Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού στη ταφή λειψάνων του ήρωα Πέτρου Φιλίππου από την Άσσια
Τιμούμε σήμερα ακόμη ένα ήρωα του μαύρου Ιούλη του 1974. Τον Πέτρο Φιλίππου από την Άσσια.
Δυστυχώς παρόλο που πέρασαν 42 ολόκληρα χρόνια η πληγή δεν λέει να κλείσει. Ο πόνος εξακολουθεί να είναι αβάσταχτος και να σκίζει τα στήθια. Πόνος που είναι αποτέλεσμα του πρόωρου και άδικου χαμού χιλιάδων παλληκαριών που αγωνίστηκαν για την πατρίδα και τη δημοκρατία.
Πόνος που γίνεται ακόμα μεγαλύτερος από την προδοσία. Προδοσία που έστειλε αθώα παιδιά σε μάχες χαμένες από την αρχή.
Σε μια τέτοια μάχη έστειλαν και τον Πέτρο Φιλίππου που υπηρετούσε στο 398 Τ.Π. με έδρα την Κυθρέα.
Ο Πέτρος με καταγωγή από την Άσσια ήταν μόλις είκοσι χρονών το 1974. Το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου θα συμπλήρωνε τη στρατιωτική του θητεία. Ήταν έτοιμος, όπως όλοι οι νέοι να ανοίξει φτερά για τη ζωή του. Να προχωρήσει στη ζωή με το μέλλον να ανοίγεται μπροστά του διάπλατα. Δυστυχώς τα όνειρα του δεν πρόλαβε να τα εκπληρώσει. Όπως ολονών, τα όνειρα σταμάτησαν βίαια, την ώρα που ο σειρήνες αντηχούσαν απ’ άκρη σ’ άκρη της Κύπρου, προμηνύοντας τη μεγάλη καταστροφή.
Ο Πέτρος βρισκόταν σε υπηρεσία την ημέρα που εκδηλώθηκε η τουρκική εισβολή. Επάνδρωνε πολυβολεία μαζί με άλλους στρατιώτες. Διοικητής τους ήταν ο Τάσος Μάρκου. Οι μάχες, ήταν άνισες. Τα μέσα της Εθνικής Φρουράς ήταν λιγοστά και ανεπαρκή για να αντιμετωπίσουν τον τουρκικό στρατό. Το σθένος όμως όλων αυτών των ανθρώπων παρέμεινε αστείρευτο και απαράμιλλο. Γι’ αυτό η μνήμη της θυσίας τους καταγράφεται με χρυσά γράμματα στα βιβλία ιστορίας και θα παραμένει πηγή έμπνευσης για τους αγώνες απελευθέρωσης και επανένωσης του τόπου μας. Είναι αυτοί οι ήρωες που ενώ προηγήθηκε η προδοσία, αποφάσισαν πως η Κύπρος έπρεπε να σωθεί, να μείνει ακεραία. Τα άνομα σχέδια διχοτόμησης του τόπου και του λαού μας να μη γίνουν πραγματικότητα. Στο πολυβολείο που ήταν ο Πέτρος βρίσκονταν συνολικά δέκα άτομα. Έδιναν απτόητοι μάχες μπροστά στις εκατοντάδες των εισβολέων, μέχρι που έφτασε η διαταγή για οπισθοχώρηση, αφού τα τουρκικά άρματα και ο στρατός άρχισαν να καταλαμβάνουν ένα-ένα τα χωριά της περιοχής Κυθρέας. Οκτώ άτομα έμειναν μετά την οπισθοχώρηση, που σύμφωνα με μαρτυρίες από συναδέλφους τους έτρεχαν για να μπουν στα φορτηγά που τους περίμεναν. Οι δύο όμως δυστυχώς δεν πρόλαβαν˙ αυτοί ήταν ο Πέτρος και ο Κουμής.
Έτσι κόπηκε μια για πάντα η ζωή των παλικαριών που δεν ονειρεύτηκαν να γίνουν ήρωες, παρά μόνο άνθρωποι, όπως έγραφε και ο ποιητής. Ο Πέτρος ήταν νέος με ασχολίες και δραστηριότητες πολυποίκιλες. Ποδοσφαιριστής στο σωματείο Ομόνοιας Άσσιας, καθώς και μέλος της θεατρικής ομάδας των λαϊκών οργανώσεων Άσσιας. Άνθρωπος απλός, αλλά με θάρρος ακατανίκητο μπροστά στο θεριό του εισβολέα.
