Ομιλία Άριστου Δαμιανού, Μέλους ΠΓ ΑΚΕΛ, Βουλευτή | Eκδήλωση στη μνήμη των 4 ηρώων του Άη Γιάννη

Πλατεία ΑΛΚΗΣ – Λάρνακα, 12 Ιουλίου2023

 

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Φίλες και φίλοι,

Απόψε, τιμούμε την ιστορία μας. Απόψε αποτίουμε φόρο τιμής σε τέσσερις ήρωες της Δημοκρατίας. Απόψε, κάνουμε το ελάχιστο καθήκον μας. Μνημονεύουμε τη θυσία των τεσσάρων του Άη Γιάννη. Ανακαλούμε στη μνήμη εκείνη τη μαύρη μέρα που σταμάτησε το ρολόι για να γραφτεί η ιστορία. Η ιστορία της θυσίας τεσσάρων παιδιών της Κύπρου. Γεώργιος Αδάμου Χ’ Στεφανή 46 χρόνων, μέλος του ΑΚΕΛ, Αχιλλέας Κουρτελλής 24 χρόνων, μέλος της ΠΕΟ και της ΕΔΟΝ, Γεώργιος Χαραλάμπους 17 χρόνων, μέλος της ΕΔΟΝ, Ανδρέας Θεοδοσίου 14 χρόνων, μέλος της ΠΕΟ και της ΕΔΟΝ.

Δυστυχώς, δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η μόνη φορά που ο φασισμός και ο εθνικισμός έστρεψαν τα όπλα ενάντια στην Αριστερά, στους ανθρώπους μας, ενάντια στην ίδια τη δημοκρατία. Μα, πηγαίνοντας 49 χρόνια πίσω, τέτοιες ήταν οι συνθήκες της δολοφονίας των συντρόφων μας, που μπορούμε σήμερα να πούμε με βεβαιότητα πως η θυσία και το αίμα των τεσσάρων ηρώων σφράγισαν ανεξίτηλα την πόλη της Λάρνακας μα και την Κύπρο ολόκληρη.

Το ΑΚΕΛ, η Αριστερά, πρόταξε από την πρώτη στιγμή το πατριωτικό καθήκον απέναντι στην προδοσία και τον κίνδυνο. Εκατοντάδες στελέχη και μέλη μας προπηλακίστηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν. Πραγματικοί πατριώτες, γαλουχημένοι με τα ιδανικά της ανεξαρτησίας, της λευτεριάς και της δημοκρατίας δεν το σκέφτηκαν ούτε λεπτό και μπήκαν στην πρώτη γραμμή μιας άνισης μάχης. Μαζί με εκατοντάδες άλλους δημοκράτες αντιστασιακούς σε ολόκληρη την Κύπρο. Κι’ ας ήξεραν πως ήταν προδομένος ο αγώνας. Κι’ ας ήξεραν πως ο ένδον εχθρός είχε διαβρώσει το κράτος, δημιουργώντας ένα παρακράτος τρόμου, ασυδοσίας και εγκληματικότητας.

Όταν -λοιπόν- ο φασισμός της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ βγήκε στους δρόμους με τις ερπύστριες και με τα καλάσνικοφ δολοφονώντας τη δημοκρατία, οι άνθρωποι του ΑΚΕΛ, της ΕΔΟΝ, της ΠΕΟ στάθηκαν μπροστά, μαζί με άλλους δημοκράτες αντιστασιακούς για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία. Έχοντας πλήρη επίγνωση του κινδύνου, οι τέσσερις ήρωες του Άη Γιάννη ανέβηκαν μαζί με άλλους συντρόφους και συναγωνιστές τους σε ένα φορτηγό για να ενισχύσουν τις δυνάμεις της αντίστασης. Δεν είχαν διλήμματα. Έτσι τους έμαθε η Αριστερά. Έτσι αναγιώθηκαν από τις οικογένειές τους. Να παλεύουν για τα ιδανικά της πατρίδας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας.

Γι’ αυτό κάθε Ιούλη στεκόμαστε με δέος και αφήνουμε δάφνες στα μνήματα των ηρώων μας. Γιατί, τότε που η καταχνιά σκέπαζε τη δημοκρατία και την ελευθερία, οι τέσσερις του Άη Γιάννη έβλεπαν καθαρά, έκαναν συνειδητή επιλογή. Γι’ αυτό τούς πρέπει η μέγιστη τιμή.

Γιατί, μπορεί κατά που λέει ο ποιητής οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά, μα τούτοι οι ήρωες φώτισαν με το μεγαλείο της θυσίας τους την έννοια της πατρίδας και του καθήκοντος.

