Το πολιτικό πλαίσιο και η παρέμβαση του ΠΚΚ:  Ιστορικό, τρέχουσα κατάσταση και προοπτικές, του Jorge CORDEIRO Μέλος της Γραμματείας και της Πολιτικής Επιτροπής του ΠΚΚ

 

Η φιλοδοξία του Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΣΚ) να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, η οποία οδήγησε στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών, έχει επιτευχθεί. Ο ελιγμός, που τέθηκε σε εφαρμογή για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα και προνόμια των κυρίαρχων τάξεων ήταν επιτυχής γιατί εξασφάλιζε μια από τις πιθανές λύσεις, που επιδίωκαν τα κέντρα λήψης αποφάσεων του μεγάλου κεφαλαίου και οι υποστηρικτές των δεξιών πολιτικών. Ότι όμως κέρδισαν αυτά τα συμφέροντα, το απώλεσε η χώρα όσο αφορά την προοπτική επίλυσης των προβλημάτων, που αντιμετωπίζει. Η πολιτική, που απαιτείται ώστε να δοθούν πειστικές απαντήσεις προς όφελος των εργαζομένων και του λαού είναι πλέον πιο απόμακρη. Η εξέλιξη της πάλης και η συστράτευση δημοκρατών και πατριωτών θα έχει καθοριστική σημασία ενόψει των επιλογών της κυβέρνησης του Σοσιαλιστικού Κόμματος και της δράσης των οπισθοδρομικών και αντιδραστικών δυνάμεων. Η παρέμβαση και πρωτοβουλία του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΠΚΚ) σ’ αυτές τις συνθήκες αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Πρέπει να αγωνιστούμε για όσα δεν επιδέχονται αναβολή και να διεκδικήσουμε εναλλακτικές πολιτικές ως προϋπόθεση για την ανάπτυξη και την πρόοδο. Το ΠΚΚ να αντιπαραθέσει και να αντιπαραβάλει στον καπιταλισμό – και ό,τι αυτός σημαίνει σε σχέση με την εκμετάλλευση και τις ανισότητες – τα κομμουνιστικά ιδανικά και το εγχείρημα για την οικοδόμηση μιας πιο δίκαιης κοινωνίας.

********

Το ΣΚ δεν ήταν μόνο του σε αυτή την πολιτική και εκλογική φιλοδοξία που έθεσε. Είχε στο πλευρό του όλους εκείνους, που θεωρούσαν το ρόλο και την παρέμβαση του ΠΚΚ εμπόδιο στα σχέδια τους για διαιώνιση της εκμετάλλευσης, ως εκείνο τον παράγοντα που εμπόδιζε μια πιο ανοιχτή υλοποίηση δεξιών πολιτικών, ως το εμπόδιο στην αποκατάσταση εκείνης της τάξης πραγμάτων, που θα ήθελαν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου χωρίς τον κίνδυνο μα υπάρξουν περαιτέρω εκπλήξεις. Η στρατηγική του ΣΚ είχε τη συνέργεια του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεσμευμένος στην «ομαλοποίηση» της δεξιάς πολιτικής και τον αχαλίνωτο ενθουσιασμό του μονοπωλιακού κεφαλαίου – δηλαδή του πραγματικού και αποφασιστικού κέντρου εξουσίας – το οποίο συνηθίζει να αποφασίζει για την εξέλιξη της εθνικής πολιτικής ζωής μέσω των πολιτικών εκπροσώπων του στις κυβερνήσεις. Τα κέντρα του κεφαλαίου, εδώ και πολύ καιρό δεν ήταν ικανοποιημένα από τις δημιουργημένες συνθήκες, που από το 2015 διέκοψαν τη δυναμική της επίθεσης που είχε ξαποληθεί ενάντια τόσο στους μισθούς και τα εισοδήματα των εργαζομένων, για τη κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων, όσο και στο δημοκρατικό καθεστώς. Η ώρα της αλήθειας είχε φτάσει πια. Ο ακατάσχετος ρεβανσισμός, που εκφράστηκε όλο και περισσότερο με την επίθεση εναντίον του ΠΚΚ, καθώς και με τις εκστρατείες φασιστικού μίσους, που εξαπολύθηκαν εναντίον του Κόμματος μας, απογειώθηκε με την κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων μοχλών πολιτικής και ιδεολογικής κυριαρχίας.

Το ΣΚ σε καμία περίπτωση όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τις ταξικές του επιλογές, την υποταγή του στους μεγάλους εργοδότες και τις επιβολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά συνέχισε να υπερασπίζεται τις δομικές πολιτικές, που απορρέουν από αυτές τις επιλογές. Το κεφάλαιο το γνώριζε αυτό και υπό τέτοιες συνθήκες ανοίγονταν οι δυνατότητα για αποκατάσταση και επανάκτηση δικαιωμάτων, που ακόμα και σε μη-ουσιώδη θέματα, η κυρίαρχη εξουσία δεν μπορούσε να ανεχτεί.

