Ομιλία Γιώργου Λουκαΐδη στην εκδήλωση «Προσφυγιά και μετανάστευση: Αιτίες, λύσεις και αλληλεγγύη»
Τρίτη, 15 Σεπτεμβρίου 2015, café Evento, Λάρνακα
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι
Πριν από τρία χρόνια, το Μάη του 2012, το ΑΚΕΛ μαζί με τα τουρκοκυπριακά συνδικάτα διαδήλωνε στους δρόμους της Λευκωσίας, ενάντια στο νέο πόλεμο στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή, ο οποίος τότε βρισκόταν ακόμα στα αρχικά του στάδια. Ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ έλεγε, τότε, κατά λέξη: «Μια τέτοια εξέλιξη θα ισοπεδώσει κι άλλες χώρες, θα πνίξει τους λαούς στο αίμα, θα προκαλέσει νέα κύματα προσφύγων, οι οποίοι, εξαθλιωμένοι όπως θα είναι, θα αναζητούν άσυλο στις γειτονικές χώρες. Και η Κύπρος, ως το πιο κοντινό σημείο, θα δεχτεί και αυτή κύματα προσφύγων».
Τον επόμενο χρόνο, όταν είχε πάρει κυριολεκτικά φωτιά ο εμφύλιος στη Συρία, το ΑΚΕΛ μαζί με το φιλειρηνικό κίνημα βρισκόταν ξανά στους δρόμους για να διαδηλώσει ενάντια στην εμπλοκή της Δύσης, της Τουρκίας και των Μοναρχιών του Κόλπου στον πόλεμο. Ομολογημένος στόχος όλων αυτών ήταν να ανατρέψουν τη μη συνεργάσιμη κυβέρνηση Άσαντ που τυγχάνει μάλιστα να είναι και σύμμαχος της Ρωσίας. Διαδηλώναμε επίσης ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης ΔΗΣΥ-Αναστασιάδη να παραχωρήσει τα αεροδρόμια και τα λιμάνια της Κύπρου στους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς για να διενεργήσουν αεροπορική επίθεση στη Συρία, η οποία ευτυχώς αποτράπηκε την τελευταία στιγμή με τη μεσολαβητική πρόταση της Ρωσίας.
Εντούτοις, οι ξένες επεμβάσεις στη Συρία -από την πίσω πόρτα- όχι μόνο δεν τερματίστηκαν, αλλά κλιμακώθηκαν. Λίγους μήνες αργότερα λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση (με τη σύμφωνο γνώμη και της κυβέρνησης Αναστασιάδη) αποφάσιζε να διακοπεί το εμπάργκο όπλων και εμπορίου πετρελαιοειδών προς τη συριακή αντιπολίτευση, ώστε να ενισχυθούν οι αντάρτες στον πόλεμο που διεξήγαγαν κατά της συριακής κυβέρνησης. Επρόκειτο δηλαδή για συνειδητές αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ακολουθώντας βέβαια τις ΗΠΑ) να χρηματοδοτήσει και να εξοπλίσει το λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», ο οποίος ήταν το θερμοκήπιο από το οποίο ξεφύτρωσαν οι τζιχαντιστές και ο δολοφονικός στρατός του ISIS. Το ΑΚΕΛ προειδοποιούσε και τότε ότι όλα αυτά αποτελούν απαράδεκτες επεμβάσεις στα εσωτερικά μιας κυρίαρχης χώρας, ότι η Δύση τάιζε ξανά το τέρας του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και ότι σύντομα αυτό θα γινόταν ανεξέλεγκτο.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι θέσεις μας είτε αγνοήθηκαν είτε αντιμετωπίστηκαν ως γραφικότητες από πολλούς. Οι δραματικές εξελίξεις όμως επαλήθευσαν τις προειδοποιήσεις, όχι μόνο του ΑΚΕΛ, αλλά και ολόκληρου του διεθνούς αριστερού κινήματος και των φιλειρηνικών δυνάμεων της περιοχής μας.
