Άνοιγμα του 22ου Συνεδρίου από το μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ Νίκο Ιωάννου
15 Αυγούστου 1926. Οδός Βασιλείου Μακεδώνος 13 στη Λεμεσό.
Τότε μια χούφτα άνθρωποι καμιά εικοσαριά το σύνολο κάτω από χίλιες δυό προφυλάξεις ενσάρκωσαν το όραμα των ταπεινών, των καταφρονημένων και των κατατρεγμένων.
“Δεν είμ’ εγώ σπορά της Τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής .
Εγώ είμαι τέκνο της Ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της Οργής.”
Στίχοι του Κώστα Βάρναλη που συγκεντρώνουν σε λίγες γραμμές πως η ανάγκη γίνεται ιστορία.
Η Αριστερά παρά τους προπηλακισμούς τις διώξεις, τις φυλακίσεις, ακόμα και τις δολοφονίες ρίζωσε βαθιά σε αυτό το τόπο. Για 90 χρόνια είμαστε εδώ. Δεν ήρθαμε για να φύγουμε, ήρθαμε για να μείνουμε σε πείσμα όλων εκείνων που μας αμφισβήτησαν και συνεχίζουν να μας αμφισβητούν. Τα ενενήντα χρόνια ήταν μόνο η αρχή.
Στρέφοντας το κεφάλι για λίγο προς τη ιστορία είναι μόνον για να μνημονεύσουμε και να υποκλιθούμε σε όλους εκείνους τους πρωτοπόρους λαϊκούς αγωνιστές νεκρούς και ζώντες που μας παράδωσαν ένα κόμμα μάχιμο, με ξεκάθαρους ταξικούς, ιδεολογικούς και πολιτικούς προσανατολισμούς.
Στρέφοντας το κεφάλι για λίγο προς την ιστορία είναι μόνον για να μας υπομνήσει την μεγάλη υποχρέωση και ευθύνη όλων εμάς ότι ένα τέτοιο κόμμα θα πρέπει να παραδώσουμε και εμείς στη νέα γενιά.
Στρέφοντας το κεφάλι για λίγο προς την ιστορία είναι για να δηλώσουμε ότι είμαστε εδώ ατενίζοντας με αισιοδοξία το μέλλον για να σπρώξουμε το ΑΚΕΛ ακόμα πιο μπροστά, ακόμα πιο ψηλά.
Ο τόπος όπως και τότε έτσι και σήμερα έχει ανάγκη ένα δυνατό ΑΚΕΛ και μια ισχυρή Αριστερά. Μια ισχυρή Αριστερά σε ολόκληρη τη Κύπρο που δεν μπορούν να την περιορίσουν τα συρματοπλέγματα και η κατοχή. Χωρίς να μονοπωλούμε τον αγώνα και την αγωνία ολόκληρου του λαού μας για λύση και επανένωση εμείς η Αριστερά αυτού του τόπου καλούμαστε ενόψει των εξελίξεων να σηκώσουμε πιο ψηλά από όλους τη σημαία της επανένωσης. Και έχουμε κάθε λόγο για τούτο.
Στη ίδια ένταση μαζί με την δική μας καρδιά πάλλει και η καρδιά των Τουρκοκυπρίων που είναι κομμάτι του δικού μας εαυτού. Η καρδιά του δικού μας κόμματος μπορεί να χωρέσει όλους τους ανθρώπους αυτού του νησιού – Χριστιανούς, Μουσουλμάνους, Αρμένηδες, Μαρωνίτες, Λατίνους. Στη 90 χρόνη πορεία μας δεν κάναμε διακρίσεις. Οι αγκάλες του ΑΚΕΛ χώρεσαν και Τούρκους και Έλληνες της Κύπρου. Χώρεσαν και τον Μισιαούλη αλλά χώρεσαν και τον Καβάζογλου. Στο ιδιο χώμα της μαρτυρικής Κύπρου αναπαύονται και οι δύο με την διαφορά ότι ο ένας στο μουσουλμανικό και ο άλλος στο χριστιανικό κοιμητήριο.
Συντρόφισσες σύντροφοι,
Το συνέδριο μας συνέρχεται σε δύσκολες και πρωτόγνωρες για την κοινωνία συνθήκες.
