Ομιλία Μαρίνας Νικολάου, Βουλεύτριας ΑΚΕΛ, κατά τη συζήτηση του Κρατικού Προϋπολογισμού για το έτος 2022

Κυρία Πρόεδρε,

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Περάσαμε ακόμα ένα χρόνο πανδημίας. Η υγειονομική κρίση φανέρωσε τα αδιέξοδα και τη βαρβαρότητά του κοινωνικοοικονομικού συστήματος στο οποίο ζούμε.

Η Κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ θα μείνει στην Ιστορία για πολλούς λόγους. Και, δυστυχώς, θα είναι όλοι λάθος λόγοι. Για τα «δεσμεύομαι», το αδιέξοδο στο Κυπριακό, τη διαφθορά, την διαπλοκή, τον αυταρχισμό. Αλλά και γιατί είναι η Κυβέρνηση του «θα». Εξαγγέλλει συνεχώς έργα. Κάθε χρόνο. Κάθε χρόνο σχεδόν, ειδικά αν είναι χρονιά εκλογών, η Κυβέρνηση παίρνει σβάρνα τις επαρχίες μαζί με τους Υπουργούς της και τα κανάλια και εξαγγέλλει ξανά και ξανά τα ίδια έργα.

Ένα στα τρία έργα που εξαγγέλει ο Πρόεδρος και η Κυβέρνηση δεν υλοποιείται ποτέ!

Στον Προϋπολογισμό του ΟΚΥΠΥ για το 2020-2021 είχαν περιληφθεί πολλά σημαντικά έργα, τα οποία έπρεπε να τεθούν προς υλοποίηση.

Επιγραμματικά αναφέρω:

Ανέγερση κτιρίου Νέου Νοσοκομείου Αθαλάσσας, Δημιουργία Α’ Βοηθειών στο Μακάρειο Νοσοκομείο, Μετακίνηση Εξωτερικών Ιατρείων Λευκωσίας, Επέκταση Α’ Βοηθειών Νοσοκομείου Λάρνακας, Αναβάθμιση Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας,  Επέκταση 2ου και 3ου ορόφου του Γενικού Νοσοκομείου Αμμοχώστου, Επέκταση Α’ Βοηθειών Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού και Επέκταση του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού.

Στο δε νοσοκομείο Αμμοχώστου, δημιουργήθηκε μεν δεύτερος όροφος για τις ανάγκες που θα προέκυπταν από την πανδημία, ο οποίος όμως έμεινε κλειστός!

Οι συνέπειες της πανδημίας Covid-19 και των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν όξυναν τα προϋπάρχοντα προβλήματα στον τομέα της υγείας.

Ούτε, όμως, η πανδημία χτύπησε καμπανάκι στους κυβερνώντες.

Οι δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη στην Κύπρο είναι από τις πιο χαμηλές κατά μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό αντανακλάται και στον κρατικό προϋπολογισμό που έχουμε ενώπιον μας, με περικοπές στην χρηματοδότηση στις αναπτυξιακές δαπάνες για τη δημόσια υγεία.

Εδώ και δύο σχεδόν χρόνια η Κυβέρνηση εξαγγέλλει μέτρα για αντιμετώπιση της πανδημίας. Δύο χρόνια μέτρα, δύο χρόνια πανδημία, αλλά μέτρα για ουσιαστική στήριξη των δημόσιων νοσηλευτηρίων δεν ακούσαμε.

Πώς μπορούν να πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι θα εξασφαλιστεί η ποιότητα προσφοράς Υγείας, όταν υπάρχουν ελλείψεις φαρμάκων, αναλωσίμων, ελλείψεις σε υποδομές και κλίνες, λίστες αναμονής.

Και όταν έρχονται τα θέματα στην Επιτροπή Υγείας, ο ένας ρίχνει το μπαλάκι στον άλλο. Το Υπουργείο στον ΟΚΥΠΥ, ο ΟΚΥΠΥ στο Υπουργείο. Ξέρετε, κύριοι συνάδελφοι, τους ανθρώπους που πληρώνουν κάθε μήνα ΓΕΣΥ, που έχουν τους ανθρώπους τους σε νοσοκομεία και περιμένουν μια εγχείρηση ή ένα φάρμακο, λίγο τους ενδιαφέρει ποιος έχει την ευθύνη. Το θέμα είναι ποιος επιτέλους θα την αναλάβει και θα την υλοποιήσει.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, είναι η κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ που διόρισε το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΚΥΠΥ, ως εκ τούτου έχει και την ευθύνη για τον τρόπο που ασκούν την διοίκηση και εφαρμόζουν την πολιτική απόφαση για αυτονόμηση των Δημόσιων Νοσηλευτηρίων. Οι παρεμβάσεις όταν δημιουργείται η κρίση δεν είναι αρκετές. Χρειάζεται ανάληψη ευθυνών και πολιτικές αποφάσεις από μέρους της κυβέρνησης για να σταματήσει η κατρακύλα του Δημόσιου τομέα της Υγείας.

