Η Άνοιξη εξακολουθεί να μας πληγώνει! της Σταυρούλας Χατζηγιάννη

Η Άνοιξη εξακολουθεί να μας πληγώνει! 52 χρόνια μετά τη θυσία των δύο γνήσιων παιδιών της Κύπρου, Ντερβίς Αλή Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη και δεν έχει δικαιωθεί ο αγώνας τους.  Ακόμα κάποιοι ονειρεύονται Ένωση με «μητέρες» πατρίδες και κάποιοι άλλοι, διχοτόμηση και παραμονή της σημερινής απαράδεκτης διχαστικής κατάστασης στην πατρίδα μας.  Ακόμα ο λαός μας περιμένει να δει φως στην άκρη του τούνελ, μια ελπίδα από τις συνομιλίες ότι θα επανενώσουμε την πατρίδα και το λαό μας.  Το όνειρο για το οποίο άναντρα έχουν δολοφονηθεί οι δύο σύντροφοι μας, από την δεξιά εξτρεμιστική τουρκοκυπριακή οργάνωση της ΤΜΤ.

11 του Απρίλη, 1965, Κυριακή πρωί, τίποτα δεν προμηνούσε το τι φρικτό θα επακολουθούσε.  Οι δύο σύντροφοι και φίλοι, ο Ντερβίς Αλή Καβάζογλου, μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ και ο Κώστας Μισιαούλης, συνδικαλιστικής της ΠΕΟ, μετέβαιναν στη Λάρνακα για επαφές με μέλη της τουρκοκυπριακής κοινότητας.  Η ΤΜΤ, τους έστησε καρτέρι, γιατί έπρεπε να σωπάσουν οποιαδήποτε φωνή μιλούσε τη λογική.  Οποιαδήποτε φωνή μιλούσε τη φωνή της Κύπρου, που ήθελε και θέλει όλα τα παιδιά της να ζουν και να απολαμβάνουν τα καλά μιας ενωμένης πατρίδας, μακριά από «μητέρες» πατρίδες, μισαλλοδοξία και έχθρα.  Ο Ντερβίς Αλή Καβάζογλου για κάποιο χρονικό διάστημα δρούσε με την κάλυψη της τουρκοκυπριακής του ταυτότητας, ως Αλέκος.  Μετά, παρόλες τες δολοφονίες τουρκοκυπρίων προοδευτικών από την ΤΜΤ, ο Καβάζογλου, βγήκε φανερά με το όνομα και την ιδιότητα του, και μίλησε στην κοινότητα του.  Μίλησε για την αναγκαιότητα  της κοινής πάλης και της συμβίωσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο, αλλιώς θα οδηγούμαστε ως λαός σε διχοτόμηση και μεγαλύτερη δυστυχία.  Αυτή του η τόλμη και το θάρρος, γιατί χρειάζονταν και τα δύο αυτά χαρίσματα και η ιδιότητα του ως μέλους της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ,  να μιλά με τη γλώσσα της αλήθειας και της αγάπης προς την πατρίδα του, τον έβαλαν στο στόχαστρο της ΤΜΤ.  Με τη δολοφονία, εκτός από τη φυσική εξόντωση δύο πατριωτών, στόχευαν στο ΑΚΕΛ, ως την δύναμη εκείνη που έμπαινε εμπόδια στα διχοτομικά τους σχέδια.  Οι δύο φίλοι και σύντροφοι έγιναν σύμβολο ελληνοτουρκικής φιλίας.  Σύμβολο αγώνα για επανένωση της πατρίδας μας, για κοινή συμβίωση όλων τω παιδιών της Κύπρου!

Με την τελευταία πρόταση του ακροδεξιού, φασιστικού, νεοναζιστικού ΕΛΑΜ στη Βουλή για εορτασμό του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στα σχολεία, τη ψήφιση της από το ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Συμμαχία Πολιτών, Αλληλεγγύη και Οικολόγων, και τη τήρηση αποχής από το ΔΗΣΥ, δυστυχώς δόθηκε η ευκαιρία στην Τουρκία για παγοποίηση των συνομιλιών.  52 χρόνια μετά τη θυσία των Κώστα Μισιαούλη και Ντερβίς Αλή Καβάζογλου, πάλι κατηγορείται το ΑΚΕΛ από τους υπερ-πατριώτες, ως μειοδοτικό.  Το ΑΚΕΛ, προειδοποίησε για τις συνέπειες της ψήφισης της πρότασης αυτής.  Όπως πάντα προειδοποιούσε όταν ο παραλογισμός, ο εθνικισμός και η μισαλλοδοξία έπαιρνε τα ηνία σ΄αυτό τον τόπο. Το ΑΚΕΛ όμως ποτέ δεν θα λυγίσει και δεν θα δειλιάσει, ακόμα και όταν του σκοτώνουν τα μέλη και τα στελέχη του, θα λέει την αλήθεια και θα αγωνίζεται για λύση στο κυπριακό, για μια διζωνική, δικοινοτική, ομοσπονδία, για μια Κύπρο χωρίς στρατούς, ενωμένη και ελεύθερη.

Μακάρι, να είναι η τελευταία Άνοιξη με μοιρασμένη πατρίδα, να είναι η τελευταία επέτειος από τη δολοφονία των συντρόφων μας, Ντερβίς Αλή Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη, που αγωνιζόμαστε να επανενώσουμε την πατρίδα μας.

Σταυρούλα Χατζηγιάννη

Κοινοβουλευτικός Συνεργάτης

Γραμματέας ΚΟΒ Δ΄ΑΚΕΛ Δαλιού

7 Απρίλη, 2017