Ομιλία Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου στην εκδήλωση Μισιαούλη- Καβάζογλου

Κυριακή, 10 Απριλίου 2022, Οίκημα Λ.Ο. Δαλιού

 

Κάποιοι πιθανόν να αναρωτιούνται, τι είναι αυτό που μας οδηγεί κάθε χρόνο εδώ; Γιατί επιμένουμε πεισματικά σε αυτό το συναπάντημα;

Επειδή αυτό επιβάλλει η αίσθηση του πατριωτικού μας καθήκοντος, είναι η απάντηση.

Επειδή η επέτειος της θυσίας των δυο ΑΚΕΛιστών ηρωομαρτύρων είναι το ραντεβού με την αριστερή μας συνείδηση.

Είναι η συνάντηση με τη γεμάτη αγώνες και θυσίες Ιστορία μας για την Κύπρο και τον λαό μας.

Αλλά κυρίως, είναι ο τρόπος μας για να κρατήσουμε ψηλά τη σημαία της πατρίδας που ονειρευόμαστε.

Μιας πατρίδας κοινής για Ελληνοκυπρίους, Τουρκοκυπρίους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,
Φίλες και φίλοι,

Η δολοφονία του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και του Κώστα Μισιαούλη από την τουρκοκυπριακή ακροδεξιά το 1965, αποτελεί μια κομβική στιγμή στην Ιστορία του ΑΚΕΛ και της σύγχρονης Κύπρου. Μια στιγμή που τόσες δεκαετίες μετά μάς πλημμυρίζει με συγκίνηση και δέος. Η θυσία των δύο συντρόφων μας εκφράζει όλα όσα είναι το ΑΚΕΛ, όλα όσα είμαστε, όλα όσα εμείς πρεσβεύουμε. Και πάνω απ’ όλα εκφράζει τον ανιδιοτελή, τον γνήσιο και άδολο πατριωτισμό μας. Για ‘μας πάνω απ’ όλα είναι η Κύπρος μας κι ο λαός μας.

Ένας Ελληνοκύπριος και ένας Τουρκοκύπριος, δύο στελέχη της Αριστεράς, δύο άνθρωποι βγαλμένοι από τα σπλάχνα της εργατιάς και του λαού. Δολοφονήθηκαν από τους φασίστες γιατί πάλευαν για την ειρήνη και την αδελφοσύνη στον τόπο μας. Για τα δίκαια του εργαζόμενου λαού, για την Κύπρο μα και για τον κόσμο που ονειρευόμαστε. Πενήντα επτά χρόνια μετά, οι ΑΚΕΛιστές αλλά και κάθε Κύπριος δημοκράτης αγανακτεί στη σκέψη αυτού του αποτρόπαιου εγκλήματος.

Ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και ο Κώστας Μισιαούλης έδωσαν τη ζωή τους -ή καλύτερα, τούς πήραν τη ζωή- στην πάλη του ΑΚΕΛ και της Αριστεράς για να ανήκει η Κύπρος στον λαό της. Αυτό θέλουμε για την Κύπρο μας. Γι’ αυτό παλεύουμε. Αυτό αποδίδει τον πυρήνα της πολιτικής μας για την πατρίδα μας.

Η Κύπρος ανήκει στον λαό της! Δεν ανήκει ούτε σε μητέρες πατρίδες, ούτε σε ξένους κηδεμόνες. Ούτε στο ΝΑΤΟ, ούτε σε κανένα πολεμικό συνασπισμό. Δεν ανήκει ούτε στους γκρίζους ούτε στους γαλάζιους λύκους του φασισμού.

Η Κύπρος ανήκει στον λαό της! Έξι λέξεις που αντηχούν από την Αριστερά σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, σε πορείες και πλατείες, σε συλλαλητήρια και σε κάθε νέου αγώνα τα προσκλητήρια. Έξι λέξεις, όρκος αγώνα για το χθες και το σήμερα. Και για τώρα και για πάντα!

