Συνέντευξη Παναγιώτη Σταυρινίδη στο Tvxs

Π. Σταυρινίδης: Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει πορείαΚατέρχεστε ως υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις. Τι σας ώθησε να κατεβείτε στον πολιτικό στίβο; Ήταν εύκολη απόφαση;
Η εύκολη απάντηση, έως και τετριμμένη, θα ήταν να σας πω ότι ήταν μια «δύσκολη απόφαση την οποία πήρα μετά από πολύ προβληματισμό».Καθόλου δύσκολη απόφαση δεν ήταν. Συμμετέχω στα κοινά εδώ και χρόνια, οι ιδέες της αριστεράς είναι και δικές μου ιδέες, και μάλλον αυτή η συνεργασία για τις ευρωεκλογές ήταν το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής σχέσης που προϋπήρχε.Το βασικό κίνητρο μου πίσω από αυτή την απόφαση είναι η συμμετοχή. Σε μια δύσκολη περίοδο όπως τη σημερινή, θεωρώ πως ως πολίτες με ενεργό δράση στην πολιτική ζωή του τόπου οφείλουμε να συνεισφέρουμε με φρέσκιες ιδέες και λύσεις για τα καθημερινά και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας.
Οι επικείμενες Ευρωεκλογές διεξάγονται σε συνθήκες πρωτόγνωρης οικονομικής αλλά και πολιτικής κρίσης. Ποιος ο ρόλος της αριστεράς σε αυτή την ιστορική συγκυρία.
Θεωρώ πως είναι διπλός αυτός ο ρόλος. Αφενός, έχουμε χρέος να επαναφέρουμε τις ουσιώδεις αρχές και ιδανικά της Ευρώπης που χάθηκαν στην πορεία προς την λιτότητα. Ιδέες όπως η αλληλεγγύη, η Ευρώπη των λαών, η εργασία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ισότητα. Νιώθω ότι κάπου χάσαμε τον προσανατολισμό μας.Αφετέρου όμως, ως αριστερά έχουμε χρέος να δώσουμε λύσεις. Να προστατεύσουμε τις ευάλωτες ομάδες. Τους συνταξιούχους, τους άνεργους, τους συνανθρώπους μας που κινδυνεύουν περισσότερο από τις πολιτικές οριζόντιων περικοπών.
Γιατί να πιστέψει κάποιος σήμερα στην Αριστερά;
Να την πιστέψει μόνο αφού ακούσει τα επιχειρήματά μας. Είμαστε μια πολιτική δύναμη του ορθολογισμού και των επιχειρημάτων. Να μας ακούσει και να κρίνει ο κάθε ένας εάν οι απόψεις μας είναι λογικές και εάν είναι λογικές να μας κρίνει εάν είναι εφικτές. Τότε, να πιστέψει σε εμάς. Στην αριστερά.
Οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου φαίνεται να αντιμετωπίζουν αυτή τη χρονική περίοδο παρόμοια προβλήματα: Χρέη, μνημόνια, ανεργία στα ύψη, διαφθορά. Μπορούν να απεμπλακούν οι χώρες από αυτό τον φαύλο κύκλο; 
Θα μπορέσουμε μόνο με αλλαγή πολιτικών. Μέχρι πόσο μπορεί να κρατήσει η πολιτικής της λιτότητας; Μέχρι την πλήρη εξαθλίωση των πολιτών; Πρέπει να πείσουμε και πρέπει να διεκδικήσουμε ένα διαφορετικό μοντέλο κράτους. Όχι σπάταλου όπως μας κατηγορούν. Αλλά ενός υγιούς κράτους που προσφέρει κοινωνική προστασία και δημόσιες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου στους πολίτες του.
