Επικήδειος για τον Νίκο Δημητριάδη από τον Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού

Αποχαιρετούμε σήμερα ένα ιδιαίτερα αγαπητό και ξεχωριστό σύντροφό· τον Νίκο Δημητριάδη. Ο Νίκος είχε αφιερώσει όλη τη ζωή του στην υπηρεσία του απλού ανθρώπου και της Κύπρου. Όσο και αν η θλιβερή είδηση του θανάτου του ήταν αναμενόμενη, ο πόνος της απώλειας παραμένει μεγάλος. Είναι πολύ δύσκολος ο αποχαιρετισμός.

Όταν φεύγει ένας σύντροφος της παλαιότερης γενιάς, η θλίψη συνοδεύεται από δέος και σεβασμό για τα όσα πρόσφεραν εκείνοι που οικοδόμησαν με τους αγώνες και τις θυσίες τους το ΑΚΕΛ. Όταν φεύγει ένας σύντροφος της νεότερης γενιάς, τα συναισθήματα είναι διαφορετικά. Η θλίψη έχει άλλο περιεχόμενο, πολύ πιο άμεσο σε ανθρώπινο επίπεδο. Αποχαιρετούμε σήμερα ένα σύντροφο με τον οποίο δώσαμε μαζί πολιτικές και κοινωνικές μάχες. Δουλέψαμε μαζί.  Περάσαμε μαζί ατέλειωτες ώρες σε συνεδρίες. Πανηγυρίσαμε μαζί εκλογικές και άλλες επιτυχίες. Γευτήκαμε μαζί τις ίδιες πίκρες στις δύσκολες στιγμές. Αισθανθήκαμε την ίδια οργή όταν το Κόμμα μας δεχόταν άδικες επιθέσεις. Γελάσαμε μαζί τις ώρες της διασκέδασης. Ζήσαμε μαζί οικογενειακές στιγμές ο ένας του άλλου. Με δυο λόγια σήμερα  αποχαιρετούμε όχι μόνο ένα συναγωνιστή αλλά και ένα καλό φίλο.

Ένας τέτοιος σύντροφος, συναγωνιστής αλλά και εγκάρδιος φίλος ήταν ο Νίκος Δημητριάδης. Ο δικός μας Νίκος. Ο σύντροφος και φίλος όλων όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίζουν και να δουλέψουν μαζί του.

Ο Νίκος Δημητριάδης γεννήθηκε το 1944 στην Πόλη Χρυσοχούς σε φτωχή εργατική πολυμελή οικογένεια. Ο πατέρας του διετέλεσε για πολλά χρόνια περιφεριακός Γραμματέας του ΑΚΕΛ. Από νεαρής ηλικίας εντάχθηκε στις γραμμές του Λαϊκού Κινήματος και πιο συγκεκριμένα στη μαθητική οργάνωση της Αριστεράς την ΠΕΟΜ. Το 1962 πήρε υποτροφία και πήγε στην Τσεχοσλοβακία όπου σπούδασε γεωπόνος. Μέλος του ΑΚΕΛ έγινε το 1967. Μετά το πέρας των σπουδών του και αφού υπηρέτησε τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά, ανάλαβε καθήκοντα στην ΕΔΟΝ. Τη διετία 1974-75 υπήρξε Επαρχιακός Γραμματέας της ΕΔΟΝ Λευκωσίας. Ήταν τα δύσκολα χρόνια της εοκαβίτικης προδοτικής δράσης, του πραξικοπήματος και της εισβολής. Ως στέλεχος της ΕΔΟΝ συμμετείχε ενεργά στους αγώνες κατά του φασισμού και για υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Κύπρου. Στη συνέχεια για δυο χρόνια φοίτησε στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών στη Μόσχα. Επιστρέφοντας στην Κύπρο το 1977 ανάλαβε καθήκοντα Οργανωτικού Γραμματέα του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΔΟΝ.

