Εκτελεστικοί στο… Carwash, ο λαός στο απόσπασμα…του Γιάγκου Σωκράτους
«Το όραμα του Νίκου Αναστασιάδη είναι να ξεφύγουμε από τη μιζέρια των μισθών πείνας των 800 ευρώ, τις 60 χιλιάδες ανέργους, των 200 χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, την Κύπρο των κοινωνικών παντοπωλείων και συσσιτίων. Το όραμα του Νίκου Αναστασιάδη είναι η -υπό χρεοκοπία- Κυπριακή Οικονομία να γίνει ξανά ανθούσα και ευημερούσα που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας με ψηλές αποδοχές για τα παιδιά μας».
(Δήλωση Αβέρωφ Νεοφύτου, ΚΥΠΕ – 21 Φεβρουαρίου 2013, 16:14)
Τα όσα διημείφθησαν την περασμένη Τρίτη στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Θεσμών κατά την εξέταση του θέματος που ενεγράφη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΑΚΕΛ και που αφορούσε στη διαδικασία επιλογής, καθώς και στον έλεγχο καταλληλότητας των νέων μελών του Δ.Σ. της Κεντρικής Τράπεζας και τα κριτήρια στην βάση των οποίων έχουν επιλεγεί, είναι πραγματικά εκπληκτικά.
Δεν θα σταθώ στο ρόλο και στα καθήκοντα των εκτελεστικών συμβούλων. Εξάλλου, αυτός έχει αποδειχτεί ότι συνίστατο στη δημιουργία πρόσθετων προβλημάτων στην επιτέλεση του έργου του -ήδη παραιτηθέντος- Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, ασχέτως πως αυτό το έργο δύναται να αξιολογηθεί, γι’ αυτό και έχει τύχει κριτικής από το ΑΚΕΛ για την απόλυτη ταύτιση με τον νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό της Κυβέρνησης. Αυτό, όμως, που είναι ξεκάθαρο, πέρα και πάνω από τις συναλλαγές, πέρα και πάνω από τις νίκες αυταρχισμού και ετσιθελισμού του Προέδρου Αναστασιάδη, είναι η προσπάθεια μέσω του διορισμού των εκτελεστικών συμβούλων να ασκηθεί έλεγχος και να πληγεί η ανεξαρτησία του θεσμού της Κεντρικής Τράπεζας. Η αποστολή, βέβαια, εξετελέσθη…
Ως προς τα κριτήρια διορισμού των νέων μελών ακούσαμε το εξής τραγελαφικό: ότι ο διορισμός των εκτελεστικών μελών του Δ.Σ της Κεντρικής Τράπεζας είναι καθ’ όλα νομότυπος, δεδομένου ότι στον περί Κεντρικής Τράπεζας Νόμο δεν καταγράφονται ως κριτήρια για το διορισμό των μελών ο πρότερος ηθικός και έντιμος βίος, κατά τα πρότυπα του περί της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Νόμου, όπου αναγράφονται ρητώς. Επομένως, οποιαδήποτε εμπλοκή κάποιων εξ αυτών στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου δεν φαίνεται να αποτέλεσε αποτρεπτικό παράγοντα για το διορισμό τους. Ασχέτως πως τα κριτήρια της εντιμότητας και του ηθικού κύρους θα πρέπει να νοούνται για κάθε διορισμό στον οποίο προβαίνει το Κράτος.
Το πόσα στοίχισε και συνεχίζει να στοιχίζει ο διορισμός των δύο εκτελεστικών μελών του Δ.Σ της Κεντρικής Τράπεζας, αποτελεί ένα εξίσου μεγάλο κεφάλαιο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που απέστειλε το Λογιστήριο της Κεντρικής Τράπεζας, το συνολικό κόστος ανέρχεται σε 340,000 ευρώ, πλέον του φιλοδωρήματος ύψους 94,000 ευρώ στο τέλος της πενταετούς υπηρεσίας τους. Στα δε πλουσιοπάροχα ωφελήματά τους περιλαμβάνονται έξοδα παραστάσεως 18.000 ευρώ έκαστος, έξοδα για ποτά μέχρι 1.744 ευρώ έκαστος, ετήσιο κόστος καυσίμων 2.593 ευρώ έκαστος, μέχρι και -άκουσον άκουσον- πλύσιμο αυτοκινήτων δύο φορές το μήνα(!). Όσο για τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τους δόθηκε αύξηση ύψους 1765% (από 1.700 ευρώ σε 30 χιλιάδες ευρώ).
Κι ενόσω οι εκτελεστικοί βρίσκονται στο… Carwash, ο λαός βρίσκεται στο απόσπασμα.
Η πραγματικότητα πόρρω απέχει από τα όσα ευαγγελιζόταν ο νυν Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού ένα χρόνο πριν. Όντως ξεφύγαμε από τους μισθούς πείνας των 800 ευρώ για να περάσουμε στις «έξυπνες και ευέλικτες» μορφές εργασίας των 500 ευρώ. Αφήσαμε πίσω μας τις 60.000 ανέργους για να φτάσουμε τις 80.000. Τα κοινωνικά παντοπωλεία έχουν κλείσει για να ανοίξουν άλλα και πιο μεγάλα. Η κυπριακή οικονομία από ανθούσα και ευημερούσα, όπως κάποιοι προσδοκούσαν, έχει γίνει βαθύτατα καταθλιπτική και υφεσιακή.
Ο Πρόεδρος και η Κυβέρνησή του, ο Δημοκρατικός Συναγερμός και το -μέχρι πρότινος- συμπολιτευόμενο Δημοκρατικό Κόμμα απεδείχθησαν πρωταθλητές στα επιλεκτικά και στοχευμένα χουβαρνταλίκια. Δεν επέδειξαν, όμως, την ίδια ευαισθησία όταν επέβαλλαν κόμιστρα στους μαθητές, όταν προχωρούσαν στην περικοπή της κοινωνικής σύνταξης, όταν λάμβαναν την απόφαση για ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στα ιδιωτικά κεφάλαια, όταν συνεχίζουν καθημερινά να καταπατούν κάθε εργασιακό θέσμιο και να καταπατούν κάθε συλλογική σύμβαση.
Ας κρατήσει, λοιπόν, ο Πρόεδρος και οι συν αυτώ το Μνημόνιο και τις αξιολογήσεις των δανειστών ως Μανιφέστο. Στη συνείδηση του κόσμου δεν είναι τίποτε άλλο παρά κουρελόχαρτα…
Γιάγκος Α. Σωκράτους
Κοινοβουλευτικός Συνεργάτης ΑΚΕΛ