Ο λόγος που πρέπει να υπενθυμιστούν αυτά τα γεγονότα είναι απλός. Πρέπει όλες και όλοι να γνωρίζουμε ότι η κατάσταση που βιώνει σήμερα η Μέση Ανατολή, η Βόρεια Αφρική και η Ευρώπη δεν είναι ούτε τυχαία ούτε αποτέλεσμα κάποιας θεόσταλτης κατάρας. Είναι το αποτέλεσμα των σχεδιασμών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι εδώ και δύο δεκαετίες τσαλαπατούν το διεθνές δίκαιο και προωθούν δια πυρός και σιδήρου την επαναχάραξη των συνόρων της γειτονιάς μας, προκειμένου να διασφαλίσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, τον έλεγχο τους στις πηγές και τους αγωγούς ενέργειας. Δεν είναι άραγε υποκρισία να διερωτούνται όλοι αυτοί σήμερα από πού προέκυψαν οι πρόσφυγες και το ατέλειωτο αιματοκύλισμα της γειτονικής Συρίας, όταν οι ίδιοι συνειδητά έπαιρναν αποφάσεις που έβαζαν λάδι στη φωτιά του εμφυλίου;
Αυτός ο εμφύλιος μετρά ήδη 250.000 νεκρούς, εκ των οποίων 2,5 χιλιάδες παιδιά κάτω των 10 ετών. Οι πρόσφυγες έχουν ξεπεράσει τα 4 εκατομμύρια ενώ άλλα 7 εκατομμύρια είναι πρόσφυγες μέσα στην ίδια τη Συρία. Συνολικά, μιλάμε για πάνω από τον μισό πληθυσμό της χώρας.
Όσα όμως συμβαίνουν στη Συρία αποτελούν μία μόνο ψηφίδα στο μωσαϊκό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της τελευταίας 20ετίας και στην κόλαση που επικρατεί στη Μέση Ανατολή. Οι ίδιες δυνάμεις –ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ- βομβάρδισαν το 2012 τη Λιβύη, οδηγώντας την χώρα στην ολική κατάρρευση και αφήνοντας το λαό της έρμαιο στις αλληλοσφαγές των φατριών. Σήμερα, οι πρόσφυγες από τη Λιβύη έφτασαν τα δύο εκατομμύρια. Οι ίδιες δυνάμεις διενήργησαν το 2003 την εισβολή στο Ιράκ, το οποίο σήμερα είναι ουσιαστικά τριχοτομημένο και το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται υπό τον τρόμο του ISIS. Οι ίδιοι επέδραμαν το 2001 στο Αφγανιστάν το οποίο βυθίζεται ακόμα στο αίμα. Σήμερα οι πρόσφυγες από το Ιράκ έφτασαν τα 2 εκατομμύρια και από το Αφγανιστάν τα 3.5 εκατομμύρια.
Είναι οι ίδιες δυνάμεις που και σήμερα χαϊδεύουν το Κράτος του Ισραήλ που συνεχίζει να κατέχει τα εδάφη της Παλαιστίνης, να εξαπολύει δολοφονικές επιχειρήσεις κατά των Παλαιστινίων, και να τους μετατρέπει ξανά και ξανά σε πρόσφυγες. Είναι τέλος, οι ίδιες δυνάμεις που στήριξαν και στηρίζουν αυταρχικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, τα οποία είτε κατέπνιξαν στο αίμα είτε ποδηγέτησαν τις εξεγέρσεις των λαών τους, μετατρέποντας τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη» σε βαρύ χειμώνα χάους, αστάθειας και πολέμων.
Μόνο το 2013, η συνολική αξία των εξαγωγών όπλων από την Ευρωπαϊκή Ένωση προς τη Μέση Ανατολή ξεπέρασε τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ. Πώς άραγε θα θελήσουν οι ταγοί της ΕΕ να σταματήσουν τα αιματοκυλίσματα, όταν πρόκειται για μια τόσο κερδοφόρα επιχείρηση; Δικό τους έργο είναι επίσης και το φιλοδυτικό πραξικόπημα στην Ουκρανία που οδήγησε στη νεκρανάσταση του φασισμού και στον εμφύλιο πόλεμο. Μάλιστα, οι επιθέσεις του ουκρανικού στρατού και των ακροδεξιών παραστρατιωτικών κατά του πληθυσμού της Ανατολικής Ουκρανίας, έχουν δημιουργήσει 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες που για να γλιτώσουν κατέφυγαν στη Ρωσία. Δικά τους έργα είναι και οι νέες επεμβάσεις στην αφρικανική ήπειρο, στο Μάλι, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Οι αιματηρές γενοκτονίες και οι σφαγές που συντελέστηκαν και συντελούνται στην πολύπαθη Αφρική κατα κανόνα έχουν πίσω τους, τις πολεμικές βιομηχανίες και τους πολυεθνικούς επιχειρηματικούς κολοσσούς της Δύσης, οι οποίοι οσμίζονται νέα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου.