Ο Νίκος Δημητριάδης υπηρέτησε το ΑΚΕΛ από διάφορες θέσεις. Διετέλεσε μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ από το 1978 μέχρι το 2010. Υπήρξε Γραμματέας της Επιτροπής Πόλης Λευκωσίας. Εξελέγη Επαρχιακός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Λευκωσίας Κερύνειας το Μάρτη του 1989 και παρέμεινε σ’ αυτή τη θέση μέχρι την αφυπηρέτηση του το Μάη του 2008. Για χρόνια εκλεγόταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου και της Γραμματείας της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ.

Ο Νίκος Δημητριάδης συμμετείχε σε όλους τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες του ΑΚΕΛ, καθώς και στον αγώνα για απαλλαγή της Κύπρου από την κατοχή. Ήταν άνθρωπος της πρακτικής δουλιάς. Οργανωτικό στέλεχος από τα καλύτερα. Μεθοδικός και αποτελεσματικός στη δουλιά του. Είχε τον τρόπο να οργανώνει τους συναγωνιστές του και να τους αναθέτει καθήκοντα, χωρίς ποτέ να εκμεταλλεύεται το κύρος του αξιώματος, αλλά αξιοποιώντας το κύρος της προσωπικότητας του, το προσωπικό του παράδειγμα και τη ζεστή ανθρώπινη προσέγγιση προς όλους. Γλυκός και μειλίχιος πάντα με ένα καλό λόγο στο στόμα για τον κάθε συναγωνιστή, αλλά και αυστηρός και απαιτητικός εκεί που έπρεπε.

Ο Νίκος Δημητριάδης ηγήθηκε για σχεδόν είκοσι χρόνια της μεγαλύτερης επαρχιακής οργάνωσης του ΑΚΕΛ, η οποία υπό την καθοδήγηση του συνέβαλε τα μέγιστα στις μεγάλες επιτυχίες του Κόμματος με αποκορύφωμα την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Νίκος δεν ήταν οργανωτικό στέλεχος με τη στενή έννοια. Είχε πολύ ισχυρό πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο και αυτή ήταν η βάση της δουλιάς και της προσφοράς του. Συνειδητός κομμουνιστής, αγνός ιδεολόγος, πιστός στις αρχές και τις αξίες του σοσιαλισμού. Πάντα ανοικτός να συζητήσει αλλά ταυτόχρονα πάντα συνεπής στα ιδανικά που τάχθηκε από τα νιάτα του να υπηρετεί. Θερμός υποστηριχτής της ανανέωσης μέσα στο Κόμμα την οποία υπηρέτησε και προώθησε έμπρακτα. Άνθρωπος που αγαπούσε και εμπιστευόταν την νεολαία και δεν φοβόταν να αναθέσει καθήκοντα σε νέους συντρόφους.

Είχε άποψη για όσα απασχολούσαν το Κόμμα και την Κύπρο και δεν δίσταζε να τη διατυπώνει με παρρησία και να την υπερασπίζεται στα σώματα. Από εκεί και πέρα η εκτέλεση των αποφάσεων του Κόμματος ήταν για τον ίδιο απαράβατος κανόνας.

Ο Νίκος Δημητριάδης ήταν από τους συντρόφους που απεχθανόταν την επίδειξη και την αυτοπροβολή. Πίστευε πως ο παραγοντισμός και το κυνήγι της δημοσιότητας είναι ξένα προς την ηθική της Αριστεράς. Δούλεψε σκληρά για το Κόμμα εκτελώντας τα καθήκοντα του με ανιδιοτέλεια και χωρίς καμιά υστεροβουλία. Υπήρξε από τους αφανείς εργάτες του Λαϊκού Κινήματος, στον οποίο οφείλει πολλά η Κυπριακή Αριστερά. Το παράδειγμα του είναι από εκείνα τα φωτεινά παραδείγματα που πρέπει να καθοδηγούν τα νεότερα στελέχη της Αριστεράς.

