Νεοφιλελευθερισμός πέρα από τα όρια και την Τρόικα, του Γιάννου Μαυρόγιαννου

Με την συνεχή τον τελευταίο χρόνο επίκληση των μνημονιακών μας υποχρεώσεων για την προώθηση των αντιλαϊκών τους πολιτικών, οι κυβερνώντες πετυχαίνουν προς το παρόν να θολώνουν τα νερά και να παραπλανούν μεγάλο μέρος της κοινωνίας για τις πραγματικές τους προθέσεις και σχεδιασμούς.
Οι ιδιωτικοποιήσεις, το κούρεμα μισθών και συντάξεων και γενικότερα η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους τον τελευταίο χρόνο, έχουν βρει το τέλειο άλλοθι στο μνημόνιο και την τρόικα.
Υπάρχουν όμως και ζητήματα τα οποία σκιαγραφούν το πραγματικό ιδεολογικό στίγμα της κυβέρνησης Αναστασιάδη και την απογυμνώνουν από τα όποια επικοινωνιακά τεχνάσματα. Ένα από αυτά είναι η επέκταση του ωραρίου στο λιανικό εμπόριο. Κάποιοι έντεχνα υποβαθμίζουν το θέμα σε επίπεδο καλύτερης εξυπηρέτησης των καταναλωτών. Εκτιμώ ωστόσο ότι πρόκειται για κορυφαίο ζήτημα και προσπάθεια αναδιανομής πλούτου υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.
Μόνιμη και μοναδική επωδός της Υπουργού Εργασίας προκειμένου να στηρίξει τις αντιλαϊκές και προς όφελος μερικών επιχειρηματιών αποφάσεις της κυβέρνησης είναι η πρόσληψη πέντε χιλιάδων ανέργων για ικανοποίηση των αναγκών του νέου ωραρίου. Η επιλεκτική, αποσπασματική και μονότονη επίκληση του αριθμού των προσλήψεων αποκρύβοντας τον αριθμό των απολύσεων όχι μόνο δεν απαντά στην λαϊκή αντίδραση αλλά δείχνει πρωτίστως την αδυναμία της κυβέρνησης να επιχειρηματολογήσει πειστικά για το θέμα.
Ο συνολικός αριθμός των απασχολούμενων στον τομέα είναι ο δείκτης εκείνος που δείχνει εν μέρει την κατάσταση που επικρατεί στο λιανικό εμπόριο. Τα στοιχεία είναι εκεί και δυστυχώς είναι καταθλιπτικά για τις επιλογές της κυβέρνησης.  Τον τελευταίο χρόνο ο αριθμός των εργαζόμενων στο λιανικό εμπόριο έχει μειωθεί κατά μερικές χιλιάδες.
Εκείνο που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι μετακίνηση εργοδοτουμένων και εισοδημάτων από τις οικογενειακές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις οι οποίες αδυνατώντας να αντέξουν τις συνέπειες της κρίσης και του αθέμιτου ανταγωνισμού που προκαλεί το νέο ωράριο βάζουν λουκέτο η μια μετά την άλλη.
Παράμετρος εξίσου σημαντική είναι και η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων και η αντικατάσταση καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας από φτηνό εργατικό δυναμικό με εξαντλητικά ωράρια που θυμίζουν μεσαίωνα.
Η κυβέρνηση θα πρέπει επιτέλους να απαντήσει και στο καίριο ερώτημα πώς είναι δυνατό να αυξηθεί στο σύνολο ο τζίρος του λιανικού εμπορίου μονάχα με την επέκταση του ωραρίου από τη στιγμή που το συνολικό διαθέσιμο προς κατανάλωση εισόδημα βαίνει συνεχώς μειούμενο.
Εξίσου σημαντικό με την ουσία του ζητήματος είναι και ο ετσιθελισμός με τον οποίο η κυβέρνηση επιβάλλει την σχεδόν πλήρη φιλελευθεροποίηση του ωραρίου. Η κοινωνική ειρήνη στην Κύπρο τις τελευταίες δεκαετίες προσέφερε τα μέγιστα στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου και την ευημερία του λαού. Δεν ήταν όμως κάτι αυτόδηλο και αυτονόητο. Σφυρηλατήθηκε μέσα από τον νηφάλιο κοινωνικό διάλογο και την υπεύθυνη στάση των κοινωνικών εταίρων άλλων λιγότερο άλλων περισσότερο.
Η κατάργηση του διαλόγου και η παραγνώριση της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας έχει οξύνει την αλαζονεία των εργοδοτικών οργανώσεων που θεωρούν ότι βρήκαν μια θαυμάσια ευκαιρία να κτυπήσουν τους εργαζόμενους. Πολύ φοβάμαι ότι η κατάσταση θα αποτελέσει επικίνδυνο προηγούμενο και την θρυαλλίδα που θα τινάξει στον αέρα ο,τι πολυτιμότερο κατακτήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην Κύπρο. Την κοινωνική ειρήνη.
Ας αντιληφθεί η κυβέρνηση έστω την υστάτη ότι με διατάγματα εις βάρος των εργαζομένων δεν πρόκειται ποτέ να εξέλθουμε της κρίσης. Ακόμα και όταν η ανάπτυξη διαβεί το κατώφλι μας.
 
Γιάννος Μαυρόγιαννος
Κοινοβουλευτικός Συνεργάτης ΑΚΕΛ