Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού στο Έκτακτο Παγκύπριο Συνέδριο της ΕΔΟΝ 

 

Με μεγάλη ικανοποίηση παρατηρώ ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εδώ είμαστε πολύ λίγοι. Με ακόμα πιο μεγάλη χαρά διαπιστώνω ότι στο ΑΚΕΛ πλειοψηφεί η νεολαία! Όπως και μέσα στη νεολαία πλειοψηφεί το ΑΚΕΛ! Ο λόγος είναι απλός. Είμαστε αυτοί που ανοίγουν το δρόμο για το μέλλον και το μέλλον ανήκει στη νεολαία! Είμαστε αυτοί που αντιπαλεύουμε το κατεστημένο και το κατεστημένο το πολεμά πρώτη η νεολαία.  Είμαστε αυτοί που ανοίγουν δρόμους και τους δρόμους τους βαδίζει πάντα πρώτη η νεολαία! Είμαστε αυτοί που αγωνίζονται και η ψυχή του αγώνα είναι πάντα η νεολαία! Είμαστε περήφανοι που στο πλευρό του ΑΚΕΛ παλεύει για την επανένωση και την ευημερία του τόπου μια τέτοια νεολαία!

Την ώρα που άλλοι προσπαθούν να ισορροπήσουν πατώντας πάνω σε δύο βάρκες, μια της αμετανόητης εθνικοφροσύνης που οργανώνει ακόμα φιέστες για την Ένωση και η άλλη της επαναπροσέγγισης και της επανένωσης, εμείς μιλούμε ξεκάθαρα και ανοιχτά στο λαό. Με θάρρος και συνέπεια για όσα έγιναν.  Για τους ομαδικούς τάφους που κρύβει το χώμα της πατρίδας μας, γεμάτους με οστά ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, άγρια δολοφονημένων από τους εξτρεμιστές των δύο κοινοτήτων. Για την κοινή  ιδεολογική ταυτότητα των δολοφόνων. Για το μέγεθος της προδοσίας που ήταν αποτυπωμένο στα πραξικοπηματικά σχέδια του Γρίβα και στα εγκλήματα της ΕΟΚΑ Β΄. Για τον ιμπεριαλισμό και τα άνομα σχέδια του σε βάρος της Κύπρου και των κυπρίων.  Με θάρρος και συνέπεια μιλούμε για το χθες. Με λογισμό και με όραμα, όπως θα έλεγε ο ποιητής, μιλούμε για το αύριο. Το γεμάτο ελπίδα γι΄αυτό τον τόπο.

Για δεκαετίες ολόκληρες όσα δίχαζαν το λαό μας βασίζονταν στην αντίληψη πως στην Κύπρο υπάρχουν δύο ξεχωριστά σύνολα. Αυτή την αντίληψη τολμήσαμε να την αμφισβητήσουμε. Τολμήσαμε να βάλουμε στο τραπέζι προτάσεις που γκρεμίζουν τα διαχωριστικά τείχη στη βάση της εθνοτικής καταγωγής. Που μετατρέπουν την αντιπαράθεση πολιτική, ταξική και όχι εθνοτική. Που καθιστούν την επανενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία το κοινό σπίτι ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων.

Όλοι θυμόμαστε πόσο έντονα και χυδαία πολεμήθηκε ο σ. Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, επειδή τόλμησαν να καταθέσουν αυτές τις προτάσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Όλοι θυμόμαστε ότι δεχθήκαμε πρωτόγνωρη επίθεση με πρωταγωνιστή τον κ. Αναστασιάδη και όλες τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Αντέξαμε τον πόλεμο. Σηκώσαμε το βάρος της επίθεσης που δεχθήκαμε. Αντέξαμε το πολιτικό κόστος. Επιμένουμε και σήμερα ότι αυτές μας οι θέσεις είναι ρεαλιστικές, λειτουργικές και συνενωτικές. Δεν πρόκειται να μετακινηθούμε από αυτές επειδή ο κ. Αναστασιάδης αποφάσισε σε κάποια φάση επιτέλους να τις προτάξει!