Αυτός είναι λοιπόν ο λογαριασμός που καλείται να πληρώσει η ανθρωπότητα για τους πολέμους του ιμπεριαλισμού όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αποτελούν άραγε ιδεολογικές αγκυλώσεις οι καταγγελίες μας για αυτές τις αδυσώπητες πραγματικότητες και η διαπίστωση ότι αυτό το σύστημα ξαναμοιράζει τη γη και ξαναχαράζει τα σύνορα του κόσμου κυριολεκτικά με το αίμα των λαών; Είναι άραγε ουτοπία να πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να είναι αυτό το τέλος της ιστορίας της ανθρωπότητας και να παλεύουμε ενάντια σε αυτό το σύστημα και τις πολιτικές του;
Δεν είναι όμως μόνο οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών που προκαλούν προσφυγιά και ξεριζωμό. Είναι και η «ειρήνη» τους. Ακόμα και σε καιρούς ειρήνης, οι λαοί της Αφρικής και της Ασίας, όπως και οι λαοί των φτωχότερων χωρών της Ευρώπης αναγκάζονται να φύγουν από τις πατρίδες τους, να μεταναστεύσουν, εξαιτίας της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας, της υπανάπτυξης. Πώς όμως προέκυψαν αυτές οι δραματικές ανισότητες ανάμεσα στην ανεπτυγμένη Δύση και στον υπόλοιπο κόσμο; Δεν αποτελούν όλα αυτά το αποτέλεσμα του αποικιακού παρελθόντος αλλά και των νεοαποικιακών πολιτικών που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Τράπεζα και τα πολυεθνικά μεγαθήρια της Αμερικής και της Ευρώπης που απομυζούν τον πλούτο των χωρών αυτών; Που επέβαλαν θεραπείες νεοφιλελεύθερου σοκ στις οικονομίες αυτών των χωρών;
Όλα όσα προαναφέρθηκαν αποτελούν τους λόγους για τους οποίους το ΑΚΕΛ δεν προσεγγίζει τη μεταναστευτική κρίση και το δράμα των προσφύγων από μια απολίτικη και αταξική σκοπιά, περιοριζόμενο μόνο στην έκφραση φιλευσπλαχνίας και φιλανθρωπίας. Αφετηρία μας είναι οι αιτίες που προκαλούν τη μετανάστευση και την προσφυγιά. Για αυτό, και όλες και όλοι που αγανακτούμε όταν βλέπουμε τη θάλασσα να ξεβράζει παιδιά και βρέφη, έχουμε πρώτα από όλα καθήκον να απαιτήσουμε τον άμεσο τερματισμό των πολέμων. Τον άμεσο τερματισμό των επεμβάσεων της ΕΕ και των ΗΠΑ στον εμφύλιο της Συρίας και γενικότερα στη Μέση Ανατολή. Τη γενναιόδωρη αναπτυξιακή βοήθεια και ισότιμες οικονομικές σχέσεις με τις χώρες που βρίσκονται στην υπανάπτυξη, τη φτώχεια, την πείνα, τον αναλφαβητισμό.
Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιπρόσθετες ευθύνες γιατί με την πολιτική της επιδείνωσε δραματικά τη μεταναστευτική και προσφυγική κρίση. Η μεταναστευτική φιλοσοφία της ΕΕ μπορεί να συμπυκνωθεί σε μια φράση: Ευρώπη-φρούριο. Εφαρμόζονται δρακόντεια μέτρα με ηλεκτροφόρους φράκτες, με κατασκευή τειχών, με δεκάδες εκατομμύρια για περιπολία των θαλάσσιων εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, χωρίς να αναλογίζονται οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο που να μπορεί να σταματήσει ανθρώπους απεγνωσμένους που φεύγουν από τη μανία του πολέμου ή από την αβάσταχτη εξαθλίωση. Η πρόσφατη απόφαση της ΕΕ να εξαπολύσει στρατιωτική ναυτική επιχείρηση, τη λεγόμενη EUNAVFOR Med και να καταστρέφει τα πλοία στις ακτές της Λιβύης και της Βόρειας Αφρικής αποτελεί παραλογισμό, που θα οδηγήσει σε περισσότερους θανάτους και τραγωδίες.
