Ομιλία Νεοκλή Συλικιώτη στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση
Ομιλία Νεοκλή Συλικιώτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, ευρωβουλευτή στην Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση 2017 με θέμα
«100 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση.Καπιταλισμός – μονοπώλια – EE φέρνουν μόνο κρίσεις, πολέμους, φτώχεια.
Ο σοσιαλισμός επίκαιρος και αναγκαίος»
Δευτέρα 23 Γενάρη 2017, Βρυξέλλες
Αγαπητοί σύντροφοι,
Από μέρους της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ εκφράζω τις ευχαριστίες μας προς το ΚΚΕ για την πρόσκληση να συμμετέχουμε στη σημερινή συνάντηση. Εκφράζουμε επίσης τους θερμότερους συντροφικούς χαιρετισμούς προς όλα τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης που εκπροσωπούνται σήμερα εδώ.
Το 2017 σηματοδοτεί τη συμπλήρωση ενός αιώνα από το κοσμοϊστορικό γεγονός που φώτισε και φωτίζει την Ιστορία, την πάλη για απελευθέρωση των λαών του κόσμου από τα ταξικά δεσμά και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Η επέτειος αυτή αποτελεί ευκαιρία για να ξαναστοχαστούμε διδάγματα, συμπεράσματα και καθήκοντα. Από πλευράς μας θα θέλαμε να σταθούμε σε ορισμένα συγκεκριμένα στοιχεία.
Πρώτον. Η Οκτωβριανή Επανάσταση απέδειξε ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι μόνο δίκαιος. Είναι και εφικτός. Απέδειξε ότι μπορεί να λύσει μεγάλα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά προβλήματα. Να απελευθερώσει τεράστιες παραγωγικές αναπτυξιακές δυνάμεις. Να κάνει κοσμοϊστορικά άλματα στο βιοτικό επίπεδο των λαών, την επιστήμη, την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, τον πολιτισμό. Να διασφαλίσει στους ανθρώπους της δουλειάς τη σιγουριά για το αύριο και να εξαφανίσει την αβεβαιότητα για το αν θα έχουν δουλειά, σπίτι, μόρφωση και υγεία. Να γυρίσει σελίδα στην ανθρώπινη ιστορία όσο αφορά τις σχέσεις των δύο φύλων και τη θέση της γυναίκας. Να δημιουργήσει ένα νέο τύπο διεθνών σχέσεων βασισμένες στην ειρήνη και την αλληλεγγύη.
Δεύτερο. Όπως αναφέρεται και στον τίτλο του σεμιναρίου, ο καπιταλισμός, η ΕΕ και τα μονοπώλια αναπαράγουν τις κρίσεις, τη φτώχεια και τους πολέμους. Οι δεκάδες πολεμικές εστίες και ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου, η υπαρξιακή για τον πλανήτη περιβαλλοντική απειλή, οι εκρηκτικές ανισότητες, η ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, η φτώχεια, η πείνα, η εξαθλίωση και η ανεργία για δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη, ο φαύλος κύκλος του δανεισμού που υπονομεύει την ίδια την κυριαρχία δεκάδων κρατών, η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, η αναζωπύρωση των εθνικισμών και του φασισμού επιβεβαιώνουν τα δομικά αδιέξοδα του καπιταλισμού και ξαναφωτίζουν την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού ως το νέο σκαλοπάτι στην Ιστορία της ανθρωπότητας.
Τρίτο. Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και της σοσιαλιστικής κοινότητας δεν αποδεικνύουν, όπως ισχυρίζονται διάφοροι, ότι ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να εφαρμοστεί και ότι είναι καταδικασμένος σε κατάρρευση. Αποδεικνύεται το αντίθετο. Το σοσιαλιστικό στρατόπεδο μεγαλούργησε όσο η πορεία του συμβάδιζε με τα ιδανικά, τους στόχους και τις αρχές της Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Η βασική αιτία για την ήττα και την αρνητική κατάληξη πρέπει να αναζητηθεί στη σταδιακή απομάκρυνση από τις σοσιαλιστικές αξίες και στη διαστρέβλωση των κομμουνιστικών αρχών, που συντελέστηκε με ευθύνη της σοβιετικής ηγεσίας, στις τάξεις της οποίας δεν έλειψαν και αυτοί που αλλαξοπίστησαν συνειδητά. Επιπρόσθετα, δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η Ιστορία είναι γεμάτη με τέτοια πισωγυρίσματα και σκαμπανεβάσματα. Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η αστική δημοκρατία εδραιώθηκαν στο προσκήνιο της ιστορίας κατά τους περασμένους αιώνες μετά από τέτοιες παροδικές ήττες και προσωρινά «μπρος-πίσω». Πολύ δε περισσότερο, η διάλυση των σοσιαλιστικών κρατών δεν δικαιώνει τον καπιταλισμό ούτε επαληθεύει τους απολογητές του. Αντίθετα. Η σύγκριση ανάμεσα στα επιτεύγματα του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε τον 20ο αιώνα και στα αδιέξοδα του καπιταλισμού είναι συντριπτική για το σύστημα που βασίζεται στη μισθωτή σκλαβιά και αναπαράγει φτώχεια, ανισότητες, κρίσεις και πολέμους.