Ο πόνος για την αδικία, την προδοσία και το αιματοκύλισμα του 1974 χαράκτηκε σαν ανεξίτηλη σφραγίδα στη μνήμη και τη ψυχή ολονών μας˙ σαν σημαδεμένοι απ’ του καιρού την άγρια πληρωμή. Η Κύπρος προδόθηκε και πληγώθηκε, το 1974. Το πραξικόπημα του μαύρου εκείνου Ιούλη δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός που εκμεταλλεύτηκε η Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο. Ήταν το αποκορύφωμα της πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που άρχισαν να εφαρμόζουν τα άνομα σχέδια τους σε βάρος της πατρίδας μας από το 1960. Ίσως και προγενέστερα της ανακήρυξης της Κυπριακής Ανεξαρτησίας. Σχέδια τα οποία, δυστυχώς, κατάφεραν να εφαρμόσουν έχοντας πιστούς συνεργάτες την χούντα των Αθηνών και τους εντός Κύπρου συνοδοιπόρους τους, την ΕΟΚΑ Β’.
Από το 1962 ο Ραούφ Ντενκτάς, δήλωνε ξεκάθαρα πως «Δεν θα βιαστούμε να διχοτομήσουμε το νησί. Θα περιμένουμε. Η ευκαιρία θα μας δοθεί στο πιάτο». Δυστυχώς, η πρόβλεψη και επιθυμία του μετατράπηκαν για τον λαό μας σε έναν αβάσταχτο εφιάλτη.
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν αποφασίσει ότι «η καλύτερη λύση για την Κύπρο είναι η διχοτόμηση». Αυτό θα τους παρείχε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν την πατρίδα μας ως κατασκοπευτική βάση. Τα διχοτομικά σχέδια εκπονούνταν το ένα μετά το άλλο. Είναι πλέον γνωστή η δήλωση του Άτσεσον, εμπνευστή του περιβόητου διχοτομικού σχεδίου, πως αν είχε στη διάθεση του τον έκτο στόλο θα διχοτομούσε την Κύπρο την επόμενη μέρα.
Ούτε οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ούτε και η Τουρκία παραιτήθηκαν ποτέ από το στόχο τους να διχοτομήσουν την Κύπρο. Μεθόδευαν σιγά – σιγά την υλοποίηση του. Το 1972, οι ΗΠΑ έδωσαν το πράσινο φως για να προχωρήσουν οι χουντικοί με πραξικόπημα, όπως αναφέρει το Πόρισμα για το Φάκελο της Κύπρου. Τελικά το πραξικόπημα ματαιώθηκε, αφού ο σοβιετικός πρέσβης Αστάβιν μετέφερε τη σχετική πληροφορία στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Δυστυχώς όμως, το μεγάλο κακό τελικά δεν αποτράπηκε. Τον Ιούλιο του 1974, τα πραξικοπηματικά σχέδια των ξένων, του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β΄ πήραν σάρκα και οστά. Μ’ αυτό τον τρόπο δόθηκε το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει.
Όλα αυτά δεν είναι προπαγάνδα ή υποκειμενική καταγραφή και αφήγηση της ιστορίας. Σαράντα δύο χρόνια μετά το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή ίσως κάποιες πτυχές του δίδυμου εγκλήματος να παραμένουν ανεξιχνίαστες. Τα αίτια, τους αίτιους και τους εκτελεστές της προδοσίας τους γνωρίζουμε όμως όλοι πολύ καλά. Η ιστορική αλήθεια είναι καταγεγραμμένη επίσημα στο Πόρισμα του Φακέλου της Κύπρου. Λειτουργεί σαν μεγάλη ηθική δικαίωση για όλους όσοι αγωνίστηκαν υπέρ της νομιμότητας, της δημοκρατίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας. Ταυτόχρονα, όμως, λειτουργεί σαν αιώνια ντροπή για όλους όσοι συνειδητά πρόδωσαν με τις πράξεις τους τον λαό μας και έφεραν την τουρκική κατοχή και την καταστροφή.
Όνειδος για τους προδότες που με το φανατισμό και την παραφροσύνη τους καταδέχτηκαν ως όργανα της χούντας των Αθηνών και της EOKA B’, να εκτελέσουν τα ξενοκίνητα σχέδια σε βάρος της πατρίδας μας. Γι’ αυτούς που άνοιξαν τις κερκόπορτες της Κύπρου στον Αττίλα που πέντε μέρες αργότερα έφερε τον όλεθρο.
Ποιος δεν ξέρει τι έγινε το ‘74; Υπάρχει κάποιος που αμφισβητεί το ρόλο της ΕΟΚΑ Β’; της χούντας και συγκεκριμένων ιστορικών προσώπων εντός και εκτός Κύπρου; Υπάρχει κάποιος που να αμφισβητεί το ρόλο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όταν ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ μας απολογήθηκε εδώ στη Λευκωσία για αυτό; Όλοι γνωρίζουν, αλλά αναμεταξύ μας υπάρχουν αυτοί που ενώ γνωρίζουν την αλήθεια, νοιώθουν άβολα μπροστά στην τραγωδία. Άβολα γιατί μέχρι σήμερα αναζητούμε τα παλικάρια που χάσαμε. Άβολα για τον τραγικό επίλογο που κάθε φορά εκτυλίσσεται στα αίθουσες ταυτοποίησης. Νοιώθουν άβολα και μεταθέτουν τις ευθύνες τους πάντα αλλού, επειδή κατά βάθος το ξέρουν και οι ίδιοι πως έστειλαν τα παιδιά της Κύπρου σε μια μάχη εξαρχής άνιση, προδομένη και χαμένη.