Αυτός ο στόχος είχε τεθεί εδώ και καιρό. Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2022 ήταν απλώς το πρόσχημα. Το ΣΚ ήθελε να αποφύγει τις λύσεις, που η πραγματικότητα αποκάλυπτε ως αναπόφευκτες, αλλά κυρίως ήθελε να αποφύγει την παρέμβαση του ΠΚΚ, που προωθούσε την εφαρμογή τέτοιων λύσεων. Από την αρχή, το ΣΚ περιόριζε ή κωλυσιεργούσε στην προώθηση συγκεκριμένων μέτρων και προτάσεων, πολλές από τις οποίες τελικά υιοθετούνταν παρά την αντίθεση του. Η πορεία προόδου, που η αποφασιστικότητα του ΠΚΚ και ο συσχετισμός δυνάμεων είχαν επιβάλει, φανέρωσε τις όλο και περισσότερες επιφυλάξεις του ΣΚ να προχωρήσει πιο πέρα, υποταγμένο και δέσμιο όπως ήταν στις αρχικές βασικές του επιλογές και δεσμεύσεις.

Το ΣΚ πάντα έβρισκε συνεργούς τα κόμματα PSD (Σοσιαλδημοκρατικό), το CDS (Χριστιανοδημοκρατικό) και τους διάφορους συνεργούς τους για την απόρριψη των προτάσεων του ΠΚΚ, προτάσεις που είχαν τεράστια σημασία για τους εργαζόμενους και τη χώρα. Σε μεγάλο βαθμό, με εξαίρεση τους κρατικούς προϋπολογισμούς, ήταν με το PSD και το CDS, ακόμα και κατά τη διάρκεια της βουλευτική περιόδου του 2015, που το ΣΚ ψήφιζε μαζί τους για να αποτρέψουν την ανάκτηση από το κράτος στρατηγικών επιχειρήσεων, για να υιοθετηθούν τα προγράμματα σταθερότητας, που επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση και για την ανάκληση κανόνων της εργατικής νομοθεσίας. 

Εν μέσω της επιδημίας, ο Κρατικός Προϋπολογισμός για το 2020, τον οποίο καταψήφισε το ΠΚΚ, είχε δώσει ένα σαφές στίγμα. Η εμμονή όμως του ΠΚΚ επέβαλε επίσης την υιοθέτηση σημαντικών μέτρων μέσα στο 2021, που ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις που έθεσε η επιδημία και ενίσχυαν την υγειονομική προσπάθεια, προστάτευαν τους μισθούς και τα εισοδήματα, διασφάλιζαν τα συμφέροντα τέτοιων τομέων όπως ο πολιτισμός ή οι μικρές επιχειρήσεις. Η αποφασιστικότητα με την οποία το ΠΚΚ παρέμβαινε σε αυτή τη διαδικασία οδήγησε το ΣΚ στο συμπέρασμα ότι ήταν απαραίτητο να απομακρυνθεί αυτό το εμπόδιο. Ένα εμπόδιο, όπως το αποκάλεσαν, που το ανάγκαζε να κάνει αυτό που δεν ήθελε να κάνει.

Έτσι λοιπόν η πολιτική εκβιασμού τέθηκε σε εφαρμογή. Το ΣΚ γνώριζε εκ των προτέρων εκείνα τα προβλήματα, η λύση των οποίων δεν μπορούσε να αναβληθεί. Ενώ λοιπόν το ΠΚΚ επέμενε στην εξεύρεση των αναγκαίων απαντήσεων, που απαιτούσε η κατάσταση, το ΣΚ παρέμενε στην άρνηση, έχοντας ήδη στον πολιτικό του ορίζοντα την πρόκληση πρόωρων εκλογών. Μια άρνηση, που ήταν ακόμα πιο απαράδεκτη, έχοντας υπ’ όψη την όξυνση των προβλημάτων και την προφανή ύπαρξη τρόπων και μέσων για την αντιμετώπισή τους. Έκανε λοιπόν το ΣΚ τακτικούς ελιγμούς μέχρι τέλους για να κεφαλαιοποιήσει μια μη-έγκριση των προϋπολογισμών, να ρίξει την ευθύνη γι’ αυτό στο ΠΚΚ και να σκηνοθετήσει τη θυματοποίησή του. Η μεθοδευμένη παραποίηση των γεγονότων και η αντιστροφή των ευθυνών, που προβάλλονταν μέσα από ένα μπαράζ παραπληροφόρησης των ΜΜΕ έθεσε σε λειτουργία ένα ψέμα, που διαδίδεται μέχρι και σήμερα.

