Είναι υπόθεση των εκλογών η προστασία της Δημοκρατικής Αντίστασης; Του Χρυσόστομου Πασιαρδή

 

Συχνά λέγεται πως λαός χωρίς ιστορική μνήμη είναι λαός χωρίς μέλλον. Η περίπτωση της σύγχρονης κυπριακής πραγματικότητας είναι χαρακτηριστική προς αυτή την κατεύθυνση αν ανατρέξουμε μόνο μια δεκαετία πίσω με την εκλογή του Ν. Αναστασιάδη στο ύπατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Το ιστορικό παρελθόν του Ν.Α., η βαθιά σχέση του, οικογενειακή και προσωπική, με τα στοιχεία εκείνα που είχαν ουσιαστικό ρόλο στην κατάλυση της δημοκρατίας, με το πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β’, οι πολιτικές του θέσεις (παραταξιακές και προσωπικές), το ήθος και το ύφος του θα έπρεπε να τον είχαν καταστήσει στην ευρύτερη κοινωνική συνείδηση ως μη επιλέξιμο για την προεδρία της Δημοκρατίας.

Η βίωση αυτής της δεκαετίας με τα δημοκρατικά ελλείματα, τον νεποτισμό την κανονικοποίηση της διαφθοράς, την εξαφάνιση του κράτους δικαίου, τα ηθικά ελλείματα, την κλοπή κοινωνικών πόρων, την υπερσυγκέντρωση του πλούτου σε μια μικρή ελίτ, την ημετεροκρατία, την εξαφάνιση κάθε προοπτικής για λύση του κυπριακού, κατατάσσουν την τελευταία δεκαετία ως μια «σκοτεινή» περίοδο, μια περίοδο χωρίς μέλλον.

Η νομιμοποίηση και η παράταση της παραμονής αυτών των πολιτικών και ηθικών αξιών στην εξουσία ανάμεσα σε άλλα προϋποθέτει και κάτι το οποίο βιώσαμε και βιώνουμε από την αρχή αυτής της καταστροφικής δεκαετίας. Την ιστορική αλλοίωση βασικών γεγονότων που χαρακτήρισαν την σύγχρονη κυπριακή ιστορία – αυτών δηλαδή της δράσης των εθνικιστικών ομάδων και της ΕΟΚΑ Β’ την δεκαετία του 70’ με αποκορύφωμα το πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου 1974 και κατ’ επέκταση την Τουρκική εισβολή και κατοχή.

Και αυτό καθόλου τυχαία, αφού είναι – ο ΔΗΣΥ – ο πολιτικός χώρος που στέγασε και υπερασπίστηκε αυτά τα στοιχεία και είναι σημαντικό κομμάτι της εκλογικής του βάσης καθώς και του αφηγήματος που καλλιέργησαν και καλλιεργούν ανάμεσα στους οπαδούς τους, αφήγημα που διαιωνίζει τον ακραίο εθνικισμό – σοβινισμό.

Με την παραποίηση των γεγονότων, την απόδοση τιμών σε πραξικοπηματίες, την παράληψη αναφορών για τους πραγματικούς υπερασπιστές της δημοκρατίας, επιχειρούν στρατηγικά να σβήσουν από τη συλλογική συνείδηση τις ευθύνες των πράξεων τους για την κυπριακή τραγωδία.

Σε μια ιδιαίτερη συγκυρία αυτή την περίοδο παρατηρούμε σε έκταση την μεγάλη διάσταση, από τη μια των δυνάμεων που υπερασπίστηκαν και συνεχίζουν να υπερασπίζονται τη Δημοκρατία και από την άλλη αυτών που στοχεύουν στην παραποίηση των γεγονότων. Οι κηδείες των τεσσάρων ηρώων που δολοφονήθηκαν στον Άγιο Τύχωνα στις 16 Ιουλίου 1974 και ταυτοποιήθηκαν πρόσφατα σε αντιδιαστολή με την απόφαση για χρηματοδότηση μουσείου του Γρίβα που πέραν από το ΔΗΣΥ-ΕΛΑΜ υπερψήφισαν ακόμα και κόμματα με δημοκρατική παράδοση (ΕΔΕΚ – ΔΗΚΟ) ορίζουν αυτό το πλαίσιο αντιπαράθεσης.

Αυτό καθιστά τις προεδρικές εκλογές  πεδίο αντιπαράθεσης και ενάντια στον αναθεωρητισμό και στίβο υπεράσπισής της μνήμης και της τιμής των αγώνων του λαού μας για ελευθερία και δημοκρατία. Από τις τρεις βασικές υποψηφιότητες είναι σαφές πως οι δυο (Αβέρωφ – Χριστοδουλίδης) θα συνεχίσουν και εδώ την πολιτική Αναστασιάδη στην αναθεώρηση της ιστορίας και την προσβολή όσων αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για αυτά τα ιδανικά. Από την άλλη ο μόνος δεδηλωμένος υποψήφιος που τάσσεται με σεβασμό στους αγωνιστές της δημοκρατίας είναι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης. Αυτό το έχει πράξει μερικές φορές κατά τη διάρκεια της προεκλογικής, τόσο με την ομιλία και την παρουσία του στην εκδήλωση του Παγκύπριου Συνδέσμου Δημοκρατικών Αντιστασιακών τον περασμένο Ιούλη, όσο και με τη σεμνή παρουσία του στην πρόσφατη κηδεία των λειψάνων των αδελφών Χριστοφή στο Φικάρδου.

Η απόφαση που καλείται να λάβει ο κάθε πολίτης στις 5 και 12 Φεβρουαρίου θα πρέπει να συνυπολογίσει και αυτή την παράμετρο που εμπεριέχει πολλά στοιχεία και ενδείξεις για την μετέπειτα πορεία της χώρας. Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας συνηγορώ πως διακατέχονται από δημοκρατικές αξίες. Ωστόσο θα πρέπει αυτά τα αντανακλαστικά να λειτουργήσουν έτσι ώστε να μην επιτραπεί η συνέχιση μιας πορείας όπου το σκοτάδι θα κυριαρχεί.

 

Μέλος της Κ.Ε. ΑΚΕΛ – Υπεύθυνος Κεντρικού Μορφωτικού Γραφείου