Χαιρετισμός Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ Στ. Στεφάνου στην Εκδήλωση Απονομής του 8ου Βραβείου Γυναικείας Προσφοράς «Κλειώ Χριστοδουλίδου και Κατίνα Νικολάου»

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2024 και ώρα 19:00 Δημοσιογραφική Εστία

Απόψε η ΠΟΓΟ τιμά με το βραβείο Γυναικείας Προσφοράς δύο ξεχωριστές γυναίκες της Κύπρου: τη Δέσπω Εγγλέζου Ζησίμου και τη Λεϊλά Χουσεϊν Κιράλπ.

Δύο γυναίκες, μια Ελληνοκύπρια και μία Τουρκοκύπρια που τ’ όνομά τους συνδέθηκε με το δράμα που ζει ο τόπος μας εδώ και εξήντα χρόνια αλλά και με τους αγώνες του λαού μας για δικαίωση, επανένωση, ειρήνη. Στη Δέσπω και τη Λεϊλά μεταφέρω τα συγχαρητήρια της ΚΕ του ΑΚΕΛ για τη βράβευσή τους. Εύχομαι σύντομα οι πληγές της κυπριακής τραγωδίας να κλείσουν και οι αγώνες τόσο της Δέσπως όσο και της Λεϊλά, όσο και οι αγώνες χιλιάδων άλλων συμπατριωτών μας να δικαιωθούν. N’ ανασάνει ξανά η Κύπρος ελεύθερη, απαλλαγμένη από την κατοχή και τα δεινά που επέφερε στον λαό μας.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω ξανά ότι αυτό είναι για το ΑΚΕΛ πρώτιστος στόχος. Ο τερματισμός της κατοχής, η επανένωση του τόπου και του λαού μας δεν είναι μόνο καθήκον έναντι όσων θυσιάστηκαν για την πατρίδα, έναντι των αιματηρών αγώνων για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Είναι και χρέος απέναντι στις επόμενες γενιές. Τους χρωστούμε μια Κύπρο που να μπορεί να στηρίξει και να εκφράσει τα όνειρά τους. Μια πατρίδα ελεύθερη, γέφυρα ειρήνης και συνεργασίας στην πολυβασανισμένη περιοχή μας, παράδειγμα ενός τόπου που κατάφερε να κλείσει τις πληγές και να κτίσει ένα στέρεο μέλλον ασφάλειας, δημιουργίας και αρμονικής συμβίωσης.

Η τριμερής συνάντηση που έγινε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη έδειξε ότι υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας την οποία θα πρέπει να αξιοποιήσουμε για να διατηρήσουμε ζωντανή την προοπτική για επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.

Το δίλημμα που έχουμε μπροστά μας είναι συγκεκριμένο. Είτε θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και θα επιτρέψουμε σε όλους όσοι στοχεύουν στη διχοτόμηση της Κύπρου ή σε όσους βολεύονται από αυτή να ολοκληρώσουν το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, σε βάρος των Ελληνοκυπρίων αλλά και των Τουρκοκυπρίων, είτε θα καταφέρουμε να φτάσουμε σε λύση. Λύση βασισμένη σε όσα συμφωνήσαμε διαχρονικά με την τουρκοκυπριακή κοινότητα και υιοθέτησε η διεθνής κοινότητα. Λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως την καθορίζουν τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και όπως συμφωνήσαμε το περιεχόμενό της μέχρι και το Κραν Μοντανά.