Το ΣΚ και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν πεπεισμένοι ότι το ΠΚΚ θα ενέδιδε στον εκβιασμό. Πίστευαν, μπροστά στην πολιτική που ήδη άρχισαν να υλοποιούν, ότι το ΠΚΚ θα εγκατέλειπε τις δεσμεύσεις του απέναντι στους εργαζόμενους και το λαό, για ωφελιμιστικούς εκλογικούς υπολογισμούς. Παραδέχονταν, εξ ιδίων κρίνοντας τα αλλότρια, ότι το ΠΚΚ θα υποχρεωνόταν κάτω από την ασκούμενη πολιτική πίεση και να υιοθετήσει όλα όσα είχε προκαθορίσει το ΣΚ  μέσα στον Προϋπολογισμό και μάλιστα πέραν αυτού, να του παράσχει και καλύψει για τις επιλογές του, που συσσώρευαν προβλήματα και καθόριζαν μια πορεία ανισοτήτων και αδικιών. Ονειρεύονταν ακόμα υπό την απειλή μιας δαμόκλειας σπάθης να δουν ένα ΠΚΚ συγκρατημένο, τη στιγμή που το ΓΕΣΥ πήρε την πορεία της καταστροφής με την σκόπιμη αδράνεια του ΣΚ, συμμορφωμένο σε μια χώρα καταδικασμένη σε χαμηλούς μισθούς και αφήνοντας στα χέρια των μεγάλων αφεντικών εκείνα τα εργαλεία, που τους επέτρεπαν να καταργούν δικαιώματα και να εντείνουν την εκμετάλλευση. 

Ήταν πεπεισμένοι λοιπόν ότι το ΠΚΚ, στο όνομα ενός τέτοιου μικροκομματικού υπολογισμού, θα μπορούσε να εγκαταλείψει την αυτονομία και πολιτική του ανεξαρτησία, που πάντα διατηρούσε, να καταντήσει να στηρίζει επιλογές, στις οποίες αντιτίθεται και να υποτάσσει σ’ αυτές τους ταξικούς του δεσμούς με τους εργαζόμενους και τις δεσμεύσεις του απέναντι στον πορτογαλικό λαό. Λογάριασαν λάθος όμως. Ο ρόλος και ο αγώνας αυτού του Κόμματος υπερβαίνει τα εκλογικά ποσοστά όσο σημαντικά κι αν είναι. Η απώλεια της εκλογικής δύναμης δεν είναι φυσικά μια θετική εξέλιξη, ούτε μπορεί να υποτιμηθεί. Αλλά για το ΠΚΚ με τους στόχους και τη δράση του μαζί με τους εργαζόμενους και το λαό αυτό που θα αποδεικνυόταν δραματικό θα ήταν να χάσει ακριβώς αυτό το ανεκτίμητο πλεονέκτημα, που οικοδομήθηκε μέσα στα εκατό χρόνια ζωής και αγώνων, δηλαδή την πλήρη ταύτιση του εαυτού του με τα πραγματικά  συμφέροντα και τις προσδοκίες του λαού.

Αυτή ήταν η έννοια της παρέμβασης, αυτή η δέσμευση και αυτοί οι στόχοι αγώνα ήταν, που δικαιολογούσαν τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισε το ΠΚΚ το 2015, προκειμένου να σταματήσει η πορεία της καταστροφής, της εξαθλίωσης και της εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης. Μια απόφαση που άξιζε τον κόπο, δεδομένων όσων υπερασπίστηκαν, αποκαταστάθηκαν και επιτεύχθηκαν σε επίπεδο δικαιωμάτων, μετά από αδιάλειπτων δεκαετιών πισωγυρισμάτων, αλλά και για όσα είχαν αποτραπεί αν το PSD και το CDS – όπως είχε ήδη παραδεχτεί το ΣΚ – παρέμεναν στην εξουσία. Άξιζε εκείνη η παρέμβαση για τα όσα αποκαλυφθήκαν για τη σημασία του μαζικού αγώνα και την αποφασιστική δύναμη που φέρει, ακόμα και όταν τα αποτελέσματά του δεν είναι άμεσα, αλλά και για την εμπιστοσύνη που προσέδωσε σε εκείνο τον αγώνα, όσον αφορά τις προοπτικές και τα αποτελέσματα του.