Έστω και τώρα, αποτελεί επιτακτική αναγκαιότητα να εκπονηθεί και κυρίως να υλοποιηθεί το σχέδιο δράσης του ΟΚΥΠΥ, το οποίο πότε δεν είδαμε, παρά το γεγονός ότι ομόφωνα η Επιτροπή Υγείας της Βουλής απαίτησε την ετοιμασία του, μετά από σχετική εισήγηση του ΑΚΕΛ.

Το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται να παραμείνει να παρακολουθεί με απάθεια την κατάρρευση των δημόσιων νοσηλευτηρίων. Θα υπερασπιστούμε τα νοσηλευτήρια, γιατί είναι η ραχοκοκκαλιά του ΓΕΣΥ! Συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε την δημόσια υγεία, το καθολικό δικαίωμα της πρόσβασης σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.

Οφείλουμε να το πούμε και από το βήμα της Βουλής: τα Δημόσια Νοσηλευτήρια είναι ακόμα όρθια, χάρη στην θέληση και την υπερπροσπάθεια των γιατρών, νοσηλευτών και άλλων εργαζομένων σε αυτά. Σε αυτούς ανήκουν τα μπράβο και όχι στους κυβερνώντες.

Από το 2020, το ΑΚΕΛ κατέθεσε 18 εισηγήσεις για την προετοιμασία του κράτους και των νοσηλευτηρίων. Ζητήσαμε μέτρα για την κάλυψη αναγκών σε προσωπικό, αναλώσιμα και εξοπλισμό. Δημιουργία μονάδων εντατικής θεραπείας σε όλα τα νοσοκομεία και την αύξηση των κλινών στη μονάδες εντατικής. Μέτρα προφύλαξης των επαγγελματιών υγείας. Αξιοποίηση του ιδιωτικού τομέα. Τι υλοποίησε από όλα αυτά η Κυβέρνηση; Τίποτε.

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο απαράδεκτο νομοσχέδιο που η κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ κατέθεσε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Υγείας, στον περί Μολυσματικών Ασθενειών νόμο.

Η Κυβέρνηση κατέθεσε ένα νομοσχέδιο, το οποίο περιέχει άκρως επικίνδυνες πρόνοιες που πλήττουν την Δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου.

Ένα νομοσχέδιο που παρακάμπτει πλήρως την Νομοθετική εξουσία, χωρίς την οποιαδήποτε εξουσιοδότηση της οποίας η Εκτελεστική εξουσία θα μπορεί να εκδίδει διατάγματα σε περίπτωση επικίνδυνων μολυσματικών ασθενειών. Η κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίζει τι συνιστά επικίνδυνη μολυσματική ασθένεια και επιμένει να έχει απεριόριστο δικαίωμα να αναστέλλει όλα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, ακόμα και δικαιώματα όπως η ελευθερία στην έκφραση, θέτοντας ουσιαστικά λουκέτο και στη λειτουργία της Νομοθετικής εξουσίας, αλλά και της δικαστικής εξουσίας.

Από την πρώτη στιγμή στην Επιτροπή Υγείας καλέσαμε την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο και να προχωρήσει σε διαβούλευση με την Ιατρική Κοινότητα και τους εμπλεκόμενους φορείς. Πρώτα και κύρια, βέβαια, η Κυβέρνηση πρέπει να εξηγήσει που αποσκοπεί αυτό το νομοσχέδιο, ποιος είναι ο σκοπός του;

Πριν αφήσω το βήμα, να μου επιτρέψετε να πω δύο κουβέντες για την επαρχία της Λεμεσού.

Η Λεμεσός είναι μια πόλη που πλέον απεικονίζει τη βασική αντίφαση της κοινωνίας: οι πολλοί που υποφέρουν από τα ψηλά ενοίκια για παράδειγμα και μια ελίτ που κτίζει και ζει μέσα στον κόσμο της, μέσα στην φούσκα της.

Ο κόσμος των ορεινών περιοχών υποφέρει από τις πολιτικές εγκατάλειψης αυτής της κυβέρνησης. Είμαστε μέσα στον κόσμο και ξέρουμε τις ανάγκες. Ανεπαρκή στεγαστικά σχέδια και η απουσία κονδυλίων στον φετινό Προϋπολογισμό για οδικά έργα στους δρόμους Λεμεσού-Σαιττά και Αγρού-Λεμεσού. Κινήσεις που θα έδιναν ανάσα ζωής στους κατοίκους των ορεινών περιοχών και στις κοινότητες τους.

Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση επιλέγει, για παράδειγμα, να δώσει €6.500.000 στην κατεύθυνση εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε που περιλαμβάνει στρατιωτικές αποστολές στα εσωτερικά τρίτων χωρών και στρέφεται κατά των προσφυγικών ροών.

