη με το αίμα τους η μόνη αλήθεια αυτού του τόπου «Κύπρος, μια πατρίδα, ένας λαός». Μέχρι την τελική δικαίωση λοιπόν, θα επιμένουμε.

Αθάνατοι!