Υπάρχει λογική εξήγηση; του Γιώργου Λουκαΐδη

 

Του Γιώργου Λουκαΐδη
Κοινοβουλευτικού Εκπρόσωπου ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις

 

Το έγγραφο για το μηχανισμό εφαρμογής της λύσης, το περιεχόμενο του οποίου δυστυχώς αποκρύφθηκε από τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου, επί της ουσίας επαναβεβαιώνει ότι ο κ. Αναστασιάδης απέτυχε να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες που υπήρξαν στο Κραν Μοντάνα, είτε για να καμφθεί, είτε έστω για να εκτεθεί στη διεθνή κοινότητα η τουρκική αδιαλλαξία.

Εκ του αποτελέσματος, προκύπτει ότι ο κ. Αναστασιάδης πέτυχε το ακατόρθωτο. Παρά τα πολύ ευνοϊκά δεδομένα διεθνώς για την πλευρά μας, κατά παράδοξο τρόπο απέτυχε και στα δυο. Η αποτυχία αυτή μπορεί να αποδοθεί είτε σε ανικανότητα είτε σε κάτι πολύ χειρότερο…

Ως αντικειμενική συνέπεια του παράδοξου αποτελέσματος των χειρισμών Αναστασιάδη και παρά τις φλογερές-ανυποχώρητες του δηλώσεις τις τελευταίες βδομάδες, μας έχει μείνει η κατοχή, η διχοτόμηση, η συνθήκη εγγύησης, τα επεμβατικά δικαιώματα και οι 40,000 κατοχικού στρατού.

Ταυτόχρονα, απομακρυνθήκαμε περισσότερο από τη λύση.

Ακόμη χειρότερα, η απελπιστική μοναξιά μας στο αφήγημα για ευθύνες της Τουρκίας στο Κραν Μοντάνα, διευκολύνει πιθανά νέα τουρκικά τετελεσμένα στα Βαρώσια, το περιουσιακό, την Κυπριακή ΑΟΖ και αλλού.

Υπάρχει όμως λογική εξήγηση για αυτή την παραδοξότητα και τις συνεπακόλουθες αρνητικές εξελίξεις στο στόχο για απελευθέρωση και επανένωση;

• Πως γίνεται ενώ η πλευρά μας υπήρξε μέχρι τέλους εποικοδομητική στην Ελβετία, κανένας μέχρι τώρα να μην το αναγνωρίζει;
• Είναι λογικό η Τουρκία να ήταν απόλυτα αδιάλλακτη από την αρχή μέχρι το τέλος στο Κραν Μοντάνα αλλά και πάλιν αυτό μονάχα εμείς να το λέμε και ουδείς άλλος;
• Πως είναι δυνατόν ενώ ο Τσαβούσογλου ήταν απόλυτα αδιάλλακτος και βρισκόταν σε ευθεία σύγκρουση με το πλαίσιο Γκουτιέρες, η μόνη επίσημη αντίδραση από τον Γ.Γ του ΟΗΕ να ήταν η δήλωση του την επόμενη μέρα του ναυαγίου, «για την ισχυρή δέσμευση της Τουρκίας στη λύση του Κυπριακού»;
• Είναι λογικό ο κ. Τσαβούσογλου να είχε επιπρόσθετα ξεγελάσει τον κ. Γκουτιέρες, αρνούμενος τις δεσμεύσεις που ανέλαβε ενώπιον του στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων, αλλά ο ειδικός αντιπρόσωπος του να δίνει συνέντευξη και να δηλώνει πεισμένος ότι υπήρξαν ειλικρινείς οι προθέσεις της Τουρκίας να αποδεχτεί το πλαίσιο του ΟΗΕ για την ασφάλεια;
• Ποια εξήγηση μπορεί να δοθεί στο ότι καμιά αντίδραση καταδίκης της τουρκικής αδιαλλαξίας υπήρξε από τους εταίρους μας στη Ε.Ε, την ώρα μάλιστα που οι ευρωτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο χειρότερο τους σημείο;

 

• Γιατί ο κ. Αναστασιάδης δεν ήθελε να επανέλθει στην Ελβετία ο Γ.Γ του ΟΗΕ, έστω και αν μόνη πρόοδος που υπήρξε, αυτή καταγράφηκε κατά την εκεί πρώτη παρουσία του;
• Γιατί ο κ. Αναστασιάδης συμφώνησε στον τερματισμό των διαπραγματεύσεων από πλευράς του κ. Γκουτιέρες, όταν αυτές ήταν ανοιχτού τέλους και άρα μπορούσε να διεκδικήσει τη συνέχιση τους;
• Γιατί η πλευρά μας δεν απαιτεί τη λεπτομερή και ολοκληρωμένη καταγραφή των γεγονότων στο Κραν Μοντάνα στην επικείμενη έκθεση του Γ.Γ του ΟΗΕ;

Τα ερωτήματα στα οποία αναζητείται λογική απάντηση επεκτείνονται και στην περίοδο πριν το Κραν Μοντάνα.

 

Υπάρχει λογική εξήγηση στα ερώτημα γιατί ο κ. Αναστασιάδης:

• Στην πιο κρίσιμη, ίσως, φάση των διαπραγματεύσεων υιοθέτησε την πολιτική της πρόταξης, την οποία διαχρονικά αναθεμάτιζε ως καταστροφική;
• Επιτέθηκε δημόσια στον Έιντε με πρωτοφανή και ενάντια στα διπλωματικά θέσμια τρόπο, σε αντίθεση με τις περί του αντιθέτου νουθεσίες του προς άλλους;
• Αντί να αναπέμψει το νόμο του ναζιστικού ΕΛΑΜ για το ενωτικό δημοψήφισμα, ανέφερε στο Ανώτατο την πρόταση νόμου του κόμματος του, με κίνδυνο ο Ακκιντζί, όπως κακώς έπραξε προηγουμένως, να είχε διακόψει οριστικά τις συνομιλίες;
• Διάκοψε τις διαπραγματεύσεις στο Μόντ Πελεράν 1 ενώ αυτές εξελίσσονταν θετικά και τι είναι που επιτέλους επικαλέστηκε για να το πράξει;

 

Δεν θα επεκταθούμε με περαιτέρω ερωτήματα γύρω από τις κραυγαλέες αντιφάσεις και παραδοξότητες των χειρισμών Αναστασιάδη. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται. Οι απαντήσεις, εμφανώς, έχουν τον ίδιο κοινό παρονομαστή.

Σε κάθε περίπτωση, τα αποτελέσματα των χειρισμών του, δυστυχώς, ήδη ξεκινήσαμε να τα βιώνουμε.