Τέταρτο. Κατά την άποψη μας, ένα σημαντικότατο καθήκον που επιφορτίζονται τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα του κόσμου είναι η υπεράσπιση των κατακτήσεων και της προσφοράς του σοσιαλισμού συστήματος προς τους λαούς του κόσμου. Καθήκον που συνδυάζεται με τον ιδεολογικοπολιτικό αγώνα ενάντια στον αντικομμουνισμό –που στην περίπτωση της ΕΕ παίρνει θεσμικό χαρακτήρα- την εξίσωση του σοσιαλισμού με το φασισμό, την παραχάραξη της ιστορίας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της προσφοράς της Σοβιετικής Ένωσης. Είναι αδιαμφισβήτητη η προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του χιτλεροφασισμού, στην κατάρρευση της αποικιοκρατίας, στη συγκράτηση των πολεμικών επιδρομών του ιμπεριαλισμού, στην άνοδο του εργατικού κινήματος στις καπιταλιστικές χώρες, στην στήριξη των αγωνιζόμενων λαών του κόσμου ανάμεσα τους βέβαια και η Κύπρος. Οι νέες γενιές πρέπει να μάθουν την ιστορική αλήθεια, η οποία βέβαια φανερώνει την ανωτερότητα της ιδεολογίας που καθοδήγησε την Επανάσταση.
Πέμπτο. Η φετινή επέτειος υπενθυμίζει ένα μεγάλο και διαχρονικό δίδαγμα του λενινισμού. Το επαναστατικό κόμμα προχωρά μπροστά όταν δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα της εποχής του. Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση ήταν η απάντηση των Μπολσεβίκων στα καθήκοντα και τα ερωτήματα που έθετε η ίδια η εποχή του και στα υπαρκτά προβλήματα που ταλάνιζαν το λαό. Η ατέλειωτη ανθρωποσφαγή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το ζήτημα της γης, τα ανοιχτά εθνικά ζητήματα στο εσωτερικό της τσαρικής Ρωσίας, η φτώχεια και η εξαθλίωση ήταν οι προκλήσεις εκείνης της εποχής. Και οι Μπολσεβίκοι απάντησαν σε αυτά, όχι με διακηρύξεις, θεωρίες και ευχολόγια, αλλά με ριζικές λύσεις που έγιναν κατορθωτές μέσα από την Επανάσταση.
Έκτο. Η πορεία και η εμπειρία της Επανάστασης φωτίζει το βάθος και τη σοφία της λενινιστικής διαλεκτικής, όσο αφορά τους ελιγμούς, τους συμβιβασμούς, και τη διαμόρφωση συμμαχιών που απαιτούνται κάθε φορά μέσα στο καμίνι της πραγματικής ζωής και πάλης. Η ζωή είναι πολύ πιο σύνθετη από τη θεωρία και τα βιβλία. Πόσο μάλλον μια Επανάσταση. Οι Μπολσεβίκοι έδειξαν, -πριν, κατά και μετά την Επανάσταση- ότι οι κομμουνιστές δεν απορρίπτουν γενικά τους συμβιβασμούς, αλλά ξεχωρίζουν ανάμεσα στους παραδεκτούς και τους απαράδεκτους συμβιβασμούς. Ο Λένιν μάλιστα χαρακτήριζε ως συκοφαντία την αντίληψη ότι οι μπολσεβίκοι δεν κάνουν κανενός είδους συμβιβασμούς, με κανέναν, ποτέ. Αντίθετα, καθήκον ενός αληθινά επαναστατικού κόμματος συνίσταται στο να ξέρει να διατηρεί μέσω όλων αυτών των συμβιβασμών, στο βαθμό που είναι αναπόφευκτοι, την πίστη στις αρχές του, στην τάξη του και στο επαναστατικό του καθήκον.