Μας κατηγορούν ότι ταυτιζόμαστε με το Συναγερμό στο Κυπριακό τη στιγμή που εμείς δεν αλλάξαμε ούτε και μία τελεία από τις διαχρονικές μας θέσεις. Τις θέσεις  που διατυπώναμε επί διακυβέρνησης Δ. Χριστόφια, διατυπώνουμε και τώρα. Δεν πρόκειται να μετακινηθούμε από αυτές τώρα, τη στιγμή που οι θέσεις μας δικαιώνονται, απλώς για να μην κατηγορούμαστε για συμπόρευση με το ΔΗΣΥ.

Η στάση που τήρησε ο κ. Αναστασιάδης από το Μάρτη του 2013 μέχρι το Φλεβάρη του 2014  οδήγησε τα πράγματα σε στασιμότητα αλλά και πισωγύρισμα. Τότε, ο κ. Αναστασιάδης ακολουθούσε την τακτική αυτών που σήμερα μιλούν για ΔΗΣΑΚΕΛ. Παροξυσμοί, περισσότερο λόγια παρά ουσιαστική δουλειά, δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Το αποτέλεσμα της τακτικής αυτών που κατηγορούν τις θέσεις μας ήταν η διαδικασία των συνομιλιών να μην προχωρεί και να «βολτάρει» το Barbarosνοτίως της Κύπρου. Οι αντιδράσεις ήταν τότε από χλιαρές μέχρι ανύπαρκτες. Ενώ είχαμε όλο το δίκαιο με το μέρος μας πήραμε τη χειρότερη Έκθεση για το Κυπριακό που ετοίμασε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Η κατηφόρα ανακόπηκε όταν ο κ. Αναστασιάδης αποφάσισε επιτέλους να αλλάξει πορεία. Όταν εγκατέλειψε τις συμβουλές τους και προέταξε τις συγκλίσεις Χριστόφια- Ταλάτ.

Η κατηφόρα ανακόπηκε. Ξεκινήσαμε όμως, δυστυχώς, διαπραγματεύσεις από χειρότερο σημείο. Αυτό συνέβαινε πάντα όταν, όπως έλεγε ο κ. Αναστασιάδης κάποτε για τους πολιτικούς αντιπάλους, «αντί της ιδέας που λέγεται πατρίδα, υπηρετείται η ιδέα που λέγεται καρέκλα». Έτσι έγινε και τώρα. Αντί ο κ. Αναστασιάδης να παραμείνει προσηλωμένος στην ανάγκη για λύση και να αναγνωρίσει όσα είχε ήδη πετύχει ο Δ. Χριστόφιας, προτίμησε να χαϊδέψει τα αυτιά πολιτικών φίλων και αντιπάλων με πατριωτικές κορώνες.

Είχε πει κάποτε ο Δ. Χριστόφιας ότι ορισμένοι συμπεριφέρονται λες και είναι στα κράσπεδα της Άγκυρας, έτοιμοι να κάνουν τη μεγάλη έφοδο για την κατάληψη της. Του επιτέθηκαν οι πάντες λες και δεν έλεγε την αλήθεια. Πρέπει όλοι να το συνειδητοποιήσουμε. Από τα «δεσμεύομαι» και τα μεγάλα λόγια χόρτασε ο λαός μας. Αναμένει έργα. Αναμένει να γίνουν πράξη τα αυτονόητα. Να εκπληρώσουμε το χρέος μας παραδίνοντας στις επόμενες γενιές Κύπρο ειρηνική και ασφαλή. Κύπρο όπου θα κυριαρχούν η ανάπτυξη και η ευημερία, η πρόοδος για το σύνολο του λαού.  Πώς θα το πετύχουμε αυτό αν αλληθωρίζουμε σε ιδανικές λύσεις; «Να αλλάξουμε στρατηγικό στόχο» λένε κάποιοι. Μας λένε να κάνουμε τί; Να πάμε πίσω στο ενιαίο κράτος του 1960 ή σε κάτι καλύτερο. Αυτό που όταν το είχαμε, οι πολιτικοί τους πρόγονοι το πολεμούσαν με μανία.  Πόσα πισωγυρίσματα δεν γνώρισε το Κυπριακό εξαιτίας αυτών των προσεγγίσεων εδώ και τόσα χρόνια! Οι ευθύνες του κ. Αναστασιάδη όμως και του ΔΗΣΥ δεν είναι λιγότερες. Κάθε φορά που πλησίαζαν εκλογές θυσίαζαν το Κυπριακό στο βωμό της σκοπιμότητας. Ιδέες Γκάλι, S300 και άλλα πολλά παραδείγματα. Στις Προεδρικές του 2013 ο κ. Αναστασιάδης πλειοδοτούσε στον υπερ-πατριωτισμό προκειμένου να αποσπάσει εκλογική στήριξη. Και τι δεν είπε εναντίον της πολιτικής του Δ. Χριστόφια και του ΑΚΕΛ εκείνη την περίοδο! Μέχρι και ότι προωθούσαμε την ένωση με την Τουρκία! 

