Οι προεδρικές εκλογές ήταν αναμφίβολα το σημαντικότερο γεγονός της προηγούμενης περιόδου. Το ΑΚΕΛ είχε θέσει στόχο την απαλλαγή από τη δεκαετή διακυβέρνηση Συναγερμού-Αναστασιάδη που οδήγησε τη χώρα σε πολλαπλά αδιέξοδα και την προοδευτική αλλαγή που θα οδηγούσε τη χώρα τόσο στην δημιουργία καλύτερων προοπτικών για επανέναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό, όσο και στην διαχείριση των εσωτερικών ζητημάτων με τρόπο που θα εξυπηρετούνταν τα συμφέροντα των πολλών και όχι μιας μικρής ελίτ που νέμεται την εξουσία.
Παρά την μη εκλογή του Αντρέα Μαυρογιάννη και τη συνέχιση μιας συντηρητικής διακυβέρνησης μέσω του Ν. Χριστοδουλίδη ο οποίος διακήρυξε την πίστη του στην προηγούμενη κυβέρνηση, υπήρξε μια ενεργή συσπείρωση γύρω από την αριστερά, ως η μόνη δύναμη που μπορεί να δώσει ελπίδα σε όσους αναζητούν λύση και επανένωση της Κύπρου και του λαού μας και μια δικαιότερη κοινωνία.
Οι εκλογές ήταν πεδίο αντιπαράθεσης στο οποίο ξεχώρισαν οι δυο βασικές φιλοσοφίες και στο οποίο φάνηκε ξεκάθαρα ότι η αριστερά μπορεί να δώσει αυτή την προοπτική. Διαφάνηκε ωστόσο και η ανάγκη ανάπτυξης αποτελεσματικότερων μηχανισμών επαφής και μετάδοσης των μηνυμάτων της, γρηγορότερων αντανακλαστικών και η ανάγκη διατήρησης ενός παλατιού μετώπου αγώνα που θα αποκρούσει από τη μια να τις νέες επιθέσεις και κίνδυνους που είδη διαφαίνονται αλλά και θα λειτουργήσει νικηφόρα τόσο για τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά κυρίως στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες που δίνει το ΑΚΕΛ υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μεσαίων και γενικά των μη προνομιούχων.
Βασικό σημείο σε αυτή τη διαδικασία και ορόσημο της νέας περιόδου είναι η διακηρυγμένη θέση, ανεξαρτήτως των εκλογών, για τη διενέργεια καταστατικού συνεδρίου το οποίο θα μπορέσει να απαντήσει από τη μια στις σύγχρονες ανάγκες που αναπτύσσονται μέσα από τους ταχύτατα μεταλλασσόμενους κοινωνικούς σχηματισμούς και διεργασίες, αλλά και θα διατηρήσει το κόμμα στην πρωτοπορία της εργατικής τάξης και στη βάση της επαναστατικής κοσμοθεωρίας Μαρξισμού – Λενινισμού.
Ειδικά μέσα στις νέες παγκόσμιες συνθήκες, είναι αναγκαία η εμβάθυνση της ανάλυσης για τις διεθνείς εξελίξεις έτσι όπως διαμορφώνονται μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, το συσχετισμό δυνάμεων και τη διαμόρφωση ενός πολυπολικού κόσμου, τις συνεχείς κρίσεις του παγκόσμιου συστήματος και τον αντίκτυπο που έχουν τόσο στις διεθνείς σχέσεις όσο και στην εργασία, με στόχο να υπερασπιστούμε καλύτερα τη θέση της Κύπρου στο εθνικό ζήτημα και την επισφάλεια που έχει λόγω θέσης και μεγέθους από αυτές τις απότομες διεθνείς μεταβολές.
Ενισχυμένο το κόμμα θα μπορέσει να πορευτεί τα επόμενα χρόνια προς την συμπλήρωση των 100 χρονών ζωής και δράσης του, που στα επόμενα τεύχη του ‘ΝΔ’ και μέχρι το 2026 θα απασχολήσουν αρκετά την έκδοση με στόχο την παρουσίαση αλλά και εμβάθυνση σε πτυχές της ιστορίας, αναγνώριση και απόδοση τιμών στους πρωτοπόρους/ στυλοβάτες του κινήματος και τις εργατικής τάξης του τόπου μας.
