Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού στην εκδήλωση Μισιαούλη- Καβάζογλου

Κυριακή 11 Απριλίου 2021 και ώρα 10:45, Γήπεδο Άδωνη Ιδαλίου

56 χρόνια μετά. Κυριακή, όπως και σήμερα. Οι σφαίρες της ΤΜΤ δολοφόνησαν τους δύο ακριβούς μας συντρόφους, τον Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και τον Κώστα Μισιαούλη το 1965. Η θυσία τους έγινε λάβαρο στα χέρια κάθε Κύπριου που αγαπά και παλεύει για την ειρήνη στον τόπο μας. Η πορεία, η προσφορά και η δράση τους στο Κίνημα και στην πατρίδα τους είναι ο λόγος που επιμένουμε να τους τιμούμε. Η θυσία τους είναι ο όρκος. Είναι το λάβαρο που επιμένουμε να σηκώνουμε ψηλά, φωνάζοντας για να το ακούσουν παντού: η Κύπρος ανήκει στο λαό της!

Ο ιμπεριαλισμός, ο φασισμός και ο εθνικισμός έστρεψαν από τότε πολλές φορές τα όπλα ενάντια στο λαό μας. Ενάντια στον αγώνα του για Κύπρο ανεξάρτητη και κυρίαρχη. Έπνιξαν το λαό μας στον καπνό, το αίμα, τον πόνο και τον ξεριζωμό. Μα κάθε φορά μέσα στα ερείπια ξεφύτρωνε πεισματικά το όραμα των Κυπρίων για πατρίδα ενωμένη, για λαό μονοιασμένο, για μέλλον που να του ανήκει.

Αυτές τις μέρες έκανε πρεμιέρα στη Λευκωσία μια θεατρική παράσταση του θεάτρου Αντίλογος, που πραγματεύεται τις πολιτικές δολοφονίες του 1958. Μια παράσταση πραγματικά συγκλονιστική.

Λίγο πριν πέσει η αυλαία, ακούγεται η ατάκα «κάθε φορά που ακούω τη λέξη σύντροφε, γυρίζω μήπως δω κάποιον που του μοιάζει».

Φαζίλ, Σάββας, Αχμέτ, Μιχάλης, Αϊχάν, Ηλίας, Παναγιώτης, Ντερβίς, Κώστας.

Κάθε φορά που ακούγεται η λέξη σύντροφε, η μνήμη στρέφεται σε αυτούς που την έκαναν από λέξη να γίνει νόημα. Με τους αγώνες και το αίμα τους. Αυτό είναι που τους κάνει να μοιάζουν. Θύματα πολιτικών δολοφονιών, δολοφονημένοι ως «προδότες». Θύματα αυτών που πίστευαν ότι είναι πιο πατριώτες από τους πατριώτες.

Μα ποιοι πραγματικά αξίζουν τέτοιο τίτλο;

Όταν την αιματοβαμμένη δεκαετία του 1950 και του 1960 το όργιο των πολιτικών δολοφονιών ήταν στο απόγειο του με στόχο να εξαφανιστεί το ΑΚΕΛ και το Λαϊκό Κίνημα, να διαλυθεί κάθε δεσμός ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, η πρόκληση ήταν μεγάλη. Μα η Αριστερά δεν υπέκυψε.

Γνωρίζοντας ότι μια εμφυλιακή σύγκρουση θα ήταν μοιραία για την υπόθεση της Κύπρου, επέλεξε να απαντήσει πολιτικά στις δολοφονίες. Τα πανώ στις κηδείες των δολοφονηθέντων δεν ζητούσαν εκδίκηση, ζητούσαν να σταματήσουν οι δολοφονίες, προειδοποιούσαν ότι ο εμφύλιος θα έπληττε τον αγώνα του κυπριακού λαού.

Ποιοι είναι τελικά οι πατριώτες;

Η προδοσία του πραξικοπήματος του ’74 και όσα προηγήθηκαν, είχαν και πάλι στο στόχαστρο τον κόσμο της Αριστεράς. Χιλιάδες συνελήφθηκαν, σύρθηκαν σε συλλήψεις, βασανιστήρια, εικονικές εκτελέσεις.