Την ίδια ώρα, παρά τα μεγάλα της λόγια, η ΕΕ ποτέ δεν δημιούργησε νόμιμες και ασφαλείς οδούς για να μπορούν να ζητούν άσυλο, όπως δικαιούνται όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει το διεθνές δίκαιο. Αυτός είναι ο λόγος που οι πρόσφυγες αναγκάζονται να καταφεύγουν σε εγκληµατίες διακινητές στους οποίους δίνουν ολόκληρες περιουσίες για το εισιτήριο της ελπίδας. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Από τις αρχές του 2015 μέχρι σήμερα, έχουν καταγραφεί 2778 άνθρωποι –γυναίκες, άνδρες και παιδιά- που έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθεια να φτάσουν στην Ευρώπη. οι περισσότεροι πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου. Ο απολογισμός της τελευταίας 20ετίας είναι ανατριχιαστικός: 25 χιλιάδες άνθρωποι, πρόσφυγες, πνίγηκαν στη Μεσόγειο από το 1995 μέχρι σήμερα.
Πρέπει επίσης να γίνει αναφορά και στο γνωστό Κανονισμό του Δουβλίνου που εφαρμόζει μέχρι σήμερα η ΕΕ, σύμφωνα με τον οποίο, τα κράτη-μέλη από τα οποία εισήλθε για πρώτη φορά κάποιος αιτητής ασύλου είναι υπόχρεα να τον κρατήσουν μέχρι να εξεταστεί η αίτησή του. Πλέον αναγνωρίζεται από όλους ότι ο Κανονισμός του Δουβλίνου όξυνε δραματικά την ανθρωπιστική κρίση αφού οι χώρες του Νότου (και κύρια η Ελλάδα και η Ιταλία) επωμίστηκαν το σύνολο σχεδόν των προσφύγων χωρίς να έχουν τις δομές και τις δυνατότητες να αντεπεξέλθουν. Οι ίδιοι οι πρόσφυγες ουσιαστικά εγκλωβίζονταν σε αυτές τις χώρες ενώ αυτοί επεδίωκαν να ενωθούν με τις οικογένειες τους στη Γερμανία ή άλλες χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης. Η Γερμανία παρόλο που τις προηγούμενες μέρες δέχθηκε να χαλαρώσει μερικώς ο Κανονισμός του Δουβλίνου και επέτρεψε την είσοδο αρκετών χιλιάδων προσφύγων, προχθές αποφάσισε να αρχίσει συνοριακούς ελέγχους, κλείνοντας ξανά τις πόρτες της για τους πρόσφυγες. Γίνεται φανερό ότι, ενόσω δεν λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεσμευτικές αποφάσεις για όλα τα κράτη-μέλη, δεν πρόκειται να υπάρξει ανακούφιση του ευρωπαϊκού Νότου.
Εδώ πρέπει να γίνει μια διάκριση. Εμείς ως ΑΚΕΛ και ως Ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς παλεύουμε ώστε να αποδεχθούν όλες οι χώρες της ΕΕ το μερίδιο που τους αναλογεί στη μετεγκατάσταση και τη φιλοξενία προσφύγων. Στηρίξαμε τις πρόσφατες ευρωπαϊκές αποφάσεις για μετεγκατάσταση 40 χιλιάδων προσφύγων από την Ιταλία και την Ελλάδα, καθώς και τις άλλες 120 χιλιάδες που είναι υπό συζήτηση, παρόλο που θεωρούμε αυτά τα μέτρα εξαιρετικά ανεπαρκή μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις που υπάρχουν. Από την άλλη, αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι για την άρχουσα τάξη, για τις ενώσεις των μεγαλοεργοδοτών στις ευρωπαϊκές χώρες, οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι, όχι όμως συνάνθρωποι μας που πρέπει να τους αγκαλιάσουμε με αλληλεγγύη, αλλά ως φτηνό εργατικό δυναμικό που θα τύχει διπλής και τριπλής εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς, που θα χρησιμοποιηθεί για να υπονομευτούν περαιτέρω οι εργασιακές σχέσεις και οι μισθοί στην ΕΕ.
