Απαιτούμε διαφάνεια, αλήθεια και ειλικρίνεια από τον Πρόεδρο… Του Γιώργου Κ. Γεωργίου

Οι δύο πόλεμοι σε Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή πρόσφεραν τις κατάλληλες αφορμές και απλώς επιτάχυναν τις από καιρό δρομολογημένες διαδικασίες για την υλοποίηση των γεωπολιτικών στοχεύσεων των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ και των πιο σκληρών συμμάχων τους στην Ε.Ε.  Μέσα στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο του εμπορίου και της ενέργειας καθώς και της ενδυνάμωσης του γεωπολιτικού τους αποτυπώματος αντιπαρατίθενται ευθέως, πλέον, με τη Ρωσία και την Κίνα, ανησυχούν για το νέο σχήμα των Brics και δημιουργούν μια νέα, ανησυχητική κατάσταση πραγμάτων στον πλανήτη.

Το ΝΑΤΟ από το «…εγκεφαλικά νεκρό» του Μακρόν γίνεται ξανά πρωταγωνιστής στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και απλώνει τις αιματηρές φτερούγες του στα Δυτικά Βαλκάνια, στον Ινδοειρηνικό ωκεανό και φυσικά στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η δε Ευρωπαϊκή Ένωση κινείται ήδη, μέσα από ένα πολεμικό παροξυσμό, σε ρυθμούς πολεμικής οικονομίας υλοποιώντας τις νατοϊκές επιταγές: θα ξοδέψει για αμυντικούς εξοπλισμούς ως το 2027 έως και 390 δις ευρώ ενώ για την περίοδο 2028-2034 προβλέπεται η απόσπαση από τα ταμεία συνοχής ( που προορίζονται θεωρητικά για την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία) ενός ποσού έως και 1 τρις ευρώ.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια του άγριου χορού των ελεφάντων, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος» και υλοποιώντας τις διαχρονικές ιδεοληψίες της κυπριακής  δεξιάς και Ακροδεξιάς, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, συνεχίζοντας από εκεί που έμεινε ο Νίκος Αναστασιάδης, μας σέρνει χειροπόδαρα στο ΝΑΤΟ. Κανένα δεν ρώτησε, με κανένα δεν το συζήτησε. Λες και η Κύπρος είναι κληρονομικό του αμπελοχώραφο. Στρατικοποιεί την Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα στο μέσο μιας τελευταίας διπλωματικής πρωτοβουλίας για την επίλυσή του.

Ήταν, αρχικά, ο νόμος Ρούμπιο-Μενέντεζ, και ακολούθησαν η Δήλωση προθέσεων (2018) και κατά συρροή ο Οδικός Χάρτης και ο περιβόητος Στρατηγικός Διάλογος το 2024. Όλα κομμένα-ραμμένα στα μέτρα των Αμερικάνων, ένα όχημα ενεργότερης εμπλοκής της Κύπρου στα ευρωατλαντικά σχέδια με τεράστιους κινδύνους για το λαό μας.

Η Κύπρος, ήδη, έχει μετατραπεί σε μια απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση. Στη βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» έχουν εγκατασταθεί αμερικανικά ελικοφόρα, στο Ακρωτήρι  αεροσκάφη U-2Α, στο αεροδρόμιο Λάρνακας μεταγωγικά C130, στη Λεμεσό σεργιανίζουν αμερικανικά πολεμικά σκάφη ενώ στο Μαρί από το 2023 κατασκευάζεται από τους Αμερικανούς ελικοδρόμιο.

Επιπλέον έχουμε εδώ και τους Γάλλους μέσα από το Αμυντικό Σύμφωνο (2017) αλλά και τους Γερμανούς με το Διμερές πρόγραμμα αμυντικής συνεργασίας.

Ωραία. Και μετά τι; Για την Κύπρο τι; Για το λαό μας τι; Για την επίλυση του κυπριακού τι;

Ή μήπως, τελικά, μας πουλά φούμαρα ο Πρόεδρος και έχει εμφιλοχωρήσει κι αυτός στον διχοτομικό νεορεαλισμό του Χάρη Γεωργιάδη; Καλή η συνάντηση με τον Μπάιντεν. Καλές και οι φωτογραφίες και τα επικοινωνιακά κέρδη. Όχι, όμως, ως developer που προσφέρει γη και ύδωρ, που διαθέτει όσα όσα την πραμάτεια του. Όχι ως επισκέπτης που δίνει διαπιστευτήρια στην αυλή του Αρταξέρξη. Λέξη δεν ακούσαμε από τον Λευκό Οίκο για την αδιαλλαξία και τις προκλήσεις της Τουρκίας, του «σπουδαίου νατοϊκού εταίρου τους». Μόνη έγνοια τους η ενέργεια, η ασφάλεια του Ισραήλ, κράτους-δολοφόνου, και η στήριξη στον Ζελένσκι.

Στόχος, μέσα από τη  σύσφιξη των σχέσεων μας με τις ΗΠΑ, λέει η κυβέρνηση, η ενίσχυση του ρόλου μας για υλοποίηση του ανθρωπιστικού διαδρόμου και η εκκένωση πολιτών από τον Λίβανο. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Αν αφήσει ως τότε η δολοφονική μανία του φίλου τους  Νετανιάχου, Παλαιστινίους και Λιβανέζους να δεχτούν είτε το ένα είτε το άλλο.

Λοιπόν, για να σοβαρευτούμε με αυτό το ζήτημα. Εμείς ιδεοληπτικοί δεν είμαστε. Θέλουμε την Κύπρο μας ως γέφυρα ειρήνης στην περιοχή. Όχι νατοϊκό ορμητήριο πολέμου, κατασκοπευτικό κέντρο και πεδίο ασκήσεων ενάντια στα γειτονικά κράτη. Όχι αποικία του ΝΑΤΟ.

Ο προσανατολισμός της χώρας έχει κατοχυρωθεί με την ένταξή μας στην Ε.Ε.

Και έχει αυτός ο προσανατολισμός, πρέπει να έχει, νόημα και περιεχόμενο. Συγκεκριμένες αξίες, σεβασμό στο ευρωπαϊκό και διεθνές Δίκαιο, λογικές διεκδικήσεις μέσα από ένα ισότιμο διάλογο με τους όποιους εταίρους μας,  για το συμφέρον του κυπριακού λαού.

Τα προσφέρουν όλα αυτά οι συμφωνίες σας και ο υποτακτικός εναγκαλισμός με τους ΝΑΤΟικούς;

Όταν απαντήσετε, με ειλικρίνεια, ναι,  να το ξανακουβεντιάσουμε…

 

Γιώργος Γεωργίου

Ευρωβουλευτής ΑΚΕΛ