Δυστυχώς όμως ούτε και τώρα λείπουν τα προεκλογικά πυροτεχνήματα.  Από τη μια λέει ο κ. Αναστασιάδης ότι θα λύσει το Κυπριακό ως το τέλος του χρόνου. Από την άλλη προχωρά στην πρόσληψη επαγγελματιών στρατιωτών το Νιόβρη στοχεύοντας στις ψήφους των κληρωτών στρατιωτών και των γονιών τους. Προχωρεί στον τρίτο γύρο αδειοδότησης για τα οικόπεδα των υδρογονανθράκων παρόλο που γνωρίζει ότι δεν θα έχει πρακτικό αντίκρισμα. Παρόλο που γνωρίζει ότι αυτό ενδέχεται να έχει συνέπειες στη διαπραγματευτική διαδικασία. Το κάνει απλώς και μόνο για να παραστήσει τον «ατρόμητο». Λες και δεν θυμόμαστε όλοι πώς αντέδρασε όταν, κατά τα λεγόμενα του, βρέθηκε με το πιστόλι στον κρόταφο.

Λέγοντας τα όλα αυτά διευκρινίζω ότι το κύριο εμπόδιο στις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού είναι η Τουρκική αδιαλλαξία. Οι παράλογες θέσεις και απαιτήσεις της που δεν αφήνουν περιθώρια συνεννόησης. Μπροστά σε αυτή τη στάση πώς πρέπει εμείς να λειτουργήσουμε; Τινάζοντας τα πάντα στον αέρα; Ή μήπως παραμένοντας προσηλωμένοι στο συμφωνημένο πλαίσιο και συνεπείς στο στόχο της απελευθέρωσης και επανένωσης; Μόνο έτσι θα ξεσκεπαστεί η Τουρκική αδιαλλαξία και θα καταστούν ανέφικτοι οι στόχοι της.

Για το ΑΚΕΛ η λύση του κυπριακού είναι ο πρώτιστος και αμετάθετος του στόχος.

Θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε αυτό το όραμα του κυπριακού λαού με πίστη, σθένος και συνέπεια. Δίχως βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα συμφωνήσουμε στην οποιαδήποτε λύση. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι δικαιούται οποιοσδήποτε να θεωρήσει το ΑΚΕΛ  δεδομένο. 

Για το ΑΚΕΛ  λύση του Κυπριακού σημαίνει λύση που τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Που αποκαθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Που βασίζεται στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Λύση που αποστρατιωτικοποιεί την Κύπρο και αποκλείει τα όποια δικαιώματα επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας από ξένες δυνάμεις. Λύση που επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία στο πλαίσιο δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών. Μια λύση με τέτοια χαρακτηριστικά πρέπει να τεθεί ενώπιον του κυπριακού λαού, αφού πρώτα συμφωνηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Σε αυτή την υπόθεση θα αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Δεν θα κουραστούμε να λέμε την αλήθεια στο λαό και για την οικονομία. Να μιλούμε για τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου που νιώθει να ασφυκτιά μέσα στη μέγγενη της λιτότητας και των περικοπών που επέβαλε η Κυβέρνηση- Αναστασιάδη Συναγερμού. Η οποία επιμένει να προβάλει τους δικούς της μύθους και αλοίμονο αν τολμήσει κάποιος να τους αμφισβητήσει.