Δεν μπορεί κανείς να αξιολογήσει την περίοδο εκείνης της νέας φάσης, που εισήλθε η εθνική πολιτική ζωή χωρίς να λάβει υπόψη του αυτές τις συνθήκες. Χωρίς να ξεχνούμε τη φύση του ΣΚ, που δεν έχει αλλάξει καθόλου. Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τι πραγματικά αντιπροσώπευε αυτή η φάση και όχι την κοροϊδία, που έγινε και γίνεται ακόμα γι’ αυτήν. Χωρίς να απορρίπτουμε την παραποίηση περί ενός ανύπαρκτου «μίνιμουμ προγράμματος», όταν αυτό που επικρατούσε ήταν η μέγιστη αποφασιστικότητα να παρέμβουμε υπέρ των συμφερόντων των εργαζομένων και του λαού. Χωρίς να ληφθούν υπόψη οι συγκυριακές δυνατότητες, που δημιουργήθηκαν με την πίεση του ΠΚΚ, καθώς και οι ήδη επιβεβαιωμένοι περιορισμοί, που εμπεριείχαν αυτές οι δυνατότητες. Χωρίς να απορριφθεί η διαστρέβλωση περί ύπαρξης μιας λεγόμενης «αριστερής» κυβέρνησης, πλειοψηφίας. 

Αυτό που επιτεύχθηκε είναι πολύτιμο και ανθεκτικό – ακόμα και υπερβαίνοντας πιθανά μελλοντικά πισωγυρίσματα, ακόμα και πέρα από καταχρήσεις, που ωφέλησαν τρίτους, ακόμα και πέρα από όσα διαδόθηκαν μέσα από μια τεράστια και συνεχή επικοινωνιακή προβολή ενός ΣΚ, ότι άλλαξε τάχατες κατεύθυνση προς αριστερές αξίες. Για το τι σήμαινε από την άποψη της παρέμβασης του ΠΚΚ, που υπαγορεύτηκε από τα συμφέροντα των εργαζομένων, ήταν να μην αγνοήσει καμία ευκαιρία να τα εκφράσει, να αρθρώσει άμεσους και γενικούς στόχους πάλης. Αυτό που επιτεύχθηκε είναι πολύτιμο και παραμένει ως ένα συγκεκριμένο παράδειγμα δράσης ενός Κόμματος, που δεν εγκαταλείπει μια συνεπή επαναστατική πρακτική στο όνομα διακηρύξεων μέσω μπροσούρων.

*******

Η προσδοκία των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου επιτεύχθηκε γιατί από τις δύο επιλογές, που προωθούσαν είτε την απόλυτη πλειοψηφία του ΣΚ, είτε μια τυπική ή άτυπη διακυβέρνηση, στην οποία μαζί με το ΣΚ θα συμμετείχε και το PSD, διασφαλίζοντας είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο τα συμφέροντα τους και θα επιτύγχαναν τον παραμερισμό της καταλυτικής παρέμβασης του ΠΚΚ. Η επιλογή, που προέκυψε από τις εκλογές επαλήθευσε τις προσδοκίες αυτής της πολιτικής. Η επιθυμητή «σταθερότητα» της πορείας για μια δεξιά πολιτική εξασφαλίζεται. Δείτε τις απροκάλυπτες εκδηλώσεις ενθουσιασμού από τις συνομοσπονδίες των εργοδοτών και τους οικονομικούς ομίλους, την ευθυγράμμιση των αναβαλλόμενων διεκδικήσεων των κέντρων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των οικονομικών ομίλων, τις δηλώσεις ανακούφισης για την απελευθέρωση του ΣΚ από την επιρροή της δράσης του ΠΚΚ. 

Όπως αποδεικνύει η εμπειρία της ντόπιας πολιτικής ζωής, το μεγάλο κεφάλαιο, με τη σημερινή συγκυρία, δεν θα εξυπηρετηθεί χειρότερα. Όχι επειδή αντικειμενικά θα πρέπει κάποιος μηχανικά να ισοπεδώσει τη φύση και τους στόχους του ΣΚ με εκείνους των κομμάτων, που βρίσκονται πιο δεξιά. Αλλά γιατί υποκειμενικά μια κυβέρνηση του ΣΚ με απόλυτη πλειοψηφία μπορεί να επωφεληθεί, έστω και προσωρινά, από μια ευρύτερη βάση στήριξης, πράγμα που παρέχει περισσότερες εγγυήσεις στην προώθηση των σχεδιασμών του μεγάλου κεφαλαίου και αναβάλλει την αναπόφευκτη διεύρυνση της βάσης δυσαρέσκειας, διαμαρτυρίας και αγώνα, που θα προκληθεί από τις ίδιες τις επιλογές του ΣΚ, που θα αρνηθεί να ανταποκριθεί θετικά στα πραγματικά προβλήματα, που ταλανίζουν την κοινωνία. Αυτές οι εγγυήσεις με την εκπλήρωση των πρωταρχικών στόχων αποτελούν και την βασική προϋπόθεση ότι τα κυρίαρχα κέντρα εξουσίας θα προσπαθήσουν να προωθήσουν μια ακόμα πιο αποφασιστική πορεία πισωγυρισμάτων και οπισθοδρόμησης, την οποία θέλουν πάση θυσία να δουν να πραγματοποιείται.