Αντί προτεραιότητα να είναι η μετατροπή της πατρίδας μας σε γεφύρι Ειρήνης στην περιοχή, προτεραιότητα για αυτή την κυβέρνησή είναι οι τεράστιες δαπάνες στην στρατιωτικοποίηση της περιοχής και η εγκληματική παραμέληση του ίδιου του Κυπριακού λαού.

Την ώρα που η Κυβέρνηση υποκύπτει στις επιταγές της Ε.Ε και δεν αντιτίθεται στις προβλέψεις του Κανονισμού του Δουβλίνου, το οποίο λειτουργεί με βάση την αρχή της ευθύνης της χώρας πρώτης υποδοχής, οι πρακτικές παράνομων επαναπροωθήσεων, οι πνιγμοί στη θάλασσα, οι εξαφανίσεις ανθρώπων συνεχίζουν να υφίστανται, ενώ τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι αρχές του διεθνούς δικαίου παραβιάζονται συστηματικά μπροστά στα μάτια των δήθεν σύγχρονων και φιλάνθρωπων, κοσμοπολιτών ευρωπαίων ηγετών, του δικού μας συμπεριλαμβανομένου.

Αυτή την στιγμή, δυστυχώς, δεν υπάρχει ένα δίκαιο και κοινό ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου και η κυβέρνηση αφήνει τη χώρα μας να μετατρέπεται σε αποθήκη ανθρώπων, χιλιάδων ανθρώπων σε συνθήκες ντροπής. Απαιτούμε ένα νέο Σύμφωνο που για να είναι βιώσιμο και δίκαιο, θα πρέπει να βασίζεται στην ανάγκη σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου, στην αλληλεγγύη και τη συνοχή ανάμεσα σε όλα τα Κράτη Μέλη της ΕΕ.

Επανέρχομαι στα της υγείας, με κάτι εξαιρετικά σημαντικό.

Εθνική Στρατηγική για τον Καρκίνο. Πάγιο αίτημα του ΑΚΕΛ και διαχρονική του θέση.

Όταν ήρθε το θέμα στην Επιτροπή Υγείας -και σωστά τονίστηκε η σημασία της πρόληψης- ρωτήσαμε για τις ανεπαρκείς υπηρεσίες που παρέχει το σύστημα στις γυναίκες. Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι η εξέταση Παπανικολάου καλύπτεται μια φορά κάθε δυο χρόνια, η μαστογραφία επίσης μια φορά κάθε δυο χρόνια και μόνο για γυναίκες μεταξύ 45-65, ενώ για τις γυναίκες άνω των 65 δεν προνοείται τίποτα. Δυστυχώς, δεν λάβαμε απάντηση.

Και οφείλουμε να σημειώσουμε ότι αυτό δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την ισόρροπη προστασία έναντι των κινδύνων του γήρατος ούτε αφορά εν γένει στις γυναίκες άνω των 65. Αφορά στις φτωχές γυναίκες άνω των 65.

Πολυδιαφημισμένη η Εθνική Στρατηγική για τον Καρκίνο από την Κυβέρνηση, ήρθε και ενώπιον της Επιτροπής Υγείας στην Βουλή.

Πόσο είναι το κονδύλι για την Εθνική Επιτροπή Καρκίνου, κύριοι συνάδελφοι.

20, 000 ευρώ!

Σε μια χώρα που σύμφωνα με τα στοιχεία έχουμε τουλάχιστον 3500 περιστατικά καρκίνου τον χρόνο!

20,000 ευρώ για την Εθνική Επιτροπή για τον καρκίνο.

Τι να κάνουν οι καρκινοπαθείς τις ροζ κορδέλες και τα μουστάκια του Νοέμβρη!

20,000 ευρώ από την Κυβέρνηση για την Εθνική Επιτροπή για τον Καρκίνο.

1 εκατομμύριο ευρώ και βάλε οι Σύμβουλοι και οι Διορισμοί στο Προεδρικό.

Αυτό από μόνο του αποδεικνύει τις προτεραιότητες, άρα και την φιλοσοφία της Κυβέρνησης Αναστασιάδη-Συναγερμού.

Είναι ακόμα μια χαρακτηριστική περίπτωση, όπου η Κυβέρνηση αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τις ανάγκες, δεν μπορεί να απαρνηθεί τα συμφέροντα που υπηρετεί, δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη σε αυτό που την κρατά ζωντανή: την εξυπηρέτηση προσωπικών, πολιτικών και ταξικών συμφερόντων. Και γι’ αυτό πρέπει αυτή η Κυβέρνηση να αλλάξει και στην θέση της να βρεθούν όχι απλώς άλλα πρόσωπα, μα άλλες πολιτικές, προοδευτικές, φιλολαϊκές.

Καλές Γιορτές σε όλους.

Σας ευχαριστώ πολύ.