Αυτό ουσιαστικά ομολογούν τις τελευταίες μέρες διάφοροι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, όπως ο Πρόεδρος του γερμανικού συνδέσμου εργοδοτών, ο οποίος καλωσόρισε τους πρόσφυγες επειδή όπως είπε «τα επόμενα 20 χρόνια, η Γερμανία θα χρειαστεί περισσότερο εργατικό δυναμικό από αυτό που μπορεί να παράξει». Θα απαιτηθούν λοιπόν αγώνες από μέρους του συνδικαλιστικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη, το επόμενο διάστημα, ώστε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που φτάνουν τώρα στην ήπειρο μας να μην καταστούν βορά για τα κέρδη των μεγαλοκαρχαριών, αλλά να οργανωθούν και να αγωνιστούν μαζί με τους Ευρωπαίους εργαζόμενους για το ψωμί και την ευημερία τους.
Φίλες και φίλοι,
Ως ΑΚΕΛ αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι απαιτούνται και άμεσα μέτρα για την απάμβλυνση της κατάστασης. Το ΑΚΕΛ έχει καταθέσει εδώ και χρόνια προτάσεις για το μεταναστευτικό, τις οποίες επικαιροποιεί συνεχώς και τις οποίες θέτει στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και ενώπιον της κυβέρνησης Αναστασιάδη.
Ειδικότερα διεκδικούμε:
- Να καταργηθεί άμεσα το Σύστημα του Δουβλίνου και να παρασχεθούν ταξιδιωτικά έγγραφα προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ώστε να μεταβούν στη χώρα προορισμού τους.
- Να εφαρμοστεί άμεσα ένα μόνιμο σύστημα μετεγκατάστασης των προσφύγων σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, στα οποία θα πρέπει να γίνει κατανομή των προσφύγων με βάση τον πληθυσμό και την οικονομική κατάσταση του κάθε κράτους.
- Να δημιουργηθούν από την ΕΕ και τα κράτη-µέλη ασφαλείς και νόµιµες οδοί για τους πρόσφυγες, όπως ανθρωπιστικοί δίαυλοι, θεωρήσεις για ανθρωπιστικούς λόγους και ενίσχυση της επανένωσης οικογενειών. Επίσης τα κράτη-µέλη θα πρέπει να καταστήσουν δυνατή την υποβολή αιτήσεων για άσυλο και στις πρεσβείες και τα προξενικά γραφεία τους σε τρίτες χώρες.
- Να δημιουργηθεί αξιοπρεπείς συνθήκες προσωρινής φιλοξενίας των αιτητών ασύλου στηριγμένων στα πρότυπα του ΟΗΕ, με την οικονομική συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Να τερματιστεί άμεσα η επιχείρηση EUNAVFOR Med και η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών συνοριοφυλακής όπως η FRONTEX. Στη θέση τους πρέπει να δημιουργηθούν μηχανισμοί και πολυεθνικές επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, ώστε να μειωθούν και να τερματιστούν οι τραγωδίες στη Μεσόγειο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, Φίλες και φίλοι
Ως Λαϊκό Κίνημα της Κύπρου έχουμε αυτά τα χρόνια ένα κορυφαίο καθήκον να επιτελέσουμε. Καθήκον πρωτίστως πολιτικό και καθήκον έναντι της συνείδησής μας. Καθήκον που θέτει ενώπιον μας η ίδια η εποχή που ζούμε. Είναι το ιστορικό καθήκον να αντιπαλέψουμε το φασισμό, το νεοναζισμό, το ρατσισμό. Να μην αφήσουμε το τέρας να απλωθεί περισσότερο. Όλες και όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι η ακροδεξιά στην Ευρώπη εκμεταλλεύεται την παρουσία μεταναστών και προσφύγων στις ευρωπαϊκές χώρες για να λαϊκίσει χυδαία. Για να στρέψει σε βάρος των ξένων την αγανάκτηση των λαών για τις κοινωνικές αδικίες, να εκμεταλλευτεί τους φόβους και τις ανησυχίες των ανθρώπων της βιοπάλης και να εδραιώσει έτσι τη μισάνθρωπη παρουσία της.