Έβδομο. Η εμπειρία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ο αιώνα, οι θεωρητικές επεξεργασίες και η ανταλλαγή απόψεων μέσα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα συνηγορούν, κατά την άποψη μας, στην απόρριψη των τυποποιημένων μοντέλων για το δρόμο προς το σοσιαλισμό και για την οικοδόμησή του. Οι εθνικές ιδιαιτερότητες, οι διεθνείς και περιφερειακές συγκυρίες, οι εμπειρίες που αποκτά μέσα στο καμίνι των αγώνων η εργατική τάξη και το ΚΚ κάθε χώρας διαμορφώνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του σοσιαλισμού σε κάθε χώρα. Ωστόσο, την ίδια ώρα που δεν μπορούν να υπάρξουν μοντέλα σοσιαλισμού, δεν μπορούν να μην υπάρχουν βασικές αρχές για το σοσιαλισμό που οραματιζόμαστε. Ο πρωτοπόρος ρόλος της εργατικής τάξης, η κοινωνική ιδιοκτησία και η κοινωνική διαχείριση στα βασικά μέσα παραγωγής, ο πανεθνικός στρατηγικός σχεδιασμός της οικονομικής παραγωγής, το κράτος δικαίου και η διαφάνεια είναι απαραίτητα χαρακτηριστικά του ποιοτικά ανώτερου κοινωνικοοικονομικού συστήματος που οραματιζόμαστε.
Όγδοο. Είναι γνωστό ότι μέσα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα υπάρχουν μικρές και μεγάλες διαφορές και διαφωνίες σε θέματα θεωρίας, στρατηγικής και τακτικής. Το ΑΚΕΛ πιστεύει ακράδαντα ότι αυτές οι διαφωνίες μπορούν και πρέπει να συζητιούνται μέσα σε πνεύμα αλληλοσεβασμού και συντροφικότητας. Την ίδια ώρα εκτιμούμε ότι, ακόμα και με αυτές τις διαφορές, πρέπει να διατηρήσουμε και να ενισχύουμε την ενότητα δράσης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, την αλληλεγγύη μας προς τους αγώνες που το καθένα δίνει στη χώρα του.
Ένατο. Στην Κύπρο, το ΑΚΕΛ έχει προσδιορίσει εδώ και δεκαετίες ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να τεθεί ο στόχος του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κυπριακής κοινωνίας είναι η απαλλαγή από τη ξένη κατοχή ώστε να επανενωθεί ο κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Το όραμα του σοσιαλισμού στην Κύπρο δεν μπορεί παρά να είναι στόχος που να αφορά ολόκληρο τον κυπριακό λαό και ολόκληρο το νησί. Η επίλυση του Κυπριακού προβλήματος στη βάση αρχών είναι αυτή που θα επιτρέψει να ξαναρχίσει η πορεία των κοινών ταξικών αγώνων στο νησί, η οποία διακόπηκε βίαια και αιματηρά από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, την κατοχή και τους εθνικισμούς. Για να γίνει αυτό η λύση θα πρέπει να απελευθερώνει την Κύπρο από τα κατοχικά στρατεύματα και τις ξένες κηδεμονίες και θα επανενώνει το λαό, το έδαφος και την κοινωνία της Κύπρου μέσα από τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ομοσπονδιακό κράτος. Η λύση αυτή επείγει γιατί το στάτους κβο στο νησί αποτελεί μια κινούμενη άμμο στην οποία βυθίζεται η πατρίδα μας. Αυτός είναι ο λόγος που το ΑΚΕΛ στηρίζει τη διαπραγματευτική διαδικασία και πρωτοστατεί μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της Κύπρου στις δικοινοτικές λαϊκές κινητοποιήσεις υπέρ της ειρήνης και της επανένωσης.
Με αυτές τις σκέψεις, διατρανώνουμε την πίστη μας στο σοσιαλιστικό αύριο της ανθρωπότητας, στο κόσμο της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ισότητας. Εκφράζουμε ξανά τις ευχαριστίες μας και τα συγχαρητήρια μας προς ΚΚΕ για τη διοργάνωση της σημερινής συνάντησης.