Μύθος πρώτος «εσείς φέρατε την Τρόικα, κατηγορείτε εμάς που την διώχνουμε» λέει ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ. Η αλήθεια είναι ότι η Κυβέρνηση Χριστόφια προσπαθούσε να αποφύγει την προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης. Την ίδια στιγμή ο ΔΗΣΥ πίεζε και ο κ. Αναστασιάδης ως Πρόεδρος τότε του Συναγερμού απειλούσε τον Δ. Χριστόφια μέχρι και  για άσκηση ποινικών διώξεων αν δεν απευθυνόταν στην Τρόικα νωρίτερα.

Η αλήθεια είναι ότι την ώρα που γινόταν η μεγάλη ληστεία στις τράπεζες ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ θώπευε τον κ. Ορφανίδη και τους υπόλοιπους ως τους «καλύτερους τραπεζίτες στον κόσμο». Εμείς που τους αμφισβητούσαμε ήμασταν οι «εγκληματίες». Η αλήθεια είναι ότι όταν τολμήσαμε να προτείνουμε φορολόγηση των κερδών και της μεγάλης ακίνητης ιδιοκτησίας, όταν τολμήσαμε να προστατεύσουμε τις ευάλωτες ομάδες έδωσαν το σύνθημα για πυρ ομαδόν. Μόνο για το προπατορικό αμάρτημα δεν τους έφταιξαν ο Δ. Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ. Ήταν συμμέτοχοι στη συγκάλυψη του τεράστιου σκανδάλου των τραπεζών, αποστερούσαν έσοδα από το κράτος και σαν κερασάκι στην τούρτα έβγαιναν ανερυθρίαστα να υποστηρίξουν ότι για την οικονομική κρίση έφταιγε το πασχαλινό επίδομα στους συνταξιούχους.

Μύθος δεύτερος, «σώσαμε την κατάσταση, πετυχαίνοντας ένα άθλο, ένα πραγματικό success story». Σήμερα η Κύπρος είναι όντως πρωταθλήτρια σε σημαντικούς τομείς. Έχουμε το μεγαλύτερο ρυθμό αύξησης του χάσματος μεταξύ των λίγων πλουσίων και όλων των υπολοίπων. Την πιο ψηλή μακροχρόνια ανεργία. Τη μεγαλύτερη μείωση μισθών. Έχουμε πάει πίσω στους μισθούς του 1996, την ώρα που τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων φέτος θα αυξηθούν κατά 200 εκ. ευρώ. 234, 000 άνθρωποι ή το 28% του πληθυσμού ζουν σε κίνδυνο φτώχειας.  Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι περιμένουν να ζήσουν από τα κοινωνικά παντοπωλεία.  Σήμερα η Κύπρος είναι η τελευταία χώρα της Ε.Ε στις δαπάνες για την υγεία και την κοινωνική προστασία. Οι συνταξιούχοι έχασαν το 30% περίπου των εισοδημάτων τους λόγω των περικοπών σε παροχές και ωφελήματα. Σαν να μην έφτανε αυτό, η Κυβέρνηση Αναστασιάδη- Συναγερμού τους κοροϊδεύει κατάμουτρα. Θα δώσουν είπαν πασχαλινό επίδομα στους συνταξιούχους που έχουν οικογενειακό εισόδημα μέχρι 750 ευρώ. Οι έσχατοι των χαμηλοσυνταξιούχων, δηλαδή η περίπτωση που ο σύζυγος λαμβάνει βασική σύνταξη και η σύζυγος σύνταξη οικοκυράς, έχουν εισόδημα 751.43 ευρώ το μήνα. Την ίδια ώρα η Κυβέρνηση έθεσε όριο για το πασχαλινό επίδομα μέχρι 750 ευρώ. Προφανέστατη κοροϊδία.