Το ερώτημα ασφαλώς είναι κατά πόσο η θυσία των συντρόφων μας μα και όλων των άλλων παιδιών της Κύπρου μας, που θυσιάστηκαν για την υπόθεση μιας ενωμένης πατρίδας, για ειρήνη, ελευθερία και δημοκρατία έχει δικαιωθεί. Δυστυχώς, η απάντηση είναι αρνητική. Πέραν του ισχυρού συμβολισμού, πέραν της σημασίας της θυσίας για τα πιστεύω μας, για αξίες και ιδανικά, ο αγώνας τους παραμένει αδικαίωτος.

Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 49 χρόνια από το προδοτικό πραξικόπημα και από την παράνομη τουρκική εισβολή και κατοχή. Με το λαό και τον τόπο μας να παραμένει διχοτομημένος. Με το συρματόπλεγμα να εμποδίζει την κοινή ζωή, τους κοινούς αγώνες Ε/Κ και Τ/Κ. Με τους συμπατριώτες μας Τ/Κ να ζουν υπό τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του τουρκικού κατεστημένου, με μια ηγεσία φερέφωνο της Τουρκίας και των διχοτομιστών της Άγκυρας. Με την Ε/Κ κοινότητα να ζει την αβεβαιότητα που προκαλεί η σχεδόν για μισό αιώνα κατοχή. Με ένα κομμάτι της Ε/Κ κοινότητας να εμφανίζει σημάδια κόπωσης ή ακόμα χειρότερα συμβιβασμού με την υπάρχουσα κατάσταση. Μα η διχοτόμηση και η κατοχή δεν είναι λύση, είναι καταστροφή.

Γι’ αυτό και εμείς επιμένουμε, δεν παραιτούμαστε. Το ΑΚΕΛ πιστό στα νάματα, στους αγώνες και τις θυσίες όλων των παιδιών της μικρής, πικρής πατρίδας που θυσιάστηκαν για μια Κύπρο ελεύθερη, δημοκρατική, κοινή πατρίδα, θα συνεχίσει να αγωνίζεται για:

Τον τερματισμό της κατοχής, την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και τον τερματισμό του εποικισμού.

Την αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και την αποκατάσταση της ενότητας του κράτους, του λαού, των θεσμών και της οικονομίας.

Τη μετεξέλιξη του ενιαίου πλην όμως διχοτομημένου δικοινοτικού κράτους του ΄60 σε δικοινοτική διζωνική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, που δεν σημαίνει αριθμητική ισότητα αλλά ουσιαστική συμμετοχή και των δύο κοινοτήτων στη διαχείριση του κοινού μας κράτους.

Την κατάργηση των όποιων επεμβατικών δικαιωμάτων και του αναχρονιστικού καθεστώτος των εγγυήσεων.

Τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών όλων των Κυπρίων, περιλαμβανομένου του δικαιώματος επιστροφής και περιουσίας των προσφύγων και των νόμιμων ιδιοκτητών και από τις δύο κοινότητες.

Την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δηλώνουμε εμφαντικά ότι ο κίνδυνος της οριστικής διχοτόμησης είναι πλέον άμεσος και ορατός. Κρίνοντας ότι υπάρχει ακόμη έλαχιστο περιθώριο αναχαίτισης αυτής της καταστροφικής πορείας, αποτελεί αδήριτη ανάγκη η άμεση εγκατάλειψη των τακτικισμών και της επικοινωνιακής διαχείρισης του κυπριακού. Επιβάλλεται να επιδειχθεί συνέπεια στη βάση λύσης του Κυπριακού, καθώς και ετοιμότητα στην πράξη και όχι στα λόγια για επανεκκίνηση της διαπραγματευτικής διαδικασίας. Με σεβασμό στο κεκτημένο των διαπραγματεύσεων και στο Πλαίσιο Γκουτέρες, επί του οποίου πρέπει να επανεκκινήσει η διαδικασία, χωρίς αχρείαστες προτάξεις, αστερίσκους και υποσημειώσεις.

Ξέρουμε ποια είναι η Τουρκία. Σκληρή, προκλητική και απαράδεκτη. Το ζήτημα είναι εμείς τί κάνουμε. Πως ενεργούμε για να αποσείσουμε τη ρετσινιά της πολιτικής αναξιοπιστίας που κληροδότησαν οι χειρισμοί της προηγούμενης δεκαετίας παλινδρομήσεων και σκοπιμοτήτων.