Έξι λέξεις υπογραμμένες με το αίμα του Καβάζογλου και του Μισιαούλη. Με το αίμα του Μένοικου, του Φαζίλ Οντέρ και όλων των άλλων ΑΚΕΛιστών και συνδικαλιστών που δολοφονήθηκαν τη δεκαετία του ‘50 από τους σοβινιστές του Γρίβα και του Ντενκτάς, γιατί ένωναν τον λαό στον αγώνα για το ψωμί και τη λευτεριά. Με το αίμα του Παπαλάζαρου, του Σωτήρη Αδάμου Κωνσταντίνου και όλων των αγωνιστών της Δημοκρατικής Αντίστασης οι οποίοι αναμετρήθηκαν με τον φασισμό και τους πραξικοπηματίες, για να μην περάσουν τα αντικυπριακά, καταστροφικά σχέδια. Με το αίμα των παλικαριών που χάθηκαν στην προδομένη μάχη απέναντι στον βάρβαρο Αττίλα. Αυτό το αίμα, αυτές τις θυσίες, αυτούς τους ήρωες τιμούμε. Μα προπαντός, με τα ίδια οράματα και τον ίδιο αγώνα συνεχίζουμε.

Συμπατριώτες, συμπατριώτισσες,
Φίλες και φίλοι,

Το σημερινό συναπάντημα δεν αφορά μόνο την Ιστορία και το παρελθόν. Αφορά το παρόν και το μέλλον του Κυπριακού. Αφορά το παρόν και το μέλλον της ίδιας της πατρίδας μας. Κι από αυτό το βήμα, το ΑΚΕΛ επαναλαμβάνει την προειδοποίηση ότι το ρολόι της Ιστορίας για το Κυπριακό έχει κτυπήσει δώδεκα. Όλοι μας πάνω στο νησί πρέπει να έχουμε πλήρη αντίληψη για το τι θα συμβεί αν δεν αναχαιτίσουμε την κατηφορική πορεία των πραγμάτων. Το ενδεχόμενο της οριστικής διχοτόμησης του νησιού μας, είναι όλεθρος κι εφιάλτης. Είναι μόνιμη νάρκη στο μέλλον της Κύπρου και των επερχόμενων γενιών. Είναι μόνιμη πηγή έντασης, στρατιωτικοποίησης, εποικισμού και ανασφάλειας.

Εμείς έχουμε πλήρη αντίληψη ότι το πρώτο και καθοριστικό εμπόδιο για την επανένωση και τη λύση του Κυπριακού είναι η Τουρκία και η τουρκοκυπριακή ηγεσία του Τατάρ. Η ιταμή αξίωση για λύση δύο κρατών, η δρομολόγηση του εποικισμού του Βαρωσιού είναι έκφραση και προέκταση της διχοτομικής πολιτικής της τουρκικής πλευράς.

Έχουμε, επίσης, πλήρη αντίληψη ότι οι δραματικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις των τελευταίων εβδομάδων αναβαθμίζουν τον ρόλο της κατοχικής δύναμης. Είναι παραλογισμός το γεγονός που ζούμε αυτή την περίοδο ότι η Τουρκία και ο Ερντογάν παρουσιάζονται σήμερα στον κόσμο ως «δύναμη ειρήνης» και «εγγυήτρια» ασφάλειας.

Οι τεκτονικές αλλαγές που επισυμβαίνουν στον κόσμο και τα νέα κατοχικά τετελεσμένα που προκαλεί η Τουρκία, αποδεικνύουν για πολλοστή φορά ότι η στασιμότητα και η άγονη παρέλευση του χρόνου απομακρύνουν την προοπτική της λύσης και ενισχύουν τη διχοτόμηση.

Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, εμείς συνεχίζουμε να έχουμε τη διαχρονική θέση ότι η πιο στέρεα και ασφαλής στάση για την Κύπρο είναι η προσήλωση στον στόχο της επίλυσης του Κυπριακού. Για την απελευθέρωση της πατρίδας μας και την απαλλαγή της από τα κατοχικά στρατεύματα και τις εγγυήσεις της Τουρκίας, από τα συρματοπλέγματα και τα οδοφράγματα. Για την επανένωση του νησιού στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως περιγράφεται στα σχετικά Ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Είχαμε και έχουμε τη θέση ότι η καλύτερη άμυνα απέναντι στους διχοτομικούς σχεδιασμούς του δίδυμου Ερντογάν-Τατάρ είναι η προσήλωσή μας στη συμφωνημένη βάση και πλαίσιο και στο διαπραγματευτικό κεκτημένο. Επιβάλλεται η ελληνοκυπριακή πλευρά να βγει μπροστά, να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να σπάσει το αδιέξοδο, να τερματιστεί η ζημιογόνα στασιμότητα. Να συνεχίσουν οι διαπραγματεύσεις από εκεί που διακόπηκαν αξιοποιώντας το κεκτημένο που έχει διαμορφωθεί μέσα από τις πολυετείς δικοινοτικές συνομιλίες. Αυτό υποδεικνύει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ κι ο διεθνής παράγοντας. Αυτός είναι ο τρόπος να ακυρωθούν στην πράξη οι τουρκικές αξιώσεις για αλλαγή της βάσης λύσης του Κυπριακού. Αυτή είναι η προσέγγιση για να απαλλαχθούμε από την κατοχή και τη διχοτόμηση.

Το ΑΚΕΛ για πολλοστή φορά διακηρύσσει προς κάθε κατεύθυνση ότι ουδέποτε θα αποδεχθεί τη διχοτόμηση της Κύπρου. Δεν την αποδέχεται είτε με τη μορφή του κατοχικού στάτους κβο, είτε με τη λύση δύο κρατών, είτε με διάφορες συνομοσπονδιακές ιδέες που πάνε κι έρχονται από ξένα κέντρα και κάποιοι εδώ στην Κύπρο είναι έτοιμοι να τις υιοθετήσουν.

Εμείς δεν υποκύπτουμε στα διχοτομικά κελεύσματα αλλά ούτε στα κελεύσματα ενός εξεζητημένου ρεαλισμού που ζητά από τον κυπριακό λαό να συμβιβαστεί με το έγκλημα του 1974 και να θέσει την Κύπρο υπό κηδεμονία.

Εμείς, δεν σηκώνουμε τα χέρια ψηλά μπροστά στην κατοχή περιμένοντας μοιρολατρικά την οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Πολύ καλά γνωρίζουμε ότι η πολυετής εκκρεμότητα στο Κυπριακό γεννά απαισιοδοξία. Είναι γι’ αυτό που η Κύπρος έχει ανάγκη από έναν Πρόεδρο ο οποίος με αξιοπιστία να αναλαμβάνει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και να πείθει ότι έχει την πολιτική βούληση για λύση.

Οι κυβερνώντες δυστυχώς δεν πείθουν τον διεθνή παράγοντα ότι διαθέτουν μια τέτοια πολιτική βούληση. Το διαπιστώνει αυτό ο Γ.Γ. του ΟΗΕ σε Εκθέσεις τους. Δημόσια το δηλώνει ο Ε/κ διαπραγματευτής τον οποίο διόρισε ο Νίκος Αναστασιάδης. Είναι και αυτός ένας από τους βασικούς λόγους που απαιτείται η προοδευτική αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου, με την εγγύηση και τη σφραγίδα του ΑΚΕΛ. Για να έχει η Κύπρος έναν πρόεδρο, ο οποίος δεν θα περιχαρακώνεται πίσω από τη στασιμότητα, ούτε θα διαπραγματεύεται πίσω από κλειστές πόρτες τη διευθέτηση της διχοτόμησης, αλλά θα επιμένει με συνέπεια και στόχευση στη λύση απελευθέρωσης και επανένωσης.