Το εκλογικό αποτέλεσμα, που πέτυχε το ΣΚ δεν μπορεί να διαχωριστεί από το σύνολο των παραγόντων, που ήδη αναφέρθηκαν και από την έκταση του ψέματος, που συστηματικά καλλιεργήθηκε για την λεγόμενη ευθύνη, αποδιδόμενη  στο ΠΚΚ για τη μη έγκριση του κρατικού προϋπολογισμού. Ένα ψέμα, που διαδιδόταν ακατάπαυστα από τον άμεσο εμπνευστή του, ανατροφοδοτείτο από την αυλή υπηκόων – των σχολιαστών, των ευρισκόμενων στην υπηρεσία των δεξιών πολιτικών, ενισχυόταν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Και αυτό το ψέμα επανέρχεται μετεκλογικά σε μια προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αποτελέσματά των εκλογών. Ακόμα και όταν η θέση του ΣΚ, τα προεκλογικά επιχειρήματα, που χρησιμοποιήθηκαν και το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε σήμερα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας ότι σκόπιμα το ΣΚ προκάλεσε τη συζήτηση γύρω από τον προϋπολογισμό. Το εκλογικό αποτέλεσμα στηρίχθηκε επίσης στους ακόλουθους τρεις παράγοντες:

• την επίμονη διαστρέβλωση του διακυβεύματος των εκλογών της 30ης  Ιανουαρίου – την εκλογή 230 βουλευτών και όχι εκλογή πρωθυπουργού, ούτε ποιος θα καταλάβει την πρωτιά – η οποία προβαλλόταν μέχρι και την ημέρα των εκλογών από τα τηλεοπτικά κανάλια και όπου οι τηλεοπτικές συζητήσεις είχαν μη-αμελητέο αντίκτυπο,
• την απροκάλυπτη πλύση εγκεφάλου, που έκαναν οι δημοσκοπήσεις και η έντεχνη κάλυψή τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, χειραγωγώντας τις εκλογικές επιλογές εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων. Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές ομολόγησαν τη σκοπιμότητα του υποτιθέμενου εκλογικού θρίλερ σχετικά με το αναμενόμενο αποτέλεσμα μεταξύ του ΣΚ και του PSD, που ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ παρά μόνο στις δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις, αποκρύβοντας τα πραγματικά τους ευρήματα, δηλαδή ότι η εξασφάλιση απόλυτης πλειοψηφίας ήταν το πιθανότερο σενάριο.. Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια των ίδιων των «ειδικών», χωρίς τις δημοσκοπήσεις δεν θα υπήρχε καμιά απόλυτη πλειοψηφία,
• τη σκηνοθετημένη «αριστερή» προσποίηση του ΣΚ, με την ενθάρρυνση μιας ψεύτικης ρητορικής αντιπαράθεσης με το PSD για να αποκρύψει το γεγονός ότι τα δύο κόμματα συμφωνούν σε γενικές γραμμές. Αυτό συνέχισε και διήρκησε ακόμα και παρά τις επανειλημμένες δηλώσεις των βασικών ηγετών του ΣΚ, σχετικά με μελλοντικές συνεννοήσεις για μια κατά περίπτωση διακυβέρνηση ή μια διακυβέρνηση, βασισμένη σε ένα «καθεστωτικό σύμφωνο». Αυτό το κόλπο υπέρβαλλε τον «κίνδυνο από τα δεξιά» είτε φέρνοντας στην μνήμη την πρόσφατη κυβέρνηση των κομμάτων PSD/CDS, είτε ανακινώντας συμφωνίες του PSD με (το ακροδεξιό) κόμμα «Chega» με στόχο να προσελκύσει ψήφους όχι με βάση την κρίση του τι προτείνει ή τι εκπροσωπεί το ΣΚ, αλλά στη βάση αυτού που ισχυριζόταν ότι ήταν ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος.

Οι πολλές χιλιάδες ψηφοφόροι, που έδωσαν την υποστήριξή τους στο ΣΚ στη βάση αυτών των παραγόντων θα αναγνωρίσουν σύντομα την εξαπάτηση στην οποία οδηγήθηκαν. Αργά ή γρήγορα, οι επιλογές της κυβέρνησης θα οδηγήσουν σε αυτή την αντίληψη και την παραδοχή. Η βασική αντίφαση μεταξύ της εκλογικής βάσης, που ψήφισε το ΣΚ στη βάση συγκεκριμένων υποθέσεων και της πραγματικότητας, για τη δημιουργία της οποίας θα ευθύνεται η πολιτική του ΣΚ, αναπόφευκτα θα αναδειχθεί.