Γιατί μόνο με τη λύση μπορεί να δικαιωθεί η θυσία των ηρώων  μας. Γιατί μόνο με τη λύση μπορούν να δημιουργηθούν συνθήκες ειρήνης, ευημερίας και ασφάλειας για τους ανθρώπους μας. Αλλά αυτό προϋποθέτει επανέναρξη ουσιαστικού διαλόγου και όχι συνέχιση ενός παρατεταμένου αδιεξόδου. Μόνο μέσω διαλόγου θα τεθεί η τουρκική πλευρά προ των ευθυνών της για να διεκδικήσουμε λύση. Αντίθετα, η άγονη έλευση του χρόνου εξυπηρετεί τουρκικούς σχεδιασμούς και εμβαθύνει τη διχοτόμηση. Επί του εδάφους μα και στις καρδιές των ανθρώπων.

Ο δρόμος μας είναι μακρύς και δύσβατος. Από το οριακό σημείο στο οποίο έχει οδηγηθεί το κυπριακό μέχρι τη μέρα της λύσης μας χωρίζει το επικίνδυνο βάθεμα της διχοτόμησης και η δεδομένη σκλήρυνση της τουρκικής στάσης. Στη δική μας αντίληψη, η πορεία για αναστροφή της παθητικής ενατένισης και για ανατροπή του διχοτομικού στάτους κβο, χρειάζεται ρεαλιστική διεκδίκηση και άδολο πατριωτισμό. Όχι πατριωτικές κορώνες και ανέξοδο πατριωτισμό στα όρια της πατριδοκαπηλίας. Αν δεν είναι ήδη αργά, εδώ που φτάσαμε. Μα οφείλουμε, συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, να το παλέψουμε. Οφείλουμε να αγωνιστούμε. Για εκείνους που έφυγαν. Για εκείνους που θυσιάστηκαν. Μα πρωτίστως έχουμε καθήκον να αγωνιστούμε για εκείνους που έρχονται, για τα παιδιά μας, για τους νέους μας, για τις επόμενες γενιές.

Διότι εμείς δεν βολευόμαστε ούτε με την κατοχή ούτε με λεγομένες «δεύτερες καλύτερες λύσεις». Εμείς δεν είμαστε εδώ για να κτίζουμε και να πωλούμε γυάλινους πύργους σε «Κύπρο μισή αλλά ελληνική». Είμαστε εδώ για να γκρεμίσουμε τα τείχη του διαχωρισμού και της μισαλλοδοξίας. Είμαστε εδώ για να κτίσουμε την Κύπρο του αύριο. Μια Κύπρο κοινή πατρίδα όλων των παιδιών της, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Αρμένιων, Μαρωνίτων και Λατίνων. Μια Κύπρο δημοκρατική, ειρηνική, ευημερούσα και φιλόξενη για όλους τους νόμιμους κατοίκους της.

Φίλες και φίλοι,

Τούτες τις μέρες, η σκέψη μας μοιραία στρέφεται σε όλο αυτόν τον κόσμο που περιμένει εδώ και πέντε δεκαετίες να επιστρέψει στο σπίτι που άφησε, στην πόλη που εγκατέλειψε, στη ζωή που έχασε. Στρέφεται στις οικογένειες των ηρώων μας, των αγνοουμένων μας, των τότε αιχμαλώτων μας, των εγκλωβισμένων μας, των προσφύγων. Μα η σκέψη μας οφείλει να πάει και στις επόμενες γενιές στις οποίες χρωστούμε Κύπρο ειρηνική, ελεύθερη, επανενωμένη και ευημερούσα.

Η οφειλόμενη απότιση φόρου τιμής στους ήρωες και στους αγωνιστές μας αποτελεί ελάχιστο πολιτικό καθήκον και ηθική υποχρέωση. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι τίμησαν ιδανικά. Την ελευθερία, την τιμή, τον πατριωτισμό, τη Δημοκρατία, την αξιοπρέπεια. Όμως το πολιτικό καθήκον δεν εξαντλείται εδώ.  Και εμείς πρέπει να ξεπληρώσουμε το χρέος μας έναντι τους και έναντι των δικών μας παιδιών. Αγωνιζόμενοι για τη λύση του κυπριακού. Γνήσια αγωνιζόμενοι για απελευθέρωση και επανένωση του τόπου και του λαού μας.

Δεσμευόμαστε, στη μνήμη των ηρώων μας, τιμώντας όλους όσοι αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία, τη λευτεριά και την αξιοπρέπεια, να συνεχίσουμε τον αγώνα. Μέχρι τη δικαίωση της θυσίας τους. Μέχρι τη δικαίωση της πατρίδας μας.

Τιμή και δόξα στους ήρωές μας!

Τιμή και δόξα στους αγωνιστές για τη δημοκρατία και την ελευθερία!

Ζήτω η Κύπρος μας!