Το Κυπριακό ήταν η μεγάλη του έγνοια και αγωνία. Ως πραγματικός πατριώτης ο Νίκος ήταν  θερμός υποστηρικτής της επανένωσης και της επαναπροσέγγισης Ε/κυπρίων και Τ/κυπρίων. Απεχθανόταν όσους εκμεταλλεύονταν τις  ανησυχίες του λαού για να καλλιεργούν τη διαίρεση, τον εθνικισμό και τον σωβινισμό. Απεχθανόταν όσους έκαμαν επάγγελμα τις μεγαλόστομες, τάχα πατριωτικές, ρητορείες. Έφυγε με την πίκρα στην καρδιά γιατί δεν έζησε να δει την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας.

Τα τελευταία χρόνια η ζωή στάθηκε σκληρή και άδικη με τον Νίκο. Τον ταλαιπώρησαν απανωτά προβλήματα υγείας. Τα αντιμετώπιζε όμως με θάρρος, αισιοδοξία και χαμόγελο. Ποτέ, ούτε και στις πιο δύσκολες στιγμές, δεν του έλειψε εκείνο το χαρακτηριστικό, πολλές φορές αυτοσαρκαστικό χιούμορ που είχε. Ταυτόχρονα ήταν ευτυχία για το Νίκο γιατί ακριβώς τούτες τις δύσκολες ώρες βρέθηκε στο πλευρό του η σύντροφος της ζωής του Πόλα Κυπριανίδου.

Για τον ΑΚΕΛιστή, αλλά πιστεύουμε και για κάθε άνθρωπο, το πέρασμα από τη ζωή έχει νόημα όταν δεν σπαταλιέται στα ευτελή και τα εφήμερα. Όταν δεν ξοδεύεται στο βωμό του πλουτισμού και των φιλοδοξιών. Όταν η ζωή δεν εξαντλείται στην προσωπική ή έστω την οικογενειακή ανέλιξη και προκοπή. Για τον ΑΚΕΛιστή, και αυτό πρέπει να ισχύει για τον κάθε άνθρωπο, η ζωή αποκτά νόημα όταν στη διάρκεια της παλεύεις για την προκοπή του ανθρώπου της δουλιάς και για να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Από τούτη τη σκοπιά σίγουρα ο Νίκος Δημητριάδης δεν σπατάλησε τη ζωή του. Έζησε πλούσια ζωή γιατί την αξιοποίησε κατά τον καλύτερο τρόπο μέσα από τους αγώνες της Αριστεράς. Αυτό έχει σημασία, αυτή είναι η παρακαταθήκη που μας αφήνει.

Ο Νίκος θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στη θύμηση μας. Πάντα χαμογελαστός και γαλήνιος όπως είναι όλοι όσοι έχουν επιτελέσει στο ακέραιο το καθήκον τους. Όσα θυμάται ο καθένας μας από το Νίκο, όσα λόγια αγάπης και εκτίμησης έχει να πει ο καθένας μας, δε μπορούν να ειπωθούν μέσα σε λίγα λεπτά. Δεν υπάρχουν αρκετές σελίδες και άλλες τόσες λέξεις για να μιλήσουμε για το Νίκο. Για ήθος, την εντιμότητα, την ανιδιοτέλεια, τη γλυκύτητα, την ευγένεια, το χαμόγελο του μέχρι την τελευταία του στιγμή.

Από μέρους του ΑΚΕΛ και όλων των συντρόφων, φίλων και συναγωνιστών συλλυπούμαι θερμά τη συντρόφισσα του Πόλα, την κόρη του Θέκλα, τα αδέλφια και όλους τους οικείους του. Παρηγοριά τους ας είναι το γεγονός ότι είχαν την ευτυχία να ζήσουν με ένα Άνθρωπο με Άλφα κεφαλαίο.

6.5.2014