Οι σωτήρες με τα εναλλακτικά σχέδια και η μοίρα μας, του Ηλία Δημητρίου

Η επόμενη μέρα της αποτυχίας στο Κυπριακό μας βρίσκει με πανέτοιμους σωτήρες που «σαν έτοιμοι από καιρό, σα θαρραλέοι» παρουσιάζουν το δικό τους σχέδιο σωτηρίας. Είτε ονομάζεται σχέδιο Β ή Γ ή αλλαγή στρατηγικής, σε τελική ανάλυση βρίσκεις σε όλα κοινό παρονομαστή και αποτέλεσμα. Οι σωτήρες, βέβαια, βρίσκονται ένθεν κι ένθεν της πράσινης γραμμής. Και αξίζει να το δούμε και από αυτή την οπτική γωνία. Είναι αυτοί που βλέπουν πρόσφορο έδαφος σε κάθε φάση αδιεξόδου στο Κυπριακό. Είναι οι ίδιοι που επιχαίρουν στην απόγνωση και την κόπωση της κοινής γνώμης από τα αλλεπάλληλα τέλματα στις διαπραγματεύσεις.

Οι χειρισμοί Αναστασιάδη στην πρόσφατη Διάσκεψη για την Κύπρο είναι αμφιλεγόμενοι. Βέβαια, η ξεκάθαρη εικόνα θα φανεί στην πορεία και μακάρι τα πράγματα να οδηγήσουν σε πρωτοβουλίες και κινήσεις που θα μπορέσουν να διασώσουν το σημαντικό κεκτημένο των διαπραγματεύσεων και να δώσουν συνέχεια στη εννιάχρονη διαδικασία.

Οι κύκλοι που μιλούν για εναλλακτική και πιο αποτελεσματική στρατηγική ουσιαστικά αυτό που προτάσσουν είναι την ένταση όλων των αρνητικών στοιχείων της τρέχουσας τακτικής (βλέπε πρόταξη) αλλά και παλαιότερων δοκιμασμένων και αποτυχημένων τακτικών σε υπερθετικό βαθμό. Η αλλαγή στρατηγικής για το επιτελείο Παπαδόπουλου και Λιλλήκα είναι η απομάκρυνση από θέσεις που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εδώ και δεκαετίες και η ανάλωση στο να βροντοφωνάζουμε πως για όλα φταίει η τούρκική αδιαλλαξία. Πισωγύρισμα δηλαδή δικό μας για να πείσουμε πως οι άλλοι είναι αδιάλλακτοι! Αρκετή δόση λογικής… Να φύγουν τα στρατεύματα πριν τη λύση, να καταργήσουμε την πολιτική ισότητα, να αποφασίζει μια ε/κ πλειοψηφία την ηγεσία των Τ/κ, να σκεφτούμε αν θα κλείσουμε τα οδοφράγματα είναι κάποιες από τις εναλλακτικές προτάσεις Παπαδόπουλου και Λιλλήκα.

Αυτές οι θέσεις είναι τόσο λογικές όσο αυτές που προτάσσει ένας αντίστοιχος νεοφανής σωτήρας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, ο Κουτρέντ Οζερσάι. Εκμεταλλευόμενος το ότι οι Τ/κ δεν θέλουν να είναι ούτε προέκταση της Τουρκίας αλλά ούτε και «μπάλωμα των Ελληνοκυπρίων», ο Οζερσάι προτάσσει ένα αργοπορημένο τουρκοκυπριακό εθνικισμό με ευφάνταστες λύσεις. Προτείνει αναβάθμιση του ψευδοκράτους προτείνοντας και από την άλλη μέτρα αντισταθμιστικά για την αντιμετώπιση της κοινωνικο-οικονομικής αφομοίωσης από την Τουρκία και της εισροής εποίκων στα κατεχόμενα. Μπορεί να ακούγεται ανησυχητικό στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το κόμμα του βρίσκεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις!

Καμιά φορά, η πολιτική που επενδύει στην απόγνωση και τον εφησυχασμό της κοινής γνώμης και σίγουρα όχι στη λογική, μπορεί να επικρατήσει. Το βλέπουμε και διεθνώς να εξελίσσεται όσο ποτέ άλλοτε. Και το τρομακτικό σενάριο της επικράτησης και στις δύο κοινότητες αυτών των λογικών είναι πιθανό, όσο επίσης είναι πιθανό να ανατραπούν. Στο χέρι του λαού βρίσκονται όλα πάντα.

Το τρομακτικό βέβαια είναι ταυτόχρονα τόσο το να βρεθούμε και στις δυο κοινότητες σε μια πλήρη συμφιλίωση με το διχοτομικό στάτους κβο, αλλά επίσης και το κατά πόσο η διεθνής κοινότητα, θα ασχοληθεί ξανά στα σοβαρά μαζί μας. Ως πόσο τα Η.Ε. θα επενδύουν σε νέες διαδικασίες και θα ανανεώνουν τη θητεία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ; Ως πόσο θα μιλούμε για ομοσπονδία (ΔΔΟ ή με άλλες περγαμηνές) και θα μας πιστεύουν;

Το μέλλον των νέων γενιών δεν είναι με πολιτικούς εναλλακτικών εθνικισμών που παγιώνουν τη διχοτόμηση και την κατοχή. Σίγουρα αξίζουμε πολύ καλύτερα. Και κόντρα στους εναλλακτικούς εθνικισμούς θέλουμε μια καθαρά κυπριακή προοπτική που θα θέτει Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους από κοινού αφέντες στον τόπο τους. Και η λογική προστάζει ότι για να το πετύχουμε πρέπει να ολοκληρώσουμε αυτό που συμφωνήσαμε και συζητούμε μαζί από το 1977, δηλαδή μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με όλα τα σχετικά χαρακτηριστικά.

Ηλίας Δημητρίου

Μέλος Γραφείου Επαναπροσέγγισης Κ.Ε. ΑΚΕΛ