Για ποιο success story μιλά η Κυβέρνηση; Για το ότι η Κύπρος συνεχίζει να έχει μακράν τα μεγαλύτερα ποσοστά μη εξυπηρετούμενων δανείων σε όλη την ευρωζώνη, με ποσοστό πέρα του 50%; Για την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων; Για τις ιδιωτικοποιήσεις με τις οποίες θα ξεπουληθεί ο δημόσιος πλούτος; Για τις εκποιήσεις κατοικιών που είναι προ των πυλών;

Από εκείνη τη βραδιά του κουρέματος καταθέσεων που το «δεσμεύομαι» έγινε το μοναδικό μονολεκτικό ανέκδοτο, η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος καταποντίστηκε. Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο, η οργή, ο θυμός και η αγανάκτηση του κόσμου ενέτειναν τη δυσπιστία του. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ διακήρυττε μεγαλόστομα ότι μέσα σε τρεις μήνες θα πάρει πρόταση στη Βουλή για μείωση του φόρου ακίνητης ιδιοκτησίας. Έχουν περάσει τρία χρόνια και ακόμα δεν έγινε τίποτε. Γιατί να μην χάσει την πίστη του στους πολιτικούς ο κόσμος; Παρουσίαζαν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα ως την πρωτοπόρα κοινωνική μεταρρύθμιση. Τελικά αποδείχθηκε να είναι ο απόλυτος εξευτελισμός για χιλιάδες συμπολίτες μας. Γιατί να εμπιστευθεί ξανά ο κόσμος τους πολιτικούς; Ο ίδιος ο Πρόεδρος έλεγε ότι, έστω και μία καταγγελία για παραβίαση εργασιακών σχέσεων να είχε, θα ανακαλούσε την απόφαση του για ελευθεροποίηση των ωραρίων. Τρία χρόνια μετά τα εργασιακά πήγαν στο μεσαίωνα αλλά κανένας, ούτε ο Πρόεδρος ούτε η Υπουργός δεν συγκινούνται. Γιατί ο κόσμος να μπει στον κόπο να πάει να ψηφίσει;

Η απάντηση είναι απλή. Γιατί δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Η αλήθεια είναι ότι Κυβέρνηση και Δημοκρατικός Συναγερμός έκαναν τεράστια προσπάθεια να πείσουν ότι όλοι είμαστε ίδιοι ακριβώς για να πείσουν το λαό να απέχει. Για να μην τους τιμωρήσει ο λαός στην κάλπη. Έτσι ξεκίνησαν να καλλιεργούν τους μύθους «φταίμε όλοι». Δεν φταίμε όλοι. Όλοι κάναμε λάθη και αυτό είναι αλήθεια. Αλλά δεν κάναμε όλοι εγκληματικά λάθη. Όλοι έχουμε τις θέσεις μας με τις οποίες μπορεί να διαφωνούν κάποιοι πολιτικά και είναι λογικό. Αλλά δεν είπαμε όλοι συνειδητά ψέματα στο λαό. Όλοι έχουμε τις παραλείψεις μας. Αλλά δεν βρεθήκαμε ως δια μαγείας όλοι εμπλεκόμενοι σε ύποπτες μεταφορές χρημάτων, σε περίεργες υποθέσεις δικηγορικών γραφείων, σε σκάνδαλα με μίζες. Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας στην καθημερινή μας δουλειά. Αλλά δεν εκφραζόμαστε όλοι με αλαζονεία, αυταρχισμό και περιφρόνηση για τους εργαζόμενους, δε διαλύουμε τα πάντα μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουμε τους λίγους και εκλεκτούς φίλους μας.

