Χαιρετισμός του Γ.Γ. της ΚΕ ΑΚΕΛ, Στέφανου Στεφάνου, στην προβολή της ταινίας «Λουλούδια και σφαίρες» στην Αθήνα
Σε λίγο θα παρακολουθήσουμε μια συγκλονιστική ταινία, στην οποία παρουσιάζονται δύο από τα πιο επαχθή εγκλήματα που έγιναν στην Κύπρο την περίοδο της τουρκικής εισβολής, τον Αύγουστο του 1974.
Το ένα έγκλημα διαπράχθηκε από Τουρκοκύπριους ακροδεξιούς εθνικιστές εναντίον δύο οικογενειών Ελληνοκυπρίων στην κατεχόμενη κοινότητα του Παλαικύθρου: της οικογένειας Λιασή και της οικογένειας Σουπουρή. Συνολικά 17 μέλη των δύο οικογενειών δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, όλοι τους άμαχοι. Ηλικιωμένοι, γυναίκες, παιδιά κι ένα βρέφος.
Ο Γιώργος Λιασή, ο οποίος στην ταινία περιγράφει πώς εξελίχθηκε η τραγωδία, και η αδελφή του γλύτωσαν από του χάρου τα δόντια τραυματισμένοι. Ο Γιώργος δέχθηκε στο παιδικό του κορμί 11 σφαίρες.
Το άλλο έγκλημα διαπράχθηκε από Ελληνοκύπριους ακροδεξιούς εθνικιστές σε βάρος της οικογένειας του Χουσεΐν Ακανσόι. Συνολικά τριάντα μέλη της οικογένειάς του, όλοι άμαχοι, δολοφονήθηκαν κι αυτοί εν ψυχρώ από μέλη της ΕΟΚΑ Β’. Ήταν μέρος της μαζικής δολοφονίας στο οποίο προέβη η ΕΟΚΑ Β’ στα τουρκοκυπριακά χωριά Μαράθα, Σανταλάρη και Αλόα. Και τα τρία χωριά ξεκληρίστηκαν.
Τα δύο αυτά εγκλήματα του εθνικισμού και της ακροδεξιάς κρατήθηκαν μυστικά από τα επίσημα αφηγήματα στην κάθε κοινότητα. Η ελληνοκυπριακή κυρίαρχη ελίτ δεν μίλησε ποτέ για τα εγκλήματα των Ελληνοκυπρίων ακροδεξιών σε βάρος των Τουρκοκυπρίων. Κατά αντίστοιχο τρόπο η τουρκοκυπριακή κυρίαρχη ελίτ επίσης δεν αναφέρθηκε ποτέ για τα εγκλήματα της τουρκοκυπριακής ακροδεξιάς. Και στα δύο κυρίαρχα αφηγήματα αναφέρονται μόνο στα εγκλήματα του «άλλου», του «αντιπάλου», του «εχθρού».
Τόσο όμως η ελληνοκυπριακή ακροδεξιά όσο και η τουρκοκυπριακή εγκλημάτησαν σε βάρος του κυπριακού λαού. Δεν περιορίστηκαν να βλάψουν η κάθε μια τον εθνικά «αντίπαλο» και «εχθρό», αλλά εγκλημάτησαν και σε βάρος των δικών τους «αντιπάλων» και «εχθρών». Αυτών που διαφωνούσαν μαζί τους ιδεολογικά και πολιτικά και βρέθηκαν απέναντί τους. Η ΕΟΚΑ Β’ και η ΤΜΤ μπορεί να μισούνταν θανάσιμα μεταξύ τους αλλά δρούσαν κατά τον ίδιο τρόπο. Έτσι είναι η ακροδεξιά. Παντού το ίδιο επικίνδυνη, τοξική, καταστροφική για τη χώρα και την κοινωνία.
Τα δύο εγκλήματα που παρουσιάζονται στην ταινία αποτελούν ηχηρές μαρτυρίες για το μέγεθος του παραλογισμού, της μισαλλοδοξίας, της μισανθρωπίας και του φανατισμού της ακροδεξιάς. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός καταστροφικού ιδεολογήματος που τσαλαπατούν κάθε ανθρώπινη αξία και κάθε ηθική αρχή που δημιούργησε ο ανθρώπινος πολιτισμός μέσα από τη μακραίωνη εξελικτική του πορεία.