Η μελλοντική παρέμβαση και πρωτοβουλίες του Κόμματος μας απαιτούν την αξιολόγηση του πολιτικού πλαισίου, της διάταξης των δυνάμεων, των συγκλινουσών, αλλά και των συγκρουσιακών δυναμικών, καθώς και των στόχων μεταξύ μιας απόλυτης πλειοψηφίας του ΣΚ, που είναι αποφασισμένο να επιταχύνει τις δεξιές πολιτικές και τη θεσμική του έκφραση και επιπλέον των οπισθοδρομικών και αντιδραστικών δυνάμεων. Είναι αναμενόμενο ότι το ΣΚ, χωρίς να αποποιηθεί την προσήλωσή του στην υλοποίηση δεξιών πολιτικών, θα προσπαθήσει να προσομοιώσει μια στάση διαλόγου, να κάνει την απόλυτη πλειοψηφία πιο αποδεκτή, να υιοθετήσει το ένα ή το άλλο θετικό μέτρο – εξ αρχής αυτά που με ενέργειες του ΠΚΚ κατέληξαν να συμπεριλαμβάνονται στο προσχέδιο προϋπολογισμού – και τα οποία δεν θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα και τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου. Το ΣΚ θα καταστήσει την αντιπαράθεση με τη Δεξιά, και ειδικότερα με τον «Chega» και τη «Φιλελεύθερη Πρωτοβουλία – IL», χαρακτηριστικό γνώρισμα ώστε να συγκαλύψει αυτό, που ουσιαστικά σηματοδοτεί την προσήλωσή του σε δεξιές πολιτικές, καλλιεργώντας με αυτή την αποστασιοποίηση από την πιο αντιδραστική Δεξιά μια πιο «αριστερή» εικόνα, νομιμοποιώντας ταυτόχρονα τις συμφωνίες του με το PSD στο όνομα της απόρριψης ριζοσπαστικών και ακραίων προτάσεων.

Η προβολή του κόμματος «Chega» και «IL», χωρίς να υποτιμάται αυτό, που ιδεολογικά εκπροσωπούν και τα αντιδημοκρατικά τους σχέδια, θα συνεχίσει να αποτελεί ένα πέπλο για κάλυψη της πορείας των δεξιών πολιτικών, τις οποίες το PSD ενσαρκώνει με όρους αντιδημοκρατικής ατζέντας. Αν κατά την προεκλογική περίοδο το «Chega», ειδικότερα, αποτέλεσε μπροστάρης και «άσσος στο μανίκι» εκείνων, που στο όνομα της καταπολέμησής του ενισχύθηκαν εκλογικά, είναι πιθανό ότι, εκτός από τον ταξικό του χαρακτήρα, τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά και αντιδραστικά και φασιστικά του προστάγματα, να συνεχίσει να υπηρετεί τους στόχους άλλων και έτσι ταυτόχρονα να εξυπηρετεί τους δικούς του στόχους.

Το κόμμα «IL», που προβάλλεται ως καινοτόμο και νεωτεριστικό, ενσωματώνει, με χρόνια καθυστέρηση, ένα γνωστό σχέδιο οπισθοδρόμησης. Κάτω από το σύνθημα της «ελευθερίας», ενσαρκώνει τον πιο βασικό και οξυμένο ατομικισμό σε κοινωνικό επίπεδο, μια περιφρόνηση για το κοινό συμφέρον και τη συλλογική ζωή, που υποτάσσεται στο αφήγημα «ο καθένας για τον εαυτό του». Αρνούμενο τις πιο πολύτιμες πτυχές των σχέσεων μέσα στην κοινωνία, εργαλειοποιεί την έννοια της ελευθερίας, της αφαιρεί το νόημα από την άποψη των σχέσεων, από αυτό που πρέπει να κατέχει από την άποψη των κοινωνικών δεσμών, την υποτάσσει στο περιθωριοποιημένο άτομο, αρνείται τι πρέπει να σημαίνει η αμοιβαία εκπλήρωση του να είσαι ελεύθερος, παραπλανώντας ότι δεν υπάρχει ξεχωριστή εκπλήρωση ή ατομική αυτάρκεια.

