Ομιλία Γενικού Γραμματέα Κ.Ε. ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού, στο φιλολογικό μνημόσυνο του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Είμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη του αείμνηστου Γιώργου Χριστοδουλίδη. Ενός ακούραστου στρατιώτη της εργατικής τάξης και της Κύπρου από την αρχή ως το τέλος της ζωής του. Ενός στελέχους της ιστορικής ηγεσίας του Κόμματος μας και μιας ξεχωριστής προσωπικότητας της Λάρνακας.

Η αλήθεια είναι πως δε χρειάζονται μνημόσυνα για το Γιώργο Χριστοδουλίδη. Οι αγνοί και λαϊκοί πρωτοπόροι του Λαϊκού Κινήματος δεν ξεχνιούνται, αλλά ζούνε πάντα στην καρδιά και στο μυαλό των συναγωνιστών τους.

Κάθε φορά που ανασκοπούμε την ιστορία του ΑΚΕΛ, την πολεμική που δέχθηκε στα ενενήντα χρόνια της παρουσίας του σε αυτό τον τόπο, την παρανομία, τις διώξεις, τις δολοφονίες, τις επιθέσεις από ξένους και ντόπιους και νιώθουμε περήφανοι που το Κόμμα μας στάθηκε όρθιο, θυμόμαστε συντρόφους όπως το Γιώργο Χριστοδουλίδη.

Κάθε φορά που πιστώνεται στο ΑΚΕΛ η προσφορά του στον αγώνα του εργάτη και του αγρότη να νικήσει τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να τσακίσει την εκμετάλλευση, θυμόμαστε πρωτοπόρους συντρόφους όπως το Γιώργο Χριστοδουλίδη.

Κάθε φορά που αναφερόμαστε στην παράδοση του Κόμματος μας στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κάθε φορά που στρέφουμε τη θύμηση στα περασμένα χρόνια της φτωχομάνας Λάρνακας, θυμόμαστε το σύντροφο Γιώργο Χριστοδουλίδη.

Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης ήταν γέννημα και θρέμμα της εργατικής τάξης. Γεννήθηκε το 1919 στη Χλώρακα. Παιδί φτωχής και πολυμελούς οικογένειας που βίωσε στο πετσί του την αδικία και την εκμετάλλευση. Γι΄αυτό και δεν του έφτανε απλώς να είναι άριστος μαθητής και καλός λογιστής. Είχε κατανοήσει από πολύ νεαρή ηλικία πως το συμφέρον του ως εργατόπαιδο, ήταν ταυτισμένο με το συμφέρον του κάθε κύπριου εργάτη, του κάθε κύπριου αγρότη. Γι΄αυτό οργανώθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα και στη συνέχεια εντάχθηκε στο παράνομο Κομμουνιστικό Κόμμα Κύπρου και ύστερα στο ΑΚΕΛ.

Με κομματική απόφαση μετοίκησε στη Λάρνακα, όπου ανέλαβε καθήκοντα Επαρχιακού Γραμματέα της Παγκύπριας Συντεχνιακής Επιτροπής (ΠΣΕ). Το 1943 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ και τον επόμενο χρόνο μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Όταν το 1945 οι Άγγλοι έθεσαν εκτός νόμου την ΠΣΕ με την κατηγορία της συνομωσίας για ανατροπή του καθεστώτος, ο Γ. Χριστοδουλίδης συνελήφθη μαζί με όλα τα άλλα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου και καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκισης. Το 1949 και το 1952 φυλακίστηκε άλλες δύο φορές για συμμετοχή σε παράνομες εκδηλώσεις και κινητοποιήσεις. Το 1955 όταν το ΑΚΕΛ τέθηκε εκτός νόμου, ο Γιώργος Χριστοδουλίδης συνελήφθη ξανά και μαζί με άλλα 134 στελέχη του Κόμματος, φυλακίσθηκε για 14 μήνες. Τον προδοτικό Ιούλιο του 1974, οι πραξικοπηματίες προσπάθησαν να τον συλλάβουν και πάλι. Ο ίδιος κατάφερε να διαφύγει, όμως συνελήφθη τότε η σύντροφος της ζωής και των αγώνων του, Αγάθη.

Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης αγάπησε τη Λάρνακα με πάθος και εργάστηκε ακούραστα για την ανάπτυξη της. Το 1949 εξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος της Λάρνακας ενώ το 1953 εξελέγη Δήμαρχος. Παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι το 1962, όταν η τότε Κυβέρνηση επανέφερε το διοριστικό σύστημα στους Δήμους. Ως Δήμαρχος Λάρνακας υπήρξε ένας από τους εκπροσώπους της Αριστεράς στη σύσκεψη που συγκάλεσε ο Μακάριος στο Λονδίνο εν όψει της υπογραφής των συμφωνιών για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Το 1986 εξελέγη και πάλι Δήμαρχος της Λάρνακας, συνεχίζοντας την προσφορά του στο Δήμο. Από την ίδια χρονιά εξελέγη μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ.