Μα όταν ξεκίνησε η εισβολή, αυτοί οι ίδιοι δεν έκαναν πίσω. Δεν είπαν στους βασανιστές τους «τώρα πηγαίνετε εσείς οι δήθεν πατριώτες να πολεμήσετε». Δεν κρύφτηκαν όπως τα πρωτοπαλίκαρα της ΕΟΚΑ Β΄ στα βουνά και στα νοσοκομεία. Έτρεξαν πρώτοι. Με τα κοντοπαντέλονα. Σχεδόν άοπλοι. Να υπερασπιστούν την πατρίδα.

Ποιοι είναι λοιπόν οι πατριώτες;

Ο πατριωτισμός του ΑΚΕΛ είναι ποτισμένος με το αίμα όλων αυτών που έπεσαν στη μάχη. Μέσα στη φωτιά.

Ο πατριωτισμός του ΑΚΕΛ είναι η τελευταία αιματοβαμμένη αγκαλιά του Καβάζογλου με τον Μισιαούλη, είναι η παλικαριά του Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου, το αίμα του Καρασαμάνη,  η τελευταία πνοή του Παπαλαζάρου, η λεβεντιά του Ιωαννίδη που πολεμούσε τους Τούρκους μόνος του. Ένας να πολεμά μέχρι τέλους και όταν σκοτώθηκε οι ίδιοι οι τούρκοι τον έθαψαν τιμής ένεκεν, με το όπλο του στον ώμο και το κράνος στο κεφάλι υποκλινόμενοι στην θυσία του.

Το αίμα αυτών και χιλιάδων άλλων γράφει στη συνείδηση μας τη λέξη πατρίδα. Το αίμα όσων έπεσαν για την ελευθερία και την ειρήνη στην Κύπρο είναι το χρέος που δε μας αφήνει να σταματήσουμε, δε μας αφήνει να παραδοθούμε.

Ο στόχος ζωής για Κύπρο ελεύθερη και επανενωμένη είναι το όραμα μας για την Κύπρο που δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για να το κάνουμε πράξη.

Γι’ αυτό παραμένουμε  συνεπείς στις διαχρονικές μας θέσεις για λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ουδέποτε θα συναινέσουμε σε αλλαγή αυτής της βάσης που στηρίζεται στα σχετικά Ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, το διεθνές δίκαιο και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό να το καταλάβουν όλοι. Επιμένουμε σε ενωμένο Κράτος, συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, με μία και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια. Λύση που θα κατοχυρώνει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων. Εργαζόμαστε για λύση που θα μας απαλλάσσει από την κατοχή και τις εγγυήσεις.

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το ναυάγιο του Κραν Μοντανά. Η Τουρκία γίνεται όλο και πιο επιθετική και προκλητική. Θέτει απαράδεκτες αξιώσεις για λύση δύο κρατών και συνομοσπονδίας. Παραβιάζει την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας ενώ επιχειρεί τετελεσμένα στο Βαρώσι. Ο κ. Τατάρ λειτουργεί ως φερέφωνο της Άγκυρας, στηρίζοντας όλες τις απαράδεκτες αξιώσεις της.

Οι χειρισμοί του κ. Αναστασιάδη δυστυχώς αντί να δυσκολεύουν και να εκθέτουν την Τουρκία, μάς οδήγησαν σε πολύ δύσκολη θέση. Αντί η Τουρκία να είναι στριμωγμένη και στο εδώλιο του κατηγορούμενου για τις προκλήσεις και τις απαράδεκτες θέσεις της, μένει στο απυρόβλητο.