Αντιλήψεις, που σε ιδεολογικό επίπεδο συνιστούν εργαλείο κυριαρχίας, το οποίο αφαιρεί από την κοινωνική δράση, υποβιβάζοντάς την σε ατομικό επίπεδο, και το οποίο προσφέρει στον καπιταλισμό δίχτυ ασφαλείας, που γνωρίζει ότι δεν τίθεται σε κίνδυνο η κυριαρχία του από την ατομική δράση. Στο οικονομικό μέτωπο, το πρόγραμμά του «IL» είναι αυτό της καπιταλιστικής λεηλασίας, της ιδιωτικοποίησης, της κατάργησης των κοινωνικών δικαιωμάτων και της άρνησης της καθολικής πρόσβασης. Ένα πρόγραμμα αποστασιοποιημένο και αντίθετο ως προς το Σύνταγμα της Δημοκρατίας. Αυτό, που κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν ως «καινοτομία» έχει ήδη εφαρμοστεί και είναι πολύ καλά γνωστό από τις εμπειρίες της Χιλής, του Ρέιγκαν ή της Θάτσερ.

*******

Η διεξαγωγή των εκλογών δεν απέφυγε τα προβλήματα και τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, ο λαός και η χώρα. Η παρέμβαση του ΠΚΚ θα κληθεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα, να ανοίξει προοπτικές για μια εναλλακτική πολιτική και για το εγχείρημα, που περιλαμβάνεται στο Πρόγραμμά του Κόμματος.

Η παρέμβαση μας αυτή, στηριζόμενη στην περαιτέρω ενδυνάμωσή των κομματικών γραμμών, έχει τις προϋποθέσεις να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, που έχουμε μπροστά μας, μέσα από την ανάπτυξη του μαζικού αγώνα και την επίτευξη συγκλίσεων με άλλους δημοκράτες και πατριώτες. Το ΠΚΚ. αναλαμβάνοντας έναν ξεκάθαρο ρόλο αντιπαράθεσης και πραγματικής πάλης ενάντια στα αντιδραστικά σχέδια και τις δυνάμεις, που τα προωθούν, με το θάρρος και την αποφασιστικότητα, που αναδεικνύεται μέσα από την ιστορία του, καταγγέλλοντάς αυτούς τους σχεδιασμούς, αποκαλύπτοντας τους αντιλαϊκούς στόχους, χωρίς να υποτιμείται ή να υπερεκτιμείται οτιδήποτε, όχι μόνο αρνούμενο να συμβάλει στην προώθησή τους, αλλά επικαλούμενο την ανάγκη καταπολέμησής τους. Το ΠΚΚ, καταγγέλλοντας και αντιπαλεύοντας τις πολιτικές επιλογές της πλειοψηφίας του ΣΚ στο Κοινοβούλιο, που συγκεκριμένα θα επιδεινώνουν τα προβλήματα, χωρίς όμως να διαφεύγει της προσοχής του ότι στην παρούσα συγκυρία οι δεξιές πολιτικές έχουν ως βασικό άξονα τους τη σύγκλισή του ΣΚ με το PSD σε καίρια ζητήματα, τις ούτω καλούμενες «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».

Είναι στο ΠΚΚ που οι εργαζόμενοι θα βρουν την πιο αποφασιστική δύναμη αντίστασης στην πολιτική, που το ΣΚ είτε αυτόνομα, είτε όποτε χρειαστεί και μαζί με το PSD, θα ασκήσει για να εξυπηρετήσει το μεγάλο κεφάλαιο. Τα αυξανόμενα προβλήματα και οι δυσκολίες στη ζωή πολλών χιλιάδων ανθρώπων, η όξυνση των ανισοτήτων και των αδικιών, η έλλειψη λύσεων και πειστικών απαντήσεων, που απαιτούνται, αλλά και η προώθηση των συμφερόντων των οικονομικών ομίλων και των μεγάλων επιχειρηματιών θα αυξάνουν και τη δυσαρέσκεια και τις διαμαρτυρίες και τους αγώνες.

Δυσαρέσκεια και διαμαρτυρία, που πρέπει να μεταφραστεί σε διεύρυνση της κοινωνικής βάσης της πάλης όχι μόνο για την υπεράσπιση και την έμπρακτη εφαρμογή των δικαιωμάτων, αλλά και για τη διεύρυνση της δυναμικής μιας πολιτικής εναλλακτικής λύσης. Οι στόχοι του αγώνα για τη ρήξη με τη δεξιά πολιτική και την οικοδόμηση μιας εναλλακτικής λύσης, προϋποθέτουν ότι η δίκαιη λαϊκή δυσαρέσκεια μπορεί να ενισχύσει το αίτημα για μια πολιτική, που θα υπαγορεύεται από τις αξίες της Επανάστασης του Απρίλη, η καπήλευση των οποίων από εκείνους, που ενώ δημαγωγικά καταφέρονται εναντίον του «συστήματος», είναι ό,τι χειρότερο παράγει το καπιταλιστικό σύστημα και η άνοδος τους στην εξουσία θα επιδεινώσει τα προβλήματα και τους λόγους αυτής της δυσαρέσκειας.