Οι εξελίξεις είναι ανησυχητικές. Η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, παρά τα αποδεδειγμένα εγκλήματα της, παραμένει τρίτη πολιτική δύναμη. Στη Γαλλία, οι δημοσκοπήσεις φέρνουν την ακροδεξιά Μαρίν Λε Πεν πρώτη, με ορατό δηλαδή τον κίνδυνο να γίνει Πρόεδρος της χώρας. Ακόμα και στην ανεκτική Σουηδία, οι ακροδεξιοί έγιναν τρίτη πολιτική δύναμη και οι δημοσκοπήσεις τους φέρνουν τώρα να προηγούνται έναντι όλων των πολιτικών κομμάτων. Στην Ουγγαρία, το νεοναζιστικό Jobbik, ένα κόμμα που έχει ως θέση να καταγραφούν σε ειδικούς καταλόγους όλοι οι Εβραίοι που ζουν στη χώρα, έφτασε το 15%. Στην Ολλανδία, το κόμμα της ακροδεξιάς ψηφίστηκε το 2012 από το 10%, δηλαδή από ένα εκατομμύριο Ολλανδούς πολίτες. Η ίδια επικίνδυνη τάση καταγράφεται στις πλείστες χώρες της Ευρώπης.
Επιπρόσθετα πρέπει να σημειωθεί, ότι στο παιχνίδι της ξενοφοβίας και του ακροδεξιού λαϊκισμού μπαίνουν πολύ συχνά και τα κόμματα της λεγόμενης κεντροδεξιάς ή φιλελεύθερης δεξιάς του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπως είδαμε με τη Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα, το δεξιό κυβερνών κόμμα στην Ουγγαρία, τους Συντηρητικούς της Βρετανίας, αλλά και το ΔΗΣΥ στην Κύπρο. Η δήλωση του κ. Χάσικου ότι «προτιμά χριστιανούς ορθόδοξους πρόσφυγες» έρχεται να προστεθεί σε όλη τη δημαγωγία, τα ψεύδη και το λαϊκισμό που μετήλθε ο ΔΗΣΥ –μαζί και με άλλα κόμματα- στο θέμα της μετανάστευσης προκειμένου να αντιπολιτευτεί την κυβέρνηση Χριστόφια και την προοδευτική πολιτική της έναντι των μεταναστών και των προσφύγων. Πόση συνέπεια έχουν τα πεπραγμένα ορισμένων που σήμερα συγκινούνται από τον πνιγμένο τρίχρονο Αϊλάν αλλά για χρόνια δεν έπαψαν να λαϊκίζουν για τα επιδόματα των μεταναστών και το ΑΚΕΛ που «φέρνει μετανάστες και αφελληνίζει το νησί»;
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Στον αντίποδα όλων αυτών υπάρχουν και τα ελπιδοφόρα μηνύματα. Εδώ και μερικές εβδομάδες σε ολόκληρη την Ευρώπη πραγματοποιούνται μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Κινήματα, κόμματα, οργανώσεις, αθλητικά σωματεία και πολίτες σε όλη την Ευρώπη εκφράζουν τη θέληση να σταθούν με αλληλεγγύη και ανθρωπισμό στους πρόσφυγες από τη Συρία και αλλού. Και στην Κύπρο φαίνεται να υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση από προηγουμένως και διάθεση για έμπρακτη στήριξη στους πρόσφυγες με συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης. Το ΑΚΕΛ χαιρετίζει αυτές τις εκδηλώσεις και καλεί το κυπριακό λαό να αγκαλιάσει τους πρόσφυγες που βρίσκονται ή που θα έρθουν στη χώρα μας και να απομονώσει το ρατσισμό από όπου κι αν προέρχεται. Το ΑΚΕΛ θα είναι στην πρώτη γραμμή, απαντώντας με αλληλεγγύη, ανθρωπισμό, ταξική ενότητα των εργαζομένων και ανειρήνευτη πάλη ενάντια στους πολέμους και την εκμετάλλευση.
