Ενότητα αταλάντευτη “στη βάση” – υπαρξιακή ανάγκη των καιρών, της Άντρης Δημητριου

Οι εργαζόμενοι θέλουν και μπορούν. Να αντισταθούν, να αγωνιστούν με όλες τις δυνάμεις τους, και τελικά να ανατρέψουν όσα μεθοδεύονται γι’ αυτούς χωρίς αυτούς. Ενάντια στις αντιδραστικές πολιτικές φωνές και στις κατευθυνόμενες των ΜΜΕ που προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους υποβάλουν την άποψη ότι η οπισθοδρόμηση, η ανατροπή των δικαιωμάτων τους είναι μονόδρομος, και μάλιστα… προοδευτικός. Ότι είναι προϋπόθεση – υποτίθεται – για τον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της χώρας μας και την ευρύτερη κοινωνική πρόοδο.

Η απόπειρα να βαπτιστεί η οπισθοδρόμηση πρόοδος και η ανατροπή των κεκτημένων δικαιωμάτων εκσυγχρονισμός, παραπέμπει στις καλογερικές λογικές “βαπτίζοντας το κρέας ψάρι” που ευδοκίμησαν τα μεσαιωνικά χρόνια. Είναι βέβαιο ότι οι λογικές αυτές δεν μπορούν να πείσουν και δεν πείθουν κανέναν, με πρώτους όλων τους ίδιους που τις χρησιμοποιούν. Η διαρκής χρήση τους δεν έχει σαν στόχο την πειθώ αλλά την προκλητική επίδειξη πυγμής. Η έννοια του μονόδρομου που επίμονα παρουσιάζεται ως δόγμα (των καιρών), συνιστά την πιο βίαιη και πλέον απροκάλυπτη παραβίαση της ουσίας της δημοκρατίας. Είναι το διαλεκτικό της αντίθετο.

Ο συνειδητός, μετωπικός αγώνας των εργαζομένων ενάντια σε όλες τις μεθοδεύσεις που στο όνομα του ψευδό-μονόδρομου επιχειρούν την ανατροπή των δικαιωμάτων τους, είναι πέραν όλων αγώνας στο όνομα της δημοκρατίας, αγώνας υπέρ της ουσίας της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που στον πολύπαθο τόπο μας δεν υπήρξε ποτέ αυτονόητη, μιας δημοκρατίας που κτίστηκε και ωρίμασε στον βαθμό που ωρίμασε μέσα από πολλές δυσκολίες, ιδιαιτερότητες και προβλήματα. Είναι αγώνας στο όνομα της διαρκούς ωρίμανσης και εμβάθυνσης της δημοκρατίας μας, της δημοκρατίας του παρόντος και του μέλλοντός μας. Είναι αγώνας, σε τελική ανάλυση, για μια ώριμη, αληθινή δημοκρατία όλων των Κυπρίων, όπου κανένας δεν αποφασίζει “για εμάς χωρίς εμάς”, όπου όλοι μαζί – μακριά από επιβεβλημένους άνωθεν μονόδρομους, με τις συμφωνίες και τις διαφωνίες μας – δημιουργικά συνυπάρχουμε.

Τροφοδοτείται από κάποιες κατευθύνσεις στις μέρες μας η εντύπωση, ότι με την όποια λύση του Κυπριακού ζητήματος, αν και όταν αυτή επιτευχθεί, το μέλλον των εργαζομένων πολιτών της Κύπρου θα βελτιωθεί περίπου αυτόματα. Πρόκειται για ψευδή και παραπλανητική άποψη, στον βαθμό που λειτουργεί ως επιχείρημα αγωνιστικής αδράνειας. Πρόκειται για επικίνδυνη άποψη, στον βαθμό που προβάλλεται ως το μάννα εξ ουρανού υπονομεύοντας την αγωνιστική συνείδηση και δράση των εργαζομένων. Στην πραγματικότητα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Στην πορεία των χρόνων, οι εργαζόμενοι όλης της Κύπρου μέσα από τις κοινές δράσεις συνειδητοποιούν αυτά που πράγματι τους ενώνουν, έχουν κατακτήσει και διαρκώς κατακτούν σημαντικούς βαθμούς συν-αντίληψης. Η συνέχεια αυτών των κατακτήσεων, αυτών των ωριμάνσεων, ιδιαίτερα στις μέρες μας όπου η προοπτική λύσης φαντάζει ρεαλιστική, αποτελεί τον κρίσιμο όρο για την λύση καθαυτή αλλά και – τον ακόμα κρισιμότερο – για την ποιότητα της εφαρμογής της την επόμενη μέρα. Για την ποιότητα της δημοκρατίας την επόμενη μέρα.

Οι αγωνιστές εργαζόμενοι της Κύπρου, δεν ξέρουν απλά και μόνο αυτό που ορθά λέγεται ότι “αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν”, ξέρουν ταυτόχρονα έχοντας μέσα από τους αγώνες τους ωριμάσει σε εμπειρίες και συνείδηση και ότι “οι ίδιοι είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που τους χωρίζουν”. Ξέρουν, με άλλα λόγια, ότι η διαρκής και αταλάντευτη ενότητα τους στη βάση της προστασίας των δικαιωμάτων τους είναι η κρίσιμη προϋπόθεση ύπαρξής τους έναντι όσων με περίσσεια ένταση σήμερα – εμμένοντας στην ψευδή λογική του μονόδρομου – τα πιέζουν και επιβουλεύονται. Ξέρουν, σε τελική ανάλυση, ότι η ενότητα “στη βάση” που έχουν μέσα στα χρόνια σφυρηλατήσει είναι η κρίσιμη εγγυήτρια δύναμη της δημοκρατικής ποιότητας σε αυτόν τον τόπο την διαρκή επόμενη μέρα…

 Άντρη Δημητρίου
Συνδικαλίστρια
Υποψήφια Βουλευτής Λευκωσίας
ΑΚΕΛ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