Η κυπριακή κοινωνία είναι τραυματισμένη και λαβωμένη. Είναι θυμωμένη. Διερωτάται πως είναι δυνατό τα οικονομικά εγκλήματα μιας δράκας τραπεζιτών και του βαθύτερου οικονομικού καταστημένου να πληρώνονται από το σύνολο της κοινωνίας με περικοπές, απολύσεις, ανεργία, φτώχια και μιζέρια.
Οι εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή βεβήλωση των κατακτήσεων τους από μέρους του μεγάλου κεφαλαίου. Όσοι καταφέρνουν να εργάζονται με 300 και 500 ευρώ το μήνα αποκαλούνται ευνομούμενοι επειδή σύμφωνα με την λογική των κυβερνώντων είναι αρκετό να έχεις δουλειά με μισθό πείνας και χωρίς δικαιώματα.
Η νέα γενιά πληρώνει το πιο βαρύ τίμημα. Βλέπει τα όνειρα της να γκρεμοτσακίζονται πάνω στις πολιτικές λιτότητας και των μνημονίων. Μεταναστεύει αναζητώντας αλλού το μέλλον της αποστερώντας το τόπο από το πλέον ελπιδοφόρο απόθεμα του.
Η ελεημοσύνη και τα κοινωνικά παντοπωλεία έχουν γίνει μέρος της ζωής του λαού μας.
Οι θιασώτες των μνημονίων μιλούν την ίδια γλώσσα και χρησιμοποιούν τις ίδιες λέξεις. Παρελθοντολογούν για ευθύνες και πωλούν ελπίδα για τις καλύτερες μέρες που θάρτουν αλλά που ποτέ δεν έρχονται.
Μέσα σε αυτή την οικονομική κρίση αλλά και την αχαλίνωτη αδηφαγία, το κόμμα μας μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αποτελούν την εμπροσθοφυλακή των αγώνων και την αντίσταση στις πολιτικές που κουρελιάζουν την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και των συνταξιούχων των νέων. Εξερχόμενοι από αυτό το συνέδριο καλούμαστε συντρόφισσες και σύντροφοι να βγούμε ακόμα πιο μαχητικοί και πιο διεκδικητικοί υλοποιώντας στη πράξη μαζί και δίπλα στη κοινωνία το σύνθημα μας, “στους αγώνες η δύναμη στη αριστερά η ελπίδα.”
Οι σύγχρονοι θεωρητικοί απολογητές του νεοφιλελευθερισμού με ραφιναρισμένες επιστημονικές δήθεν αναλύσεις προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις κρίσεις με τα δικά τους πρότυπα. Αντίθετα και πάλι η αλήθεια αλλά και η ίδια η ζωή επιβεβαιώνουν και επαληθεύουν το Κάρλ Μάρξ τον μεγαλύτερο θεωρητικό και στοχαστή της εποχής μας. Αυτόν που με απόλυτα επιστημονικό και διαλεκτικό τρόπο τεκμηρίωσε ότι ο καπιταλισμός δεν μπορεί να είναι το μέλλον της ανθρωπότητας και ότι ένας νέος κόσμος είναι εφικτός, ο κόσμος του σοσιαλισμού.
Συντρόφισσες σύντροφοι,
Το ΑΚΕΛ είναι κόμμα πατριωτικό και διεθνιστικό συνάμα. Στέκεται αλληλέγγυο με τους λαούς που αγωνίζονται για δημοκρατία ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Το συνέδριο μας θα ασχοληθεί αναντίλεκτα και με τα προβλήματα που ταλανίζουν την γειτονιά μας αλλά και ευρύτερα τη Ευρώπη και τον κόσμο.
Η παρουσία ενός τόσο μεγάλου αριθμού ξένων αντιπροσώπων από όλες τις γωνιές της γης είναι ένδειξη της αλληλεγγύης και της στήριξης τους προς το Κύπρο και το κόμμα μας.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι αντιπρόσωποι του εξωτερικού,
Η παρουσία σας μας τιμά ιδιαίτερα και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Σας ευχαριστούμε.
Με αυτές τις σκέψεις, το 22ο συνέδριο από σήμερα και για τέσσερεις μέρες χαράσσει την δική του πορεία. Εμπρός λοιπόν συντρόφισσες και σύντροφοι.
