Το 24ο Παγκύπριο Συνέδριο του ΑΚΕΛ , το βρίσκει στο κατώφλι των 100 χρόνων από την ίδρυση του, της Χρυστάλλας Αντωνίου
Το 24ο Παγκύπριο Συνέδριο του ΑΚΕΛ , το βρίσκει στο κατώφλι των 100 χρόνων από την ίδρυση του.
Το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς στην Κύπρο συνεχίζει να δίνει καθημερινά αγώνες προς υπεράσπιση του τόπου και του λαού μας. Των εργαζομένων σε όλους τους τομείς, των ΑμεΑ, των ευάλωτων στρωμάτων, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων . Των ανθρώπων του μεροκαμάτου, που η σύγχρονη κοινωνία και εποχή τους θέλει σκλάβους στο κεφάλαιο. Δίνει αγώνες για τα μικρά καθημερινά προβλήματα του λαού μας αλλά και για τα πιο μεγάλα, όπως για το Κυπριακό πρόβλημα που όσο περνά ο καιρός γίνεται και πιο ορατός ο κίνδυνος της διχοτόμησης με ότι αυτό συνεπάγεται.
Στις σημερινές συνθήκες, της αμφισβήτησης, της ισοπέδωσης και της αδιαφορίας έχουμε υποχρέωση να ακούσουμε την εκκωφαντική «κραυγή» των νέων μας. Που την ίδια ώρα που τους ασκούν κριτική για τη στάση τους, είναι αναγκασμένοι να ζουν με το πρόγραμμα που τους φτιάξαμε: Τυχεροί ! -πολύ τυχεροί- όσοι δουλεύουν οχτάωρο αντί δωδεκάωρα και βάρδιες , με μισθούς πείνας οι περισσότεροι, ανεξαρτήτως σπουδών. ‘Ονειρο απατηλό σε πολλές περιπτώσεις οι συλλογικές συμβάσεις και το δίλημμα “σπίτι ή παιδί” για τα νεαρά ζευγάρια γίνεται όλο και πιο συχνό φαινόμενο. Η δουλειά τις Κυριακές είναι πλέον στις ζωές μας και την ίδια ώρα αυξάνονται οι ανάγκες των νοικοκυριών για τη φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων. Με ότι αυτό σημαίνει.
Τα πιο πάνω είναι πολύ περιγραφικά και προφανώς δεν δίνουν και την πραγματική εικόνα που είναι πολύ χειρότερη για μεγάλο ποσοστό του λαού μας.
Η Αριστερά της Κύπρου, το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού αναδεικνύει καθημερινά σειρά ζητήματων για βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών και εισηγείται προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση είτε στη Βουλή, είτε στην Τ.Α.
Την ίδια ώρα γνωρίζουμε πως η άνοδος της ακροδεξιάς και του φασισμού με τη μάσκα του «καλού παιδιού» που επιχειρεί να εμφανίζεται, εκμεταλευόμενοι τα προβλήματα του κόσμου, μόνο καταστροφή μπορεί να επιφέρει στην κοινωνία και στον τόπο. Το αφήγημα τους για να κερδίζουν έδαφος είναι να πετυχαίνουν την έχθρα , τον φανατισμό και το μίσος των φτωχών εναντίον των φτωχών. Για να επιβιώνουν, να προχωρούν και να ποδοπατούν στο πέρασμα τους ανθρώπους, ιστορία και συνειδήσεις. Με όποιο τίμημα όπως π.χ. τα «γκέτο» σε γειτονιές στις οποίες άνθρωποι τους, εκμεταλευόμενοι ανθρώπους τους στοίβαζαν σε σπίτια όπως τα σακιά για να παίρνουν τα ενοίκια ή για να εξασφαλίζουν φτηνό αδήλωτο εργατικό δυναμικό.
Εμείς, με τη δύναμη που αντλούμε από το λαό συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά και με αισιοδοξία, από εκεί που δεν σταματήσαμε ποτέ. Από τις γειτονιές και τις συνοικίες, από τα εργοτάξια και τους δρόμους για να φέρουμε την αλλαγή στο τόπο και στο λαό μας. Στόχος μας είναι η δίκαιη κοινωνία χωρίς εκμετάλευση και με δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, στην στέγη όλων. Με συλλογικότητα, δυναμισμό και με τον ΑΝΘΡΩΠΟ στο επίκεντρο των πρωτοβουλιών και των προσπαθειών μας. Με έγνοια για την Κύπρο μας και για το λαό μας, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους.
