Οι πολίτες να πάρουν το λόγο, της Σταύρης Καλοψιδιώτου
Μια μεγάλη αδυναμία της νέας πολιτικής πραγματικότητας που όλο και περισσότερο κερδίζει, δυστυχώς, έδαφος στον τόπο μας, είναι ότι θέτει τους πολίτες εκτός του ρόλου τους ως συμμέτοχοι στη λειτουργία των θεσμών. Μπορεί αυτό που λέω να μοιάζει αιρετικό. Όμως θα πρέπει όλοι να προβληματιστούμε κατά πόσο η αποχή των πολιτών καθιστά το ρόλο τους πιο αποτελεσματικό και συνιστά από μόνη της παράγοντα που θα επιφέρει αλλαγές ή μήπως αυτοί που εργολαβικά σπρώχνουν προς την ολοκληρωτική απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, είναι όσοι ούτως ή άλλως εξυπηρετούνται από αυτήν.
Ποτέ καμιά δεξιά κυβέρνηση δεν ενοχλήθηκε από τέτοια φαινόμενα. Γιατί η αντίσταση, η αντίδραση κι η διεκδίκηση ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ορθόδοξης ή συντηρητικής δεξιάς, προέρχονταν και προέρχονται κατά κύριο λόγο από κόμματα με πιο προοδευτικό ορίζοντα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, η απουσία των πολιτών από την ενεργό κοινωνικοπολιτική ζωή, των όποιων ιδεολογικών προσανατολισμών και αντιλήψεων, στην πραγματικότητα συντηρεί την εκάστοτε υφιστάμενη τάξη πραγμάτων. Εφόσον, καμία πίεση ή έλεγχος δεν ασκείται εκλογικά για την αλλαγή της. Κι αυτό το λέω γιατί, όσο κι αν κάποιοι επικαλούνται τη δύναμη της σιωπής, στις σύγχρονες δημοκρατίες, στα γνώριμα μας πολιτειακά συστήματα, οι επιβουλές που μετατρέπονται σε πολιτικές είναι αυτές που κερδίζουν εκλογικές διαδικασίες. Με ή χωρίς τη συμμετοχή των πολλών.
Με αυτά κατά νου, η επίδοξη σκανδαλοθηρία στην οποία έχουν επιδοθεί γνωστοί και άγνωστοι κύκλοι με βροντερό παράδειγμα τoυς ισχυρισμούς για δήθεν «χρηματισμό» του ΑΚΕΛ από τη Focus, οδηγώντας στην οριζόντια απαξίωση κάθε φορέα πολιτικής, βουλευτών, κομμάτων, κρατικών θεσμών, στην πραγματικότητα δεν συνθλίβουν το σύστημα. Αλλά απομακρύνουν τους πολίτες από αυτό. Το μετατρέπουν σε ένα μηχανισμό που μπορεί να υπάρχει και χωρίς εμάς, δίχως όμως να το απαλλάσσει από την ευθύνη των αποφάσεων για ζητήματα που αγγίζουν κάθε σφαίρα της κοινωνικής και προσωπικής μας ζωής.
Κανείς δεν υποστηρίζει, ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν επιδέχεται πολλών ποιοτικών βελτιώσεων και αλλαγών. Κανείς δεν θα μπορούσε να τεκμηριώσει ότι λάθη δεν έγιναν. Ότι κομματικά συμφέροντα και ημετεροκρατία δεν καθόρισαν για πολλές δεκαετίες πολιτικές επιλογές. Και προφανώς κανείς δεν πείθεται από τα πολλά και ανέξοδα meaculpa που ξεφτίζουν στον ορίζοντα της επόμενης μέρας. Αυτά όμως, ουδόλως δικαιολογούν τους αφοριστικούς υπαινιγμούς του τύπου «όλοι το ίδιο είναι». Τέτοιες προσεγγίσεις δηλούν πλήρη αποαναγνώριση των αγώνων που δόθηκαν για δεκαετίες από την Αριστερά προκειμένου να διασωθεί το κράτος προνοίας, να εμποδιστούν οι ιδιωτικοποιήσεις, να απελευθερωθεί η πατρίδα μας και να επανενωθεί ο λαός μας.
Υπάρχει όμως περιθώριο και κριτική δυνατότητα, μετρώντας πρωτίστως αντικειμενικά- στη βάση γεγονότων κι όχι αναπόδεικτων ισχυρισμών που εξυπηρετούν αμφίβολες στοχεύσεις- το πολιτικό ανάστημα δυνάμεων και ατόμων που τις πρεσβεύουν, οι πολίτες να βοηθήσουμε τον τόπο. Να παρατάξουμε ως κοινωνία στην εμπροσθοφυλακή μας, όχι αυτούς που μας τάζουν ρουσφέτι και βόλεμα, αλλά αυτούς που δεν βολεύονται με την κοινωνική αδικία, τη ραγδαία αύξηση της στρατιάς των ανέργων, την άρνηση προοπτικής στους νέους, τον καταποντισμό του κράτους προνοίας, τη βαναυσότητα του νεοφιλελεύθερου δογματισμού και των συντηρητικών πολιτικών της λιτότητας και της ευημερίας των αριθμών. Μια καλή ευκαιρία είναι οι Ευρωεκλογές. Και μια καλύτερη, η διαρκής συμμετοχή μας από την παραίτηση- η ψήφος, η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις καταδίκης των αντιλαϊκών πολιτικών που προωθούνται, ο ιδεολογικός μας επαναπροσανατολισμός στη βάση ταξικών κριτηρίων, το κριτικό φιλτράρισμα των προπαγανδιστικών ειδήσεων των ΜΜΕ, η έμπρακτη έκφραση της κοινωνικής μας αλληλεγγύης προς πάσα κατεύθυνση.
Σταύρη Καλοψιδιώτου
Νομικός- Διεθνολόγος, Μέλος Κ.Ε. ΑΚΕΛ