Ο κ. Αναστασιάδης οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι δεν αρκεί πλέον να ισχυρίζεται ότι θέλει να συνεχίσει τις συνομιλίες από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Ως ΑΚΕΛ πήραμε την πρωτοβουλία και ετοιμάσαμε συγκεκριμένη πρόταση για την επανέναρξη των συνομιλιών, την οποία δυστυχώς ο Πρόεδρος περιφρόνησε.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι πρόκειται να πράξει στη Γενεύη ο Πρόεδρος. Αν όμως πάει επαναλαμβάνοντας απλώς τις δημόσιες του τοποθετήσεις, τότε πιθανό να οδηγηθούμε σε νέο ναυάγιο. Αν επιρριφθούν και σε μας ευθύνες για το πιθανό αδιέξοδο οι εξελίξεις θα είναι σε βάρος της Κύπρου και του κυπριακού λαού.

Τον καλούμε να λάβει σοβαρά υπόψη την πρόταση  του ΑΚΕΛ. Να αποδεχτεί έμπρακτα το κεκτημένο των συνομιλιών και να επιδείξει ετοιμότητα για την υποβολή γεφυρωτικών προτάσεων μόνο στα εκκρεμούντα ζητήματα του Πλαισίου Γκουτέρες. Να καταθέσει προτάσεις στο θέμα των Υδρογονανθράκων που από τη μια θα μας εξασφαλίζουν ως ελληνοκυπριακή πλευρά και από την άλλη θα καθησυχάζουν τις ανησυχίες των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας.  Αν αυτό πράξει, τότε είτε θα ανοίξει ο δρόμος για την προοπτική της λύσης, είτε αποκλειστικός υπεύθυνος για ένα νέο ναυάγιο θα είναι η τουρκική πλευρά.

Το ΑΚΕΛ θα συνοδεύσει τον κ. Αναστασιάδη στη Γενεύη. Αυτή η απόφαση μας είναι συνειδητή, συλλογική και πολιτική. Δεν αρμόζει στο ΑΚΕΛ να συμπεριφέρεται κοντόφθαλμα και μικροπολιτικά. Είμαστε η δύναμη – καταλύτης για τη λύση του Κυπριακού. Η φωνή που όλοι-εντός και εκτός Κύπρου-θέλουν να ακούσουν τι έχει να πει για τις εξελίξεις.

Μετά από όλα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, μπορεί κάποιος να πει ότι η προοπτική της λύσης είναι ακόμα ζωντανή γιατί υπάρχει το ΑΚΕΛ. Γιατί όλοι, εντός και εκτός Κύπρου, γνωρίζουν ότι εκτός από τις αντιφάσεις και τις παλινδρομήσεις, υπάρχει μια δύναμη που έχει όραμα και πρόταση για τη λύση του Κυπριακού, για την επανένωση του τόπου. Αυτή η δύναμη είναι το ΑΚΕΛ.

«Να ζήσετε, να συνεχίσετε», έλεγε στο πλήθος ο Καβάζογλου. «Να ζήσετε, να συνεχίσετε» φωνάζει από εκείνη την αιματηρή στροφή της ιστορίας η θυσία των δύο ηρωομαρτύρων. Να ζήσουμε, σε Κύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη, ομόσπονδη, αποστρατιωτικοποιημένη. Να συνεχίσουμε, την πορεία της ιστορίας που έδεσε μαζί ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους στους κοινούς αγώνες για το ψωμί, την αξιοπρέπεια και τη ζωή.

Να συνεχίσουμε.  Την πορεία που ξεκίνησε εννιά δεκαετίες πριν σε αυτό τον τόπο, που σήκωσε ψηλά τη σημαία του λυτρωμού, εξορίστηκε, βασανίστηκε, δολοφονήθηκε, μα συνέχιζε.

Να συνεχίσουμε. Την πορεία που έβαλε το δίκαιο των πολλών μπροστά. Το δρόμο που πάνω του γράφτηκε με αίμα το «Κύπρος, Μια Πατρίδα, Ένας Λαός!».

Να συνεχίσουμε. Για να κάνουμε την ανάγκη, Ιστορία!

Ζήτω το ΑΚΕΛ!

Ζήτω η Κύπρος!!