Η συναγερμική διακυβέρνηση πρέπει να φύγει. Με τους αντιφατικούς και λανθασμένους τους χειρισμούς οι κυβερνώντες κατάφεραν το ακατόρθωτο. Ενώπιον μιας όσο ποτέ άλλοτε προκλητικής Τουρκίας, η ελληνοκυπριακή πλευρά θεωρείται από τον διεθνή παράγοντα συνυπεύθυνη για το αδιέξοδο.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Σε μια από τις φλογερές του ομιλίες ενάντια στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία, ο  Ντερβίς Αλί Καβάζογλου καταλήγει με την προτροπή: «Να ζήσετε, να συνεχίσετε»!

Γνώριζε ο Καβάζογλου ότι για τον ίδιο και για άλλους αριστερούς και προοδευτικούς Τουρκοκύπριους πατριώτες ο θάνατος παραμόνευε. Αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση του κινδύνου για τη ζωή του και η επιλογή του -παρ’ όλ’ αυτά- να συνεχίσει τη δράση του ως ΑΚΕΛιστής ενάντια στο σοβινισμό του Ντενκτάς και τις διχοτομικές επιδιώξεις της Άγκυρας, είναι που του αποδίδει τον τίτλο του ήρωα πατριώτη, του ήρωα λαϊκού αγωνιστή. Όπως ακριβώς και στον Κώστα Μισιαούλη και τόσων άλλων εκείνης της εποχής, όταν η ίδια η ιδιότητα του ΑΚΕΛιστή σήμαινε κινδύνους, διώξεις, συλλήψεις ακόμα και τον θάνατο.

Η προτροπή του Καβάζογλου «να συνεχίσετε» διατηρεί πλήρως την επικαιρότητά της.

Σύντροφοι Ντερβίς και Κώστα «συνεχίζουμε».

«Συνεχίζουμε»! Για να γίνουνε τα σκοτάδια φως. Ακόμα κι όταν μας συκοφαντούν για «προδοσία» και «μειωμένο πατριωτισμό».

«Συνεχίζουμε»! Ακόμα και όταν συναντούμε αποτυχίες και απογοητεύσεις στον δρόμο μας.

«Συνεχίζουμε»! Ακόμα κι όταν προοπτική στον ορίζοντα δεν φαίνεται και η ελπίδα στερεύει.

Και δεν υπάρχει άλλη απάντηση αντάξια σε αυτή την προτροπή, αντάξια στην Ιστορία μας, αντάξια στο μπόι των οραμάτων μας από τη συνέχιση του αγώνα για μια ελεύθερη και ενωμένη πατρίδα. Για να παραμείνει η Κύπρος μια πατρίδα και οι Κύπριοι ένας λαός.

«Να συνεχίσουμε»! Για μια πατρίδα της αδελφοσύνης όπως αυτή που σφυρηλατήθηκε πάνω στις σκαλωσιές, μες τα μεταλλωρυχεία και γενικά στους χώρους εργασίας.

«Να συνεχίσουμε»! Για μια Κύπρο της συμβίωσης Ε/κ και Τ/κ, όπως αυτή που γεννήθηκε και αναγιώθηκε στις γειτονιές της Κύπρου στα χρόνια της ειρήνης από τη φτωχολογιά και την εργατιά αυτού του τόπου. Για μια Κύπρο της ελπίδας που καθαγιάστηκε με τη θυσία των πρώτων μας συντρόφων.

«Να συνεχίσουμε»! Για πατρίδα ελεύθερη, ανεξάρτητη και ενωμένη και με τον λαό πραγματικά αφέντη και κυρίαρχο στον τόπο μας.

Τιμή και δόξα στους ήρωες του λαού μας!

Ζήτω η Κύπρος μας!