Στο φόντο αυτών των δύο συγκλονιστικών εγκλημάτων, προβάλλει η καταστροφή της Κύπρου η οποία προκλήθηκε από τη δράση της ακροδεξιάς και των εθνικιστών στην Κύπρο που λειτούργησαν, μαζί με τη χούντα των Αθηνών και την Άγκυρα, ως προωθητές των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών για διχοτόμηση της χώρας. Σ’ αυτό στόχευσε το φασιστικό πραξικόπημα και η βάρβαρη τουρκική εισβολή το καλοκαίρι του 1974, τις συνέπειες των οποίων βιώνει ακόμα ο λαός μας, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, για πενήντα τώρα χρόνια. Και πενήντα χρόνια μετά έρχονται ορισμένοι κύκλοι να παρουσιάζουν το ΝΑΤΟ ως τον καταλύτη της λύσης και της συμφιλίωσης. Παρουσιάζουν τον εμπνευστή της καταστροφής ως τον σωτήρα. Αυτή κι αν είναι προσβολή της ιστορικής μνήμης και διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας.
Ο Γιώργος Λιασή και ο Χουσεΐν Ακανσόι θα μπορούσαν να μισούνται μεταξύ τους θανάσιμα. Θα μπορούσαν να μισούν κάθε τι από την άλλη κοινότητα απορρίπτοντας κάθε προσπάθεια για συνεννόηση και για επίτευξη λύσης. Ούτε όμως τον Γιώργο, ούτε και τον Χουσεΐν δεν τους παρασύρει ο πόνος και η οδύνη που φυσιολογικά νιώθουν αυτοί και οι οικογένειές τους για την τραγωδία που έζησαν. Μια τραγωδία που τους χάραξε για ολόκληρη τη ζωή τους.
Ο Γιώργος και ο Χουσεΐν βγήκαν μπροστά και έκαναν την οικογενειακή τους τραγωδία δράση ενάντια στον εθνικισμό, ενάντια στην ακροδεξιά. Την έκαναν δράση ενάντια στο εθνικό μίσος, δράση για τη συμφιλίωση των δύο κοινοτήτων. Μετέτρεψαν τον πόνο και την οδύνη τους σε αγώνα για επίτευξη λύσης στο Κυπριακό η οποία να καταργεί τον διαχωρισμό που επιβλήθηκε με τη βία των όπλων, να φέρνει ξανά μαζί τις δύο κοινότητες και να συμβιώνουν σε μια ειρηνική πατρίδα, χωρίς ξένους στρατούς και βάσεις. Μια λύση που να δημιουργεί τις προϋποθέσεις και τα δεδομένα για να συνδιαχειρίζονται οι δύο κοινότητες το κοινό τους κράτος στο πλαίσιο της δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα.
Θέλω από τα βάθη της καρδιάς μου να συγχαρώ τον Γιώργο και τον Χουσεΐν για το απαράμιλλο σθένος, το θάρρος, τη μεγαλοψυχία που επιδεικνύουν. Με τη στάση τους δείχνουν τον δρόμο για το αντιπάλεμα του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας που τόσα κακά έχουν προκαλέσει στην Κύπρο μας.
Η ταινία «Λουλούδια και σφαίρες», είναι μια παραγωγή του γνωστού Κύπριου σκηνοθέτη Πανίκου Χρυσάνθου, ο οποίος αφιερώνει τη δουλειά του στην υπόθεση της ειρήνης, της συναδέλφωσης και της συνεργασίας των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων στην Κύπρο. Για την παραγωγή της ταινίας συνεργάστηκε και ο γνωστός Κύπριος πανεπιστημιακός και τέως ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Νιαζί Κιζίλγιουρέκ, ο οποίος επίσης αφιερώνει τη δουλειά του στην προώθηση της ιδέας για την ολική Κύπρο, την Κύπρο που να ανήκει στον λαό της, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Θέλω να συγχαρώ τον Πανίκο και τον Νιαζί γι’ αυτή την εξαιρετική δουλειά, η οποία αποτελεί παρακαταθήκη για όλους όσοι μισούν τον εθνικισμό και όλες τις καταστροφικές και μισάνθρωπες πολιτικές που αυτός τροφοδοτεί.
Ο Γιώργος Λιασή λέει στην ταινία ότι «χρωστάμε στα παιδιά μας την αλήθεια». Η ταινία είναι σημαντική συμβολή στην ιστορική αλήθεια. Η ταινία όμως δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτό. Δείχνει τον δρόμο πως μπορούμε να αφήσουμε πίσω το επώδυνο παρελθόν και να ανοίξουμε τον δρόμο του ειρηνικού μέλλοντος.
Είναι μια ταινία που ανοίγει την προοπτική του αύριο ενάντια στον εγκλωβισμό του χθες. Το χρωστούμε αυτά στα θύματα της ακροδεξιάς και του εθνικισμού.
Το χρωστούμε αυτό σε όλους όσοι αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την Κύπρο ως κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Το χρωστούμε στις νέες γενιές που έρχονται!