Το ΠΚΚ θα παρέμβει με τις προτάσεις και τις προτεινόμενες λύσεις του. Δεν θα αγνοήσει κανένα βήμα, θα δείξει το δρόμο για μια εναλλακτική, πατριωτική και αριστερή πολιτική, ως αναπόφευκτη πορεία προς μια ανεπτυγμένη και κυρίαρχη χώρα. Μια εναλλακτική πολιτική, που θα ανταποκρίνεται πλήρως στα προβλήματα του λαού και της χώρας, που θα απαλλάσσει την Πορτογαλία από περιορισμούς και επιβολές αντίθετες προς τα εθνικά συμφέροντα της. Μια πολιτική, που έρχεται σε σύγκρουση και ρήξη με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και που προϋποθέτει την ανάγκη απελευθέρωσης της χώρας από την υποταγή στο ευρώ και τις επιβολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε μια εποχή, οπού αναπτύσσονται πιο ευνοϊκές συνθήκες για δεξιές πολιτικές, οπού πραγματικά προωθούνται αντιδημοκρατικοί σχεδιασμοί, οπού συνεχίζεται και εντείνεται η ιδεολογική επίθεση, επικεντρωμένη ενάντια στο ΠΚΚ και η καλλιέργεια αντικομουνιστικών προκαταλήψεων, τα οποία τελικά στρέφονται κατά του ίδιου του πολιτεύματος, της δημοκρατίας και των ελευθεριών τίθενται νέα και απαιτητικά καθήκοντα για τη δράση του Κόμματος μας.

Η αντικομουνιστική επίθεση, η κινητοποίηση όλων των μέσων ιδεολογικής επιβολής, η παραφιλολογία των χρησιμοποιούμενων μέσων από τα κέντρα του μεγάλου κεφαλαίου αποκαλύπτουν ξεκάθαρα ποιος θεωρείται ο κύριος κίνδυνος και εχθρός από αυτούς, οι οποίοι θέλουν να διαιωνίσουν το σύστημα της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Η απροκάλυπτη επίδειξη ενός συστήματος, που δεν δίνει σε εκατομμύρια ανθρώπους άλλη προοπτική εκτός από την κατάργηση των δικαιωμάτων τους, καταδικάζοντάς τους στη φτώχεια και που αποκαλύπτει την αισχρή πραγματικότητά του σε αυτούς τους καιρούς της πανδημίας, όπου εκατομμύρια άνθρωποι ρίχνονται στη φτώχεια και στερούνται την πρόσβαση στα εμβόλια, ενώ την ίδια στιγμή μεγιστοποιούνται όσο ποτέ άλλοτε τα κέρδη των τεχνολογικών κολοσσών και των μεγαθηρίων της φαρμακοβιομηχανίας, καθώς και οι αμύθητες περιουσίες μιας χούφτας ανθρώπων καταδεικνύουν ότι αυτή η πραγματικότητα καθιστά πιο προφανή και ουσιαστική την υπέρβασή του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Είναι όσο ποτέ επίκαιρο να καταγγείλουμε τι είναι ο καπιταλισμός, να αποκαλύψουμε αυτό το άδικο σύστημα εκμετάλλευσης και ανισοτήτων, να καταδείξουμε ότι αποτελεί την τροχοπέδη για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας όπου τα δικαιώματα, η ευημερία και οι συνθήκες διαβίωσης των απλών ανθρώπων θα είναι πλήρως κατοχυρωμένα. Αυτά ενσαρκώνονται και εκφράζονται με τον αγώνα για επίτευξη συγκεκριμένων στόχων και την αποκάλυψη των αιτίων, που εμποδίζουν την εκπλήρωση των προσδοκιών και την επίτευξη μιας καλύτερης ζωής.

Είναι για αυτούς τους συγκεκριμένους, αλλά και τους γενικότερους στόχους του αγώνα, που οι εργαζόμενοι και ευρύτερα ο λαός μπορούν να υπολογίζουν καθημερινά στο ΠΚΚ, το οποίο είναι εδώ και θα συνεχίσει, όπως αποδεικνύει η εκατονταετής ιστορία του να έχει μέλλον και να βλέπει ένα δυνατό και εφικτό καλύτερο μέλλον για αυτή τη χώρα. Το ΠΚΚ είναι εδώ με τη δύναμη της εκλογικής ισχύς, που τώρα απέκτησε, αλλά κυρίως με εκείνη τη μεγάλη δύναμη ενός κόμματος, που μέσα από την παρέμβαση, τις παρακαταθήκες και το πρόγραμμά του είναι και θα επιβεβαιωθεί, ως μια απαραίτητη δύναμη για την προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και του λαού, για τον αγώνα για την οικοδόμηση μιας δικαιότερης κοινωνίας, απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.