Είναι πολύ ανησυχητικό το φαινόμενο της αποχής, ιδιαίτερα μέσα στη νεολαία. Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι νέοι γυρίζουν την πλάτη στην πολιτική. Γιατί ένιωσαν στο πετσί τους την κοροϊδία. Μπορούμε να σκεφτούμε χάριν της συζήτησης τρεις λόγους για τους οποίους οι νέοι νομίζουν ότι η αποχή είναι η καλύτερη οδός.  Λόγος πρώτος «προκειμένου να στηρίξω έμπρακτα τη νέα γενιά,  δεσμεύομαι όπως αυξήσω μέχρι 1%, μέσα από αναδιανομή κονδυλιών, τις δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για πολιτικές που  αφορούν τους νέους» έλεγε προεκλογικά ο κ. Αναστασιάδης. Λόγος δεύτερος «δεσμεύομαι ότι θα λάβω ως πρώτο έκτακτο μέτρο για τους φοιτητές την ειδική ενίσχυση του πακέτου φοιτητικής μέριμνας. Λόγος τρίτος «δεσμεύομαι ότι θα επιδείξω μηδενική ανοχή και θα είμαι άτεγκτος στα φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς». Αυτοί είναι όντως τρεις λόγοι για τους οποίους οι νέοι νομίζουν ότι πρέπει να απέχουν. Γιατί είναι γεμάτοι οργή, θυμό και αγανάκτηση για τα όνειρα τους που προδόθηκαν και τις κάλπικες υποσχέσεις που κουράστηκαν να ακούν.

Υπάρχουν όμως τουλάχιστον δεκατρείς λόγοι για να πάνε οι νέοι στις κάλπες! Η αποχή δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε. Η αποχή δεν πρόκειται να μειώσει την ανεργία. Η αποχή δεν θα αυξήσει τους μισθούς των 500 ευρώ που παίρνουν οι νέοι σήμερα, ούτε θα δώσει δικαιώματα σε όσους νέους δουλεύουν κυριολεκτικά για το τίποτε, με ατομικά συμβόλαια ή ακόμα και χωρίς κοινωνικές ασφαλίσεις. Η αποχή δεν πρόκειται να βοηθήσει τους φοιτητές που διακόπτουν τις σπουδές τους. Η αποχή δεν θα διασφαλίσει ότι δεν θα κατεδαφιστούν τελείως η παιδεία και η υγεία, ότι θα πέσουν από τον ουρανό προγράμματα στέγασης για νεαρά ζευγάρια. Η αποχή δεν πρόκειται να αποτρέψει τις εκποιήσεις, την πώληση πακέτων δανείων στα επενδυτικά ταμεία. Η αποχή δεν πρόκειται να μας απαλλάξει από τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Η αποχή δεν πρόκειται να μειώσει την αλαζονεία και τον αυταρχισμό με τα οποία αυτή η Κυβέρνηση αποφασίζει και διατάζει, ως «εκλελεγμένη δικτατορία» όπως την αποκάλεσε ο κ. Μαρκίδης. Αντιθέτως, η αποχή θα μειώσει τη δυνατότητα του ΑΚΕΛ, της μόνης δύναμης που μπορεί να τους αντιμετωπίσει, να ανακόψει την επίθεση τους. Αν νομοσχέδια τα οποία θα αλώσουν τη ζωή μας, θα κατεδαφίσουν όσα πέτυχαν οι προηγούμενες γενιές, θα διαλύσουν κάθε προοπτική για το μέλλον των νέων πέρασαν με μια ψήφο διαφορά όλοι μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι ο καθένας από εμάς να πάει στην κάλπη και να στηρίξει το ΑΚΕΛ- Αριστερά- Νέες Δυνάμεις! Αν για κάθε αντιλαϊκή πολιτική που επιβάλλεται μας ρωτά ο κόσμος γεμάτος αγωνία «τι θα κάνετε γι΄αυτό», όλοι μπορούν να καταλάβουν ότι χρειαζόμαστε δύναμη από το λαό για να είμαστε η δύναμη για το λαό! Να δώσει δύναμη στη δύναμη της! Τέρμα στη μιζέρια! Τέρμα στην αδράνεια! Τέρμα στην απογοήτευση! Τέρμα στη μοιρολατρεία!  Με τη νέα γενιά μπροστά ο λαός μας να σηκώσει ανάστημα!  Μαζί με το ΑΚΕΛ- Αριστερά να κάνει τη διαφορά!