Είναι χαρακτηριστικό το σθένος με το οποίο ο αείμνηστος Γιώργος Χριστοδουλίδης υπερασπίσθηκε τις αρχές και τις αξίες του Κόμματος στα χρόνια της εσωκομματικής κρίσης, πιστός στο Μαρξισμό – Λενινισμό και αφοσιωμένος στις ιδεολογικοπολιτικές αρχές του Κόμματος και στις προσπάθειες της τότε ηγεσίας να συνεχίσει το ΑΚΕΛ την πορεία του στο μέλλον.

Ο σύντροφος Γιώργος αφυπηρέτησε το 1991, αλλά δεν αποστρατεύθηκε. Μέχρι την τελευταία του πνοή δήλωνε παρών στη ζωή του Κινήματος και αρθρογραφούσε τακτικά στη Χαραυγή. Είναι χαρακτηριστικό πως σε μια από τις πιο έντονες περιόδους που ο αντιΑΚΕΛισμός βρισκόταν στην ημερήσια διάταξη, το καλοκαίρι του 2011, η πένα του σύντροφου Γιώργου υπερασπιζόταν με αποφασιστικότητα τον Δ. Χριστόφια και το ΑΚΕΛ δίνοντας το παράδειγμα του ήθους και της δύναμης με τα οποία η δική του γενιά ήξερε να υπερασπίζεται τη σημαντικότερη κατάκτηση των εργαζομένων, το ίδιο τους το Κόμμα.

Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης γεννήθηκε και ανδρώθηκε στη χειρότερη εποχή. Μαζί με τους συντρόφους του αγωνίστηκε νύχτα, μέρα για να την κάνει καλύτερη. Δεν απουσίασε πότε, από κανένα αγώνα. Δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω ποτέ. Μαζί με τη συντρόφισσα της ζωής του, την αείμνηστη Αγάθη, αγωνίζονταν για μια ζωή για το δίκαιο της τάξης μας και για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα του λαού μας. Αγώνες ενάντια στο φασισμό και για την απελευθέρωση και την επανένωση της Κύπρου. Μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του ΑΚΕΛ αφοσιώθηκε μέχρι το τέλος στον αγώνα για τη δικαίωση του λαού μας. Χρέος το οποίο παρέδωσε ως σκυτάλη σε εμάς και στις νεότερες γενιές του Κόμματος. Χρέος το οποίο ορκιζόμαστε σήμερα στη μνήμη του πως θα το εκπληρώσουμε.

Έρχονται χρόνια πολύ δύσκολα για την Κύπρο και το λαό μας. Γι΄αυτό και το Κόμμα μας σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε θα πρέπει να παραμείνει ισχυρό και μάχιμο. Είναι γι΄αυτό που το προσωπικό παράδειγμα της ζωής και της αγωνιστικότητας του Γιώργου Χριστοδουλίδη έχει διπλή αξία για μας τους ΑΚΕΛικούς και όχι μόνο. Σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε τα ιδανικά και οι αξίες που υπηρέτησε αυτός και οι υπόλοιποι πρωτοπόροι του Κόμματος μας, να τα υπηρετήσουμε και εμείς. Με την ίδια ανιδιοτέλεια. Την ίδια πίστη. Με την ίδια αφοσίωση, δίχως να προσβλέπουμε σε τίποτα περισσότερο πέραν από την καταξίωση να παλεύουμε για τον άνθρωπο και το ξημέρωμα της μέρας που θα σπάσουν οι αλυσίδες του.

Ο Γιώργος Χριστοδουλίδης και οι υπόλοιποι σύντροφοι τότε, άνοιξαν το δρόμο που βαδίζουμε σήμερα. Κατάφεραν να οδηγήσουν την Κύπρο μπροστά. Παίρνουμε δύναμη από τη δική τους πορεία∙ παίρνουμε δύναμη από το μέλλον που όσο και αν θέλουν δεν μπορούν να το νικήσουν, και προχωράμε μπροστά. Γιατί όπως το έγραψε και ο μεγάλος μας ποιητής Θ. Πιερίδης  εμείς «μάθαμε πως αν ήρθαν σιδερένιοι καιροί και πέτρινοι χρόνοι , πως αν ο κόσμος των ανθρώπων δεν κρατά τις υποσχέσεις του» να προχωράμε μπροστά. Εμείς «που δεν ονειρευτήκαμε να είμαστε ήρωες, παρά μόνο άνθρωποι…ξαναρχινούμε».

Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο για το Γιώργο Χριστοδουλίδη.

Τα παιδιά του, ο Δώρος, η Βέρα και ο Άριστος, καθώς επίσης και τα εγγόνια και τα δισέγγονα του δικαιολογημένα μπορούν να αισθάνονται περήφανοι για τον Γιώργο Χριστοδουλίδη. Έζησε πλούσια ζωή, γεμάτη από αγώνες και θυσίες. Τη διάβηκε με ήθος, ανιδιοτέλεια, πίστη και αφοσίωση στις αξίες και στα ιδανικά που πίστευε.