Πατριωτικό καθήκον και χρέος όλων μας, μακριά από μεγαλεπήβολες διακηρύξεις και δεσμεύσεις είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα για να δικαιώσουμε τη θυσία του Πέτρου και των άλλων παλικαριών του τόπου μας. Ο λαός μας έχει μνήμη για να θυμάται ότι πλήρωσε με το ίδιο του το αίμα τις αμαρτίες της κυπριακής εθνικοφροσύνης. Δεν ζητά όμως εκδίκηση, λύτρωση είναι που αναμένει. Ζητά να σταματήσει ο εξαγνισμός του Γρίβα και η παραχάραξη της ιστορίας που αναβιώνει ολέθριες πολιτικές θέσεις. Αναμένει από εμάς, την πολιτεία, να βαδίσουμε στο δρόμο του εφικτού για να καταφέρουμε να απαλλάξουμε την Κύπρο από την κατοχή και να την επανενώσουμε. Να σταματήσουν επιτέλους ορισμένοι να οραματίζονται τάχατες ιδεατές λύσεις, αλλά να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα, ώστε να κατανοήσουμε πως μεγαλύτερος σύμμαχος της Τουρκίας για διαιώνιση της παραμονής της στο νησί είναι η συνεχιζόμενη διαίρεση και κατοχή. Παραμένουμε υπόλογοι στη θυσία των ηρώων μας για απελευθέρωση και επανένωση.
Εμείς τοποθετούμαστε ξεκάθαρα υπέρ της λύσης του Κυπριακού, με θέσεις διαχρονικές και αμετάβλητες. Θέσεις που έχουν αποδειχτεί στην πορεία των διαπραγματεύσεων σωστές και λειτουργικές, αφού βοηθούν να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές στις οποίες θέλει να οδηγήσει η τουρκική αδιαλλαξία το Κυπριακό.
Λύση του Κυπριακού είναι στόχος πρώτιστος κα αμετάθετος. Έχουμε όραμα για τον τόπο και τον λαό μας που με πίστη, σθένος, συνέπεια και πατριωτισμό θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε μέχρι την τελική δικαίωση. Στηρίζουμε τις διαπραγματεύσεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα συμφωνήσουμε στην οποιαδήποτε λύση. Σωστή λύση για τον Κυπριακό λαό θα είναι αυτή που θα διασφαλίζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του, που θα προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά και θα άρει την όποια αδικία.
Στόχος και όραμα μας είναι να καταφέρουμε μετά από σαράντα δύο χρόνιας διαίρεσης και κατοχής να ζήσουμε μονιασμένοι στην κοινή πατρίδα, των Ε/Κυπρίων, Τ/Κυπρίων, Μαρωνιτών, Αρμενίων και Λατίνων. Αυτό πρέπει να είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας στο πλαίσιο Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας. Επιδιώκουμε λύση που θα μας απαλλάσσει από την κατοχή και τις ξένες επεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας μας. Λύση που θα απομονώνει τα φασιστικά και σοβινιστικά στοιχεία, αποτρέποντας τα από του να υπονομεύουν τη βιωσιμότητα της λύσης.
Η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να οδηγεί σε ενωμένο κράτος, που θα σπάζει τις διαχωριστικές γραμμές που θέλουν Ε/Κυπρίους και Τ/Κυπρίους να ζουν παράλληλα, αλλά ουδέποτε μαζί. Κράτος με μια και αδιαίρετη κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα. Με πολιτική ισότητα όπως προνοείται στα περί Κύπρου Ψηφίσματα του ΟΗΕ, χωρίς εγγυήσεις. Λύση που να αποστρατικοποιεί την χώρα μας και θα βάζει τέρμα στο εποικισμό. Λύση με κατοχυρωμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και βασικές ελευθερίες για όλους ανεξαιρέτως.
Αυτό οφείλουμε να παραδώσουμε στις νέες γενιές. Αυτό χρωστούμε στους ήρωες μας, στον Πέτρο, ως τον ανώτατο φόρο τιμής για την θυσία τους. Όπως λέει και ο Ρίτσος, «με τούτη την αγάπη θα λυγίσουμε εκείνους που φέρνουν τ΄ άδικο και σπέρνουνε το μίσος».