Μπορεί να αλλάξει πορεία η Ευρώπη; Και αν ναι, για ποια Ευρώπη μιλάτε;
Μπορεί να αλλάξει. Βεβαίως μπορεί. Αλίμονο αν θεωρούσαμε δεδομένη στο διηνεκές τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα. Η Ευρώπη πέρασε και σε άλλες εποχές παρόμοιες περιόδους κρίσης, λιτότητας, συντηρητισμού. Η αλλαγή πορείας πρέπει να ξεκινήσει από τις ιδέες, αυτές να μετασχηματιστούν σε πολιτικές, και να καταλήξουν σε λύσεις στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών. Ξεκινώντας με την επαναφορά των ιδεών της αλληλεγγύης, της ισότητας και των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, μετασχηματίζοντας αυτές τις ιδέες σε πολιτικές που αφορούν το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και καταλήγοντας με δομές του κράτους μέλους που θα προσφέρουν πραγματική υπηρεσία στον κάθε πολίτη: Υγεία, παιδεία, πρόσβαση στην εργασία, κοινωνική προστασία, αξιοπρέπεια.
Η άνοδος του φασισμού και των ακροδεξιών κινημάτων στην Ευρώπη είναι γεγονός…
Και δεν πρέπει να βλέπουμε αυτό το γεγονός απομονωμένα. Αλλά μέσα στο πλαίσιο που συζητάμε. Ένα πλαίσιο ακραίου συντηρητισμού και κοινωνικής εξαθλίωσης που επιτρέπει την καλλιέργεια και την μεγέθυνση τέτοιων εμετικών κινημάτων. Βλέπουμε ολοένα και περισσότερο πολίτες σε πολλές χώρες της ΕΕ να στρέφονται σε εθνικιστικές ιδέες, σε εσωστρέφεια, σε μισαλλοδοξία. Στις εύκολες και εύπεπτες απαντήσεις για την κρίση: φταίει ο μετανάστης που μας πιάνει τις δουλείες, φταίει ο ξένος που αυξάνεται το έγκλημα. Έχουμε χρέος αντίστασης απέναντι στον φασισμό.
Η Κύπρος βρέθηκε πέρσι τέτοιο καιρό προ του φάσματος της χρεοκοπίας. «Κουρεύτηκαν» καταθέσεις, μια απόφαση πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια δεδομένα.  Ένα χρόνο μετά, πώς είναι η κατάσταση στην Κύπρο; Κατάφερε η οικονομία να ορθοποδήσει;
Είναι δύσκολο να απαντήσεις ενιαία για κάθε κοινωνία που οι επιπτώσεις είναι ταξικά κατανεμημένες. Όπως και σε άλλες χώρες, έτσι και εδώ, υπάρχει πάντα μια ομάδα ανθρώπων που βιώνει με ηπιότερο τρόπο μια μεγάλη και σοβαρή οικονομική κρίση. Ταυτόχρονα όμως, υπάρχει και εδώ μια μεγάλη ομάδα μη προνομιούχων, ανέργων, κοινωνικά ευάλωτων, συνταξιούχων, πολύτεκνων, φοιτητών, νέων και ηλικιωμένων συμπολιτών μας που βιώνουν με τον χειρότερο τρόπο τις επιπτώσεις αυτές. Προς αυτούς τους συμπολίτες μας έχουμε χρέος να δώσουμε λύσεις.
Για τις προοπτικές επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος;
Τις στηρίζουμε και τις ενθαρρύνουμε. Όλη αυτή η συζήτηση δεν έχει κανένα νόημα χωρίς λύση του κυπριακού. Η περαιτέρω διαιώνιση του προβλήματος μόνο χειρότερες επιπτώσεις μπορεί να φέρει και στις δύο πλευρές. Με προεκτάσεις φυσικά σε Ελλάδα και Τουρκία. Φτιάξαμε σε μια γωνιά του πλανήτη, μια από τις πλέον στρατιωτικοποιημένες περιοχές στον κόσμο. Καιρός να απαλλαγούμε από αυτό. Θέλουμε λύση.