Το ΑΚΕΛ, ως το κατ’ εξοχήν κόμμα της λύσης και ως ένα κόμμα που πάντοτε θέτει συγκεκριμένες προτάσεις για την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα έθεσε ενώπιον του Προέδρου πρόταση για το πώς μπορούμε να διαρρήξουμε το παρατεταμένο αδιέξοδο και να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Η πρότασή μας στηρίζεται στη φιλοσοφία της διαφύλαξης όσων μέχρι σήμερα έχουμε συμφωνήσει στις μακρές και δύσκολες διαπραγματεύσεις και στη συνέχιση της προσπάθειας για επίτευξη λύσης μέσω των διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν το 2017. Μπορεί το παρατεταμένο αδιέξοδο και η μακρά στασιμότητα στο Κυπριακό να προκαλούν μεγάλη απαισιοδοξία για τις προοπτικές επίλυσής του, αλλά δεν πρέπει ποσώς να υποτιμούμε τη δουλειά που έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια με πολύ κόπο και, είναι αλήθεια, με πολλές παλινδρομήσεις, λάθη και αναποφασιστικότητα. Εμείς έχουμε την πεποίθηση πως αν τελικά επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις από το σημείο που διακόπηκαν στη βάση του Πλαισίου Γκουτέρες κι αν διαφυλαχθούν οι συγκλίσεις, ο δρόμος προς τη λύση δεν είναι μακρύς γιατί τα εκκρεμούντα ζητήματα είναι λίγα. Αυτό που θα χρειαστεί είναι η απαραίτητη πολιτική βούληση και η συνέπεια στα συμφωνηθέντα. Τη βούληση της τουρκικής πλευράς δεν μπορούμε να την ελέγξουμε. Η ελληνοκυπριακή πλευρά πρέπει να είναι ξεκάθαρη, χωρίς αμφισημίες, να αναλαμβάνει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες οι οποίες θα πείθουν τον διεθνή παράγοντα ότι θέλουμε και εργαζόμαστε με ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα για λύση και να προσπαθούμε συνεχώς να δημιουργούμε δυναμική.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Πενήντα χρόνια μετά, οι γυναίκες της Κύπρου επιμένουν, υπομένουν, αγωνίζονται. Αυτές τις γυναίκες τιμούμε απόψε.  Μαζί με τη Δέσπω και τη Λεϊλά, τιμούμε τις γυναίκες της Κύπρου που σήκωσαν στους ώμους τους το βάρος των συνεπειών του δίδυμου εγκλήματος του 1974.

Γυναίκες που σε μια μέρα έχασαν τα πάντα. Που έκλαψαν πικρά πάνω από τα θύματα του εθνικισμού και του σοβινισμού και στις δύο κοινότητες.

Γυναίκες που ύψωσαν ανάστημα και στάθηκαν απέναντι από τον φασισμό την ώρα που αυτός έμπαινε στα σπίτια τους, απειλώντας τους δικούς τους ανθρώπους.

Γυναίκες που πήραν στην αγκάλη τους μωρά, παιδιά, παππούδες και γιαγιάδες και έφυγαν κυνηγημένες.

Γυναίκες που ανάθρεψαν μωρά μέσα στα τσαντίρια, με τα συσσίτια, με τις κουβέρτες της ανθρωπιστικής βοήθειας.

Γυναίκες που κυνηγήθηκαν, αιχμαλωτίστηκαν, βιάστηκαν μα δεν τόλμησαν να μιλήσουν, τούς σκότωσαν ό,τι είχαν μα δεν είχαν την πολυτέλεια να κλάψουν. Έπρεπε να σταθούν όρθιες, να σωθούν, να σώσουν, να στήσουν ξανά το σπίτι τους, να γίνουν μάνα και πατέρας μαζί.

Γυναίκες που έκαναν τον πόνο τους κουράγιο, το δάκρυ τους δύναμη, την ελπίδα τους, αγώνα.

Το κουράγιο, το σθένος, η μαχητικότητά τους είναι για εμάς λαμπρό παράδειγμα.

Ο πόθος τους για τη σωτηρία της Κύπρου και τη δικαίωση του λαού μας είναι πυξίδα των αγώνων μας.

Μέχρι να ξημερώσει η μέρα της επανένωσης και της ειρήνης.

Θερμά συγχαρητήρια στη Δέσπω και στη Λεϊλά για τη βράβευσή τους αλλά και στην ΠΟΓΟ για τις επιλογές της, καθώς και για τη διοργάνωση της αποψινής λιτής μα και μεστής από μηνύματα εκδήλωσης.